Pelgrimeren van Marguit naar Le Muret

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Van Marguit naar Le Muret

Donderdag 10 augustus 2023 – 26 km.

Dag 43:  900,9 -926,9 km.

 

Op de Voie de Tours op weg naar Le Muret

Fietsen op een warme ochtend

Durkje en ik gaan vandaag in Marguit beginnen. Dit is voor ons de negentiende dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis.  

Onze etappe van vandaag loopt tot in Le Muret.

Het wordt vandaag een wandeldag met zomers wandelweer. Tijdens deze etappe is het licht bewolkt, dus met regelmatig zon en warm. Bovendien waait er een heerlijk verfrissende wind vanuit het westen, van zee. Die combinatie maakt het tot een perfecte weer-dag voor onze etappe.

Gisteren vierden we een tussentijdse rustdag tussen een blokje van vier en drie aaneensluitende wandeldagen. Die rustdag hadden we gisteren, omdat de weersvoorspelling een temperatuur aankondigde van tussen de 34 en 39 graden Celsius. Een goede dag om van de weg af te blijven dus. Ook gisteravond toen we op de fiets uit eten waren in Salles, was het nog warm op het terras, evenals vannacht in de caravan. En als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het nota bene nog steeds 21 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag weer op tot 26 graden Celsius. Hoogzomers weer dus.

Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur de camping, om dan eerst van Bilos naar Le Muret te rijden. Daar parkeren we onze auto naast de Mairie.

Dan fietsen wij de 21,3 kilometers van Le Muret naar Marguit. Met 21 graden Celsius is het zo vroeg al behoorlijk warm op de fiets.

Onze fietsen stallen we in Marguit op het open veldje aan het begin van de eerste bebouwing. Om 8:50 uur zijn we klaar voor de etappe vanuit Marguit.

Eerst naar Béliet

Vanuit de kern van het gehucht Marguit wandelen we eerst een halve kilometer naar de blokhut, waar we eergisteren onze etappe beëindigden. Vanaf hier vervolgen we de doorgaande route, het bos in.

We komen vanaf de smallere bospaden op een brede halfverharde bosweg, die in een rechte lijn door La Lande en door La Courrège kilometers lang in zuidwestelijke richting loopt. 

Aan het eind van deze lange bosweg komen we door de buurtschappen L’Aurignolle en Garot. In Garot aangekomen, draaien we naar het zuidoosten, naar de D3. Om bij de D3 te komen, moeten we door een beekvallei. Eerst dalen we af, de vallei in, en dan steken we de beek over via een bruggetje.

Daarna volgt een klim naar de D3, die we dan volgen tot aan het begin van Béliet, het dorp dat een tweelingdorp vormt met Belin. Ter hoogte van de sportvelden van Béliet zien we de hoge kerktoren van Béliet. 

Deze kerk is kennelijk in slechte staat, want een groot ijzeren hek verspert de toegang tot de kerk, en de kerktoren is rondom ingepakt met een groot net, waarmee vallende delen zoals afbrokkelende stenen geen gevaar voor voorbijgangers vormen.

Dan achterom naar Belin

Onze wandelgids van Francois Lepère laat zien dat de pelgrimsroute door de hoofdstraat gaat die de tweelingdorpen Béliet en Belin met elkaar verbindt. Maar de bewegwijzering volgt een andere route, namelijk heel mooi aan de westkant achter de bebouwing van de beide dorpen langs.

Hier wordt terdege rekening gehouden met passerende pelgrims, want langs dit mooie dorpenpad passeren we een met stoelen gecreëerde rustplaats voor langskomende pelgrims.

Bij een smalle doorgang langs een huis staat een bord met erbij de tekst: Chemin de Compostelle.

Vlak voordat we Belin klimmend in gaan, komen we langs een monument dat de voorbijganger wijst op het kasteel dat hier vroeger in Belin heeft gestaan.

Als we boven aangekomen in de hoofdstraat staan, kunnen we de straat direct oversteken naar de dorpskerk.

De deur van de dorpskerk staat uitnodigend open, dus we gaan er naar binnen, om deze ietwat donkere kerk te bezichtigen. De kerk heeft overigens een mooi vormgegeven koor.

Na dit kerkbezoek kopen we een brood bij de warme bakker tegenover de kerk, en drinken we koffie op het terras van het plaatselijke café-restaurant.

Parc Naturel Régional des Landes de Gascogne

Als we even later na deze koffiepauze het dorp willen verlaten, komen we langs een naambord waarop staat dat we hier in het gebied lopen van Parc Naturel Régional des Landes de Gascogne.

Via de D110 verlaten we bij Les Sables het tweelingdorp Belin-Béliet.

We lopen door de berm van de drukke D110 naar de rivier de L’Eyre. Op het moment dat we de rivierbrug over gaan, gaan enkele vaargroepen vanaf de overkant van start voor een kanotocht op de rivier.

Vlakbij het gehucht Mesplet verlaten we de D110, om dan over een asfaltweg door een bosgebied via La Bone naar Mons te lopen. 

Mons komen we binnen bij de 11e eeuwse kerk.

Langs de kerkhofmuur en over het oude kerkhof lopen we de ingangspartij van de kerk binnen, maar daar merken we dat de kerkdeur afgesloten is.

Bij de kerk staat een huis, met op de muur een mooie afbeelding geschilderd van een pelgrim. De verflaag laat als een vel los, en door dat loszittende stuk met de wandelstokken weer een beetje op zijn plaats te houden, kunnen we toch nog goed zien hoe de schilder deze pelgrim ooit heeft afgebeeld op de muur.

In een houten abri vinden we in Mons een prima zitplaats voor onze lunch.

Alweer anders dan Lepère

Vanuit Mons vindt er weer een verandering plaats in onze beoogde route. We zouden namelijk de route van Francois Lepère volgen, die in zijn wandelgids aangeeft dat de route vanuit Mons langs de N10 en daarna langs de A63 langs Le Muret loopt, maar de bewegwijzering geeft iets anders aan.

Omdat we vanmorgen hebben gezien dat de bewegwijzering niet langs, maar door Le Muret gaat – en daar onze auto staat – kiezen we ervoor om niet de route van Lepère, maar de bewegwijzerde pelgrimsroute te volgen. Dat betekent dat we via de D110e direct al de A63 oversteken.

Daarna verwijdert de bewegwijzerde route zich van de A63, om veel westelijker een asfaltweg in zuidelijke richting te nemen, door een groot bosgebied. Ten eerste is deze route mooier, omdat we nu op betrekkelijk grote afstand van de drukke A63 lopen, en ten tweede is het wel fijn dat we op die zuidgaande route nu door enkele kleine buurtschappen lopen, waarvan Camontes de eerste is.

Een eind verder arriveren we in het tweede gehucht, met de naam Marian.

We worden daar ingehaald door een jonge vrouw in de auto, die naar één van de woningen van Marian zal gaan. Ze stopt, en vraagt ons of we goed ‘en route’ zijn. Dat kunnen we bevestigen door haar te laten bevestigen dat we zo inderdaad naar Le Muret lopen. En daarna vraagt ze nog even of we wellicht ook nog water nodig hebben voor ons vervolg. We bedanken haar vriendelijk, en vertellen dat we genoeg drinken bij ons hebben. Wat fijn dat er toch altijd weer mensen zijn die goed willen zijn voor passerende pelgrims.

Door Gironde en Les Landes naar Le Muret

Het laatste buurtschap waarin we arriveren, is Lilaire.

In deze plaats draaien we op de T-kruising naar het oosten, om dan over de brede asfaltweg door het bosgebied terug naar de A63 te lopen. Daar aangekomen, volgen we in zuidelijke richting de D10e, die parallel aan de snelweg A63 loopt.

De D10e verwijdert zich langzaam van de A63. Dan komen we langs een pelgrimswegwijzer, waarop staat dat het departement Gironde – dat we nu uit lopen – ons een goede voortzetting wenst van de GR655 en de Voie de Tours, ofwel de Via Turonensis.

En ja hoor, enkele meters verder worden we hartelijk welkom geheten op de Voie de Tours door het departement Les Landes, dat we nu binnenlopen.

En nog weer een klein eindje verder staat een groot bord, waarop staat aangegeven dat we hier lopen op de culturele Europese wandelroute van Chemin de Compostelle, en dan in dit geval de Voie de Tours.

En dan nog een eindje verder passeren we het kombord waarmee we duidelijk krijgen dat we nu de plaats Le Muret binnenwandelen, onze bestemming voor vandaag.

Pelgrimeren en kamperen 

Vooraan in Le Muret komen we langs de Chapelle Saint-Roch, ofwel de Sint-Rochuskapel.

We kunnen deze 12e eeuwse kapel niet in, maar kunnen wel binnen de kerkhofmuur over het kerkhof  rond deze eeuwenoude kapel lopen.

Via de hoofdstraat lopen we dan naar de Mairie, waar onze auto staat geparkeerd. Op de gevel van de Mairie staat dat dit gemeentehuis ook een halteplaats is voor pelgrims. 

We gaan naar binnen en vragen en krijgen een mooi gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten.

Daarmee sluiten we deze etappe van de Via Turonensis af.

Met de auto rijden we terug naar Marguit, om daar onze fietsen af te halen, en met de fietsen rijden we dan terug naar de camping in Bilos, waar we rond 16:00 uur arriveren.

Het is ondertussen niet warmer geworden, maar wel iets bewolkter, dus we genieten nog van een heerlijke middag en avond op de gezellige camping Les Bilos.

Om 20:15 uur breekt de aangename avondzon heerlijk tussen de bomen door van de camping, en genieten we nog van een zonovergoten kopje koffie bij onze caravan. Op dat moment heb ik dit dagverslag klaar.