Pelgrimeren van Les Ormes naar Saint-Ustre

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Van Les Ormes naar Saint-Ustre

Donderdag 11 augustus 2022 – 18 km.

Dag 22: 460,5 – 478,5 km.

 

Middagpauze bij een oude boerderij in Les Grandins

Eind goed, al goed

De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘Le Petit Trianon’ in Saint-Ustre.  

We hebben eergisteren bij aankomst op de camping in Saint-Ustre al een taxi gereserveerd, die ons  om 7:15 uur gaat afhalen van de camping in Saint-Ustre

Het wordt vandaag weer een warme dag, want ook vandaag zal de temperatuur hoog oplopen, tot in elk geval wel zo’n 37 graden Celsius.

Na het ontbijt gaan we om 7:05 uur naar de ingang van de camping, om daar de taxi op te wachten, die zo’n vijf minuten vóór de afgesproken tijd arriveert.  We geven de taxi-chauffeuse het adres op in Les Ormes, dat zij intoetst in haar navigatiepakket. Via Saint-Sulpice rijden we naar Les Ormes, maar als we in Saint-Sulpice arriveren, geeft de taxi-chauffeuse aan dat we er al zijn. Dan blijkt dat zij alleen de straat heeft ingetoetst en niet het huisnummer dat wij hebben opgegeven. Bovendien zien wij zelf wel dat we nu niet bij de spoorlijn van Les Ormes zijn. Dan blijkt dat de bewuste straatnaam al in Saint-Sulpice begint, en doorloopt via het dorpje Poizay naar Les Ormes. En wij moeten precies aan het andere eind van deze lange straat zijn, dus de chauffeuse heeft nu ook in de gaten dat het huisnummer voor dit adres wel degelijk verschil maakt. We rijden door naar het door ons opgegeven adres in Les Ormes, en stappen daar uit. Ze checkt nog even of de taxi-meter niet te hoog doortelt en wij door haar toedoen teveel zouden moeten betalen, maar dan blijkt dat de taximeter zelfs minder rekent, omdat haar calculatie uitging van meer kilometers, die zij feitelijk niet heeft gemaakt, omdat we binnendoor de kortste route hebben genomen. Kortom, we betalen het laagste bedrag; namelijk dat van de taxi-meter. Eind goed, al goed.

Van Les Ormes naar Vaugaudin

Vanuit Les Ormes begint de route een eind langs de spoorlijn, in zuidelijke richting. Als we over de onverharde weg langs het spoor lopen, passeert ons een goederentrein.

Bij het gehucht La Mardelle ter hoogte van het spoorviaduct gaat de route verder over de asfaltweg door de Vallée de Poizay. Halverwege dat traject richting Poizay verlaten we deze asfaltweg, om verder te gaan over een mooi breed veldpad tussen de akkers door. 

We passeren dan het buurtschap Vaugaudin.

Langs de lange muren van Château de la Fontaine naar Saint-Sulpice

Daarna lopen we recht op het landgoed af van Château de la Fontaine. 

Opmerkelijk is de honderden meters lange muur waarop we af lopen. Vanaf deze kant gezien is het grote landgoed geheel ommuurd. 

We lopen recht af op een kleine deur tussen twee burchttorens.

Aangekomen bij die twee burchttorens moeten we linksom langs de lange muur lopen, totdat we aankomen bij de met een ijzeren hek afgesloten hoofdingang van het landgoed. Verderop zien we het château staan, met op het bordes ervan een waakzame, blaffende hond, die ons bij het ijzeren hek direct al heeft opgemerkt.

In het verlengde van de oprijlaan van het château wandelen we nu naar het dorpje Saint-Sulpice.

Het is heel stil in het dorp. Op het kleine dorpspleintje pauzeren we enkele minuten. We zijn daar niet alleen, want ook een duif zit op het pleintje vlakbij ons. Deze duif roert zich niet, is kennelijk ziek, of gaat op afzienbare termijn dood, want ze reageert nauwelijks op mijn toenadering. Ook als ik enkele kruimeltjes van een koekje vóór de duif werp, wordt daar niet op gereageerd. Als de duif niet adequater gaat reageren vandaag, zou ze wel eens een al te gemakkelijke prooi kunnen worden voor een kat of een hond. We laten de duif rustig zitten waar die zit, en verlaten Saint-Sulpice.

Bij Le Bois Simon het Bois de la Nation in

Buiten Saint-Sulpice steken we de D58 over, en dan gaat de route verder door het open veld. Een mooi pad, met prachtige uitzichten rondom.

Bij de kleine oude boerderij van het buurtschap Le Bois Simon gaan we het bos in. Voorbij een huis met twee blaffende erfhonden komen we op de asfaltweg die dit Bois de la Nation doorkruist. Tot ongeveer halverwege het bos gaan we zo’n kilometer over deze asfaltweg door het bos heerlijk schaduwrijk voort, totdat we rechtsaf een breed bospad op gaan in westelijke richting. Even gaan we door een open veld in dit bosgebied, namelijk bij de boerderij Maison Vieille, waar voor het komende winterseizoen al grote partijen hooi en stro opgestapeld in rollen en pakken liggen voor het vee dat momenteel in de schaduwrijke open stallen loopt.

Voorbij deze boerderij komen we op een prachtig hellingpad, met rechts van ons het bos, en links van ons de uitgestrekte vallei, waarover we vanaf hier een mooi uitzicht hebben. 

Op de zuidelijke bospunt aangekomen, zien we een eind verderop hoog op een heuvel het Château Plumeroux staan.

Ommetje

Vanaf dit bospunt zouden we volgens een betrekkelijk korte route naar het buurtschap Les Grandins kunnen lopen. We beginnen goed, en gaan bij een paal met daarop een GR655-wegwijzer die rechtsaf wijst, het brede veldpad op in de aangegeven richting. Als we een eind dat veldpad langs de akkers gevolgd hebben, rijst bij ons het vermoeden dat dit niet goed gaat. En dat blijkt even later ook wel als wij bij het buurtschap La Pierre op de doorgaande weg komen. 

Dat is allemaal niet zo erg, maar het klopt niet. Daarom lopen we via het naburige buurtschap Les Hardouins via de D78 naar het gehucht Les Grandins, waar we eigenlijk direct uit hadden moeten komen. 

In Les Grandins gekomen, zijn we weer op de juiste route, en dan zien we dat er een smal paadje vanuit Les Grandins naar de bospunt van zojuist loopt. Dat smalle paadje lag dus iets verder dan het brede veldpad, waar de richtingwijzer bij stond. Kortom, de richtingwijzer had iets voorbij het veldpad moeten staan, namelijk bij het smalle paadje naar Les Grandins. Maar goed, we zijn weer ‘en route’, en nu hebben we ook die twee andere gehuchten bezocht.

Pauzeplek op het Franse platteland

Zo langzamerhand is het ook wel de hoogste tijd voor een broodjespauze. Eerst de nodige energie tot ons nemen, en dan weer door. Net voorbij Les Grandins gaan we weer een bosperceel in. Vlak voordat we het bos in gaan, staan er twee huizen aan weerszijden van het halfverharde pad. De schuren aan de achterzijde van het linker erf zijn geruïneerd, en daar vinden we tussen de hoge planten en de lange brandnetels een omgekeerde bak, waarop we heerlijk in de schaduw tegen de gevel van de schuur kunnen pauzeren. Eerst de brandnetels aan de kant, en dan kunnen we zitten, eten, drinken, rusten en afkoelen. Een mooie pauzeplek, op zijn Frans.

Naar de koelte van de camping

Als we na deze pauze het volgende bosperceel voorbij zijn, zien we ver vóór ons in de vallei tussen Saint-Ustre en de rivier de Vienne het grote fabriekscomplex dat we eerder al zagen bij Saint-Ustre.

Zo kunnen we redelijk goed inschatten hoever we nog moeten tot aan onze camping in Saint-Ustre.

Nog eens weer gaan we door een klein bosperceel, en daarna gaat de route verder langs het Bois du Défens. Dan zetten we de afdaling in over asfalt, naar het buurtschap Bouteille. Vanuit Bouteille buigen we in westelijke richting af naar Saint-Ustre. We komen aan in Saint-Ustre op de plek bovenaan onze camping. 

Dan hoeven we alleen nog langs de muur van het landgoed van deze chateau-camping te lopen, tot op de T-kruising vanwaar we morgen afbuigen naar Ingrandes, en verder.

Vanaf hier gaan we verder langs de westmuur van het landgoed, totdat we arriveren bij de ingang van onze camping Le Petit Trianon. 

De receptie van de camping is in het château, dus daar melden we ons om een aankomststempel te halen voor onze pelgrimspaspoorten. 

Het is nu ongeveer 12:00 uur, en we zien dat er al goed gebruik wordt gemaakt van het zwembad van de camping. Onder de grote bomen van het landgoed lopen we de camping over naar onze caravan, die ook heerlijk in de schaduw van een hele grote boom staat. Zo hebben we een betrekkelijke koele aankomst op deze al weer hete dag. Onze caravan staat zo opgesteld dat we optimaal gebruik maken van de verfrissende wind, die meestal ’s middags opsteekt, en zo ook vandaag, dus we hebben de rest van de middag een betrekkelijk koel verpozen op onze kampeerplek op deze aangename camping van Saint-Ustre.