Pelgrimeren van Saint-Pandelon naar Sorde-l’Abbaye

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Van Saint-Pandelon naar Sorde-l’Abbaye

Vrijdag 18 augustus 2023 – 21,5 km.

Dag 49:  1.033,8 – 1.055,3 km.

 

Door de heuvels van Lesparda naar Cagnotte

Brug of geen brug

Durkje en ik gaan vandaag – na de rustdag van gisteren - in Saint-Pandelon beginnen met onze volgende etappe. Dit is voor ons de vijfentwintigste dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis.  

De etappe van vandaag loopt tot in Sorde-l’Abbaye.

Het wordt vandaag een wandeldag met hoogzomers wandelweer. Tijdens deze etappe is het eerst nog bewolkt, maar dat verandert naar heel licht bewolkt. Halverwege de dag is het al behoorlijk warm om in de volle zon te lopen, maar de schaduw van het bos en van de bomen langs wegen en paden dimmen het felle zonlicht, en het is zo toch nog goed wandelweer, vooral ook omdat we af en toe even kunnen genieten van enige zachtkoele wind. 

Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het al 21 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 32 graden Celsius. 

Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:05 uur de camping, om dan eerst van Narrosse naar Sorde-l’Abbaye te rijden. Daar parkeren we de auto vlakbij de nieuw te bouwen rivierbrug over Le Gave d’Oloron

Dan fietsen wij de 21,3 kilometers van Sorde-l’Abbaye naar Saint-Pandelon.

Onze fietsen stallen we om 8:45 uur in Saint-Pandelon tegenover de Mairie, tegenover de kerk, aan de houten paal van een promotiebord. Klokslag 9:00 uur staan we klaar voor vertrek.

De heuvels in

We groeten de gemeente-ambtenares door het openstaande raam van de Mairie, en verlaten dan Saint-Pandelon.

We volgen enkele asfaltwegen en komen dan in de richting van Moulin de Benesse al snel in een heuvelachtige landschap.

We hebben in de afgelopen dagen door de bossen van Les Landes nagenoeg geen koeien gezien, maar hier zien we ze weer in een weiland dat we passeren.

Het valt ons direct op dat het pelgrimeren hier echt leeft in deze regio. In Saint-Pandelon steekt een langzaam rijdende automobilist zijn duim op om ons aan te sporen, als we vier Franse wandelaars ontmoeten, wensen ze ons een “Buen Camino”, en een automobilist die van de andere kant komt, remt af, doet zijn autoraam open, en wenst ons een “Bonne Marche”. En verder zien we hier en daar Jacobsschelpen hangen, als symbool van en voor de pelgrim. 

We komen langs de boerderij van Lesparda.

Op het erf zien we een hele grote maïsopslag, zoals je die in vaak kleinere versies ook in Spanje wel ziet.

Er ligt ook nog een partij maïskolven in de opslagruimte.

We wandelen rustig door in een aangenaam glooiend landschap.

Koffiepauze in Cagnotte

Om 10:45 uur wandelen we de bebouwde kom van Cagnotte binnen.

Hier is geen bar-café open, dus dat zou kunnen betekenen dat we hier geen koffie kunnen drinken vanmorgen. 

We ontmoeten bij het sportveld een jonge Franse pelgrim. Ze zit onder een afdak in de schaduw te pauzeren.

We groeten elkaar, en dan lopen Durkje en ik door naar het kruidenierswinkeltje van het dorp. Binnen vragen we of we in het dorp ergens koffie kunnen drinken. Dan zegt de jeugdige winkelbediende dat zij koffie voor ons kan zetten, want ze heeft een Senseo-koffiezetapparaat met alle toebehoren achter de kassa. Het reservoir vult ze met water, en even later staan we twee euro armer buiten de winkel met heerlijk verse koffie. Verderop vinden we een houten bankje bij de voormalige weegbrug, waarop we plaatsnemen voor de koffie en een broodje. Een automobilist stopt naast ons, en vertelt dat we zo’n vijfhonderd meter verderop heerlijk in de schaduw van bomen kunnen pauzeren op een picknickplaats bij de kerk. We bedanken de man voor zijn vriendelijke raad. Altijd mooi dat er mensen zijn die goed willen zorgen voor pelgrims onderweg. We maken dat regelmatig mee, en zo dus ook hier.

Voordat we verder gaan, halen we eerst nog een gemeentestempel voor onze pelgrimspaspoorten, en zoals bij nagenoeg alle Mairies kunnen we ook hier naar het toilet.

Gastvrije ontvangst in de abdijkerk van Cagnotte

Dan lopen we door naar de kerk van het dorp. Daarbij komen we langs een sculptuur van een Sint-Jacobsschelp, met daaronder een wegwijzer naar de refugio voor pelgrims iets verderop.

We arriveren bij de kerk, ter hoogte van de voormalige wasplaats.

In de kerk worden we welkom geheten door drie vrouwen, die in de kerk druk in de weer zijn.

Ze versieren de kerk met bloemen, en die verspreiden nu al een heerlijke geur in de kerkzaal.

In de kerk staan enkele beelden ter aanbidding, en in het koor hangt een kleurrijk kerkraam.

Aan de zijkant van het schip van de kerk is een nis, waarin een beeldje staat van de heilige Jacobus, de beschermheer van de pelgrims.

De drie actieve dames in de kerk hebben er merkbaar genoegen in dat we hun kerk als pelgrims bezoeken. Ze zijn trots op hoe mooi ze de kerk versieren. Prachtig is bijvoorbeeld dat her en der op veel plaatsen in de kerkzaal er witte Jacobsschelpen boven op de kerkbanken zijn gelegd, zodat je door de hele kerk de witte pelgrimssymbolen duidelijk kunt zien.

We bedanken de dames voor hun gastvrijheid, en lopen langs het grote leegstaande gebouw van de voormalige 11e eeuwse abdij van Cagnotte. 

Voordat we het abdijterrein verlaten, komen we nog langs de door de automobilist zojuist aangekondigde picknickplek. Inderdaad een oase om er te rusten in de schaduw, en bovendien is hier een watertappunt met drinkbaar water. Op de zijkant van dit watertappunt is een Jacobsschelp gemetseld. Veel van wat we hier zien in Cagnotte ademt de sfeer van het pelgrimeren. Heel mooi is dat.

Asfalt, veldpaden en bospaden

Voorbij Cagnotte gaan we de heuvels weer in. Hier en daar staan boerderijen, of restanten van wat vroeger ooit een in bedrijf zijnde boerderij is geweest. Het is in Frankrijk tamelijk gebruikelijk dat men alle oud materieel jaren ongemoeid laat staan, zo ook bij een voormalige boerderij, waar onder andere nog een oude tractor vóór de schuur staat.

In een bocht van de asfaltweg moeten we rond een aantal uitbundig bloeiende lagerstroemia’s heen lopen. 

Wel verrassend is dat we verderop langs een klein spoorbruggetje komen, waarvan de restanten zichtbaar zijn gemaakt en gehouden. 

Een informatiebord erbij maakt duidelijk dat dit nog een restant is van de voormalige 31 kilometer lange tramlijn van 1914-1937, tussen Dax en Peyrehorade.

We verlaten de asfaltwegen, en gaan verder over prachtige veldpaden door het heuvellandschap. Het veldpad gaat op een gegeven moment over in een bospad.

Dat is een nogal steenachtig bospad, met veel kleine keien, maar wel heerlijk in de schaduw van het Bois de Cauneille.

Op een bospad, bij een splitsing van twee bewegwijzerde bospaden, ontmoeten we weer de jonge Franse pelgrim. Ze zit hier op de splitsing te lunchen, onderwijl de steekvliegen van haar lijf houdend.

We overleggen met haar of wij nu linksaf moeten om een tamelijk overwoekerd bospaadje op te gaan, of dat we het brede bospad moeten blijven volgen. Zij neemt haar pelgrimsgids van Miam Miam Dodo erbij, die aangeeft dat haar pelgrimsroute (tevens de GR655) naar Sorde l’Abbaye linksaf gaat via Saint-Crique-du-Gave. De route van onze pelgrimsgids van Lepère gaat echter rechtdoor via Peyrehorade naar Sorde-l’Abbaye, dus wij gaan rechtdoor, en zij gaat straks linksaf. We nemen afscheid van elkaar en wensen elkaar een “Bon Chemin”.

Peyrehorade in zicht

Na een lange, maar niet al te steile klim over asfalt, krijgen we een mooi uitzicht vóór ons. Waarschijnlijk kijken we vanaf deze hoogte al uit over de daken van de eerste huizen van Peyrehorade. En bovendien zien we heel ver weg vaag iets van oprijzende bergen. We vragen ons af of dat al de eerste tekenen zijn van de Pyreneeën. Die zijn nog ver weg, maar we weten uit ervaring dat ze wel zo hoog zijn, dat je ze al van verre kunt zien bij helder weer.

Bij een boerderij lopen enkele paarden in de wei. Die worden vergezeld van enkele witte reigers. Dat is een plaatje dat we kennen van onze eerdere pelgrimstochten, want zo’n combinatie zagen we bijvoorbeeld ook al nadat we vanuit Lourdes naar de Pyreneeën liepen.

Picknicken in Peyrehorade aan Le Gave d’Oloron

Om 13:00 uur lopen we het kombord van Peyrehorade voorbij. We zijn hier eerder dan dat we hadden ingeschat.

We moeten echter nog wel een fors eind door deze langgerekte plaats lopen, onder andere langs de sportvelden die Peyrehorade rijk is.

Als we het centrum van Peyrehorade binnen wandelen, zien we dat de slagbomen van de spoorwegovergang dicht zijn voor een passerende trein. Daarna kunnen we het spoor oversteken om Peyrehorade verder in te lopen.

De richtingwijzers van ons pelgrimspad leiden ons naar de uitgestrekte picknickplaats langs de weg die parallel aan de rivier Le Gave d’Oloron naar het centrum van de plaats gaat.

Hier heerlijk in de schaduw nemen we plaats op een picknickbank, te midden van alle Fransen die er al dan niet met camper ook genieten van hun lunchpauze in de schaduw van de platanen.

Oude route of gewijzigde route

Onze routegids meldt dat we nu langs de D29 langs de rivier Le Gave d’Oloron naar Sorde-l’Abbaye moeten lopen. Dat doen we derhalve, overigens ook omdat onze auto daar staat.

Als we langs de D29 lopen in de richting van de brug over de rivier Le Gave de Pau valt ons op dat dit stuk van de route niet wordt bewegwijzerd. Dat is vreemd, want dat is op deze route absoluut niet gebruikelijk. Toch lopen we naar de rivierbrug, zoals in onze routegids staat.

We steken even later Le Gave de Pau over. 

Dan volgt nog een heet stuk langs de D29 naar Sorde-l’Abbaye. Daarbij passeren we ook een boomgaard waarin de bomen vol dikke kiwi’s hangen.

Onderweg denken we na waarom deze weg niet bewegwijzerd wordt. We gebruiken een routegids die al negen jaar oud is, en we weten van een andere Franse pelgrim dat er ook een update is van zo’n twee jaar oud. Het zou kunnen zijn dat de route nu niet meer langs de D29 gaat, maar dat die ten zuiden van Peyrehorade via de grote rivierbrug Le Gave d’Oloron oversteekt, om aan de zuidkant van de rivier de route ten zuiden van Sorde-l’Abbaye te hervatten. 

Als we in Sorde-l’Abbaye aankomen, is wel heel duidelijk dat je hier nu tot in elk geval maart 2024 de rivier niet over kunt, want dan pas is de nieuwe rivierbrug gereed.

Vanmorgen hebben we al gezien dat er nog geen enkel brugdeel over de rivier ligt, dus dat gaat nog vast en zeker wel meer dan dat half jaar duren.

Morgen beginnen in Peyrehorade

Hoe het ook zij, wij zijn van plan om morgenochtend niet hier in Sorde-l’Abbaye te beginnen, want dan zouden we terug moeten lopen naar Peyrehorade. Wij gaan er nu in principe van uit dat we morgenochtend van start gaan in het centrum van Peyrehorade, en dat we daar de grote rivierbrug gebruiken om Le Gave d’Oloron over te steken.  En dan pakken we aan de zuidoever van de rivier de pelgrimsroute van Lepère wel weer op, want we denken overigens dat die vanuit Peyrehorade wel bewegwijzerd zal zijn. Maar dat zien we morgen dan wel.

We zijn nu in elk geval gearriveerd bij onze auto, en rijden terug naar Saint-Pandelon, waar we onze fietsen op het fietsenrek laden, waarna we terugrijden naar de camping in Narrosse, waar we rond 14:45 uur arriveren. De temperatuur op de camping is dan 33 graden Celsius. Het is en was dus een behoorlijk warme dag vandaag op het pelgrimspad.