 |
| Creatief met textiel voor de christelijke basisschool in het Pakistaanse Lahore |
De helper nabij
Gehaast loop je nog even de Spar-supermarkt van Hallum binnen, op zoek naar die vergeten boodschap. Op de conserven-afdeling laat een oudere mevrouw haar rollator los om van de onderste plank een glazen pot doperwten met worteltjes te pakken. Daarbij verliest ze haar evenwicht en valt. Met moeite draait ze zich zo snel mogelijk om, en dan zit ze op de koude winkelvloer. Je ziet dat zij alleen met jouw hulp weer overeind kan komen. Hoe voelt dat?
- Ga zelf eens met je rug rechtop tegen een muur zitten. Doe nu je armen over elkaar en probeer dan zonder hulp op te staan, maar daarbij mag je je handen, ellebogen, armen niet gebruiken. Gaat het? Hoe voelt dat?
Je treuzelt niet, stapt op de oude vrouw af en helpt haar voorzichtig weer overeind. Als ze weer rechtop staat met de handen aan de rollator, pak je voor haar de pot groente en legt die in het mandje dat aan de rollator is bevestigd.
Hoe voelt dat voor die mevrouw? Goed toch?
Hoe voelt het voor jou? Goed toch?
De helper van ver
Op zaterdagmiddag 28 september 2019 komen tientallen sponsoren en andere genodigden op uitnodiging van de projectgroep Ma’laap bijeen in de sportkantine bij het Stienser kaatsveld, om daar met z’n allen te danken en te vieren dat Ma’laap in Stiens al vijf jaar bestaat, en dus al vijf jaar lang met groot succes een christelijke basisschool in het overwegend islamitische, Pakistaanse Lahore sponsort. Na woorden van welkom en dank van Tine de Vries gaan alle aanwezigen in groepen uiteen, om binnen en buiten de kantine mee te doen aan allerlei creatieve activiteiten, of aan de kaats-clinic van Gerke Draaistra. Ondertussen zijn de opgewekte Shabana & Nasir Emmanual buiten in hun prachtige foodtruck met passie aan het werk om iedereen straks van lekker Pakistaans eten te voorzien, waarvan iedereen aan het eind van de middag smult. Na de maaltijd spelen we met zijn allen een quiz over Pakistan & Ma’laap. Aan het eind van het feestprogramma krijgt Nasir het woord om alle sponsoren te vertellen hoe succesvol ons Stienser sponsorproject is geweest voor de kinderen en hun families en voor de leerkrachten van de door ons gesponsorde christelijke school in Pakistan.
Wie is de ware wel-doener?
Natuurlijk geeft het je een goed gevoel om van een ander te horen dat jouw hulp zo nodig was, en dat jouw hulp zo goed heeft geholpen. En ook verwachten we eigenlijk wel woorden van dank van de ander als we hem of haar hebben geholpen, hoe groot of gering onze hulp ook is geweest. Meestal voelt het wel goed om voor je hulp áán de ander, de dank vàn die ander in ontvangst te nemen. Dat doet je goed. Zo versterken de dankwoorden van Nasir ook het warme gevoel van verbinding (ma’laap) en saamhorigheid onder de aanwezige sponsoren en werkgroepsleden van Ma’laap.
Toch voelt voor mij zo’n eenrichtingsverkeer van dankwoorden altijd maar als de ene helft van de waarheid. Gevoelsmatig heb ik dan vaak de behoefte om het perspectief ter plekke om te keren, want: wie moet wie nu eigenlijk bedanken?
Helpers in onze gemeente
Zouden wij ook niet vaker vooral de hulp-vrager moeten bedanken? Het zijn immers de hulp-vragers die óns de gelegenheid bieden om het goede goed te doen. Het waren niet voor niets al de eerste christengemeenten die een ‘diaconie’ instelden, alhoewel ze dat toen nog niet zo noemden. Het was Jezus die deze vroege christenen – en ook ons – leerde, dat het een taak van iedere christen is om bijvoorbeeld de armen en verdrukten te helpen. Net als in de vroege christengemeenten hebben wij het ook vandaag de dag nog nodig dat er mensen buiten en binnen onze gemeentekring zijn, die laten zien waar onze hulp het meest nodig is.
En dan wordt het ons als gemeenteleden gemakkelijk gemaakt, want er zijn ook in onze kerkelijke gemeente meerdere wel-doeners die óns in de gelegenheid stellen om ondersteuning van diaconale aard te bieden. Denk maar aan onze jongerengroep die voor World Servants naar Ghana ging, zie ook onze Diaconie, èn wij kennen andere wel-doeners zoals Yvonne van Meeuwen en Shabana & Nasir Emmanual. Grote dank dan ook aan al die wel-doeners in onze eigen gemeente, die ons dat goede gevoel kunnen geven. Zij nodigen ons uit om helpend op weg te gaan naar de ander, die onze hulp behoeft.
Deze (mijn) column werd gepubliceerd in de Twaklank van november 2019.
Twaklank is het informatie- en opinieblad van de Protestantse Gemeente te Stiens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten