Wandelen met God en de mensen

Woensdag 6 maart 2013

Café Saint-Jacques met water en Spaanse wijn & worst

Wijkavond Aldlân van PG Stiens

Op uitnodiging van het wijkteam van de kerkelijke wijk Aldlân van de Protestantse Gemeente te Stiens zijn Durkje en ik vanavond aanwezig bij de jaarlijkse wijkavond, die in het Sint-Vitushûs in Stiens door dit wijkteam wordt georganiseerd. Aan ons is gevraagd om deze avond in het kader van het thema ‘Wandelen met God en de mensen’ een avondvullend programma te verzorgen, waarin we de aanwezige gemeenteleden mee nemen in woorden, beelden en wandelen op het pelgrimspad van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela. Het is ook de bedoeling dat het een soort mini-pelgrimstocht wordt, want ook wandelen op het Jabikspaad zou idealiter deel uit moeten maken van dit avondprogramma. Het is buiten prachtig weer, dus dat gaat zeker lukken.

Vier bezinningsthema’s

Durkje en ik zijn voor dit avondprogramma gevraagd, omdat we vorig jaar onze pelgrimage van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela geheel hebben afgerond. Ons werd verzocht om aan de hand van een aantal subthema’s de gemeenteleden een idee te geven van de vele dimensies die een pelgrimsreis in je leven kan hebben. We hebben gekozen voor vier subthema’s, waarbij we aan de hand van korte teksten die tot reflectie kunnen leiden, foto’s laten zien en daarbij vertellen over onze bij die subthema’s en teksten passende pelgrimservaringen. De in dit deel van de avond toegelichte reflectieteksten worden later op de avond ter bezinning en bespreking meegenomen op de wandelroute buiten.

Wandelen na het pelgrimsavondmaal

Nadat wijkpredikant Jaap Overeem alle aanwezigen welkom heeft geheten en de avond heeft geopend met pelgrimspsalm 121, verzorgt Durkje een korte inleiding over ons avondprogramma en over de  betekenissen die je kunt geven aan het avondthema ‘Wandelen met God en de mensen’. Durkje bouwt daarbij voort op het pelgrimsavondmaal dat we op 18 november 2013 met elkaar als gemeente in De Hege Stins hebben gevierd , waaraan Durkje en ik onze medewerking in deze ochtendkerkdienst verzorgden.

Vervolgens introduceert ze de vier bezinningsthema’s van vanavond, te weten: Onderweg zijn, Ontmoetingen, Loslaten en Hoogtepunten. We zullen daarover vertellen, bijpassende foto’s van onze pelgrimage tonen, wandelend daarop in stilte bezinnen, daarover met elkaar in wandelduo’s kuierend spreken en aan het eind van de avond met elkaar delen wat we hierover aan elkaar willen vertellen.

Onderweg zijn                         

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘De mens ontdekt zichzelf alleen als hij er in toestemt ontdekt te worden’ (Johannes van het Kruis).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is: ‘Wat zijn voor jou richtingwijzers onderweg?’

Daarbij vertel ik over het ontdekken van jezelf, van de ander en van de Ander (God), over de weg zoeken en vinden, over richtingwijzers op je (levens)pad, over onverwachte wegomleggingen en over de weg op je (levens)pad kwijtraken. Tijdens onze avondwandeling zullen we leren om goed te kijken, om wellicht dingen te ontdekken die je onderweg nog nooit eerder zag.

Ontmoetingen

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘Het Ik ontplooit zich alleen door de gratie van een ander’ (Gaston Bachelard).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is:  'Welke ontmoetingen zijn voor jou van grote betekenis?’

Daarbij vertelt Durkje over wie je op je (levens)weg ontmoet, aan wie je voorbij loopt, aan wie je al dan niet aandacht schenkt, en wat die ontmoetingen voor jou betekenen. Ze laat daarbij een aantal van onze pelgrimsfoto’s zien; over alleen lopen, over een Belgische monnik die wij onderweg in een kerkje ontmoetten, over een Amsterdamse fotografe die tijdens enkele opeenvolgende dagen de weg hier & daar en af & toe met ons deelde. Durkje vertelt over de kluizenaar die ons in een desolaat gebied liet delen van zijn zelfgemaakte vruchtensappen, en we zien een oude vrouw in een kleine kapel langs de weg, die alle voorbij wandelende pelgrims in ‘haar’ kapel verwelkomt, te woord staat en hen een kapel-stempel in hun pelgrimspaspoort zet.

Loslaten

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘Loslaten schept het pad naar werkelijke vrijheid’ (Sogyal Rinpoche).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is:  'Wat betekent loslaten in jouw leven?’

Daarbij vertel ik aan de hand van het kinderspelletje ‘Ik ga op reis en ik neem mee’ dat je op je (levens)reis ook zult leren dat je moet ‘leren loslaten’. We luisteren dan naar het lied ‘Overal en nergens thuis’, gezongen door Simone Awhina, die nadat ze tweemaal een partner aan de dood moest verliezen op pelgrimstocht ging naar Santiago de Compostela, waarover ze een reisverslag in boekvorm schreef met als titel ‘Ik ga op reis en ik laat achter’.

Daarna laat ik enkele foto’s zien van twee pelgrims, die wij in de vorige zomer en in de herfst op het pelgrimspad ontmoetten, die ons vertelden over wat zij allemaal hebben moeten loslaten, alvorens ze hun pelgrimage aanvingen.

Hoogtepunten

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘De zon schijnt nooit zo mooi als op de dag dat je op weg gaat’ (Jean Giono).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is:  'Wat zijn voor jou hoogtepunten op je levenspad?’

Daarbij vertelt Durkje over een zestal hoogtepunten van onze pelgrimstocht, over wat dat met je doet en hoe onvergetelijk en waarde(n)vol deze piekervaringen voor de rest van je leven kunnen zijn.

Zwijgen en spreken

Voordat we naar buiten gaan voor een meditatieve avondwandeling, laat ik met een dorpsplattegrond zien hoe we Stiens uit zullen wandelen, en waar we vervolgens Stiens weer binnen wandelen op het Jabikspaad, dat Stiens vanuit het noordwesten tot aan het zuidoosten geheel doorkruist, langs de oude Sint-Vituskerk, bovenop één van de eeuwenoude terpen van Stiens.

Onderweg staan op kruispunten en op aardedonkere delen van de route brandende waxinelichtjes in glazen potten als richtingwijzers onderweg, hun licht schijnend op het pad en op de voorbijwandelaars.  Er wordt nu een route gelopen van een half uur, waarbij het eerste kwartier in duo’s in stilte wordt gewandeld, bezinnend op de reflectietekst met de bijbehorende gespreksvraag. Daarna resteert nog een kwartier wandelen over het Friese Jabikspaad, waarbij in deze tweetallen wordt gesproken over de resultaten van ieders persoonlijke bezinningstocht.

Café Saint-Jacques

Alle wandelaars hebben bij hun vertrek van ons een pelgrimspaspoort meegekregen, met daarop een Jabikspaad-stempel van de heilige Jacobus de Meerdere. Bij terugkomst in het Sint-Vitushûs krijgen deze avondpelgrims het Jabikspaad-stempel van de Sint-Vituskerk in hun pelgrimspas erbij, waarna zij aanschuiven aan de lange tafel in de zaal, waarop volop flessen Spaanse wijn, bronwater en Spaanse worst staat, daarmee verwijzend naar wat pelgrims op de Spaanse camino eten en drinken in hun verblijfsaccommodaties langs het pelgrimspad.

Onder leiding van Durkje blikken we plenair nog even terug op deze avond, om ook onze ervaringen met elkaar te delen, zoals pelgrims dat elke avond met elkaar doen in refugio’s en in restaurants waar ze hun pelgrimsmenu nuttigen. 

Tot slot sluit ik de avond af met het uitspreken van de Friestalige versie van de Ierse pelgrimszegen van Saint Patrick: ‘wurden oer ús Heit, yn de taal fan mem’.

De meesten blijven nog lang zitten om gezellig na te praten over deze avond en om elkaar nog meer te vertellen over wat hen bezig houdt en wat men belangrijk vindt. Ontmoetingen van mens tot mens in Café Saint-Jacques, alsof we samen onderweg zijn op onze reis.