Pelgrimeren van Iruzubieta naar Gernika

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela
Camino del Norte > Irún – Santiago de Compostela
Van Iruzubieta naar Gernika
Donderdag 10 juli 2014 – 20,7 km.
Dag 5: 89,9 – 110,6 km

Pelgrim & pelgrimssymbolen in een nis van de kloosterkerk

Van Zarautz naar Gernika

Met de auto en de caravan verlaten Durkje en ik Gran Camping Zarautz nabij Zarautz. We rijden naar Gernika-Lumo, waar we de auto met de caravan parkeren op het parkeerterrein bij de Eroski-supermarkt, naast het voormalige gebouw van de Astra-fabriek, dat wonder boven wonder in 1937 bij het dramatische bombardement van de Duitsers op Gernika bewaard is gebleven. We zijn nu in de stad, waaraan de kunstschilder Pablo Picasso indertijd de titel en zijn wereldberoemde schilderij naar aanleiding van dit tragische bombardement wijdde.
Bij het treinstation charteren we een taxi, waarmee we naar Iruzubieta worden gebracht. Hier begint onze wandelroute van vandaag, over een afstand van 20,7 kilometer van Iruzubieta naar Gernika.

Ziortza-Bolibar

Als we bij het café van Iruzubieta uitstappen, besluiten we niet hier, maar in het volgende dorp koffie te gaan drinken, in Bolibar.
Over mooie paden wandelen we van Iruzubieta naar Ziortza-Bolibar,
In dit dorp lopen we langs een ijzeren hek, waarin op een mooie manier grote Jacobsschelpen zijn verwerkt. Een mooi decoratief welkom voor de hier binnenkomende pelgrims.
Verderop in het dorp komen we langs het museum, dat is gewijd aan de beroemde Simón Bolivar, de bevrijder van Zuid-Amerika, geboren in Venezuela, maar een afstammeling van de familie Bolivar, die vanuit dit dorp al in de 16^e eeuw emigreerde naar  Zuid-Amerika. Bij de entree van het museum staat dat je hier een pelgrimsstempel kunt krijgen, dus gaan we naar binnen om hier een stempel te laten zetten in onze pelgrimspaspoorten. Als pelgrim mogen we het museum gratis bezoeken.
Aan het kerkplein drinken we een kop koffie op een overdekt terras van het dorpscafé.

Monasterio de Zenarruza

Direct buiten Bolibar volgt een met rotsstenen geplaveide zware kruisgang naar het hooggelegen Monasterio de Zenarruza.
Dit is een groot kloostercomplex met de enige kloosterkerk van de streek Viscaya, al in de 11^e eeuw gesticht.
Door de ronde poort betreden we dit grote kloostercomplex.
De kloosterkerk is rijk versierd, ook met diverse pelgrimssymbolen, zoals ook de Jacobsschelp.
Ook de kloostergang is versierd met stenen Jacobsschelpen.
Als we de kloosterkerk verlaten, ontmoeten we een andere pelgrim. Ze blijkt nog in Nederland te wonen, maar is van origine Zuid-Afrikaans, en keert daar binnenkort naar terug met haar echtgenoot, wiens moeder uit het Friese Workum afkomstig is. Ze vertelt dat ze de hele dag en ook de nacht in dit klooster zal doorbrengen, om morgen weer verder te gaan. Een trappist ontvangt ons drieën en geeft ons een stempel van dit klooster in onze pelgrimspaspoorten. Daarna gaat de andere Nederlandse pelgrim hier inchecken, en nemen wij afscheid van de Zuid-Afrikaanse en van de Spaanse trappist, en gaan wij verder, bergopwaarts de berg Oiz op.

Uriona

We klimmen over de Gontzegaraipas, over uitermate glibberige bospaden, door de hellingbossen van de bergen.
Daarna lopen we via een rustig weggetje naar het lager gelegen gehucht Uriona. We lopen recht op de brede gevel van de boerderij van Uriona af. Een loslopend hondje verwelkomt ons met zijn druk geblaf en heen en weer geren. Hij blijft echter op gepaste afstand. Verderop bij de boerderijgevel staat een grote hond te blaffen, gelukkig aan een sterke ketting, dus die kan niet bij ons komen.
Naast de boerderij is een hekwerk waar we doorheen moeten, om over het erf langs een daar grazend paard achter de boerderij het veld en de bossen in te gaan.

Gerrikaitz & Munitibar

We komen het bos weer uit bij het tweelingdorp Gerrikaitz en Munitibar.
Aan het begin van de bebouwde kom van Gerrikaitz staat een oud huis, op bijzondere wijze gebouwd in traditionele stijl, met veel hout.
In Gerrikaitz klimmen we naar boven, naar de basiliek, maar die is helaas gesloten.
Dan wandelen we Gerrikaitz uit, om direct ook Munitibar binnen te lopen.
Aan de overzijde van het scheidingsriviertje komen we in Munitibar op het dorpsplein. Op een terras zitten enkele andere pelgrims te pauzeren.
Aan de overzijde van het dorpsplein staat de grote dorpskerk van Munitibar, helaas ook gesloten.

Puente Artzubi

Aan de overzijde van de rivier de Lea gaan we linksaf, sterk stijgend over een asfaltweg.
Op een wederom zeer drassig bospad ontmoeten we weer de Amerikaans-Nieuwzeelandse familie.
Bij een boerderijtje komen we het prachtige bergboslandschap weer uit.
We gaan verder over asfalt, om later weer voorzichtig over drassige paden van de beboste berghellingen te gaan.
In een vallei steken we via een oude stenen brug – de Puente Artzubi – een bergriviertje over.

Marmiz

Dan moeten we vanuit dit rivierdal weer bergopwaarts, naar het dorp Marmiz, herkenbaar aan de op een hoogte gebouwde forse kerk. Het Noorse pelgrimsechtpaar dat we regelmatig ontmoeten, is net klaar voor vertrek, dus zij gaan naar beneden en wij lopen onverrichterzake rond de ook hier gesloten kerk om die te bezoeken. We zijn van plan om pas in Ajangiz nog eenmaal te pauzeren, dus ook wij volgen de kruisweg vanaf de kerk naar beneden, de vallei in. Door het dal stroomt een bergriviertje tussen de beboste berghellingen. Prachtig oranjebloeiende planten staan hier langs de rivier.
Als we de vallei weer zijn uitgeklommen naar veel grotere hoogte dan Marmiz, zien we vanaf deze hoogte tussen enige bomen door neer op de hooggelegen kerk van Marmiz in de verte achter ons.

Noorse pelgrims
Dan zetten we de afdaling in naar eerst Ajangiz, en dan Gernika. Onderweg halen we het Noorse pelgrimsechtpaar in. We lopen een eind met hen naar beneden, onderwijl elkaar vertellend over onze pelgrimstochten en andere lange afstandswandelingen in de Noorse hooglanden. Ze hebben al meerdere camino’s gelopen sinds 2003, en maken ook in Noorwegen regelmatig meerdaagse langeafstandswandelingen door de bergen, van berghut naar berghut, ware wandelaars dus. Op een hellingplateau houden we halt, om ook even te genieten van het uitzicht over Anjagiz en Gernika, diep in de vallei vóór ons.
De Noren gaan weer verder; wij blijven nog even achter om enkele foto’s te maken.

Theepauze in Anjagiz

Dan zetten ook wij de afdaling in. In het plaatsje Anjagiz vinden we aan een klein binnenpleintje bij de kerk en het postagentschap een café, waar we een kop thee drinken en rusten, alvorens we verder gaan naar onze bestemming voor vandaag: Gernika.
Na deze pauze wandelen we langs de verkeersweg Anjagiz uit.

Inbraak en diefstal in Gernika

Via een weg met veel bochten over de berghellingen slingeren we - met links het zicht op de stad - naar Gernika.
In Gernika lopen we eerst voorbij het parkeerterrein waar onze auto met caravan staan, om in de naastgelegen grote supermarkt van Eroski boodschappen voor de komende twee wandeldagen te halen. Als we weer terug komen bij de caravan wacht ons een onaangename verrassing. De caravandeur blijkt niet meer op slot te zitten, het slot is geforceerd en bij controle binnen blijkt dat een groot aantal spullen uit de caravan is gestolen.
Bij deze caravan-inbraak zijn nagenoeg alle toiletspullen en enkele andere kleinere zaken gestolen. Er zit niets anders op dan eerst maar de nodige toiletzaken te kopen, dus we gaan nog eens naar Eroski om een tas vol toiletartikelen te halen. Omdat het al laat is en we nog een eind moeten rijden om veel verderop een volgende camping te zoeken, verlaten we Gernika voor vandaag. Morgen komen we hier wel weer terug, dan kunnen we eerst aangifte doen bij de politie, nadat we vanavond de caravaninventaris hebben gecheckt, om te inventariseren wat er allemaal is gestolen.

Vooruitzien met uitzicht

Van Gernika rijden we richting Castro-Urdiales, omdat we weten dat bij deze kustplaats in elk geval enkele campings zijn. Daar zullen we dan wellicht een uitvalsbasis vinden voor de komende wandeldagen vóór en na het komende weekend.
Tegen 20.00 uur hebben we een mooie kampeerplek gevonden op een terrassencamping, hoog gelegen aan de overzijde van de autosnelweg A8, met een schitterend panoramisch uitzicht over de Cantabrische Zee. Het is al laat als we alles klaar hebben voor de komende wandeldag. Eerst maar een goede nachtrust na deze enerverende dag, dan zien we morgen wel wat we dan weer beleven.