 |
| Paddenstoel langs het Nederlands-Duitse grenspad tussen Venlo en Roermond |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 18, over het traject van Venlo naar Roermond.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Pieterpad van Venlo naar Roermond
Dinsdag 22 augustus 2006 – 31 km.
Dag 18: 390,5 - 421,5 km
Venlo
Bij aanvang van het Radiojournaal van 9.00 uur rijden we naar Venlo.
Bij de Q-Park bij het NS-station van Venlo vertrekken we rond 9.30 uur.
Het wordt de laatste in deze serie van drie wandeldagen.
Het weer is aangenaam: droog met af en toe zonnige perioden en alleen halverwege de dag een beetje motregen.
Aan beide zijden van het spoor lopen we in zuidelijke richting naar de Jammerdaalsche Heide, een geologisch reservaat.
Na Camping Onderste Molen passeren we een grote zandafgraving.
Langs het pad vinden we grote bramenstruiken met een overdaad aan lekkere, rijpe bramen.
Langs stenen en dakpannen in Tegelen
Op een gegeven moment komen we op een smal bospad in de richting van Tegelen.
Hier en daar liggen omgevallen bomen over het pad.
We kunnen er omheen of onderdoor lopen.
Maar een eindje verder wordt het oorspronkelijke pad nagenoeg onbegaanbaar, omdat men heeft verzuimd alle omgevallen bomen die hoog en laag over het pad liggen, te verwijderen.
Er ontstaan zo langzamerhand alternatieve, natuurlijke wandelpaadjes, die met een ruime bocht om en langs deze omgevallen bomen lopen.
Als we uiteindelijk het bosperceel verlaten, wandelen we langs een grote steen- en dakpannenfabriek om aan het eind van dit grote fabrieksterrein Tegelen binnen te wandelen.
We doorkruisen Tegelen, passeren het kipkar-monumentje ter herinnering aan de mijnbouw van vroeger in deze streek en verlaten uiteindelijk Tegelen om het bosperceel 'Op de Heide' binnen te wandelen.
Op dat punt eindigt het eerste 5 kilometer lange deel van de 9e Pieterpad-etappe van Venlo naar Roermond.
Nederlands-Duitse grensstreek
Een kilometer verder genieten we van onze eerste korte pauze om even wat te eten en drinken.
Daar passeert ons de oudere dame die twee dagen geleden samen met ons de Maas overstak bij Grubbenvorst.
Later op de dag ontmoeten en spreken we haar nog tweemaal, te weten bij een grenspunt in het Duitse Brachterwald waar zij pauzeert, en bij de grenspost De Witte Steen waar wij daarna weer pauzeren.
Bij deze picknickplaats staat ook een betonnen paaltje dat verwijst naar de persleiding die hier in de bodem ligt.
Men wordt dringend verzocht voorafgaand aan alle grondwerkzaamheden in de nabijheid vooraf contact op te nemen met de exploitant van deze persleiding.
Weldra staan we voor de Nederlands-Duitse grens met aan de Nederlandse zijde een zuidwaarts gaande grensweg, dat wij volgen.
In de komende kilometers passeren we regelmatig in het bos opvallende betonnen grenspalen, stuk voor stuk genummerd.
In het bos vinden we de eerste grote najaarspaddestoelen.
Holtmühle en Maalbeekerhöhe
Vanaf Tegelen zijn we in het gebied Holtmühle regelmatig stukjes gestegen, totdat we op het hoogstgelegen grindrijke hoogterras van deze omgeving arriveren.
Het Pieterpad blijft hier tussen het voormalige grenscafé Maalbeekerhöhe en het grenspunt De Witte Steen aan de Duitse zijde langs de steile zijde van dit hoogste terras.
Aan onze rechterzijde zien we af en toe over de boomtoppen heen het hier veel lager gelegen Nederlandse Limburg in het laagterras, ontstaan door de voormalige uitsnijdingen door de rivier de Maas.
Meerlebroek
Op de plaats waar we de bovengenoemde alleenwandelende dame nogmaals ontmoeten, zijn we weer op een Duits-Nederlands grenspunt aangekomen, waar we aan de bosrand over de grenslijn heen weer ruim zicht hebben over het vlakke Limburgse land, hier Meerlebroek geheten.
Hier zijn we aangekomen op het eindpunt van het 6 kilometer lange 2e deel van onze Pieterpad-étappe.
We hebben vandaag nu de eerste 11 kilometer gelopen.
Grens open en dicht
Hierna volgt een kilometers lang monotoon traject van lange, rechte bos- en grenspaden met weinig afleiding en vooral veel bos.
Na enkele kilometers komen we aan bij de Duits-Nederlandse grensovergang De Witte Steen.
Op dat moment arriveert een vrachtwagen aan de Duitse zijde.
De chauffeur stapt uit de cabine, opent met een sleutel het slot van de slagboom die hier de grensovergang vorm, rijdt over de grens en sluit vervolgens de grens weer af voordat hij verder rijdt.
Waar op de wereld is het nog meer mogelijk dat een vrachtwagenchauffeur zelf de grens opent en sluit?
Even voorbij de plaatselijke grenspaal zoeken we een zonnig plekje op het terras van het grenscafé De Grens, waar we vervolgens genieten van een lekkere lunch.
Berg und Wald
Gevoed en gelaafd gaan we na een half uur pauze verder aan de Nederlandse zijde, over het vervolg van deze kilometers lange grensroute.
Verderop passeren we weer eens de Nederlands-Duitse grens.
Voorbij de Ruhrsteins-Berg en de Dassen-Berg beëindigen we het 3e deel van deze etappe van 4,5 kilometer, waarmee de tussenstand vandaag op 15,5 kilometer komt.
Daarna komt een traject door het Duitse Diergarder Wald met enkele stevig stijgende paden.
Na het hoogste punt daalt het geleidelijk totdat we in het bos bij een slagboom arriveren, die hier de Duits-Nederlandse grensovergang vormt.
Na enkele dalende zandpaden over – hier weer - Nederlands grondgebied komen we na 5 kilometer aan het eind van het vierde deel van deze dagmars.
We hebben dan 20,5 kilometer gewandeld.
Swalmen en Boukoul
Dan gaan we verder in de richting van Swalmen.
Als we het bos uit komen, zijn we vlakbij Swalmen.
Bij de bosrand pauzeren we.
Hier hadden we aanvankelijk ons traject vandaag zullen beëindigen, om vanaf hier Swalmen in te wandelen naar het NS-station om vanaf daar terug te treinen naar Venlo.
Het wandelen bevalt ons vandaag echter buitengewoon goed, het is nog niet zo laat en we hebben vandaag de vaart er ook aardig in.
We besluiten hier niet te stoppen, maar nog even door te wandelen naar Roermond.
Het pad voert vanaf hier verder langs Swalmen; we komen niet in of door deze plaats.
Zuidelijker naderen we het dorpje Boukoul.
Vlak voor het dorp draait het pad om Boukoul heen, totdat we bij een woning met een groot dierenkamp met daarin ook een grote vijver komen.
Hier zijn we bij de entree van de bebouwde kom van Boukoul.
Asenray
Voorbij het sportpark van Boukoul lopen we langs een bosperceel en komen voorbij een stukje open veld in en door het bosperceel Boeshei en langs het daarin gelegen Haambroek.
Daar begint het vandaag voor het eerst licht te regenen.
Het zijn slechts enkele lichte buien die ons nauwelijks overlast bezorgen, aangezien we enkele malen droog blijven onder de grote bomen van dit bos.
Vlak voor Asenray verlaten we het bos bij de N68 - een drukke verkeersweg – om een eindje verder in een café-cafetaria een kopje koffie te drinken en om even te rusten voordat we het laatste stuk wandelen naar Roermond.
We hebben hier weer 6,5 kilometer afgelegd; in totaal vandaag nu 27 kilometer.
Vlak voor Maalbroek gaan we in zuidelijke richting over de Spikkerweg door Asenray in de richting van Roermond.
In de berm bij een woning zit een versufte boerenzwaluw ons aan te staren.
Zelfs als we het vogeltje naderen en naast hem plaatsnemen in het gras, blijft de zwaluw zitten, zonder ook maar een teken van enig vluchtgedrag te vertonen.
Roermond
Enkele honderden meters verder komen we vlak voor Roermond op de plaats waar de nieuwe Rondweg N280 rond Roermond momenteel wordt aangelegd.
Het meeste grondwerk is hier al gereed; waarschijnlijk zal hier spoedig geasfalteerd kunnen worden.
Maar hier en nu ligt alles er nog verstild bij.
Direct daarna komen we bij de bebouwde kom van Roermond, nog voordat we de N271 kruisen die de huidige bebouwde kom van Roermond omsluit.
Vanaf Roermond-Oost doorsnijden we langs een drukke doorgaande toegangsweg Roermond totdat we door een spoortunnel vlak voor 16.30 uur bij het NS-station van Roermond arriveren.
Hier eindigt deze Pieterpad-étappe van vandaag na nog eens 4 kilometer.
Vandaag hebben we uiteindelijk 31 kilometer gewandeld.
Alleenkampeerders
We hoeven niet lang te wachten, want al 5 minuten later zitten we in te trein naar Venlo.
Om ongeveer 17.45 uur zijn we al weer op de camping, waar het prachtig zonnig weer is.
Twee dagen geleden zijn de andere drie kampeerplaatsen door de toen nog resterende toeristen verlaten, dus we staan hier al twee dagen en twee nachten helemaal alleen op dit kampeerterrein, dat uit twee door een dikke bomenrij gescheiden percelen bestaat.
We hebben hier op camping ‘t Karrewiel dus het gehele recreatieve kampeerterrein - inclusief een riant nieuw sanitairgebouw – voor ons beiden ter beschikking.
Geslaagde driedaagse
Na een verkwikkende douche rijden we naar Landal GreenPark Het Roekenbosch in Blitterswijck, waar we met een heerlijk diner onze geslaagde wandeldriedaagse op aangename wijze afsluiten.
Na een goede nachtrust en een zonoverdekt ontbijt op de camping, vertrekken we de volgende ochtend vanaf de camping om onze oudste zoon Jan Wijbe en zijn kameraad Richard af te halen van het nabijgelegen Duitse vliegveld Weeze, waar ze landen na hun vakantievlucht vanuit Rome.
Gevieren rijden we daarna weer naar Stiens.
De weersvooruitzichten voor de afgelopen drie wandeldagen gaven aanvankelijk reden tot enige zorg vanwege de voorspelde grote kans op veel regen.
De praktijk was echter heel anders: weliswaar bewolkt, slechts af en toe een bui en toch ook regelmatig enkele korte zonnige perioden.
Al met al toch nog heel mooi wandel- en kampeerweer.
In de afgelopen drie dagen hebben we op genoeglijke wijze totaal 79 kilometer gewandeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten