Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Bribaudon naar Mirambeau
Maandag 31 juli 2023 – 20,5 km.
Dag 36: 755,5 - 776 km.
 |
| Zonnebloem met smiley voor de jarige Durkje |
Verjaardagsetappe
Durkje en ik gaan vandaag in Bribaudon beginnen met de twaalfde dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Mirambeau.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in de caravan op Camping ‘Au fil de l’eau’ in het Franse Saintes.
Het is een bijzondere dag vandaag, want het is de 64e verjaardag van Durkje, die we vandaag vieren op het pelgrimspad, en tijdens een verjaardagsdiner in een restaurant in Saintes.
Het wordt vandaag een dag met mooi wandelweer, met lichte bewolking en dus zonnig. Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 14 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 24 graden Celsius.
Na het uitgebreide verjaardagsontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:15 uur onze camping, om dan eerst van Saintes naar Mirambeau te rijden. Daar parkeren we onze auto op de parkeerplaats tegenover de kerk en de Mairie, in het dorpscentrum.
Dan fietsen wij de 15,6 kilometers van Mirambeau naar Bribaudon.
Onze fietsen stallen we rond 9:00 uur aan een paal van een informatiebord in het centrum van het dorp.
Kerkmuziek en popmuziek in Saint-Genis-de-Saintonge
Bij een moderne beregeningsinstallatie in een maïsveld vervolgen we de doorgaande pelgrimsroute, waar we die gisteren onderbraken,
Bij de ruïne van een huis passeren we het buurtschap Chez Gabard.
Na ongeveer 2,5 kilometers arriveren we in Saint-Genis-de-Saintonge. Dat is de enige redelijk grote plaats die we vandaag aandoen. Daarom hebben we afgesproken dat we in deze plaats vanmorgen onze koffiepauze zullen beleggen, met natuurlijk iets van lekker gebak erbij, om het voor Durkje haar verjaardag extra feestelijk te maken. Ondertussen rollen de verjaardagsfelicitaties via Facebook en met name als app-verkeer bij Durkje binnen.
De route gaat langs de westelijke rand van de plaats, maar wij kiezen ervoor om parallel aan die route door de hoofdstraat (de N137) door het dorp te lopen, om drie redenen. Ten eerste brengen we een bezoek aan de Mairie, en daar krijgen we een stempel van de gemeente in onze pelgrimspaspoorten.
Daarna bezoeken we de dorpskerk van Saint-Genis-de-Saintonge. Die is open, dus we kunnen naar binnen.
In de kerk klinkt op de achtergrond koormuziek uit de luidsprekers, maar tegelijk horen we popmuziek van buiten komen. Als we buiten de kerk op onderzoek gaan waar die popmuziek vandaan komt, zien we dat op het pleintje van de kinderopvang naast de kerk een groep kinderen van basisschoolleeftijd - begeleid door een volwassene - met allerhande gebaren aan het dansen is op die muziek. Enkele moeders staan erbij te dansen, dus het is een vrolijke boel.
Verjaardagskoffie met gebak van de patissier
En dan wandelen we door naar de boulangier-patissier, waar we bij de warme bakker van het dorp ieder een heerlijk verjaardagsgebakje uitzoeken, en daarbij koffie geserveerd krijgen. Een Belgisch stel zit aan een tafeltje naast ons ook te genieten van koffie met iets lekkers, en ondertussen komen verschillende klanten binnen voor brood en banket.
Na dit voortreffelijk verjaardagsmoment gaan we weer naar buiten, om bij de rotonde het dorp te verlaten.
Aan het begin van de D2 staat dat hier sprake is van een afgesloten wegdeel, maar dat weerhoudt ons niet om dit ‘route barrée’ als obstakel te zien. Verderop kunnen we enigszins laverend gemakkelijk tussen de diepe gaten langs de weg door lopen, niet gehinderd door de wegwerkers, die stug doorwerken als we hen passeren.
Net buiten het dorp verlaten we de D2, om het open veld weer in te gaan.
Bij het begin van dat karrenspoor staat op de pelgrimszuil dat het vanaf hier nog 17 kilometer is naar Mirambeau. Dat gaan we vandaag dus nog lopen.
Iets verderop komen we langs een zonnebloemenveld, waarop iemand een aantal zonnebloempitten uit een uitgebloeide zonnebloem heeft gehaald in de vorm van een smiley. We kennen dat van voorgaande jaren ook wel.
Kalk op het veld en hakhout in het bos
We naderen enkele akkers en weiden waar kalk wordt uitgereden.
Op één van de akkers liggen grote bulten kalk, die met een bulldozer worden geladen op aanhangers achter twee tractoren.
Na geladen te zijn, gaan de tractoren naar verschillende percelen om het kalk uit te rijden; grote kalkstofwolken achter zich latend.
Door de dichtheid van de stofwolk kun je de tractor nog maar nauwelijks zien.
Dan volgt voor ons een lang traject door de bossen van Les Landes.
Hier is sprake van productiebos, want we komen langs een enorme stapel hakhout, dat klaar is voor transport.
Omdat het de afgelopen dagen heeft geregend, en de zon nu volop schijnt, ruikt het kaphout heerlijk.
Rond de abdij van Tenaille
Na enkele kilometers - met een oversteek over de D252E3 – door deze bossen gelopen te hebben, steken we de N137 over. Aan de overzijde van deze drukke verkeersweg lopen we naar Château de Tenaille, althans zo staat het in onze routegids vermeld.
De andere routegids die we in gebruik hebben, maakt op deze locatie melding van de Abbaye de Tenaille. Nu is er waarschijnlijk geen sprake van ‘of, of’, maar van ‘en, en’, want eerst zien we tussen alle begroeiïng door twee enorme wooncomplexen, en even later zien we het gebouw van een kerk, waarschijnlijk dus de abdijkerk.
Dit hele landgoed is omgeven door een hoge stenen muur, waarvan delen hier en daar al zijn afgebrokkeld en provisorisch hersteld met struiken en prikkeldraad. We lopen langs drie van de vier zijden van de muur rond het landgoed, met links van ons bij de derde zijden een wijngaard.
Verderop lopen we langs een boomwal waarin een sleedoorn staat die vol hangt met blauwe bessen.
Even later komen we langs een maïsveld dat wordt beregend. We weten uit ervaring dat je eerst moet onderzoeken hoe het beregeningsprincipe werkt, om te voorkomen dat je de volle laag water over je heen krijgt. Tussen twee omkeer-tikken door kunnen we tenminste droog over komen, hooguit een beetje nevel over je heen gewaaid krijgend.
Bonne Anniversaire Durkje
Tot onze verrassing zien we in de verte door het dal vóór ons de Parijse familie van vader & moeder met hun zes kinderen door het veld lopen. Dit is het pelgrimerende Franse gezin dat we gisteren hebben ontmoet en gesproken in Pons.
Een tijdje later, als we van een asfaltweg een veldpad op gaan, zien we dit gezin met zijn achten op het graspad zitten lunchen in de schaduw van enkele bomen. We raken weer met hen in gesprek, en tot besluit zingt het hele gezin Durkje voor haar verjaardag in het Frans en meerstemmig toe. Een heel mooi en waardevol moment van deze dag. De ouders vertellen dat de meewandelende vriend van één van de dochters gisteren naar huis is gegaan, en dat zij vandaag als gezin hun jaarlijkse – inmiddels 7e - pelgrimsweek afsluiten in Mirambeau, om dan volgend jaar weer een week te gaan pelgrimeren, vanuit Mirambeau.
Bij de watertoren en de agrarische coöperatie bereiken we de D699. Hier vinden we een mooie plek op een betonnen bak om op te zitten tijdens onze lunchpauze.
Door het veld naar Mirambeau
Na onze lunchpauze gaat het over mooie bospaden, karrensporen en veldpaden in zuidwestelijke richting naar de N137.
We lopen tussen de N137 en een wijngaard richting Mirambeau. Het wijnveld heeft ook een groot aantal wijnstruiken van jonge aanplant, met het oog op goede oogst in de komende jaren.
Rechts van ons, iets verderop, tussen de N137 en ons is een zonnebloemenveld. De gele zonnebloemen steken prachtig af tegen de helderblauwe lucht.
Dan wandelen we Mirambeau binnen, bij de rotonde, waarop een poort is gemaakt, met daarboven de plaatsnaam Mirambeau.
Voorbij de rotonde staat het reguliere plaatsnaambord van Mirambeau.
Net voorbij de camping van Mirambeau verlaten we de doorgaande weg, om dan langs de sportvelden achterlangs de bebouwde kom binnen te lopen.
Naar de gemeente en de kerk
Wij buigen dan rechts van de doorgaande pelgrimsroute af, omdat we naar de dorpskerk willen lopen, waar onze auto staat geparkeerd.
Eerst gaan we de Mairie binnen, want voordat we vertrekken, willen en krijgen we nog een stempel van de gemeente in onze pelgrimspaspoorten.
En daarna gaan we de kerk binnen.
Durkje vult bij de ingang van de kerk het gastenboek van de parochie in.
Het is een prachtig gedecoreerde kerk.
Het schip van de kerk ligt onder een langgerekt tongewelf.
Het koor van de kerk is waarlijk rijk gedetailleerd en gedecoreerd.
Verrassend is dat deze kerk ook een kerkraam heeft met daarop de afbeelding van Jacobus de Meerdere.
Dat is de beschermheer van de pelgrims.
In een kleurrijk onderschrift staat zijn naam onder de afbeelding vermeld in het kerkraam.
Jacobus staat afgebeeld met staf (symbool voor de pelgrim) en met de Bijbel (symbool voor de apostel).
Dit is toch ook wel weer een kadootje voor de jarige Durkje om in de laatste minuten van deze pelgrimsdag – haar verjaardag – deze wandeldag af te sluiten met dit mooie kerkraam van Jacobus de Meerdere.
Tot slot rijden we met de auto naar Bribaudon terug, om daar onze fietsen af te halen, en dan rijden we door naar onze camping in Saintes.
Vanavond dineren we op het gezellige straatterras van het Italiaanse restaurant Procoppio in de binnenstad van Saintes, waar we in een hele gezellige sfeer genieten van een heerlijke driegangenmaaltijd op deze aangenaam warme zomeravond in Frankrijk.
Al weer zo’n prachtige pelgrimsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten