 |
| Tarta de Santiago, Galicische amandeltaart met Zwaardkruis |
Dank u voor deze nieuwe morgen,
dank U voor elke nieuwe dag.
Dank U dat ik met al mijn zorgen
bij U komen mag.
Heerlijk in Galicië
Geheel in pelgrimsstijl worden Durkje en ik vanavond met een prachtig zelfbereide 'Tarta de Santiago' ontvangen bij de Friese pelgrims Simon & Ytje, die enkele weken geleden na een lange pelgrimstocht wandelend vanuit Sint-Jacobiparochie arriveerden in het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela; met enkele dagen later een tweede aankomst, maar dan aan het eind van de wereld, op Cabo Fisterra, aan de westelijke Atlantische Oceaankust van Galicië in Spanje.
Een Tarta de Santiago is een Galicische amandeltaart, door Spanjaarden veelal als nagerecht gegeten, door pelgrims ook geliefd, met daarop de figuur van een Zwaardkruis, dat verwijst naar (de Spaanse legende van) Sint Jacobus.
Dank U voor deze mooie aarde,
dank U voor de sterren, maan en zon.
Dank U dat U ons wilt bewaren,
kracht en levensbron.
Diep in je hart geraakt
Jaarlijks vertrekken in Europa duizenden wandelaars en fietsers om over de Europese pelgrimswegen richting Santiago de Compostela te gaan. Tijdens onze pelgrimages hebben Durkje en ik ook geleerd dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen gezond en wel de kathedraal van Santiago de Compostela bereikt. Hoe vaak hoorden en lazen wij over pelgrims die onderweg ziek werden, of soms zelfs overleden, of ook wel werden teruggeroepen naar huis als daar een naast familielid was overleden. Ook tijdens onze pelgrimage is het niet altijd even voorspoedig verlopen, maar dat staat in geen verhouding tot wat andere pelgrims onderweg - of tussen delen van hun pelgrimage - hebben moeten ervaren. Zo hebben ook Ytje & Simon veel leed gekend tijdens hun pelgrimsjaren, onder andere in het afscheid moeten nemen van een geliefde, en in de ernstige ziekte die Ytje gelukkig weer te boven is gekomen. Zo komen verdriet en ook vreugde je soms als pijnpunt en als wonder op je pelgrimspad tegemoet, om je diep in je hart te raken.
Dank U dat alle vogels zingen,
dank U voor elke boom in bloei.
Dank u voor zoveel goede dingen,
dank U dat ik groei.
Samen delen
Dankbaarheid overheerst als we de hele avond met zijn vieren bijeen zijn om met onze eigen verhalen en mooie foto's terug te blikken op die bijzondere jaren van het samen intens delen van vreugde & verdriet, van geluk & pijn, van vertrek & thuiskomst, van inspanning & ontspanning, kortom van alle lief & leed dat pelgrims met elkaar als mensen onderweg of thuis delen.
Dank U voor steun in moeilijkheden,
altijd ziet U naar mensen om.
Dank U voor vrienden en voor vreemden
die ik tegenkom.
Dankbaar je nieuwe toekomst tegemoet
Vanavond staat vooral het verhaal van Simon & Ytje centraal, want zij hebben hun lange - af en toe heel zware - pelgrimstocht recent volbracht, met hun aankomst bij het vermeende graf van Sint Jacob in Santiago de Compostela, en enkele dagen later op de Spaanse rotskust bij Finisterre, waar je als wandelend pelgrim toch echt niet verder kunt ten overstaan van de uitgestrekte oceaan, waar je alleen nog maar al je pijn en verdriet in de zee, of gedragen door de zeewind over het zoute water kunt laten verdwijnen, om - gelouterd door de buitengewoon intense ervaringen van je pelgrimspad - een nieuwe toekomst tegemoet te gaan.
Dankbaarheid overheerst, zo mooi verwoord door Gert Landman, met wie ik in 2003 in een kerkmuziekproject nauw samenwerkte, die met zijn woorden van Lied 218 in het nieuwe liedboek voor de kerken (Anno 2013) ons zingend bovenstaande en onderstaande liedteksten mee laat bidden, met als laatste vers:
Dank u voor alle mooie klanken,
al wat ik zien en horen kan.
Dank U - o God, ik wil U danken
dat ik danken kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten