Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Mirambeau naar Etauliers
Woensdag 2 augustus 2023 – 23,6 km.
Dag 37: 776 – 799,6 km.
 |
| Ook in Les Martins regen en harde wind |
Regen en wind op het pelgrimspad
Durkje en ik gaan vandaag in Mirambeau beginnen met de dertiende dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Etauliers.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan, die we gisteren hebben verhuisd naar de Camping Bilos in het Franse dorpje Bilos.
Het wordt vandaag een dag met overwegend regenachtig wandelweer, met veel miezerige regen en af en toe hardere neerslag, en vrijwel voortdurend in combinatie met een stevige wind.
Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 19 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 23 graden Celsius.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur de camping, om dan eerst van Bilos naar Etauliers te rijden. Daar parkeren we de auto op de parkeerplaats van het dorpsplein.
Dan fietsen wij de 17,7 kilometers van Etauliers naar Mirambeau.
Onze fietsen stallen we rond 9:40 uur aan een paal bij een informatiebord in het centrum van het dorp. Daarna drinken we koffie in het café aan het plein, en rond 10:00 uur vertrekken we vanuit het café dat op dat moment door de drankengrossier wordt bevoorraad.
Eglise Saint-Martin en Maison des Pélerins van Petit Niort
Onderweg op de fiets naar Mirambeau hadden we de regenkleding al aangetrokken.
Bij aankomst in Mirambeau kijkt Durkje nog even in de kerk of daar een reactie is gekomen op haar schrijven in het gastenboek van gisteren. En ja hoor, de Franse familie, het gezin uit Parijs, heeft als reactie op Durkje haar schrijven van gisteren in het gastenboek vriendelijk een reactie geschreven.
Tijdens het koffiedrinken in het café van MIrambeau zijn er ook nog enkele buien overgetrokken. Als we vanuit het dorpscafé vertrekken, wagen we het erop om zonder regenkleding te vertrekken. Dat blijkt ijdele hoop te zijn, want nog in het dorp moeten we toch wel de regenkleding aantrekken.
Langs de N137 wandelen we van Mirambeau naar Petit Niort.
Daar brengen we een bezoek aan de elfde eeuwse Eglise Saint-Martin.
Deze ongeveer duizend jaar oude kerk heeft een mooi interieur.
Opvallend is het grote kerkraam in het koor van de kerk.
Daarop staan allerlei afbeeldingen over het leven van Jezus Christus.
Eén van de ramen van dit grote kerkraam verhaalt over het geboorteverhaal van het kindje Jezus.
Op een pilaar is een Maltezer kruis geschilderd, het symbool van de Tempelier-ridders.
Het altaarstuk in de zijkapel illustreert een onheilspellend beeld van het hellevuur in de hel.
Na dit kerkbezoek lopen we langs het ‘Maison des Pélerins’ het dorp uit. Op de deur van dit huis staat dat de pelgrims die hier willen overnachten hun verblijf bij het gemeentehuis moeten registeren vóór 17:00 uur. Je krijgt dan een code, waarmee je het pelgrimshuis binnen kunt gaan.
Door de regen naar Plein Selve
Het is al weer droog geworden, dus we wagen het erop om de regenkleding weer op te ruimen.
Over asfalt gaat het op weg naar Plein Selve. Daarbij passeren we in een weiland bij Moulin de Mainguenaud een grote groep parelhoenders van een boer.
Verderop zien we grote bossen uitbloeiende hortensia’s langs de muur van een woning langs de weg.
In de verte zien we opeens twee dieren op de asfaltweg lopen. Bij nader onderzoek blijken dat twee al wat grotere biggen te zijn.
Een achteropkomende automobiliste waarschuwen we voor de biggen, die net voorbij een bocht op de weg lopen. De vrouw rijdt haar auto langzaam tussen de biggen en ons door. Deze biggen zijn waarschijnlijk ergens uitgebroken, en nemen het er nu even lekker van te midden van al dat heerlijke bermgras.
Ondertussen begint het al weer te regenen. Door de combinatie met de harde wind trekken we heel snel de regenkleding weer aan. Voordat we Plein Selve bereiken, steken we via een viaduct de A10 over.
Aan de andere zijde van de A10 staat een richtingwijzer, die aangeeft dat we inmiddels de 6,5 kilometers vanuit Mirambeau hebben afgelegd, en dat we naar Etauliers nog 17 kilometer hebben te gaan.
Bovendien staat op die wegwijzer ook dat we nu het departement Gironde binnen lopen.
En daarna wandelen we de bebouwde kom van Plein Selve binnen.
Van de GR6552 over naar de pelgrimsgids van Francois Lepère
Onze wandelgids die we tot nu toe gebruikten van de GR6552 beschrijft de pelgrimsroute van Tours via Poitiers naar Mirambeau.
Het kaartmateriaal van deze wandelgids loopt echter nog 6,5 kilometer door, tot aan Plein Selve.
Dit betekent dat we niet langer de wandelgids van de GR6552 kunnen gebruiken, en dat we nu moeten overstappen naar een andere wandelgids die de route vanuit Plein Selve tot aan Saint-Jean-Pied-de-Port wel beschrijft. En het viel ons lang niet mee om die wandelgids te vinden, totdat we zo’n twee jaar geleden in een winkel van een Frans klooster bij toeval de Franstalige wandelgids van Francois Lepère vonden, die de route vanuit Parijs tot aan Saint-Jean-Pied-de-Port wel in zijn geheel beschrijft. Deze gids is veel minder gedetailleerd dan die van de GR655 en van de GR6552, maar in combinatie met hopelijk een goede bewegwijzering zal het vast en zeker met gebruik van deze wandelgids van Lepère ook wel goed komen, denken we. Kortom, in Plein Selve stappen we over op onze nieuwe wandelgids.
Concerteren tussen bamboe in Saint-Palais
Onderweg komen we langs het wijnhuis van Château L’Abbaye. De receptie van het wijnhuis is geopend, maar we treffen er niemand aan, dus we gaan direct door.
In Saint-Palais aangekomen, zien we dat de dorpskerk niet aan de doorgaande pelgrimsroute staat. Omdat we de kerk toch wel willen bezoeken, gaan we heel even van de route af, en stappen we de kerk binnen. Bij de ingang ligt een grote bult bamboe-takken, en in het koor van de kerk zien we dat twee mannen bezig zijn om de bamboetakken op te stellen in het koor van de kerk.
Bij onze navraag bij de heren, vertellen ze ons dat hier in de kerk morgen een concert zal zijn van een Chinese muziekgroep, en dat zij nu de kerk versieren met bamboe, om de kerk in bijpassende Chinese sfeer te decoreren.
Het blijft onophoudelijk hard regenen, maar we lopen gewoon door. Het volgende dorpje dat we passeren, is Les Martins.
Vóór en ná Saint-Caprais de Blaye
Als we tegen 13:30 uur op de kruising van Ferchaud aankomen, vinden we het zo langzamerhand wel tijd worden voor onze lunchpauze. We hebben dan immers al zo’n 3,5 uur onophoudelijk gelopen.
Hier op de kruising staat een restaurant, waar we naar toe lopen. Binnen zitten de gasten lekker te lunchen. Wij komen doornat aanlopen. Het is niet koud, dus we kunnen ook prima buiten op het terras zitten, want daar zitten we droog onder een brede overkapping. We bestellen binnen koffie en drinken uiteindelijk twee kopjes koffie bij ons eigen lunchpakket.
Het volgende dorp waar we doorheen komen, is Saint-Caprais de Blaye.
Langs de buitenring van het dorp lopen we naar de dorpskerk, die gesloten blijkt te zijn.
Voorbij het dorp gaan we het open veld weer in, waar we onder andere langs wijngaarden lopen, waar de blauwe druiven al in dikke trossen aan de wijnranken hangen.
Verderop komen we langs een kampement waar enkele chalets staan, met daartussen ook een aantal grote en kleine caravans. In Frankrijk zijn we wel gewend dat je soms in een heel afgelegen gebied zo’n kampement vindt, waar mensen van allerhande pluimage een mini-woongemeenschap vormen, vaak ver buiten de gehuchten, dorpen en steden. Het zijn als het ware vrijplaatsen voor mensen die minder goed passen in reguliere woongebieden.
Even later komen we langs een huis dat hoog aan de rand van een grote vijver staat. Tussen het huis en de vijver staat een wilg die jaren geleden al is omgevallen, maar die zich met allerlei uitlopers weer zo heeft opgericht, dat die niet langer als staande, maar zich als boven de grond hangende liggende boom heeft opgericht. Het is een hele mooie speling van de natuur geworden, waaraan je kunt zien dat de natuur vaak wel weer een eigen weg vindt om door te groeien.
Aubin de Blaye
Nadat we door Saint-Caprais de Blaye waren gekomen, knapte het weer zienderogen op. De regen kwam niet weer terug, en af en toe krijgen we zonnige perioden. De regenkleding hebben we uitgetrokken, en gaandeweg drogen we vanwege de zonneschijn in combinatie met de nog steeds flink hard waaiende wind.
De volgende – iets grotere – plaats waar we doorheen komen, is Aubin de Blaye.
In dit dorp lopen we langs de oude watermolen, de Moulin.
Op de rotonde vlak buiten het dorp staat een glazen kunstwerk, met daarin de naam van het dorp en een bijpassende decoratie gegraveerd.
Beken en heide
Nu volgt een traject over smalle asfaltwegen, die min of meer parallel lopen aan de N137. Voor één van de huizen langs de weg zit een man vóór huis. Hij kan ons zo mooi voorbij zien wandelen. Ik zie dat hij tegen de tuinmuur een metalen bord heeft bevestigd, waarop staat: Chemin de Compostelle. Ik maak er een foto van, zwaai naar hem met een “Merci”, en hij zwaait terug, duidelijk begrijpend wat ik bedoel.
We komen op een dalend asfaltweggetje waar het verkeer ervoor wordt gewaarschuwd dat de weg bij tijd en wijle overstroomd kan raken. Verderop blijkt dat dat te maken heeft met een beekje dat vlak onder de weg doorloopt. Verderop steken we nog een bosbeek over, met een grote meander door het zand van de bodem.
We merken dat we in een heel ander gebied terecht komen, met een bodem die steeds meer zand bevat. Zo komen we af en toe langs plekken waar de paarse heide al prachtig bloeit. Dat hadden we de afgelopen twee weken nog niet eerder gezien.
Van Etauliers via Mirambeau terug naar Bilos
Nadat we de N137 weer zijn overgestoken, komen we langs een groepje herkauwende koeien, die bij een waterdrinkplaats in het weiland liggen. Bij de drinkplaats zie ik een witte reiger staan, die opvliegt nadat ik van de koeien en de vogel een foto heb gemaakt.
Om ongeveer 15:30 uur wandelen we bij de rotonde van de N137 de plaats Etauliers binnen.
Dit is onze bestemming voor vandaag. We lopen naar onze auto, die in het dorpscentrum staat geparkeerd.
Dan rijden we met de auto terug naar Mirambeau, waar we onze beide fietsen afhalen. Tot slot rijden we dan terug naar onze camping in Bilos, waar we - met de nodige file-vertraging bij Bordeaux - om 18:20 uur arriveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten