Naar Buiten over het Hulshorsterzand (10.1) en de Tafelbergroute (10.2)

Zaterdag 31 mei 2014

Wandelen over de uitgestrekte zandvlaktes van het Hulshorsterzand

Veluws wandelplezier
Na onze laatste etappe van het Jacobspad van gisteren, gaan we vandaag een heel andere wandelroute lopen. Het is vandaag prachtig zonnig weer, met een helderblauwe lucht, en een temperatuur van rond de 19 graden Celsius. We gaan weer 'Naar Buiten'.
Durkje en ik gaan vandaag aan de wandel op de Veluwe. We volgen vandaag twee routes, namelijk de nummers 10.1 & 10.2, van de wandelgids 'naar buiten! - 25 wandel-weekenden". De titels van deze twee themawandelingen zijn: 'Hulshorsterzand' (10.1) & 'Tafelbergroute' (10.2). De eerste route heeft een lengte van 10 kilometer en de tweede is 13 kilometer lang, samen dus goed voor 23 kilometer Veluws wandelplezier.

Van Hasselt naar Nunspeet
Omdat we gisteren onze wandeldag op het Jacobspad eindigden in Hasselt, hebben vannacht in dat bedevaartsstadje overnacht. Na het stevig ontbijt verlaten we tegen 9.00 uur onze overnachtingsaccommodatie van Bed & Breakfast het P(l)akhuis te Hasselt.
We rijden met de auto van Hasselt naar Nunspeet. Tussen Nunspeet en Hulshorst parkeren we de auto bij een tuincentrum aan Onder de Bos. Hier begint vandaag onze wandeldag van beide routes.

Stuifzandvlaktes
Door het Belvédèrebos lopen we naar de spoorlijn en de A28, die we beide vlak na elkaar oversteken, om dan aan de overzijde uit te komen bij het Hulshorsterzand. Dit is één van de laatste stuifzandvlaktes van de Veluwe. Langs de A28 liggen twee van die grote stuifzandvlaktes, die beide worden omringd door heidevelden en door de dennenbossen van het Willemsbos, Middelhart en Leuvenhorst. Natuurmonumenten is bezig om grote delen van deze velden af te plaggen, om daarmee het stuifzandgebied aantrekkelijk te houden voor bijvoorbeeld alle insecten en planten, die zich op deze zandgrond goed thuis voelen.

Hulshorsterzand - noord
Aangekomen op het Hulshorsterzand gaan we eerst met zware tred door het rulle zand van deze stuifzandvlakte. Daarna volgen paden over heide en door het bos. Langs de rand van het Willemsbos komen we uiteindelijk weer terug op de plaats waar we eerder vanmorgen het Hulshorsterzand betraden. Dan hebben we de eerste wandellus achter de rug. Deze eerste etappe sluiten we af met een rust- en etenspauze op de zitbanken van een hoge stuifduin.
Na deze pauze gaan we weer terug over de A28 en over de spoorwegovergang naar het Belvédèrebos. Hier beginnen we nu aan de tweede wandelroute.

Hulshorst
Die tweede etappe voert ons eerst naar het dorpje Hulshorst. Bij de Harderwijkerweg aangekomen, drinken we onze eerste kop koffie bij een horecagelegenheid.
Vanuit Hulshorst gaan we eerst weer over de spoorwegovergang en over de A28. Dan komen we weer op het Hulshorsterzand. Nu volgen we niet de groene wandelroute van zojuist, maar vervolgen we onze weg via de bruine wandelroute, de zogenoemde 'Tafelbergroute', die ook door de bossen, over de heide en over het zuidwestelijker gelegen Hulshorsterzand loopt.

Tafelbergroute
In het bos kruist een kleine slang ons pad, en een eind verder komen we langs een omheind deel van het bos-heidegebied, waar schapen grazen.
We lopen langs twee zogenoemde forten, waarvan één de Tafelberg is. Een 'fort' is hier een steile, opgestoven zandheuvel, die later begroeid raakte met bos. De Tafelberg is een vlak zandplateau, dat is begroeid met kraaiheide.

Hulshorsterzand - zuid
Als we na enkele kilometers weer terug komen nabij de A28 gaan we rechtsaf, om parallel aan de A28 een lang stuk door het rulle zand van het Hulshorsterzand te lopen. Langzaam gaan we voorwaarts door het zachte zand, waarin we bij elke voetstap een eindje wegzakken met onze wandelschoenen.
Uiteindelijk komen we weer terug op de plek tussen de beide delen van het Hulshorsterzand, dat nabij de A28 wordt gescheiden door een bosperceel, om daarmee het stuifzandgebied in tweeën te delen, waardoor de kans op hevige zandverstuivingen werd gereduceerd.

Belvédèrebos
Nog eenmaal moeten we door het heidegebied en de stuifzandvlakte van het andere deel van het Hulshorsterzand.
We komen dan weer uit aan de bosrand van het Willemsbos, vanwaar we weer de A28 en de spoorwegovergang kunnen oversteken, op de plaatsen die we vanmorgen ook al passeerden.
Door het Belvédèrebos wandelen we weer terug naar de plek tussen Hulshorst en Nunspeet, waar we vanmorgen onze auto parkeerden.

Terugreis
Daarna rijden we weer terug naar De Wijk, waar we gisteren onze andere auto hebben achtergelaten. Met beide auto's rijden we tenslotte weer huiswaarts, terugziend op twee prachtige wandeldagen door heel diverse gebieden, met beide hun eigen charme.
Gisteren beweerde iemand in een gesprek met ons dat Nederland toch eigenlijk ook een heel mooi land is qua natuur en landschap. Helemaal mee eens!

Het Jacobspad van De Wijk naar Hasselt

Vrijdag 30 mei 2014

 

Aankomst op de Markt van Hasselt

De laatste etappe

Vandaag gaan Durkje en ik de laatste etappe wandelen van het Gronings-Drents-Overijsselse Jacobspad, het pelgrimspad van Uithuizen naar Hasselt. De laatste etappe van vandaag begint in De Wijk, waar we de vorige keer zijn geëindigd. Eindpunt van vandaag en van het Jacobspad is de Markt in Hasselt, bij de Stephanuskerk en het voormalige Stadhuis.

We brengen eerst de ene auto vanuit Stiens naar het eindpunt, naar Hasselt. Dan rijden we met de andere auto terug naar De Wijk. Hier parkeren we de auto voor twee dagen, want ook morgen gaan we nog een dag wandelen, in de buurt van Nunspeet. Op de terugweg zullen we de andere auto morgen weer afhalen uit De Wijk.

 

De Wijk

Om 10.30 uur staan we klaar om uit De Wijk te vertrekken. Eerst drinken we bij een combinatie van een kledingzaak-horecagelegenheid nog een kop koffie, en dan verlaten we De Wijk over het Dikningerpad, genoemd naar het benedictijner dubbelklooster, dat in het jaar 1325 werd verplaatst van Ruinen naar De Wijk.

 

Hoog water in de Reest bij Dikninge

We wandelen naar de grens van de provincies Groningen en Drenthe. We lopen over een bospad over het landgoed en langs de 19^e eeuwse havezate Dikninge van de familie De Vos van Steenwijk. Het pad loopt langs het riviertje de Reest, die door de extreme regenval van de afgelopen dagen ver buiten de oevers is getreden, waardoor het af en toe een uitdaging is om met droge voeten het pad langs de rivier de vervolgen. Voorbij het landgoed wordt het wandelen beter, als we over de Gemeenteweg langs de Reest over de scheiding van Drenthe en Overijssel lopen. Maar ook hier staan veel akkers en weiland voor grote delen onder water. We arriveren in Halfweg.

 

Nieuwe route vanuit Halfweg

Vanuit Halfweg volgen we de nieuwe route van het Jacobspad, die veel langer door de Boswachterij Staphorst loopt, en pas veel later de Overijsselse polderwegen volgt. Bovendien is deze nieuwe polderroute verkeersluwer dan de oorspronkelijke route.

We volgen de Schotsweg (met een prachtige verzameling in verschillende kleuren bloeiende hoge Lupinen, op de grens van bos en weiland) en daarna de Koolhaarweg, en passeren op een gegeven moment een ven, de Zwarte Venen. Via de Vijverweg lopen we in de richting van De Vier Bergen. We komen verderop langs het recreatieterrein De Zwarte Dennen, waar we pauzeren aan de oever van het bosven.

 

Punthorst

Daarna vervolgen we onze route over de Vijverweg, en dan verlaten we iets voorbij het natuurkampeerterrein de Dassenburcht het bos van de Boswachterij Staphorst. We lopen naar Punthorst, met achter ons een heel mooi wandeltraject tussen De Wijk en Punthorst.

We komen nu in het polderlandschap langs de Puntlanden en de Hulstlanden. Ook hier is het prachtig wandelen, met die mooie wegbermen en al die prachtig bloeiende planten op de oever van de poldersloten. De heldere kleuren groen en geel van de Gele Lis steken hier schitterend af tegen het zwarte oppervlaktewater van de poldersloten.

 

Rouveen

Na de Domineesakker, de Spoordijk en de Sluitersweg gaan we over het viaduct over de autosnelweg A28 tussen Staphorst en Lichtmis. We komen dan aan in het langgerekte dorp Rouveen, met de karakteristieke groene kozijnen van haar veelal oude boerderijwoningen.

Tussen de Oude Rijksweg en de Rechterensweg volgt dan een vier  kilometer lange rechte route over de  Groensland, te midden van een uitgestrekt vlak polderlandschap. Ons komt op zeker moment een oudere man tegemoet met een vrouw in welbekende Staphorster klederdracht in haar rolstoel. De man duwt haar dapper over de uitgestrekt lange weg van het Groensland, als was het de oudere uitvoering van ‘de sterke eenzame fietsers’, zoals die jaren geleden door Boudewijn de Groot zo mooi werd bezongen. 

 

Zuideindigerslag

Ook hier op het Groensland dwars door de Zuideindigerslag weer een prachtige natuur met voornamelijk weidegronden met grazende koeien, een zwemmende zwaan in de poldersloot, en ook overal die prachtig bloeiende bloemen hoog en laag op de oevers van de poldersloten.

Over de Rechterensweg lopen we naar de Hasselterweg, tussen Lichtmis en Hasselt. We steken deze drukke verkeersweg over en gaan dan aan de overzijde van het Zwarte Water via een fietspad langs het rechte kanaal naar Hasselt. Hier – maar ook al eerder vandaag – zien we weer de hoge bouwwerken van de meerkoeten, die hun hoog op het water gelegen nesten hier in het kanaal al hebben verlaten om de jonge meerkoeten tijdens de dagelijkse zwempartij te voederen. We pauzeren even op een bankje tegenover zo’n meerkoetnest, en zien aan de overzijde van het kanaal een meerkoet herhaaldelijk onder water duiken, om bovengekomen, de jongen één voor één te voederen. Een mooi gezicht tijdens zo’n rustpauze.

 

Hartelijk welkom in Hasselt

Rond 16.00 uur arriveren we na ongeveer vijf uren wandelen onze bestemming: het stadje Hasselt. We hebben dan ongeveer 24 kilometer gelopen. Langs het gemeentehuis wandelen we het stadscentrum in, totdat we bij de Markt arriveren bij de Stephanuskerk. In het voormalige stadhuis is het Toeristisch Informatie Punt (VVV) gevestigd. Hier worden we bijzonder hartelijk ontvangen door twee medewerkers van het TIP, hier krijgen we een stempel van de stad Hasselt in ons routeboekje,  en dan zitten nog enige tijd gezellig met zijn vieren om de tafel in dit informatiecentrum. Opvallend is hoe betrokken en enthousiast de beide medewerkers van dit Toeristisch Informatie Punt (TIP) zijn; betrokken op de pelgrimspaden Jabikspaad en Jacobspad die hier beide in Hasselt eindigen, en enthousiast met alle informatie die ze hier aan alle toeristen en passerende pelgrims (kunnen) geven.

Na een bezoek aan dit informatiecentrum melden we ons in het centrum van Hasselt bij Bed & Breakfast Het P(l)lakhuis, dat we voor de komende nacht hebben gereserveerd. En vanavond genieten we van enkele culinaire hoogstandjes in Restaurant De Herderin te Hasselt.

Uitzicht op Hemelvaartsdag

Donderdag 29 mei 2014 - Hemelvaartsdag


Juttersmuseum van Recreatiecentrum De Seedykstertoer bij Marrum

Buitenweer
Na een ietwat rustig begin van deze Hemelvaartsdag komen we halverwege de middag in beweging. Het weer is vanmiddag al een stuk beter geworden dan tijdens de afgelopen dagen, en het is dan ook de hoogste tijd om weer eens even van het buitenweer te genieten. Het is bewolkt en de temperatuur is nog maar 14 graden Celsius, maar die combinatie is prima om even naar buiten.

Seedykstertoer
Samen met Pieter, Gaby & Jan Wijbe rijden Durkje en ik naar het Recreatiecentrum De Seedykstertoer bij Marrum, binnendijks gelegen aan de voet de hoge zeedijk van de Waddenzeekust ten noorden van Stiens.
Zo'n tien jaar geleden heeft een veeboer hier zijn boerenbedrijf geheel getransformeerd in een recreatiecentrum, inclusief een camping, gelegen naast de grote voormalige loopstal.
Binnen is ook een ruime kantine, een binnenspeelplaats voor kleine kinderen, en een paardenbak.

Panorama
Wij bezoeken dit info- en belevingscentrum met name vanwege de Seedykstertoer en de beide tentoonstellingen omtrent gereedschap en juttersvondsten.
Bij de voormalige stal staat een immense voersilo, die jaren geleden is omgebouwd tot een uitzichttoren. We beklimmen de wenteltrappen in het binnenste van de silo en krijgen dan boven in de silo op de hooggelegen rondgang een schitterend panoramisch uitzicht over deze Waddenregio in het uiterste noorden van Fryslân. Het zicht is goed, dus we kunnen in het zuiden Leeuwarden duidelijk zien, en in het noorden liggen duidelijk zichtbaar de eilanden Terschelling in het noordwesten en Ameland in het noorden.

Gereedschappen en juttersvondsten
Als we weer beneden zijn, bezoeken we eerst de expositie van oude gereedschappen, met name van vroegere slikwerkers en van boeren.
Verderop is nog een langwerpig deel van de hal, waar allerhande vondsten liggen die voor een groot deel door de Bildtse jutter Leendert Ferwerda zijn gevonden langs de Fries-Bildtse Waddenzeekust. De objecten van dit juttersmuseum vormen een bonte verzameling van alles wat de Waddenzee in de loop der jaren op de Bildtse Waddenzeekust heeft gedeponeerd.

Zwarte Haan
Na dit bezoek rijden we langs de Waddenzeekust door naar Zwarte Haan, waar we plaatsnemen op het terras voor een koffie- en theepauze. En dan breekt eindelijk de zon door en kunnen we op het buitenterras na al die regendagen weer genieten van de heerlijke zonnewarmte.
Na afloop kijken we nog over de Waddenzeedijk ter hoogte van Zwarte Haan, om ook hier even te genieten van de weidse uitzichten over de zeedijk, de kwelders, de Waddenzee en de Friese Waddenzee-eilanden.

Last Minute Open Dag @ Stenden

Woensdag 28 mei 2014

Open Dag-banner bij Stenden Hogeschool

Open Dag - Open Day
Volgende week vrijdag op 6 juni 2014 organiseert Stenden Hogeschool weer een Open Dag. Het is de zogenoemde Last Minute Open Dag, bedoeld voor drie verschillende doelgroepen.

Last Minute

Iedereen die nu nog geen keus heeft gemaakt voor een vervolgstudie - de 'Last Minute Studiekiezer' - kan volgende week vrijdagmiddag bij ons op bezoek komen in Assen, Emmen, Groningen, Leeuwarden en/of Meppel, om bijvoorbeeld in gesprek te gaan met onze huidige studenten, om hen en ook de docenten van de opleidingen vragen te stellen over het studeren bij de opleidingen van Stenden Hogeschool. Zo kunnen ook de late zoekers en beslissers nog net op tijd een goede keuze maken voor hun vervolgstudie.

Vroege Vogels
Ook voor de 'vroege vogels' - de scholieren die zich al heel vroeg op een mogelijke vervolgstudie oriënteren - is deze Open Dag een mooie manier om zich nu alvast eens te oriënteren op alle mogelijkheden binnen de Nederlandse en buitenlandse vestigingen van Stenden Hogeschool. Zo zijn bijvoorbeeld ook alle scholieren die pas in 2015 - of nog later - eindexamen doen nu al van harte welkom om alvast een kijkje te komen nemen en om de sfeer in Stenden te proeven.

International Programme
De derde doelgroep bestaat uit alle buitenlandse scholieren, die zich tijdens deze 'International Open Day @ Stenden' op die vrijdagmiddag ook in een Engelstalig programma kunnen oriënteren op een studie aan één van de internationale opleidingen van Stenden Hogeschool in binnen- en buitenland. Ook zij krijgen tijdens deze open dag voorlichting over de opleidingen, ook voor hen is een workshop probleemgestuurd onderwijs (pgo is onze grondvorm van onderwijs), en ook voor hen worden rondleidingen door de hogeschool verzorgd, en is er de gelegenheid om mee te doen aan een 'tour' door Leeuwarden als studie- en studentenstad.

Bestuursvergadering van Nijkleaster met Zelfevaluatie

Dinsdag 27 mei 2014


Zelfevaluatie, een kijkje naar binnen, met uitzicht naar buiten

Zelfevaluatie Stichtingsbestuur
Vanavond begint onze bestuursvergadering van de Stifting Nijkleaster een half uur eerder dan te doen gebruikelijk, omdat we het eerste uur als bestuurders starten met de jaarlijkse zelfevaluatie van ons bestuurlijk functioneren. In de voorgaande bestuursvergadering hebben we het Protocol voor deze bestuurlijke zelfevaluatie vastgesteld, dat vandaag en in de komende jaren zal worden gebruikt in de laatste bestuursvergadering die vóór het zomerreces wordt gehouden.
Alle bestuurders worden eerst in de gelegenheid gesteld om bij toerbeurt te reflecteren op bijvoorbeeld het eigen, elkaars en als geheel bestuur functioneren, op de samenstelling van het bestuur, op haar taakverdeling, en op de relatie van de bestuurders met alle medewerkers en met alle externe relaties van Nijkleaster.

Van evalueren naar verbeteren
Dit jaar verdelen we dit proces in drie delen, want vanavond maken we een inventarisatie van al onze bevindingen, waarna drie bestuursleden alle bevindingen zullen analyseren en clusteren, waarna we tenslotte in onze juni-vergadering een aantal gewenste verbetervoorstellen voor ons eigen bestuurswerk zullen bespreken en afspreken. Zo willen we blijven werken aan een zo optimaal mogelijk functioneren van ons stichtingsbestuur.

Zakelijk deel
Daarna volgen nog ruim twee uren zakelijk beraad als bestuur, met nu ook enkele medewerkers van Nijkleaster erbij. Diverse bestuurszaken komen ter tafel, zoals bijvoorbeeld: Voortgang van Nijkleaster, Bestuurszaken (waaronder de invulling van een vacature), Jaarverslaglegging (met name Jaarverslag en Jaarrekening en Kascontrole), Voortgang op Fondsenwerving en Bouwzaken met betrekking tot onder andere 'De Ferdjipping' (Wie helpt ons?), en de voortgang van en het overleg binnenkort met de Kleasterried.

De ooggetuige

Maandag 26 mei 2014

Cover van 'De ooggetuige'

Wel of geen ooggetuige?

Manon Jonker is een slechtziende vrouw van 22 jaar.
Op een dag is ze als klant in een juwelierszaak getuige van een gruwelijke roofoverval bij deze juwelier Rob van Berkhout.
De drie overvallers bedreigen haar en de juwelier met een pistool, en ze doden de juwelier.
Manon overleeft het omdat de juwelier de overvallers had verteld dat ze blind is.
Als ’s avond in het journaal een verslag wordt gegeven van de roofmoord en wordt gezegd dat de ‘ooggetuige’ slechtziend is, vreest Manon voor haar leven, omdat ze bang is dat de daders naar haar op zoek zullen gaan, wat overigens al snel daarna ook het geval blijkt te zijn. Een aantal beangstigende confrontaties volgt, maar voor Manon loopt het steeds goed af.
 
Afschuwelijk geheim
Manon woont samen met haar zus Bibi. Bibi bewaart al jaren een afschuwelijk geheim uit hun kinderjaren, waar Manon niet van op de hoogte is. Het is met reden dat Bibi zo goed voor Manon zorgt, en in de loop van dit boek wordt het ook Manon duidelijk waarom Bibi zich zo verantwoordelijk voelt voor het leven van Manon, die met haar visuele handicap door het leven gaat.
Langzamerhand krijgt de lezer van deze mini-thriller door met welk geheim Bibi door het leven gaat, en met welke vermoeden omtrent één van de daders van de verschrikkelijk roofoverval Manon werkt aan de oplossing van deze roofmoord.

“Ik schrik me lam als er opeens iemand achter me staat.

Eerst denk ik aan een grapje van Rutger,

maar de greep om mijn arm is te stevig en de stem die in mijn oor fluistert klinkt dreigend.

"Dus je kunt wél zien ……””

De donkere kant van de mens

Dit boek is geschreven door de bekende thriller-auteur Simone van der Vlugt, die dit boek schreef in opdracht van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek. Het boek is uitgegeven in het jaar 2012, in juni, de zogenoemde ‘Maand van het Spannende Boek’. Het boek is als boekenmaandcadeau aangeboden door de Nederlandse boekverkopers.
Het thema van de Maand van het Spannende Boek 2012 is "Het kwaad in jezelf - waar ligt voor jou de grens?':

• In ieder mens schuilt het kwaad, sterker nog: ieder mens zou kunnen moorden
• De fascinatie voor deze donkere kant in de mens zien we terug in de populariteit van de psychologische thriller
• Niet 'wie heeft het gedaan', maar 'het waarom' staat hierin centraal.

Stiensers steunen kinderen in Pakistan

Zondag 25 mei 2014

Pieter Koehoorn vertaalt de toespraak van Nasir Emanuel

Empowerment Project Pakistan
Pieter en Karinus hebben in de afgelopen maanden samen met Nasir hard gewerkt om een 'Empowerment Project' te organiseren voor christenen die leven in het overwegend islamitische Pakistan. Christelijke gemeenschappen kunnen daar heel goed een steuntje in de rug gebruiken om bijvoorbeeld christelijk onderwijs aan te bieden. Nasir woont al geruime tijd in Stiens, en maakt als actief gemeentelid deel uit van onze Protestantse Gemeente van Stiens. Gedrieën hebben ze het initiatief genomen om een relatieproject op te zetten waarbij Stiensers in contact kunnen treden met kinderen en hun begeleiding van de combinatie van een christelijke school inclusief weeshuis.

Steun een kind
Vanmorgen woon ik de kerkdienst bij in De Hege Stins van Stiens, waar in deze ochtendviering het nieuwe empowerment project centraal staat, dat wij als protestantse gemeente in de komende tijd gaan steunen. Door middel van het gaan leren en leven in een liefdevolle omgeving wordt beoogd om kinderen van deze christelijke gemeenschap de essentiële startkwalificatie te geven om zich op verantwoorde manier te emanciperen in de eigen samenleving.
Dit project draagt als titel: 'Steun een kind', met als subtitel: 'Empowerment Project Pakistan'.

Khudayah, Masiha rahem kar
Voorganger vanmorgen is dominee Jaap Overeem, die samen met Nasir, Pieter, Karinus en vele anderen deze bijzonder kerkdienst heeft voorbereid. De muzikale begeleiding wordt vandaag verzorgd door onze eigen gemeenteband 'United'.
Aan het begin van de dienst licht Nasir dit nieuwe project toe, daarbij met een Engels-Nederlandse vertaling bijgestaan door Pieter.
We zingen daarna bij deze bijzondere projectstart met United het Kyrië in het Urdu, één van de talen die in Pakistan wordt gesproken, met de woorden:

Khudayah rahem kar,

Masiha rahem kar.

 

No, moai net?
In zijn korte verkondiging gaat dominee Overeem in op de schriftlezing uit de eerste brief van de apostel Paulus aan de Korintiërs, uit I Korintiërs 13: 1-3, over de Liefde.
Kort maar krachtig deze flitspreek samengevat:

• Liefde begint niet bij jezelf, maar bij een ander;
• Een grondhouding van de liefde: weet dat God van je houdt;
• Liefde = elkaar verrijken;
• Geef de ander ook de kans om van jou te houden (dat kan de kracht worden van dit empowerment project van Stiens en Pakistan);
• Liefde = wat je met de ander deelt.

Enkele rijen achter me hoor ik een gemeentelid zeggen na het "Amen" van deze preek: "No, moai net?"
Dat zegt voor mij genoeg. De blijde boodschap is begrepen. We gaan vanaf vandaag als gemeente aan de slag met dit opbouwproject.

Wereldwijd spreken, zingen en bidden via Skype
Na deze verkondiging volgt een uitdagend moment, want er wordt nu life een Skype-verbinding opgezet met de christelijke gemeenschap in Pakistan, waarmee dit project wordt georganiseerd. In Pakistan hebben ze onze hele kerkdienst al via internet kunnen volgen, maar nu zien ook wij hen life via Skype. De beide voorgangers spreken elkaar en alle aanwezigen in Stiens en Lahore toe, waarna zij voor ons een lied zingen, en wij dat beantwoorden op puur Nederlandse wijze met een stevig gezongen psalm 150: 'Loof God, loof Hem overal', begeleid op ons kerkorgel door organist Take Beukema.
Daarna bidden beide voorgangers elkaars gemeente via Skype toe, en dat sluiten we af met het internationaal synchroon bidden van 'Het Onze Vader', zij in het Urdu, wij gelijktijdig in het Nederlands. Duizenden kilometers verder klinkt ons gebed, en wij ontvangen hun gebed. Tweetalig danken en bidden we internationaal, in het godsvertrouwen dat het wordt gehoord en verhoord.
We realiseren ons dat hier en nu een bijzonder contact is ontstaan tussen twee christelijke gemeenschappen, die elkaar nog nooit eerder hadden gezien, maar die wel veel met elkaar (kunnen) delen, en nu elkaar de kans geven om van elkaar te gaan houden.

Inhoud van het Empowerment Project

Onze voorganger nodigt Pieter uit om nogmaals het podium te betreden, om aan de gemeente in enkele bewoordingen uit te leggen hoe dit nieuwe empowerment project wordt georganiseerd, waarbij Pieter ook alle gemeenteleden uitnodigt om straks in de ontvangsthal van de kerk langs te komen bij Nasir, Karinus en Pieter om zich te informeren over welke kinderen wij zouden kunnen ondersteunen, en hoe we dat met elkaar op korte termijn zouden kunnen doen.

Zegen en heenzending
Wederzijds wordt elkaar in het Engels, in het Urdu en in het Nederlands de Zegen gegeven, en dan sluiten wij in Stiens af met het slotlied, met onder andere deze woorden:

"Geliefden, sluit u dan aaneen, vanwaar en wie ge ook zijt;

als kinderen om uw Vader heen en Christus toegewijd.

Laat zuid en noord nu zijn verblijd, Hem prijzen west en oost.

Aan Christus hoort de wereld wijd, in Hem is zij vertroost."

 

Daarna volgt een muzikale toegift van United en gaan de gemeenteleden langs de informatiestand van het nieuwe gemeenteproject, om een foto- en informatiekaart uit te zoeken met daarop per kind-kaart enkele gegevens van de 50 eerste Pakistaanse kinderen, die we in de komende tijd proberen te ondersteunen met alle liefde, ideeën en middelen die ons ter beschikking staan.
Enkele uren later blijkt dat de gemeenteleden enthousiast hebben gereageerd op de nieuwe projectstart en dat velen zich ook al hebben gemeld als deelnemer van dit project, waarmee we de Pakistaanse kinderen en hun ouders en begeleiders willen bemoedigen om zich zelf en samen in te zetten voor groei in geloof, leren, samen leven en samenwerken.


Veel belangstelling om mee te werken aan dit gemeenteproject

Altijd ziet U naar pelgrims om

Zaterdag 24 mei 2014

Tarta de Santiago, Galicische amandeltaart met Zwaardkruis

 

 

Dank u voor deze nieuwe morgen,

dank U voor elke nieuwe dag.

Dank U dat ik met al mijn zorgen

bij U komen mag.

Heerlijk in Galicië
Geheel in pelgrimsstijl worden Durkje en ik vanavond met een prachtig zelfbereide 'Tarta de Santiago' ontvangen bij de Friese pelgrims Simon & Ytje, die enkele weken geleden na een lange pelgrimstocht wandelend vanuit Sint-Jacobiparochie arriveerden in het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela; met enkele dagen later een tweede aankomst, maar dan aan het eind van de wereld, op Cabo Fisterra, aan de westelijke Atlantische Oceaankust van Galicië in Spanje.
Een Tarta de Santiago is een Galicische amandeltaart, door Spanjaarden veelal als nagerecht gegeten, door pelgrims ook geliefd, met daarop de figuur van een Zwaardkruis, dat verwijst naar (de Spaanse legende van) Sint Jacobus.

Dank U voor deze mooie aarde,

dank U voor de sterren, maan en zon.

Dank U dat U ons wilt bewaren,

kracht en levensbron.

Diep in je hart geraakt
Jaarlijks vertrekken in Europa duizenden wandelaars en fietsers om over de Europese pelgrimswegen richting Santiago de Compostela te gaan. Tijdens onze pelgrimages hebben Durkje en ik ook geleerd dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen gezond en wel de kathedraal van Santiago de Compostela bereikt. Hoe vaak hoorden en lazen wij over pelgrims die onderweg ziek werden, of soms zelfs overleden, of ook wel werden teruggeroepen naar huis als daar een naast familielid was overleden. Ook tijdens onze pelgrimage is het niet altijd even voorspoedig verlopen, maar dat staat in geen verhouding tot wat andere pelgrims onderweg - of tussen delen van hun pelgrimage - hebben moeten ervaren. Zo hebben ook Ytje & Simon veel leed gekend tijdens hun pelgrimsjaren, onder andere in het afscheid moeten nemen van een geliefde, en in de ernstige ziekte die Ytje gelukkig weer te boven is gekomen. Zo komen verdriet en ook vreugde je soms als pijnpunt en als wonder op je pelgrimspad tegemoet, om je diep in je hart te raken.

Dank U dat alle vogels zingen,

dank U voor elke boom in bloei.

Dank u voor zoveel goede dingen,

dank U dat ik groei.

Samen delen
Dankbaarheid overheerst als we de hele avond met zijn vieren bijeen zijn om met onze eigen verhalen en mooie foto's terug te blikken op die bijzondere jaren van het samen intens delen van vreugde & verdriet, van geluk & pijn, van vertrek & thuiskomst, van inspanning & ontspanning, kortom van alle lief & leed dat pelgrims met elkaar als mensen onderweg of thuis delen.

Dank U voor steun in moeilijkheden,

altijd ziet U naar mensen om.

Dank U voor vrienden en voor vreemden

die ik tegenkom.

Dankbaar je nieuwe toekomst tegemoet
Vanavond staat vooral het verhaal van Simon & Ytje centraal, want zij hebben hun lange - af en toe heel zware - pelgrimstocht recent volbracht, met hun aankomst bij het vermeende graf van Sint Jacob in Santiago de Compostela, en enkele dagen later op de Spaanse rotskust bij Finisterre, waar je als wandelend pelgrim toch echt niet verder kunt ten overstaan van de uitgestrekte oceaan, waar je alleen nog maar al je pijn en verdriet in de zee, of gedragen door de zeewind over het zoute water kunt laten verdwijnen, om - gelouterd door de buitengewoon intense ervaringen van je pelgrimspad - een nieuwe toekomst tegemoet te gaan.
Dankbaarheid overheerst, zo mooi verwoord door Gert Landman, met wie ik in 2003 in een kerkmuziekproject nauw samenwerkte, die met zijn woorden van Lied 218 in het nieuwe liedboek voor de kerken (Anno 2013) ons zingend bovenstaande en onderstaande liedteksten mee laat bidden, met als laatste vers:

Dank u voor alle mooie klanken,

al wat ik zien en horen kan.

Dank U - o God, ik wil U danken

dat ik danken kan.

More professional international disaster relief

Vrijdag 23 mei 2014


Ann Mannen en Albertine van Benthem-van Beek Vollenhoven



 

“Word iets,

blijf uzelf,

koester uw idealen.”

Met deze inspirerende spreuk van Albert Schweitzer begint de uitnodiging voor de bijeenkomst over Humanitaire Hulpverlening, in het Ontmoetingscentrum van Stenden Hogeschool in Leeuwarden.

We prijzen ons gelukkig met de komst van Albertine van Benthem-van Beeck Vollenhoven, die vanmorgen in ons midden een lezing verzorgt over haar werk vroeger bij en met Albert Schweitzer (1875-1965), in Lambaréné, in het Frans-Equatoriaal Afrika, de huidige republiek Gabon.

Aansluitend zal een nieuw boek worden gepresenteerd, dat wordt uitgegeven door de Stenden School of Business. Dit boek is geschreven door Fokko Bosker, gebaseerd op een groot aantal interviews met Stenden-medewerkers en vele anderen, die allen betrokken zijn geweest bij het ontwerp, de ontwikkeling en de huidige aanbieding van de HBO-Bachelor-opleiding ‘Disaster Relief Management’, zoals we die inmiddels aanbieden in onze Zuidafrikaanse Stenden Hogeschool-vestiging in Port Alfred.

De organisator van deze bijeenkomst – Ann Mannen, Stenden Head of School of Business – heet alle aanwezigen hartelijk welkom, en vertelt daarbij dat dit een bijzonder moment is; enerzijds omdat we straks mevrouw Van Benthem zullen horen vertellen over haar samenwerking met Albert Schweitzer, en omdat daarna het nieuwe boek ‘People in need’ zal worden gepubliceerd.

Werken voor Albert Schweitzer
Dan volgt een boeiende autobiografie, in geuren en kleuren verteld door Albertine van Benthem. In de Tweede Wereldoorlog begon ze haar kraamopleiding. Na haar verpleegstersopleiding ging ze in 1948 werken in een ziekenhuis in Parijs; ze wilde met name buitenlandervaring opdoen.
Op zeker moment schreef ze een brief aan Albert Schweitzer, met de vraag of ze hem in Lambaréné zou kunnen helpen. Zijn uitnodigend antwoord was: “Kom maar zo snel mogelijk hierheen”.
Albert Schweitzer was als kind een zwak jongetje, fragiel, en hij kon niet zo goed leren. Desalniettemin is hij door zijn inzet uiteindelijk toch ook nog hoogleraar in de filosofie en in de theologie geworden. In 1913 vertrok Albert Schweitzer naar Lambaréné, om daar als zendingsarts een ziekenhuis te gaan stichten. Hij had zich voorgenomen om vanaf zijn 30^e levensjaar zich ‘aan de wereld te geven’, hetgeen resulteerde in een kliniek in Lambaréné, waar zo’n 1.000 patiënten konden worden verpleegd, waarvan ongeveer 100 lepra-patiënten. Gedurende de Eerste Wereldoorlog moest Schweitzer - door de oorlog gedwongen - tijdelijk terug naar Europa, maar in 1930 ging hij weer terug naar Lambaréné, waar hij verder ging met de opbouw en doorgroei van zijn kliniek.

Eerbied voor het leven
Al zijn werk liet hij bekostigen uit de opbrengsten van zijn werkzaamheden als predikant en als organist, aangevuld met alle grote en kleine giften die hij voor zijn werk ontving. Ook de opbrengst van zijn Nobelprijs voor de Vrede heeft hij geïnvesteerd in zijn werk, onder andere in de huisvesting (voor de gezinnen) van lepra-patiënten.
Alle aanwezigen luisteren geboeid naar al die mooie verhalen van vroeger, die Albertine van Benthem vertelt aan de hand van een grote serie oude foto’s, die ondertussen op het projectscherm worden vertoond.
De rode draad van haar verhaal, is een lijfspreuk van Albert Schweitzer: “Heb eerbied voor alle leven”.
Na haar tropenjaren keerde Albertine van Benthem weer terug naar Nederland, waar ze uiteindelijk directrice werd van een school voor verpleegkundigen, voor vijf ziekenhuizen in Den Haag.

Keystones for more professional international relief
Na deze lezing biedt onze collega Head of School Ann Mannen het eerste exemplaar van het nieuwe boek over humanitaire hulpverlening aan aan Albertine van Benthem en aan mij. Dit mooie boek kreeg als titel ‘People in need’, met als subtitel: ‘Keystones for more professional international relief”.
In 21 hoofdstukken wordt aan de hand van interviewverslagen het verhaal verteld van de ontstaansgeschiedenis van de huidige hogere beroepsopleiding ‘Disaster Relief Management’, die we in onze Zuidafrikaanse hogeschoolvestiging in Port Alfred momenteel aanbieden.
In mijn aansluitende toespraak schets ik de aanwezigen in de zaal hoe ik in de 90er jaren tot het initiatief kwam tot het voorstel om een hogere beroepsopleiding voor Ontwikkelingswerk op te starten, wat daartoe de onderliggende motieven waren, en wat Anno 2014 mogelijke kansen zijn om - met de ervaringen die we nu opdoen in Zuid-Afrika - ooit nog eens te komen met een nieuwe opleiding in Nederland voor het werkveld van de humanitaire hulpverlening.
En op dit moment past het ons om elkaar te bedanken voor de hoge motivatie en de grote inzet, waarmee veel experts van binnen en buiten Stenden Hogeschool ons hebben gebracht bij de start van deze waarde(n)volle hulpverleningopleiding op onze Zuidafrikaanse hogeschoolcampus. De publicatie van dit mooie nieuwe boek zal ook in de komende jaren vast en zeker weer een nieuwe bouwsteen erbij zijn, die bijdraagt tot de realisatie van deze droom, te weten: degelijk beroepsonderwijs voor deskundige humanitaire hulpverleners in spe.  

Zorg voor mens en wereld (CHN)

 

Serving to make it a better World (Stenden Hogeschool)

 

Word iets, blijf uzelf, koester uw idealen (Albert Schweitzer)

 

Wandelen met God in Winsum

Donderdag 22 mei 2014

Presentatie van de fietsende pelgrim Koen Verelst

Wandelen met God
Op uitnodiging van de gemeente van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt ben ik vanavond in kerkelijk centrum de Poort om een lezing te verzorgen over pelgrimeren.
Deze kerkelijke gemeente is in het afgelopen jaar aan het werk gegaan met het thema 'Wandelen met God'.
Aan de hand van het boek 'Ga met God' van dominee Gerrit Gunnink is het seizoensthema in zes maanden in de gemeente besproken, met een praktische uitvoering in kerkdiensten en in activiteiten van de afzonderlijke wijkgroepen. Ook hebben de deelnemende gemeenteleden zes maal gezamenlijk een wandeling gemaakt.
Ter voorbereiding op deze presentatie heb ik het boek van dominee Gunnink gelezen, en kennis genomen van de gespreksvragen waarmee de gemeente in het afgelopen jaar aan het werk is geweest; om in mijn presentatie aan te sluiten bij het thema en bij de onderwerpen van het nu bijna afgelopen gemeenteproject.

Thema-avond ter afsluiting
In het aanstaande weekend wil men dit jaarthema afsluiten met een aantal activiteiten. Eén van die activiteiten vindt vanavond plaats. De leden van de organiserende Taakgroep hebben het Winsumer gemeentelid Koen Verelst en mij uitgenodigd om tijdens deze thema-avond iets te vertellen over onze pelgrimservaringen met betrekking tot het fietsen en wandelen, en of wij daarin ook iets van onze relatie met God willen delen met de aanwezige gemeenteleden die deze presentatie vanavond bijwonen. Gedurende de avond blijkt dat wij elkaar daarin heel mooi aanvullen.

Wandelend pelgrimeren
Ik mag het eerste deel van de avond invullen, en na de pauze zal Koen zijn ervaringen met ons delen.
Nadat de Taakgroep alle aanwezigen welkom heeft geheten, en de avond met het lezen van het pelgrimslied van psalm 121 en met gebed is geopend, krijg ik de gelegenheid om me te introduceren. Daarna vertel ik eerst vanuit het perspectief van de Bijbel en van de Spaanse legende een en ander over Sint Jacobus, die centraal staat voor de pelgrims die op een of andere wijze op bedevaart gaan naar het Spaanse Santiago de Compostela.
Daarna komt aan de orde wat een pelgrim is en welke Europese pelgrimswegen de meest gebruikelijke routes zijn richting Santiago de Compostela. In een vergelijking tussen de Middeleeuwen en de 21e eeuw leg ik uit met welke motieven toenmalige en hedendaagse pelgrims hun pelgrimage ondernamen en ook Anno 2014 nog steeds op pad gaan.
Vervolgens vergelijk ik ons leven met een pelgrimstocht, aan de hand van een aantal thema's die daarbij een rol kunnen spelen, zoals: voorbereiden, opbreken, vertrek, loslaten, onderweg zijn, navolging, wegwijzers, ontberingen, herbergen, ontmoetingen, kruispunten en omkeer.
Ter afsluiting krijg ik de gelegenheid om nog iets te vertellen over wat pelgrimeren voor mij als pelgrim heeft betekent, en hoe dat ook tot op vandaag nog steeds doorwerkt in mijn leven.

Pelgrimeren op de fiets
Na de pauze komt pelgrim Koen Verelst aan het woord. Koen heeft de pelgrimstocht vanuit Nederland naar Santiago de Compostela op de fiets gemaakt in het voorjaar van 2011. Ook hij vertelt aan de hand een mooie serie eigen foto's op onderhoudende wijze over onder andere de aanleiding en de motieven voor zijn pelgrimage, over de gekozen route door de westkant van Frankrijk, over de diverse slaapplaatsen en de ontmoetingen onderweg, over het passeren van bekende plaatsen langs de route, en over zijn aankomst in Santiago de Compostela en op Cabo Fisterra.
Koen Verelst heeft ervoor gekozen om zijn presentatie - en daarmee deze avond - af te sluiten met het Pelgrimsgebed, zoals dat wordt gezongen door de Zuidafrikaanse zangeres Amanda Strydom. Het is muisstil in de zaal als alle aanwezigen met volle aandacht zitten te luisteren naar de mooie Zuidafrikaanse bewoordingen en de prachtige muziek van dit bijzondere pelgrimsgebed.
Nadat de avond door de Taakgroep is afgesloten en Koen en ik zijn bedankt voor onze inbreng, is er nog de gelegenheid om met zijn allen iets te drinken, alvorens een ieder weer huiswaarts keert na een mooie thema-avond in het Groninger Winsum.

Verhalende ontwerpen in Assen

Dinsdag 20 mei 2014


Ontwerpen van speeltoestellen voor het schoolplein

Expo in de hal
Als ik vanmorgen in de hal van onze Stenden Hogeschool-vestiging in Assen arriveer, valt mijn oog direct op twee werkstukken, die studenten van onze Opleiding tot leraar Basisonderwijs hebben gemaakt en tentoongesteld.
Het zijn de werkstukken van derdejaars studenten; een beeldende opdracht in het kader van een verhalend ontwerp.

Opdracht
Bij deze werkstukken gaat het om een klim-klauter-object voor een schoolplein van een basisschool.
Het moet een tweekleurige open constructievorm worden, bestaand uit verschillende onderdelen.
Het werkstuk moest worden gemaakt van kopieerpapier, dus van slap constructiemateriaal. Bijkomende vraag voorafgaand en tijdens de constructie is dan uiteraard om na te denken op welke wijze je aan dit slappe constructiemateriaal toch nog stevigheid kunt geven.
De resultaten van deze opdracht staan momenteel in de hal geëxposeerd.

Ga met God

Maandag 19 mei 2014

Cover van het boek 'Ga met God'

'Wandelen met God', 
je kunt ernaar verlangen.
Maar hoe doe je dat?
Wil de heilige God, die in de hemel woont,
wel hand in hand lopen met een mens?
'Wandelen met God' is vertrouwelijk met Hem omgaan.
 
Christenreis
Dominee Gerrit Gunnink neemt je in zijn boek 'Ga met God' mee op reis door het christenleven, met vragen als:

1. - Hoe kun je handen en voeten geven aan je leven met God?
2. - Wie zijn onze bijbelse voorbeelden?
3. - Hoe ben je christen in deze tijd?

Praktisch bezinningsboek
Auteur Gerrit Gunnink is predikant van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) van Amersfoort-West.
Zijn boek 'Ga met God' is bedoeld voor gezamenlijke overdenking en bespreking, bijvoorbeeld als gemeenteproject en/of voor een huiskring of wijkgroep. Het boek is ook goed bruikbaar als bijbels dagboek.

De subtitel van het boek is 'Dagelijks op weg met je schepper'.

In dit boek vind je 42 bijbelmeditaties, met bijbehorende verwerkingsvragen en gesprekspunten. Bij de uitgever is ook kindermateriaal bij dit boek beschikbaar, en op de website van de uitgever vind je de tekst en de muziek van het bij dit boek gecomponeerde lied 'Ga met God'.

 

Vertrouwelijke omgang met God

Wandelen met God is vertrouwelijk omgaan met God, begeleid door de Eeuwige. Het boek faciliteert een project van 6 weken, waarvan de zondagse kerkdienst, je persoonlijke omgang met de Heer, en het met anderen doordenken en doorleven van de zes weekthema's deel uit maken. De eerste drie weken (en hoofdstukken van dit boek) gaan over 'leven met God', en het tweede deel van dit boek gaat over je 'leven voor God'.

De auteur heeft zich bij het schrijven van dit boek vooral laten inspireren door de mysticus Thomas a Kempis (naar je binnenste pelgrimeren), de reformator Johannes Calvijn en de ketellapper-prediker John Bunyan.

Alle 42 dagteksten eindigen met een zogenoemd 'kruispunt', een vraag waar je even bij stil moet staan, om na te denken over je doel en je route, om daarna in een bepaalde richting weer verder te gaan met je leven.

Alle 6 weekthema's eindigen met gesprekspunten gericht op Terugblikken, Adempauze en Verder op weg gaan.

En hier en daar vind je in dit boek gedichten en fragmenten van brieven en emails van gemeenteleden aan de predikant-auteur.

 

Week 1 = Routeverkenning

Het eerste hoofdstuk van dit boek gaat over de Voorbereiding.

Eerst worden drie bijbelse personages behandeld, die wandelden met God: Henoch (verbondenheid met God), Noach (een goed mens) en Abraham (vreemdeling, pelgrim).

De wandelroute wordt vervolgens verkend aan de hand van drie kenmerken van het wandelen met God: Training (kom in beweging & oefen), Intimiteit (U kent mij) en Continuïteit (ik ken en ga met God).

 

Week 2 = De bidkapel in

Deze week gaan we de bidkapel in, waar je mag schuilen bij God, mag uitrusten en mag bijtanken.

De eerste dagen gaan over de noodzaak om tijd te maken voor God, waarna in de daarop volgende dagen wordt nagedacht over de invulling van die tijd met God.

De auteur wil de lezer wakker schudden: hang het hele gewicht van je geestelijke leven niet aan de kapstok van de kerkdienst. Ook jouw huiselijke liturgie (zingen, bidden en bijbellezen) en je persoonlijke liturgie (stilte, bezinning en gebed) vragen je aandacht om balans te brengen in je levenswandeling met God.

 

Week 3 = Samen op reis

In Gods gezelschap worden ook de op zichzelf gerichte individuen omgevormd tot een groep 'bruiloftsgasten', met wie van alles te beleven is, vooral tijdens tussenstops onderweg en op pleisterplaatsen voor de avond en de nacht.

Je gaat in je leven nooit alleen. Je mag erop vertrouwen dat er mensen zijn die voor jou bidden, en dat de sprekende God je bij de hand neemt en je tijdens je levenstocht woorden van hoop in je hart legt.

Ga je levensweg met elkaar, luister naar elkaar met je hart, en leer onderweg de levenskunst van het elkaar bemoedigen.
Als pelgrim zul je onderweg nieuwe dingen ontdekken en mee krijgen, maar van jou wordt ook verwacht dat je jezelf en iets van jezelf brengt. Dat geldt ook voor thuis, in je kerk, en op je werk.

Week 4 = Achter Jezus aan
In dit hoofdstuk gaat het over de navolging van Jezus Christus; door Zijn Geduld, Genade en Zachtmoedigheid eerst door te geven aan jezelf, voordat je daarmee bij andere mensen terecht komt.
God is liefdevol en mild voor jou, dus word eerst ook liefdevol en mild voor jezelf.
Langeafstandswandelaars realiseren zich terdege dat je ook stevig moet doorlopen als je pijn hebt. Zo is het ook voor wandelaars met God: blijf in beweging, blijf met God (voort)gaan, al ben je gekneusd en al voel je de pijn. Het kan soms best zwaar zijn om vol te houden op de Weg (van God). Maar er is geen overwinning zonder strijd.
In het tweede deel van deze week wordt de navolging van Jezus ingevuld langs de drie sporen van: Gehoorzaamheid (gebaseerd op vertrouwen), Nederigheid (de weg terug naar het Paradijs) en Barmhartigheid (kijken met je ogen, zien met je hart, je woorden laten samengaan met dienende daden).

Week 5 = De pelgrimsbaan
In week 5 ga je nadenken over de relatie tussen je dagelijkse werk/bezigheden en het feit dat je pelgrim bent, kortom: hoe gedraag je je als christen als je aan het werk bent?
Je wordt geroepen om te wandelen met God, om daar (je) werk van te maken. Je mag in Gods naam de wereld bewerken en bewaken, en daarbij is ieder beroep en iedere bezigheid heilig. God geeft je daarbij de ruimte, dus durf te leven, durf te leren en durf je werk te doen. Probeer daarbij met toewijding en goede wil als christen een werksfeer te scheppen met meer bezieling en plezier. Zo doet Jezus Zijn werk in ons, door ons.

Week 6 = Op naar de eindbestemming
In dit laatste hoofdstuk gaat het over de relatie tussen Geloof en Genieten, en richten we onze aandacht nadrukkelijk op de toekomst, op de nadering van het Grote Genieten samen met God en voor God.
De weg naar onze (levens)bestemming hoeft mij niet bang te maken, want ik mag erop vertrouwen dat de Heer over mijn leven waakt, van nu aan tot in eeuwigheid (lees het pelgrimslied, psalm 121 maar eens).
Christelijke levenskunst is ook genieten. Als wandelaar met God mag je het leven zien als een uitdaging om een ware levensgenieter te worden. Als je nu al geniet van het goede onderweg, is dat een mooi begin van het ervaren van de eeuwige vreugde in je hart.
Wie wandelen met God en sterven in verbondenheid met de Heer, hebben het als christenen aan het eind van hun leven niet zozeer over de route (met alle pijn en verdriet) die zij aflegden, maar over Gods handen die hen (ook ten tijde van alle leed) onderweg droegen.

Wanneer heeft God jou een eind gedragen,

zodat je verderop weer verder kon?

 

Samen op Weg in Jorwert op Kleaster-zondag

Zondag 18 mei 2014

Mijn pelgrimshoed en rugzak bij het altaar van Nijkleaster

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Iepenje my, myn eagen, myn ferstân, myn hert en siel foar Jo goedens,

en reitsje mei en ús oan."

 

Met dit lied - met voorzang & samenzang - begint vanmorgen de kleaster-viering van de Protestantse gemeente Westerwert en van Nijkleaster in het koor van de Sint-Radboudkerk te Jorwert.
Achter het stenen altaar van deze ongeveer duizend jaar oude dorpskerk staat dominee Hinne Wagenaar, de pionierspredikant van Nijkleaster en Westerwert.
Na de uitleg over de combinatie van de Kleastersneon van gisteren en de Kleastersnein van vandaag - over het Samen op Weg gaan - luisteren we naar de muziek van het Pelgrimsgebied, van de Zuidafrikaanse zangeres Amanda Strydom.

De Heer heeft mij al lang gezien
De schriftlezing van deze ochtendviering komt uit het nieuwtestamentische Bijbelboek Lucas. Centraal staat vandaag - na Pasen - één van de opstandingsverhalen over Jezus Christus. Het Bijbelverhaal over de Emmaüsgangers wordt gedurende deze viering als doorgaande lezing in afzonderlijke delen op gepaste momenten gelezen.
De inleidende lezing wordt toegelicht met een korte preek over Jezus en de twee mannen, die Samen op Weg zijn van Jeruzalem naar Emmaüs. De Heer had de Emmaüsgangers gezien, maar de mannen herkenden hun wandelmaatje niet als hun Heer.
Hoe vaak in ons leven heeft de Heer mij wel gezien (wij zingen daarover), maar herkende ik de Heer niet in wie samen met mij op weg was?
Met een moment van stilte, meditatie, gebed sluiten we dit deel van de viering af.

Van Jeruzalem naar Emmaüs, en weer terug
Daarna gaat de schriftlezing verder, over Jezus, die het brood breekt en dat deelt met de beide mannen.
Ook in Jorwert breekt onze voorganger van vanmorgen een brood, en laat de schaal met stukken brood rondgaan, om dat samen te delen en ervan te eten.
Deze rondgang van het brood wordt gevolgd door gebeden, afgesloten met het in de Friese taal gezongen gebed 'Het Onze Vader', met onder andere de woorden:

"Jou ús hjoed ús deistich brea ...".

En dan volgt de slotlezing over de Emmaüsgangers.
De beide mannen gaan begeesterd weer terug naar de pelgrimsstad Jeruzalem.
En ook wij zullen na deze ochtend weer terug gaan naar waar we vandaan kwamen.
Daartoe zingen we als slot van deze viering elkaar tweetalig de Zegen toe:

Vrede voor jou  /  Frede foar dy.

Programma na de kleaster-viering
De ochtendviering sluiten we bij Nijkleaster altijd af met een halfuurtje, waarin we samen gezellig koffie en thee drinken; met 'Kleasterkoeke', een speciaal voor Nijkleaster gemaakte koek.
Daarna gaan we uiteen in drie groepen. Wie naar huis of elders moet of wil, wordt daartoe in de gelegenheid gesteld. De rest van de aanwezigen deelt zich op in twee groepen.
Vandaag gaat de kleinste groep naar de voorkerk, voor een gesprek rond de 'Tafel van Verhalen' naar aanleiding van het Bijbelverhaal van de Emmaüsgangers. Wanneer stond jou hart in brand, en ontdekte je dat er op enig moment iemand samen met jou meeliep, en wanneer zag je dat het Jezus Christus was die je vergezelde toen je dat nodig had?

Kleaster-kuier met bezinningsvragen
Durkje en ik gaan met de tweede groep mee, die onder leiding van voorganger Hinne Wagenaar voor een Kleaster-kuier de weilanden ten noorden van Jorwert in gaan, om daar een korte pelgrimstocht te maken door de voorjaarspracht van de 'Fryske greiden', deels over een stukje Jabikspaad. We wandelen volgens de welbekende drieslag van Nijkleaster: eerst een deel in 'Stilte', dan een - ook stil - deel 'Bezinning' op de themavragen, en tenslotte de 'Verbinding' zoekend in het gesprek met één van de wandelmaatjes die hier en nu als pelgrim met je door de weilanden gaat.
Tegen 12.00 uur zijn we weer terug bij de rand van de dorpskom van Jorwert. Wie naar huis wil, neemt afscheid en wie eerst nog een kopje koffie wenst, en nog even na wil praten, die wandelt weer terug naar de voorkerk van Nijkleaster.

Nijkleasterdei Samen op Weg in Jorwert

Zaterdag 17 mei 2014

Uitleg tijdens de Kleaster-kuier, waar Stilte over gaat in Bezinning

Pelgrimeren
Op de vroege ochtend van een prachtig zonnige zaterdagochtend komen Durkje en ik met en groepje medeorganisatoren bijeen in de Sint-Radboudkerk van Nijkleaster in Jorwert, om alles klaar te zetten voor de Nijkleasterdei in en rond Jorwert.
Durkje en ik zijn uitgenodigd om vandaag het dagprogramma in te vullen voor de laatste Nijkleasterdei van dit seizoen, die als thema heeft: 'Samen op Weg", en die geheel in het teken zal staan van pelgrimeren, van (samen) op reis gaan.
Tot onze verrassing hebben ruim 40 deelnemers zich voor deze dag opgegeven, waaronder een aantal groepen afkomstig uit Veenwouden, Zwolle en Franeker.

Ochtendgebed
Een Kleasterdei van Nijkleaster beginnen we altijd met een Ochtendgebed, met zijn allen in een kring in het koor van de eeuwenoude Sint-Radboudkerk. Pionierspredikant Hinne Wagenaar begeleidt de liturgie van deze korte viering en Wiebe Kasper begeleidt de samenzang op piano. Dominee Wagenaar leest tijdens dit ochtendgebed Psalm 121, en het begin van het nieuwtestamentische verhaal van de Emmaüsgangers.
Tijdens de rest van de dag zal bestuurslid Sietske Visser de leiding hebben, en als gastvrouwen zijn vandaag Trees en Mieke, samen met Gerrit aanwezig. Het belooft een goed verzorgde dag te worden voor een betrekkelijk grote groep deelnemers.
Na het ochtendgebed gaan we in twee subgroepen uiteen in de kerkzaal en in de voorkerk, om tijdens een half uur koffiepauze in een kring nader kennis met elkaar te maken.

Pelgrimsteksten, pelgrimsverhalen, pelgrimsvragen
Durkje en verzorgen na het ochtendgebed het inhoudelijke programma over pelgrimeren.
In het eerste kwartier vertellen we wie we zijn en volgt een eerste lezing uit het boek 'Wijsheid van pelgrims', geschreven door de Benedictijner monnik Anselm Grün. Daarna geven we enkele deelnemers de gelegenheid om kort iets te vertellen over wat pelgrimeren voor hen betekent.
Nadat we de verhalen over Sint Jacobus in de Bijbel en in de Spaanse legende hebben verteld, tonen we enkele van de Europese pelgrimswegen, die Durkje en ik in de afgelopen jaren hebben bewandeld.
In de drie kwartieren die daarna volgen, komen de volgende drie thema's aan de orde:
1. Opbreken, loslaten; heb jij de moed?
2. Onderweg en op weg zijn.
3. Wegwijzers en ontmoetingen.
Elk thema begint steeds met een bijpassende lezing uit teksten van Anselm Grün, als introductie op het betreffende thema.
Daarna laten we enkele daarbij behorende foto's en filmfragmenten zien van onze pelgrimstochten naar Santiago de Compostela, en vertellen we over onze pelgrimservaringen onderweg.
Dan wordt elk thema afgesloten met één of enkele vragen, waarbij alle aanwezigen in stilte in de gelegenheid worden gesteld om zich individueel te bezinnen op deze vragen, die uitnodigen tot persoonlijke reflectie.

Stilte, Bezinning en Verbinding tijdens de Kleasterkuier
Tijdens het tweede gedeelte van de ochtend gaan we naar buiten, voor de zogenoemde 'Kleasterkuier'. Deelnemers kunnen kiezen voor een korte of voor een langere wandelroute, door het dorp en in het weidegebied buiten Jorwert.
Beide kuiergroepen volgen het vaste stramien van de Nijkleasterkuiers: het eerste deel wandelen we in stilte, daarna krijgen we een tekst ter overdenking, waarmee we het tweede deel ons wandelend bezinnen op de vraag of we wel eens hebben ervaren (en zo ja, wanneer?) dat God in ons leven een eind met ons meewandelde. En in het laatste deel van de kuier laten we de stilte en de bezinning los, en zoeken we de verbinding, door samen met een willekeurig wandelmaatje van deze groep al kuierend het gesprek aan te gaan.
Als we tussen de velden door Jorwert weer naderen, lopen we door naar de dorpsherberg tegenover de Sint-Radboudkerk, waar we met zijn allen genieten van een heerlijke lunch in een gezellig samenzijn.

Aandachtig nadenken, schrijven, vertellen en luisteren
Voor het middagprogramma gaan we in de Sint-Radboudkerk in twee groepen uiteen. Durkje begeleidt vanmiddag de ene, en ik begeleid de andere subgroep.
Voor elke groep hebben Durkje en ik ongeveer 60 verschillende kleurenfoto's op tafels tentoongesteld; alle 120 foto's hebben we tijdens onze pelgrimsreizen gemaakt.
We vragen alle deelnemers om een foto daaruit te nemen die voor ieder persoonlijk het beste past bij deze dag, bij pelgrimeren, en/of bij de Kleasterkuier van vanmorgen.
Daarbij zoekt men ook een gekleurde dubbele wenskaart en een gekleurd tekstblaadje, waarop ieder voor zich noteert waarom deze foto voor jezelf zo goed bij deze dag, bij pelgrimeren of bij de kuier van zojuist past.
Nadat de foto's en de tekstblaadjes in op of de dubbele kaart zijn geplakt, nodigen we de deelnemers uit om in de beide subgroepen aan elkaar te vertellen waar de foto dicht bij je gevoel komt.
Nadat iedereen zijn/haar werkmateriaal van de tafels heeft genomen, volgt als vanzelf een minuten durende lange stilte, waarin de deelnemers aandachtig nadenken en schrijven
Daarna volgt in beide groepen een gesprek van ongeveer een half uur over de eigen overdenkingen bij de gekozen foto. Mooie verhalen worden aan elkaar verteld, en er wordt aandachtig naar elkaar geluisterd; een waarde(n)vol moment van deze bijzondere dag.

Zijn jij en ik ook zulke Emmaüsgangers?
En dan is het al weer 15.30 uur, het moment waarop we met beide groepen weer bijeenkomen in de kring in het koor van de Sint-Radboudkerk.
Onder leiding van Sietske & Hinne sluiten we deze themadag af met een afsluitende viering.
We luisteren naar het gezongen Pelgrimsgebed van de Zuidafrikaanse zangeres Amanda Strydom en zingen samen het Taizélied "Blijf met Uw genade bij ons, Heer, onze God".
Daarna volgen tussen gebeden en zang opeenvolgende deellezingen uit het steeds weer terugkerende bijbelverhaal van de Emmaüsgangers. We breken en delen samen het brood, dat rondgaat in de kring, en als iedereen het brood heeft gedeeld en ervan heeft gegeten, zingen we elkaar de zegen toe, om allen als gezegende mensen huiswaarts te keren met de woorden:

Vrede wens ik je toe, liefde wens ik je toe.

Moge God je behoeden, leef met Zijn liefde.

Vrede wens ik je toe, Zegen wens ik je toe.

Aandacht wens ik je toe.

Dat er mensen zijn met wie je kunt delen.

Zegen wens ik je toe.

Als pelgrim verder op mijn levenspad
Wat een Zegen valt ons ten deel, dat wij met ruim veertig mensen - van wie velen elkaar vanmorgen vroeg nog niet kenden -  een hele bijzondere dag mochten beleven over opbreken, loslaten, over (samen) op reis gaan en samen onderweg zijn, met onverwacht persoonlijke ontmoetingen, om uiteindelijk als gezegenden uiteen te gaan, wetende dat je  - waar je ook zult zijn of gaan - altijd en overal wegwijzers zult vinden en ontmoeten, die je als pelgrim richting en doel geven op je levenspad.