Pelgrimeren van Bareyo naar Santander

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela
Camino del Norte > Irún – Santiago de Compostela
Van Bareyo naar Santander
Maandag 21 juli 2014 – 17,3 km.
Dag 14: 256,7 – 274 km


Aankomst met de veerpont in Santander

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bergafwaarts uit Bareyo

Om 7.30 uur verlaten we Camping Santillana te Santillana del Mar om met de auto naar Bareyo te rijden. Durkje en ik parkeren onze auto op het parkeerterrein van Camping Los Molinos, vlak buiten Bareyo, omdat we hier vandaag onze wandeling willen beginnen naar Santander, over een afstand van 17,3 kilometer.
Het is mooi wandelweer, met weinig wind en het is - als we om 8.30 uur vanuit Bareyo vertrekken - droog, bij een heerlijke vroege ochtendtemperatuur van 20 graden Celsius.
Camping Los Molinos ligt al boven aan de bergpas, dus we kunnen bij ons vertrek bergafwaarts aanvangen.

Wegwijzers naar Güemes

Eerst lopen we een eind langs de verkeersweg CA447, maar vanaf een driesprong met een wegwijzer gaan we verder over een smal asfaltweggetje.
Langs boerderijen vervolgen we onze weg. Bij één van die boerderijen staat een groep kleine en grote kalveren langs de doorgaande weg.
De route wordt goed bewegwijzerd met gele pijlen in diverse maten en uitvoeringen.
Na drie kwartier lopen, wandelen we het dorpje Güemes binnen, dat eigenlijk niet meer is dan enkele zeer verspreid staande huizen en boerderijen.

Zware regen in Galizano

Tot nu toe is het nog mooi weer gebleven, maar naarmate we Galizano naderen, begint de lucht meer dreiging te vertonen. We zien over het veld de regen op ons af komen.
Halen we Galizano nog droog? Nee! Nog voordat we in Galizano arriveren, begint het al te regenen, steeds harder en harder. De paraplu volstaat al niet meer, dus met de regenponcho gaan we verder en schuilen we ook nog even onder een aantal bomen. Als het iets beter wordt, lopen we vlot door totdat we in Galizano aankomen.
Eerst bezoeken we de kerk van Nuestra Señora de Galizano, waarin we vriendelijk worden ontvangen door een gids, die een kerkstempel in onze pelgrimspaspoorten zet. Ik ga nog rustig even de hele kerk door, terwijl Durkje met de gids in het kerkportaal staat te praten.
Het regent nog steeds als we de kerk verlaten. Bij een café is een groot terras overdekt. Daar nemen we plaats bij andere wandelaars en bij enkele andere Spanjaarden, die hier ook onder de overkapping de buien afwachten.
We drinken eerst één kop koffie, terwijl het hoost. Aangezien het nog lang niet ophoudt met regenen, halen we nog maar een kop koffie bij de bar. Pas als het daarna weer een beetje opklaart, zien we het zitten om verder te gaan.

Somo
De paraplu volstaat om af en toe een eindje te gebruiken als het een klein beetje begint te regenen. Gelukkig komen die zware buien van zojuist niet terug. We kunnen nu eens zonder, dan eens met paraplu, prima het kilometers lange fietspad langs de drukke verkeersweg richting Somo af lopen.
Het is 12.00 uur als we Somo binnenwandelen.
Somo is een langgerekt dorp, dus het duurt ongeveer een kwartier voordat we in Somo enig zicht krijgen op de baai die we over moeten steken met de veerboot naar Santander aan de overzijde van de baai.

Inschepen in Somo

In de motregen arriveren we bij de kade, vanwaar de veerboot zojuist vertrekt van Somo naar Santander. Als de stuurman ons nog aan ziet komen – en achter ons nog twee andere pelgrims – vaart hij gelukkig de eerste twee meters weer terug naar de wal om ons op de valreep nog op de pont toe te laten. Als ook het andere pelgrimsstel op de pont is gestapt, draait de stuurman de boeg naar de baai en begint de vaartocht met een goed gevulde veerboot naar de overzijde, naar de haven van Santander.
Maar voordat we de grote oversteek maken, meren we onderweg eerst nog even af bij een schiereiland aan deze zijde van de baai, waar nog enkele anderen opstappen.
Dan begint de tocht naar de overzijde van de baai. Van de andere zijde komt de andere pont aan varen. Die kruisen elkaar dus ongeveer halverwege, waardoor je eenmaal per kwartier de oversteek vice versa kunt maken.

Aankomst in Santander

We zien de Pont-Aven, een hele grote veerboot van Brittany Ferries, in de haven van Santander liggen. Tussen Santander en Plymouth & Portsmouth in Groot-Brittannië wordt een veerdienst onderhouden. Hier ligt dus zo’n kolossale veerboot aan wal. Aan de voorzijde rijden de auto’s de veerboot uit als wij aan komen varen.
Het verlaten van onze pont is een avontuur. De stuurman vaart de boot tegen de vaste wal, en dan deint het schip op en neer tegen de kademuur, meegaand met de golfslag van de baai. Op het goede moment moet je dan van de veerpont op de wal stappen, daarbij geassisteerd door de veerman, die je vanaf de wal helpt bij het verlaten van de pont.
Omdat we in Somo geen tijd meer hadden om een bootticket te kopen, loopt de veerman nog even met ons mee naar de kassa aan de vaste wal om daar alsnog een ticket te kunnen kopen. Daar krijgen we ook nog een stadsplattegrond. Dan zijn we klaar om de stad Santander in te gaan.

Kathedraal gesloten op het drukst van de dag

Vanuit de zeehaven wandelen we de stad in, op zoek naar de kathedraal. Als we bij de ingang van de kathedraal arriveren, is het 13.20 uur, en de kathedraal is dan zojuist om 13.00 uur gesloten, om pas weer open te gaan om 15.30 uur.
Jammer dat men de kathedraal op het drukst van de dag sluit, want niet alleen wij staan hier voor de dichte kerkdeur, maar ook veel andere pelgrims en toeristen, die hier zijn gekomen om de kathedraal ook te bezichtigen, keren overrichterzake om. Ruim twee uren wachten is voor ons geen optie, dus we gaan verder.

De stad uit

Eerst drinken we op een terras een kop thee, en dan gaan we voort, de stad uit. In een nagenoeg rechte lijn wandelen we door de drukke stad naar het academisch ziekenhuis van Santander, dat aan de zuidwestrand van de stad ligt. Op de stadsplattegrond hebben we gezien dat daar een taxistandplaats is, dus daar gaan we voor.
Onderweg kopen we nog even brood voor morgen.
We lopen om het hospitaal heen. Er wordt volop grootschalig nieuw gebouwd aan de noordwestelijke buitenrand van het ziekenhuisterrein.

Hoe kom ik in Bareyo?

Op de aangegeven plaats bij één van de in-/uitgangen van het ziekenhuis rijden de taxi’s af en aan, dus wij hebben ook direct een taxi tot onze beschikking. Als we de taxichauffeur vragen ons naar Bareyo te brengen, heeft hij geen idee waar dat is, dus we leggen hem uit dat het vlakbij Galizano ligt. Dat kent hij wel. Maar het volgende probleem is dat hij Bareyo niet op zijn routeplanner kan krijgen. Die stuurt hem steeds naar het Franse Bordeaux. Dan vragen we hem om Galizano in te toetsen, want wij kennen de weg van Galizano naar Bareyo wel. Zo gezegd, zo gedaan. We rijden eerst naar Galizano, en daarvandaan loodsen wij de taxichauffeur via de kerk en de dorpskom van Bareyo naar Camping Los Molinos, net buiten Bareyo. De taxichauffeur is zichtbaar opgelucht dat wij wel de juiste weg kennen. Als we hem tonen dat de wandelaars die we in Bareyo voorbij rijden, pelgrims zijn op de Camino del Norte, roept hij opgelucht uit dat hij nog nooit in Bareyo is geweest.

Eindpunt Bareyo

We betalen de taxichauffeur voor de rit, hij bedankt ons voor de klandizie en voor onze wegwijshulp en dan nemen we afscheid. De chauffeur pakt zijn tablet er weer bij om de terugreis in de routeplanner in te voeren. We hopen maar dat hij vanuit dit superkleine dorpje in dit verlaten, maar prachtige landelijke gebied de terugreis voorspoedig zal afleggen, om weer veilig in zijn bekende stad terug te keren. Voor hem was het merkbaar een spannende rit, maar toch ook wel weer heel verrassend, en met een goede afloop.
Vanmorgen bij ons vertrek was het hier 20 graden Celsius, maar nu bij terugkeer is het hier 27 graden Celsius. De regenwolken zijn verdwenen; mooie witte wolken tekenen zich af tegen de blauwe lucht, en het is nu prachtig zomerweer.
Durkje en ik stappen in onze auto, en dan rijden we vanuit Bareyo weer terug naar onze camping in Santillana del Mar.