Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Le Muret naar Escoursolles
Vrijdag 11 augustus 2023 – 21,7 km.
Dag 44: 926,9 – 948,6 km.
 |
| Bij de afstandssteen en de pelgrim van Moustey |
Fietsen
Durkje en ik gaan vandaag in Le Muret beginnen. Dit is voor ons de twintigste dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis.
Onze etappe van vandaag loopt tot in Escoursolles.
Het wordt vandaag een wandeldag met zomers wandelweer. Tijdens deze etappe begint het met lichte mist, en daarna is het licht bewolkt. Vervolgens trekt de wolkenlucht de lucht helemaal dicht, om tenslotte te veranderen in een geheel blauwe lucht, en dán gaat de temperatuur snel omhoog en wordt het heet. We hebben vandaag maar heel weinig wind, dus uiteindelijk wordt het een tropische dag.
Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 14 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 31 graden Celsius. Zomers heet dus.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur de camping, om dan eerst van Bilos naar Escoursolles te rijden. Daar parkeren we de auto op de driehoek midden in het dorp.
Dan fietsen wij de 19 kilometers van Escoursolles naar Le Muret.
Onze fietsen stallen we in Le Muret aan een boom tegenover de Mairie. Om 9:05 uur zijn we klaar voor de etappe vanuit Le Muret.
Van Le Muret door het bos naar Saugnacq
Vanaf de Mairie lopen we eerst wel in de richting van het grote viaduct over de A63, maar daar kruisen we de autosnelweg niet. Daarvoor in de plaats lopen we over een bospad naar een klein tunneltje dat onder de A63 door gaat.
Aan de andere zijde geeft de asfaltweg die parallel ligt aan de A63 ons dan de gelegenheid om het bos in te lopen over een zandpad.
Veel bos in Les Landes is productiebos, waarin de bomen voorheen keurig in tamelijk rechte rijen zijn geplant.
We komen ook door een nog wel vrij open plek in het bos, waarin de jonge aanplant van naaldbomen in frisgroene kleur in lange rijen is geplaatst.
In het gehucht Les Bluhes verlaten we dit bosgebied.
Even later lopen we dan langs het oorlogsmonument het dorp Saugnacq binnen. Daarbij lopen we recht op de dorpskerk af.
De kerk van Saugnacq is gesloten, dus we lopen direct verder, het dorp straks al snel weer uit. Daarbij steken we via de Pont de Saugnacq al vrij snel de rivier L’Eyre over.
Nadat we zijn afgedaald naar de brug die we overstaken, en het klimmend weer verlaten van de riviervallei, gaan we vlak vóór het eind van de bebouwde kom een halfverhard pad op.
Over karrensporen en bruggen naar Moustey
Dan volgt een lang halfverhard breed karrenspoor naar het buurtschap Menoy, waar we de enkele huizen passeren. Voorbij dit gehucht gaat het brede pad verder, tot aan de D134.
De asfaltweg van de D134 volgen we in zuidelijke richting. Links van de weg passeren we enkele grote akkers, waarop veel voertuigen en aanhangers en machines staan. Er wordt op dit moment niet geoogst, maar bij één van de machines met een transportband is duidelijk te zien dat men hier bezig is met de worteloogst. Gisteren en vandaag hebben we trouwens meerdere malen elders tractoren met aanhangers vol wortelen zien rijden, dus dat is hier in deze grond kennelijk een belangrijk product, en de oogst ervan vindt in deze weken plaats.
Even later steken we het riviertje La Petite Leyre over. Ons valt op dat het water van de waterlopen hier behoorlijk stroomt, dus er is vast en zeker nog wel sprake van een behoorlijk verval in dit gebied. Dat merken we overigens ook wel aan het af en toe moeten dalen en stijgen.
Verderop steken we bij Le Grand Pont – de Pont de Moustey – de rivier La Leyre over.
En zo blijven we de drukke asfaltweg van de D120 volgen, totdat we arriveren in Moustey.
Jezus en Jacobus in de kerk
In Moustey gaan we de eerste oude kerk binnen. Daar zien we de mooie kerkramen, met onder andere het kerkraam dat het geboorteverhaal van Jezus Christus afbeeldt.
En natuurlijk word je als pelgrim altijd blij als je dan in zo’n kerk ook nog een kerkraam aantreft met daarop de afbeelding van Saint Jacques, de beschermheilige van de pelgrims.
En dat is hier het geval, want we zien de heilige Jacobus met boekrol als apostel, en met pelgrimsattributen ook als pelgrim.
In een donkere hoek in het toegangsportaal zie ik een groot houtsnijwerk staan. Als ik wat aan het duister gewend ben, zie ik dat ook dit houtsnijwerk Sint Jacobus afbeeldt. Als pelgrim vind ik dat dit grote exemplaar houtkunst een beter zichtbare plaats verdient in het schip van de kerk, en dat zouden voorbijkomende pelgrims zeker waarderen.
Exposition Peinture & Artisanat
Opmerkelijk is dat er nog een tweede kerk naast de eerste staat in Moustey. Deze wordt op posters vermeld als L’Eglise Musée Notre Dame.
We gaan deze museumkerk binnen, en verbazen ons over de grote hoeveelheid kunstwerken van allerhande soort, die hier is geëxposeerd.
We krijgen hier overigens ook een stempel in onze pelgrimspaspoorten.
Daarna bezichtigen we de rijke variatie aan kunstobjecten, die dicht opeen staan en hangen in de kerkzaal.
We vinden onder andere objecten die iets met pelgrimeren te maken hebben, zoals een beeldje van een pelgrim en enkele Jacobsschelpen.
En daarnaast zijn er behalve bijvoorbeeld textielwerken ook schilderwerken te zien, waaronder ook die van door een Russische kunstenares gemaakte baboeshka-poppetjes. In kort bestek krijg je een heel breed en mooi beeld van wat hier in de regio op kunstzinnig gebied allemaal wordt gemaakt.
Nog 1.000 kilometer voor de pelgrim te gaan
Buiten deze museumkerk komen we bij twee objecten die pelgrims in het bijzonder aanspreken.
Bij de kerk staat namelijk het standbeeld van een pelgrim.
Ernaast staat een oude steen, waarop is vermeld dat het vanaf hier in Moustey nog duizend kilometer is naar Santiago de Compostela.
Bij deze objecten ontmoeten we een vader met zoon en dochter, afkomstig uit Lyon. Ze vertellen over hun vakantietocht, en wij verhalen over onze pelgrimstochten. Tijdens deze ontmoeting vraagt de vader of wij met z’n tweeën ook even op de foto willen bij het pelgrimsbeeld en de afstandssteen. Dat laten we graag doen, en als tegenprestatie zetten we hen ook met beide objecten op de foto.
Na deze ontmoeting drinken we koffie op het terras van een café-restaurant verderop in het dorp.
Het valt ons op dat veel huizen en andere gebouwen hier zijn gebouwd met natuursteen, dat waarschijnlijk hier in de regio is gevonden.
Bijzonder is trouwens de watertoren van Moustey. De meeste watertorens hebben een zwaar uitgevoerd onderstel, maar deze watertoren staat op een waterpilaar met vier uitlopende poten, en is daarmee nogal transparant gebouwd.
Lunchen op weg naar Pissos
We verlaten Moustey via een asfaltweg, maar gaan later over op een zandpad het bos in. Voor het eerst in deze dagen krijgen we nu te maken met zandpaden met nogal rul zand, dus het lopen gaat zwaar door dit losse zand.
Het is trouwens wel een prachtig gebied waar we nu doorheen lopen.
Deze zandpaden voeren ons naar het plaatsje Richet-Le Brous, dat we ter hoogte van de oude wasplaats binnenwandelen.
Via de asfaltweg door het dorpje wandelen we al vrij spoedig dit dorpje weer uit, overigens op zoek naar een geschikte zitplek in de schaduw voor onze lunchpauze.
Na enkele kilometers lopen, vinden we die geschikte lunchplek pas bij de Base de Loisirs de Testarouman, vlakbij Pissos. Hier is heel veel plek om te lunchen, te midden van een groot aantal picknickbanken, die in gebruik zijn bij heel veel kinderen die in de directe nabijheid hun vakantiekampen hebben. Verderop staan veel groepstenten, en achter ons is men druk in de weer om zich voor te bereiden op een middag kanoën in de rivier verderop.
Na deze verkoelende lunchpauze lopen we over een prachtig pad door deze uitgestrekte vakantiekolonie naar het centrum van Pissos.
Prachtige kerk van Pissos
De grijs-wit gekleurde kerk van Pissos steekt prachtig af tegen de helderblauwe lucht.
Door het toegangsportaal onder de kerktoren gaan we de kerk in.
Dan blijkt dat dit een prachtig gedecoreerde kerk is.
Mooie gewelven, een mooi orgel, en veel kunst her en der in de kerkzaal.
Ook de kerkramen zijn prachtig, en we zien bij de ingang van de kerk een poster over het pelgrimspad, over Le Chemin,
Het is nog lunchtijd voor de Fransen, dus her en der zien we op schaduwrijke terrassen veel Fransen zitten te lunchen; een beeld dat voor heel Frankrijk zo herkenbaar is.
Warme kilometers door heet zand
En dan volgen na Pissos de laatste kilometers, en dat worden hele warme kilometers. In Pissos kopen we bij de plaatselijke supermarkt eerst een liter koude yoghurtdrank, en met die koude drank verkoelen we ons eerst zo goed mogelijk. Dat gaat prima trouwens.
Daarna gaan we het bos weer in van het nationaal park, onder een strakblauwe lucht, met nauwelijks wind, en een temperatuur van net boven de dertig graden Celsius.
We lopen hier een daar behoorlijke stukken door het rulle zand. Dat loopt zwaar, en bovendien is het nogal warm boven het door de zon volop beschenen hete zand.
Maar om ons heen ligt wel een prachtig gebied van wisselend bos en kleurrijke heide.
Als we door een tamelijk open bos over de hete zandpaden lopen, kun je beter in beweging blijven dan stil gaan staan, want als je stil staat, dan pas merk je hoe heet het is. Gelukkig is er af en toe een boom waarvan we even kunnen genieten van schaduw.
Langs het pad ligt een boomstam, waar de hars uitdruipt, en dat prachtig schittert in de volle zon.
Franse pelgrim in Escoursolles
Na enkele kilometers wandelen we het buurtschap Escoursolles binnen.
Vlak voordat we in de kerk van het gehucht bij onze auto komen, lopen we langs het wegkruis van dit buurtschap. Aan beide zijden van het wegkruis is een houten bank, en achter het wegkruis op een open kapelletje zien we een pelgrim zitten op de bank.
Dat blijkt een Fransman te zijn, die op 10 mei van dit jaar vanuit zijn woonplaats Bourges is vertrokken om de pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostela te maken. Die heeft hij inmiddels afgerond, en daarna is hij met de trein van Santiago de Compostela naar de Spaans-Franse grensplaats Irún gereist, vanwaar hij weer is gaan wandelen, maar nu zo veel mogelijk langs de kust noordwaarts, op weg naar Bretagne, de streek waar hij is geboren. Hij zit hier nu even uit te rusten en af te koelen van de hitte.
Wij gaan naar onze auto, en halen dan op de terugweg naar onze camping de beide fietsen eerst op vanuit Le Muret.
Het is half vijf vanmiddag als we op de camping arriveren, waar het dan 31 graden Celsius is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten