Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Peyon naar Marguit
Dinsdag 8 augustus 2023 – 19,1 km.
Dag 42: 881,8 – 900,9 km.
 |
| Het pelgrimspad is goed bewegwijzerd |
Fietsen bij de dorpsoven
Durkje en ik gaan vandaag in Peyon beginnen. Dit is voor ons de achttiende dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis.
Onze etappe van vandaag loopt tot in Marguit.
Het wordt vandaag een wandeldag met zomers wandelweer. Tijdens onze etappe is het geheel onbewolkt, dus met volop zon en warm.
Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 10 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 30 graden Celsius. Er is qua maximumtemperatuur gedurende deze week sprake van een stijgende lijn.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:05 uur de camping, om dan eerst van Bilos naar Marguit te rijden. Daar parkeren we onze auto op een klein veldje bij de eerste huizen van het buurtschap. Een hond op het erf naast onze auto blaft af en toe als we de fietsen van het fietsenrek afhalen.
Dan fietsen wij de 22,6 kilometers van Marguit naar Peyon. Met 10 graden Celsius is het nog behoorlijk fris op de fiets.
Onze fietsen stallen we in Peyon onder het afdak van de gezamenlijke dorpsoven van dit ochtendstille gehucht. Om 9:00 uur zijn we klaar voor de etappe vanuit Peyon.
Grindpad en asfaltweg over droge waterlopen
Door Peyon loopt een asfaltweg. Aan het eind van het gehucht stopt de asfaltweg, en gaat die over in een breed grindpad, het open bos in. Dat brede pad is met de auto op zich wel begaanbaar, maar ideaal is het niet voor je auto, en ook op de fiets is het lastig rijden over alle grind op dit brede pad. Maar wandelen gaat prima. Vóór ons ligt een kilometers lange rechte grindweg, die wij conform de routegids van Lepère geheel volgen. Zo lopen we in alle stilte door een uitgestrekt bosgebied.
Aan het eind van dit pad komen we op een asfaltweg, die we een klein eindje naar rechts volgen.
Linksaf gaat het daarna verder, tussen de erven van een boerderij door, en ook nu weer altijd maar rechtdoor door een gebied van velden, akkers en bossen.
Dan kruisen we het op de wandelkaart aangegeven Grand Canal de Malande. Als je dat vooraf op de kaart ziet staan, denk je een tamelijk breed kanaal over te zullen steken, maar dat is het in het geheel niet. Voor Nederlandse begrippen is het niet meer dan een droge, brede sloot, dus er is ook helemaal geen water in het ‘kanaal’ te zien.
Bij de boerderij aan de overzijde van deze waterloop staat een grote vrachtwagen.
Die is deels al geladen met maïs.
Voorbij de boerderij stroomt volgens de landkaart de beek Ruisseau de Lacanau. Als we die beek oversteken in het bos, blijkt ook deze waterloop geheel droog te staan.
En we blijven alsmaar rustig doorwandelen over de asfaltweg in de richting van de D108.
Van Chantier door het bos naar Le Barp
Als we de asfaltweg van de D108 bereiken ter hoogte van Chantier, draaien we rechtsaf de asfaltweg op, om even later die ook al weer te verruilen voor een mooi breed bospad.
De bewegwijzering van het pelgrimspad is hier in deze regio buitengewoon goed, en hier zien we ook een nieuwe wegwijzer, die zowel voor fietsers als voor wandelaars geldt. Dit type wegwijzer hebben wij in al die jaren nog niet eerder gezien. Mooi en vooral duidelijk zijn ze.
Langs dit bospad bloeit de heide geel en paars; een prachtig gezicht in onder andere de bermen tussen alle andere vegetatie.
Vlak voordat we het centrum van Le Barp bereiken, zien we bij de ingang van een mooi bospaadje een groot kunstwerk staan van verspreide polyester objecten in verschillende kleuren.
Het zijn beeldbepalende elementen bij de ingang van dit bospad.
Bij de ingang van het dorp passeren we de wegwijzer die je verwijst naar de plaatselijke refugio voor de hier overnachtende pelgrims.
Om 11:45 uur arriveren we bij de dorpskerk met de hoge kerktoren. De kerk is helaas gesloten.
Boven de kerkdeur zien we het timpaan van het Bijbelverhaal van de wonderbare visvangst.
Stempelen en koffie
We willen hier straks koffiedrinken in één van de plaatselijke café-restaurants, maar lopen eerst even via de hoofdstraat naar de Mairie, om daar een stempel voor onze pelgrimpaspoorten te halen.
We zijn er ruim vóór twaalf uur, maar de deur van dit gemeentehuis is al gesloten. We zien binnen nog wel personeel, dus blijven we bij de ingang staan wachten, in de hoop dat ze de deur voor ons nog open gaan doen. Ik hoor één van hen binnen zeggen dat wij pelgrims zijn, en omdat ze wel verwachten dat wij alleen maar een stempel hoeven, openen ze de deur en laten ons het gemeentehuis binnen. Een vrouw heeft haar gemeentestempel al in de aanslag, om onze credentials direct af te stempelen en die stempels te dateren. Snel klaar, dus we staan ook al vlot weer buiten; blij met dit stempel.
Heel mooi van deze gemeente is overigens dat men kleine troittoirtegels rond de Mairie heeft liggen met daarop de afbeelding van een gestileerde Jacobsschelp. Voor pelgrims is zoiets altijd verrassend en mooi.
Gestempeld en wel nemen we plaats op het terras aan de doorgaande weg, en bestellen koffie. Hier lunchen we met een lekkere kop koffie erbij.
Na deze lunchpauze laten we de dorpskerk achter ons, om Le Barp straks te verlaten.
Daarbij wandelen we in Le Barp nog achter de Mediatheque langs; het kleurrijke gebouw waarin ook de dorpsbibliotheek is gevestigd.
Van Castor door koel bos naar Marguit
Door het gehucht Le Pique wandelen we in de richting van het buurtschap Castor. Op de asfaltweg ligt een dode slang, die waarschijnlijk door een auto is doodgereden. We zien ze wel meer op de wegen liggen, maar deze ziet er nog vrij gaaf uit.
Ik maak er een foto van, en Durkje wandelt ondertussen door richting Castor.
Aan het eind van het gehucht Castor houdt de geasfalteerde weg op, en gaan we het bos in.
Dan volgt nog een mooie en schaduwrijke route over een aangenaam bospad door het bosgebied tussen Castor en Marguit.
Dat het schaduwrijk is, is aangenaam, want als we om 13:00 uur arriveren bij de blokhut aan het geasfalteerde weggetje naar Marguit, is het onderhand al zo’n dertig graden Celsius geworden.
Hier bij deze blokhut beëindigen we onze etappe van vandaag, om dan nog bijna vijfhonderd meter over het asfaltweggetje te gaan naar het buurtschap Marguit, waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.
Bij de auto aangekomen, eten en drinken we nog iets alvorens we met de auto vertrekken naar Peyon, waar we onze bij de dorpsoven gestalde fietsen afhalen.
Tot slot rijden we vanuit Peyon weer terug naar onze camping Le Bilos in Bilos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten