Pelgrimsroute van Almería (S) naar Santiago de Compostela (S)
Camino Mozárabe van Almería naar Merída
Van Abla naar Huéneja
Zaterdag 27 april 2024 – 20,7 km.
Dag 4: 68,6 – 89,3 km.
 |
| Op een wegwijzer van de Camino Mozárabe |
Spaanse Camino Mozárabe
Vanuit het zuiden van Spanje lopen verschillende Spaanse pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.
Eén van die aanlooproutes naar Santiago de Compostela is de zogenoemde ‘Camino Mozárabe’, die begint in Almería, en dan ongeveer 630 kilometer noordwestelijker eindigt in Merída, waar de Camino Mozárabe aansluit op de Via de Plata, die bij Astorga in het noorden van Spanje aansluit op de Camino Franchés, richting Santiago de Compostela.
Durkje en ik hebben ervoor gekozen om vanuit het zuiden van Spanje te gaan pelgrimeren op deze Camino Mozárabe.
Vandaag lopen we daarvan onze 4e etappe, over een afstand van 20,7 kilometer, van Abla naar Huéneja. We klimmen daarbij van ongeveer 861 via 950 en 975 en 1.061 naar 1.160 meter hoogte. Omdat het ook vandaag weer letterlijk met ups en downs gaat, maken we uiteraard feitelijk veel meer klimmeters dan uit bovenstaand minimum en maximum zou kunnen worden geconcludeerd.
Vertrek vanuit Abla
Om 6:00 uur gaat onze wekker af in de herberg van Abla, waar we vannacht hebben overnacht. Met het Australische hospitalero-echtpaar Andrew & Rachel hebben we gisteren al afgesproken dat we vanmorgen om 6:30 uur ontbijten, zodat we rond 7:00 uur kunnen vertrekken.
Om 6:30 uur staat het ontbijt klaar, en dan ontbijten we gezellig met z’n vieren.
Om 7:00 uur staan we dan klaar om te vertrekken. We nemen afscheid van dit hartelijke pelgrimsechtpaar, en maken bij de herberg nog een mooie startfoto, met het uitzicht over de bergen van de Sierra Nevada op de achtergrond, en bovendien de maan die nog boven de bergen staat.
Door de smalle straatjes van Abla lopen we naar beneden, naar de doorgaande weg, en dan gaan we door een donkere tunnel onder de A-92R2 door. Dan begint een mooi onverhard pad tussen de links en rechts aanliggende olijfboomgaarden door.
Verderop – als we in het open veld lopen – zien we achter ons nog de plaats Abla tegen de berg aan liggen. Zo laten we Abla achter ons.
Op naar Fiñana
Dan komen we door het buurtschap Abrucena, waar we langs de Ermita Nostra Señora del Carmen komen.
Verderop - vlak vóór een kruising – zien we een mooie wegwijzer hangen, gedecoreerd met een pantoffel en een Jacobsschelp, met daarbij de tekst: Camino Mozárabe de Santiago – La Chiquitica.
Enkele kilometers verderop gaan we weer een rivierbedding in. Dan zien we ver voor ons uit alvast de hooggebouwde plaats Fiñana liggen.
Dan moeten we nog wel een eind lopen, maar het moment breekt aan dat we de rivierbedding kunnen verlaten, en naar boven gaan, met Fiñana vlak vóór ons.
Het pad loopt langs olijfboomgaarden met hele oude, knoestige olijfbomen.
Even later wandelen we steil klimmend – na de eerste 8,1 kilometers - Fiñana binnen.
Onderweg komen we langs een café, waar we naar binnen gaan voor onze koffiepauze. Het is er tamelijk druk, maar ook wel weer gezellig zo, met al die Spaanse mannen die hier hun zaterdagse kopje koffie komen drinken.
We klimmen na deze koffiepauze verder naar boven, naar de kerk aan het dorpsplein.
Die is gesloten, dus we lopen direct verder, nog hoger, om op een hooggelegen punt van dit dorp de plaats te verlaten. Achter ons zien we – nog hoger dan waar wij nu staan – de restanten van de voormalige moorse burcht van Fiñana.
Boven de uitgang van het dorp steekt een rotspunt van de Sierra Nevada boven de bebouwing uit, met tussen de huizen en de rotspunt hele dikke, hoog opgaande vetplanten, die tegen de berghelling groeien.
Variatie in de Sierra Nevada
Voorbij Fiñana dalen we af, en dan gaat het weer verder langs olijfbomen. Ze zijn al uitgebloeid, en we zien het begin van de vruchten – de olijven – al aan de uiteinden van de takken.
Beneden aangekomen, gaan we wederom een rivierbedding in, met aanvankelijk links en rechts hoog opgaande bomen en struiken, waaronder bamboe. Het pad in de rivierbedding is overigens prima toegankelijk. Je kunt zien dat hier ook veel met auto’s door de rivierbedding wordt gereden. Dat maakt het voor ons comfortabel lopen.
Iets verderop krijgen we dan weer meer zicht op de bergruggen van de Sierra Nevada, ter weerszijden van de vallei waar voorheen deze rivier stroomde.
Na ruim een kilometer komen we langs een man in een bulldozer die op een kruisende doorgang door de rivierbedding de rivierbodem egaliseert met de bulldozer. Dit is het punt waarop wij de rivierbedding naar rechts verlaten.
We volgen de borden, omhoog, richting Venta Rentonera.
Zo’n twintig minuten later wandelen we Venta Rentonera binnen.
In een rechte lijn doorkruisen we dit gehucht.
Aan de andere kant van het dorp gaat de asfaltweg over in een onverhard pad, dat we daar op gaan. Langs de kant van het pad staat een mooie nieuwe betonpaal met daarop het beeldmerk als wegwijzer van de Camino Mozárabe.
Net voorbij die wegwijzer staat ook een groot bord met daarop de aanduiding dat we hier lopen op de Camino Mozárabe, voor wat betreft de etappe van Abla naar Huéneja.
Dat we hier door de Sierra Nevada lopen, en dat die hoge bergen heeft, blijkt wel als we even later de sneeuw in de verte zien, boven op de hele hoge bergtoppen.
Het is een bijzonder contrast, want een meter naast ons bloeien prachtige zonovergoten bloemen, zoals de klaproos, kamille en leeuwetand, en kilometers verderop ligt hoog in de kou nog sneeuw.
Thee en tomaatbrood in La Huertezuela
Nog eens weer komen we door een gehucht, namelijk Urbanización Los Olivos.
In het begin lopen we nog langs betrekkelijk nieuwe woningen, en ook langs bouwkavels die nog te koop zijn, maar verderop, iets hogerop, komen we langs de veel oudere huisjes, veel kleiner en dicht op elkaar in een strookje gebouwd.
Zo’n 6,6 kilometer na onze voorgaande pauzeplek, arriveren we in het volgende pauzeerdorp, namelijk La Huertezuela. Eerst komen we langs de kerk.
De dorpskerk is helaas gesloten, maar door een klein raam kunnen we toch nog iets van het interieur van de kerk zien.
We gaan in het dorp even van de doorgaande route af, om zo’n 150 meter verderop naar het café te gaan. Dat is gelukkig geopend, dus we bestellen thee met een broodje tomatenpuree, en genieten heerlijk van deze consumptie op het caféterras.
Bij het afrekenen vraagt de caféhouder ons of we inderdaad de camino lopen, en als ik dat bevestigend antwoordt, zegt hij dat we niet terug hoeven te lopen naar het punt waar we zojuist vandaan zijn gekomen, maar dat we iets voorbij het café de weg ook parallel naar beneden kunnen nemen, waar we dan direct op de camino terug komen. Die suggestie volgen we op, dus net voorbij het dorp lopen we La Huertezuela uit.
Hoger en ruiger stroomopwaarts door een rivierbedding
We komen dan weer in een rivierbedding, zij het al veel smaller dan de voorgaande.
Prachtig rood bloeien de klaprozen langs het pad door de rivierbedding.
Zoals ook op veel andere plekken in de rivierbedding is hier door Spanjaarden vuil gestort. Op een eenzame plek ligt een kunststof speelgoedbeest, flink verweerd door weer en wind, maar desondanks zal dit wellicht ooit zo geliefde speelgoedbeest hier nog vele jaren blijven liggen.
Aanvankelijk liep het nog comfortabel over de rivierbodem, maar naarmate we verder stroomopwaarts komen, worden de rivierstenen groter, en moeten we voorzichtiger lopend voorwaarts.
Af en toe steken we doorwaadbare plaatsen over, waar nu al geen water meer stroomt. Alles is hier droog. Steeds smaller wordt de waterloop, en hier en daar kunnen we gelukkig met iets meer gemak iets hoger over een aarden wal voortgaan.
Dagbestemming Huéneja
Waar de rivierbedding zo smal is, en bijna niet meer te bewandelen is, verlaten we de rivierbedding en gaan hogerop verder over onverharde paden, waarbij we ook enkele mooi vormgegeven huizen voorbij komen.
Over opeenvolgende paden, van uiteenlopende structuur, gaat het langzamerhand hogerop door een mooi landschap.
Steeds beter kunnen we het autoverkeer in de buurt horen. We komen bij een drukke vierbaansweg, die we middels een viaduct oversteken. Hier gaan we over de A-92.
Dan is het nog maar zo’n tien minuten lopen, totdat we de plaats van onze dagbestemming binnenwandelen: Huéneja.
Op het dorpsplein aangekomen, zien we de hooggebouwde dorpskerk staan, een tamelijk grote kerk, de Nuestra Señora de la Presentación.
Langs de brede en diepe rambla die door het dorp gaat, lopen we vlak vóór 12:30 uur naar de kleine Spar-supermarkt. Hier willen we voor vandaag en morgen boodschappen halen, nadat we eerst onze rugzakken in de pelgrimsherberg hebben gebracht. De supermarkteigenaar zegt ons dat hij de winkel op deze zaterdagmiddag om 14:00 uur sluit, dus we hebben nog wel anderhalf uur om hier straks weekendboodschappen te halen.
Dan lopen we terug naar de kerk.
Samen in de grote pelgrimsherberg Lobo te Huéneja
Daar vervolgen we de camino door het dorp, want we weten dat de pelgrimsherberg aan de camino ligt, verderop in het dorp.
Bij de herberg naast de basisschool aangekomen, gaan we naar de derde etage, waar aan weerszijden van het trapportaal twee pelgrimswoningen zijn, waarin slaapkamers zijn ingericht voor passerende, overnachtende pelgrims.
We vragen eerst aan één, en een kwartier later aan de tweede, en na nog een kwartier later een derde vertegenwoordiger van het regionale pelgrimsgenootschap via Whatsapp om de toegangscode van de pelgrimsherberg, want deze dubbele pelgrimsherberg wordt niet door een inwonende hospitalero beheerd.
Paco (de derde aan wie we het vroegen) reageert direct op onze vraag, geeft ons via Whatsapp de code, en dan kunnen wij daarmee het sleutelkastje openen, om de herberg binnen te gaan.
Daar installeren we ons, alvorens we bij de kleine Spar-supermarkt onze boodschappen voor vandaag en morgen halen.
Weer terug in de herberg douchen en verkleden we, en hebben we de rest van de middag om onze foto’s en dagverslagen van vandaag te behartigen.
Na aankomst heeft het bij ons in Huéneja heel even licht geregend, en de temperatuur is al behoorlijk gedaald, hier op bijna 1.200 meter hoogte. Ook binnen in de herberg is het koud. Afgelopen nacht hebben er geen pelgrims overnacht. Met de kleine kacheltjes in de woonkamer van de herberg is het snel en comfortabel warm, dus we hebben hier een prima plek voor vanmiddag, vanavond en vannacht.
Om 18:30 uur zijn er niet meer pelgrims gearriveerd, dus er zullen vandaag vast en zeker niet meer pelgrims bij komen hier in de herberg.
Daarom beginnen we te koken in de keuken van deze pelgrimsherberg Lobo, en kunnen we vanavond genieten van al weer een goede warme maaltijd.
Het is nu bijna zeven uur vanavond, en buiten is het droog, bewolkt, en af en toe breekt de zon nog even door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten