donderdag 26 september 2024

Hannekemaaierspad Nieuweschans - Groningen

Donderdag 26 september 2024
 
Cover van de wandelgids Nieuweschans-Groningen

Stichting 
Hannekemaaierspad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Nieuweschans - Groningen; In het spoor van de trekschuit
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 59,2 kilometer lange trektocht van (Bad) Nieuweschans naar Groningen, beginnend bij het kanon aan de Voorstraat in Bad Nieuweschans en eindigend op de Grote Markt van de stad Groningen. 
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de tweede druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft een route die voor een groot deel het Winschoterdiep volgt.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.
Deze wandelgids gaat door een gebied langs het Winschoterdiep, waar veel trekarbeiders als 'tichelaars' aan de slag gingen in steenfabrieken. Anderen kwamen in de nijverheidssector aan het werk als ambachtslieden. De plaatsen aan het Winschoterdiep hadden overigens een gunstig klimaat voor allerlei religieuze groepen en vluchtelingen. 
Maar het bleef niet alleen bij arbeiders, want deze regio was ook in trek bij Duitse predikanten, en mensen die een functie hadden in het leger en in het bestuur. Behalve economische, hadden deze Duitse migranten dus ook wel religieuze of politieke motieven om in het noorden van Nederland te komen werken.
Aanvankelijk liepen deze trekarbeiders, maar later werd ook wel gereisd in trekschuiten op turfvaartroutes naar bijvoorbeeld Groningen of Lemmer.
 

In drie dagen van Bad Nieuweschans naar Groningen
Van onze drie afzonderlijke etappes heb ik elke keer een dagverslag in de vorm van een blog geschreven, en die als praatje bij plaatjes (een fotoselectie) gepubliceerd op mijn (deze) weblog.
Hieronder staan van alle etappes - zoals Durkje en ik die samen in september 2024 hebben gelopen - een weblink naar het dagverslag van de hieronder aangegeven 3 etappes.
Deze trektocht van 59,2 kilometer over de oude paden van de hannekemaaiers, de lapkepoepen en de fyndoekspoepen hebben Durkje en ik op de volgende drie wandeldagen gelopen.

De Pelgrim nummer 100 van het Vlaams Compostelagenootschap

Woensdag 25 september 2024
 
Cover van De Pelgrim nummer 100

Nummer 100 in jaargang 26 van maart 2010
Het magazine 'De Pelgrim' is het tijdschrift van het Vlaams Compostelagenootschap, ofwel het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela (sinds 1985). Het ledentijdschrift verschijnt viermaal per jaar en richt zich op een breed publiek. 
Pelgrims van Santiago de Compostela brengen erin verslag uit over hun belevenissen. Je vindt erin achtergrondinformatie over routes en over halteplaatsen. Daarnaast wordt ook aandacht besteed aan de geschiedenis van de pelgrimage naar Santiago de Compostela, èn je vindt erin verwijzingen naar bijpassende literatuur en kunst. Tot slot wordt daarin ook de actualiteit van het pelgrimeren met een kritisch oog gevolgd.
In 2010 verscheen het honderdste nummer van De Pelgrim. Dat moest een feestnummer worden, met meer eeuwigheidswaarde, met bijdragen die een breed perspectief openen.
Verspreid door dit jubileumnummer van De Pelgrim nummer 100 zie je ook een reeks foto's van èn een korte toelichtende tekst over de 19 Jacobskerken die Vlaanderen rijk is.

Hoofdredacteur Dick Aerts Aan de lezer
  • In het echte leven hebben getallen een symbolische betekenis.
  • Bij de leden van de redactie van De Pelgrim is nog nooit het gevoel opgekomen dat ze over het onderwerp pelgrimeren uitgepraat waren.
  • Veel Santiago-gangers voelen de behoefte om achteraf hun ervaringen op papier te zetten. Een bewijs temeer dat een echt doorleefde Santiago-tocht aan de ribben blijft plakken en je nooit meer loslaat.
Dick Aerts over Twintig jaar Compostelagenootschap
  • De herontdekking van Santiago de Compostela als reisdoel is in het laatste kwartaal van de vorige eeuw op gang gekomen.
  • Generaal Franco wist de traditie van Sint-Jakob als patroon van Spanje op handige wijze in te schakelen in zijn nationalistische politiek.
  • De Jacobswegen hadden een belangrijke rol bij de verspreiding van de Romaanse kunst.
  • De hedendaagse belangstelling in Spanje voor de Camino gaat helemaal niet zo ver in het verleden terug als men zou denken.
  • De stimulans om de Camino Franchés opnieuw tot leven te wekken, is voor een groot gedeelte van buiten Spanje gekomen.
  • De begeleiding van Santiagogangers is belangrijk geworden.
  • Het Vlaams Genootschap wilde mensen samen brengen die dezelfde interesse (voor het pelgrimeren) delen, en ze wilde een aanbod aan vorming ontwikkelen. Daarbij was de pelgrimstocht de bindende factor, zulks vanuit de invalshoeken: beleving en reflectie.
  • Het Vlaams Genootschap zorgde in de eerste plaats voor het evenwicht tussen het studiegenootschap en de broederschap.
  • De eerste opdracht voor het Vlaams Genoorschap was het verstrekken van informatie aan leden die op de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela wilden vertrekken.
  • Een pelgrim moet zijn tocht zelf maken, zo was de overtuiging, en dat geldt ook voor zijn voorbereiding, maar het genootschap kan wel duidelijk maken hoe hij dat moet aanpakken en waar hij op moet letten.
  • Verder was het een streven van het genootschap om pelgrims elkaar te laten helpen.
  • In vroeger tijden was de geloofsbrief een onmisbaar document wanneer de pelgrim zijn goede trouw moest bewijzen.
  • Compostelaverenigingen besteden veel aandacht aan ledenbijeenkomsten. Santiagopelgrims hebben bijzondere behoefte om elkaar na hun tocht terug te zien en om ervaringen door te geven.
  • Het onderzoek in verband met de Jacobusverering is erg versnipperd, en het beschikbare bronnenmateriaal is zeer heterogeen.
  • In het begin van de jaren negentig werd de Camino Franchés razend populair, en Spanje ontwaakte.
  • Nadat de hoofdroutes voor het pelgrimeren in de tweede helft van de negentiger jaren voldoende bekendheid hadden gekregen, werden er steeds meer nevenroutes ontwikkeld.
  • Soms lijkt het er wel op dat de Camino het slachtoffer wordt van zijn eigen succes.
  • Het bedenken van initiatieven vereist altijd een flinke dosis creativiteit en het resultaat is nooit bij voorbaat gegarandeerd.
Mireille Madou over Waar men gaat langs Spaanse wegen...
Kunsthistorica Mireille Madou onderzocht de aanwezigheid van Vlaamse kunst langs de Camino.
  • De meest begane weg in noord-Spanje is de Camino de Santiago.
  • Spanje werd in de 16e eeuw overspoeld door een ware immigratiegolf uit de Nederlanden.
  • Naast de thema's van religieuze aard gaf het realisme dat de Vlaamse portretkunst kenmerkte een onovertroffen status aan dit genre.
  • De kathedraal van Burgos is de rijkste van heel Spanje.
  • Geloof, Hoop en Liefde zijn de goddelijke deugden. 
  • Sterkte, Rechtvaardigheid, Voorzichtigheid en Matigheid zijn de kardinale deugden.
  • Antwerpen was het absolute centrum van het vervaardigen en exporteren van schilderijen op koper.
  • De Zeven Vrije Kunsten zijn: grammatica, rhetorica, dialectica, arithmetica, geometria, astronomia en musica.
Paul Post over Profielen van pelgrimage
Paul Post bekijkt de figuur van de pelgrim en de praktijk van het pelgrimeren als een rituele handeling.
Zijn (dit) hoofdstuk gaat over actuele identiteiten van pelgrimages in Europa.
  • Religie verandert eerder van vorm, keert niet terug van weggeweest.
  • De pelgrimage is een uiterst individuele onderneming, maar ook een zeer publieke manifestatie.
  • Religie en kerken zijn een belangrijk mobilisatiemilieu voor: vrijwilligerswerk, caritas en cultureel-maatschappelijke activiteiten.
  • Religie is als een culturele factor van belang.
  • De positie van het kerkgebouw is een geweldig vraagstuk, en vaak een blok aan het been.
  • Parochies worden samengevoegd, kerken gesloten, verkocht en soms hergebruikt.
  • Rites de passage hebben vooral nog aantrekkingskracht.
  • Enkele religieuze (vaak oecumenische) centra bieden hoge kwaliteit en zoeken naar nieuwe adequate vormen.
  • Zeer groot is de groei van evangelische gemeenschappen met een eigen modern ritueel van Praise & Worship.
  • De Open Kerk-beweging wil een open kerk zijn, open en gastvrij naar de wereld, toegankelijk voor rand- en buitenkerkelijken, een kerk die haar missionaire taak serieus neemt, en vooral de jeugd kan aanspreken.
  • In de marge zouden wel eens heel interessante vormen van liturgie ontdekt kunnen worden.
  • Er is sprake van een duidelijke heropleving van de publieke liturgische processie.
  • Men is volop op zoek naar nieuwe vormgeving op het brede terrein van herdenkingsritueel.
  • Het merendeel van de Jakobsroutes, Jakobshalteplaatsen en andere pelgrimspaden zijn ronduit 'fake', en voorbeelden van 'invented tradition'.
  • De Santiago-route is officieel een cultuurproject van de Europese Gemeenschap en van de UNESCO.
  • Een klassieke strijdvraag is de identiteit van de pelgrim tussen: devotie, vrome en ontspanning zoekende toerist.
  • Rituelen kunnen bij uitstek een slagvaardige toegang vormen tot nieuwe omschrijvingen, en tot een nieuwe taxonomie van het sacraal domein.
  • De grenzen tussen toerist en pelgrim zijn vloeiend geworden.
  • Er is sprake van vloeiende gemeenschappen, ook wel aangeduid als netwerkgemeenschap.
  • Er is sterke behoefte aan luisteren, rust, stilte en contemplatie.
  • Al onze riten en symbolen hebben uiteindelijk te doen met bezwering, met uitbannen en kwaad en dood, en afsmeken van perspectief, heil en heling.
  • Er is een groeiende aandacht voor ritueel-therapeutische dimensies.
  • Pelgrimages zijn nog steeds gerelateerd aan rooms-katholieke institutionele religie. Wel is er een opmerkelijke diversiteit aan uitingen.
  • Bij diaconie en missie gaat het om aanwezigheid in de samenleving.
  • Mensen worden gezien als pelgrims, zoekend naar tussentijdse plekken van houvast. Kerken bieden een dergelijke oase, als een refugio.
  • Het netwerk van refugio's wortelt in diaconie en verzorging en menslievende zorg.
  • Veel pelgrims zien hun tocht als een soort van missionaire act, waarin een andere manier van leven, van anders omgaan met lichaam, cultuur en natuur wordt uitgedragen.
  • Bij de Camino ligt de volle nadruk op de tocht van het individu, als gezocht of gevonden middel van genezing en heil.
  • Ritueel en religie bezitten een krachtig en perspectiefvol potentieel om verleden en toekomst in het heden bijeen te brengen en te houden.
  • In het heden wordt het verleden gekoesterd, steeds met het oog op de toekomst.
  • De pelgrim is zich voortdurend bewust van het feit in een lange traditie te staan, letterlijk in de voetstappen te treden van zo vele voorgangers.
  • Schoonheid en cultuur beheersen de pelgrimstocht. Die schoonheid wordt ook gerelativeerd, gerelateerd aan een context.
  • Er is een nauwe connectie van ritueel en religie met de natuur.
  • Eén van de basiservaringen van elke pelgrim is de ontdekking van de natuur in alle facetten.
  • De 'core business' van religie is: riten en mythe, symbool en verbeelding.
  • De Camino is voor mensen een open interpretatie-ruimte, die men zelf naar eigen inzicht kan vullen met betekenis.
Herman De Dijn over Heilige plaatsen
Herman De Dijn onderzoekt wat de essentie is van het pelgrimeren en van heilige plaatsen.
  • De mens heeft het vermogen om een symbolische betekenis toe te kennen aan objecten, gebeurtenissen en plaatsen.
  • Onze leefwereld is een wereld van beleefde betekenissen, die ons niet onverschillig laten en die diepgaand ons handelen bepalen. 
  • Om erbij te horen, moet je momenteel op bepaalde plaatsen geweest zijn.
  • Wij reizen om te leren.
  • Het jodendom en het christendom zijn de negatie van het polytheïsme, en van de sacralisering van dingen, plaatsen en tijden.
  • Godsdienst is de expressie van het menselijke, zodanig dat ook in de godsdienst bepaalde plaatsen en tijden een speciale, religieuze betekenis krijgen.
  • Elke godsdienst impliceert trouw aan het specifieke legaat; doorgegeven doorheen een traditie.
  • Tot in hun materialiteit toe zijn heilige betekenissen en gebruiken opgenomen in de goddelijke heilsgeschiedenis.
  • Het sacrament representeert hoe God zichtbaar handelt in Zijn wereld, namelijk bij middel van de materiële werkelijkheid. In die religieuze symbolische ordening spelen heilige plaatsen en tijden een voorname rol.
  • Twijfel aan de historiciteit van de feiten of van een zaak betekent niet zomaar dat de Kerk haar erkenning van de heilige plaats zal herroepen. Een plaats kan ook geheiligd zijn door het feit dat zovele generaties van gelovigen zich daar via de mediatie van hun heilige, monnik, martelaar of getuige tot God richtten.
  • De aanwezigheid van resten of relikwieën van een martelaar of een heilige betekent zowel zijn/haar reële aanwezigheid als de aanwezigheid van het goddelijke.
  • De liturgische ruimte van een kerk is een geïnformeerde heilige ruimte: zij spreekt nog vóór er iets is gezegd.
  • Men laaft zich aan het geloof van voorgangers en van andere pelgrims.
  • Het mirakel van Lourdes is niet zozeer de zeldzame erkende mirakels die er gebeuren, maar het vertrouwen en de overgave van zovele gelovigen die er troost zoeken en vinden.
  • De postmoderne devotie van de enorm populaire bedevaart naar Santiago de Compostela wordt in verband gebracht met een onverwachte terugkeer van de religie.
  • Op bedevaart gaan, is de eigen, gewone plaats verlaten. Het is een onthechting, gericht op een waarachtige binding.
Martin Kellens over Abt Albertus van Staden op bedevaart
Martin Kellens verdiept zich in de routebeschrijving die abt Albertus van Staden in de eerste helft van de 13e eeuw heeft nagelaten. Dat is namelijk één van de weinige documenten waarin een pelgrimsroute beschreven staat die door Vlaanderen loopt.
  • De taalgrens is in de loop van de laatste acht eeuwen in België nauwelijks opgeschoven.
  • De Romeinse heirbanen waren veilige en zekere wegen.
  • De Niederstrasse wordt als historische pelgrimsweg gezien. Alle andere zogenoemde pelgrimswegen in België zijn vrome verzinsels.
  • De door pelgrims gevolgde wegen waren de handelswegen van die tijd; in de Middeleeuwen nog restanten van Romeinse heirbanen.
  • Een bedevaart naar Santiago de Compostela zal in die tijd misschien eerder over zee dan over land gegaan zijn.
Ludo van Lint over Vijf pelgrimsroutes door Vlaanderen
  • Historisch aanwijsbare pelgrimswegen door Vlaanderen zijn er niet of nauwelijks. Een min of meer duidelijke route was de Niederstrasse.
  • De meeste pelgrims lopen richting Vézelay.
  • De genootschapscriteria waaraan in Vlaanderen pelgrimswegen moeten voldoen, zijn: Autheticiteit, Relevantie, Begaanbaarheid, Doelgerichtheid, Onderhoudbaar, Integratie in Europa, en Plaatselijke (bedevaarts)tradities en kerken moeten in de route zijn geïntegreerd.
  • De Via's (pelgrimspaden) van Vlaanderen zijn de: Via Monastica, de Via Brabantica, De Via Brugensis, de Via Scaldea en de Via Limburgica.
Pelgrims van A tot Z
Dit hoofdstuk bevat een groot aantal korte teksten van allerhande Vlaamse pelgrims:
  • Woorden kunnen enorm gebrekkig zijn.
  • Daar staan we dan!
  • Niet één van de pelgrimsverslagen die ik las, benadert de werkelijkheid.
  • Als een herboren mens kwam ik terug na die fantastische tijd.
  • Er heerste een ongelooflijk gevoel van verbondenheid met mensen, vooral in Spanje.
  • Niets is onmogelijk op deze Weg.
  • Ik voel me goed, gelukkig, dankbaar en rustig en geniet volop van deze genadetijd voor mij.
  • Je bent als pelgrim nooit alleen, omdat Onze-Lieve-Heer er altijd is, en je ook kan denken en meevoelen met al diegenen die je hebt achtergelaten.
  • Om ergens te geraken in het leven, moet je soms zo koppig zijn als een ezel.
  • De Camino is een afspiegeling van het leven.
  • Alle opofferingen worden ruimschoots gecompenseerd door talloze positieve ervaringen. 
  • Je beleeft intens de speciale ambiance en mystiek van de Camino.
  • Meer moet dit niet zijn.
  • Toen we in 2006 voor de eerste keer naar Santiago de Compostela stapten, wisten we niet wat we hoopten te verwachten.
  • Alles heeft ook zijn doel en betekenis.
  • Deze pelgrimstocht heeft ons veranderd en gesterkt in de goede zin.
  • Ga op tocht, en twijfel niet.
  • Het laat je nooit meer los.
  • Gelouterd kom je terug.
  • Elke pelgrim verdient respect.
  • Het is elke dag weer aanpassen aan de gewoontes en aan de eventuele andere personen.
  • Ons rustig samenzijn, is wat ons tot nu toe boeide.
  • We zeggen wel tien keer op een dag dat we geluksvogels zijn.
  • Wat opvalt bij samenkomsten van pelgrims is de grote saamhorigheid onder de pelgrims.
  • Het antwoord op mijn vraag naar de spiritualiteit van de Camino vond ik onderweg.
  • De weg is, als ware hij een batterij, opgeladen door mijn voorgangers met hun gebeden. Bij mijn pogingen tot bezinning kan ik steunen op de opgeslagen religieuze energie. Op mijn beurt draag ik door mijn gebed bij tot die wisselwerking.
  • Naar Santiago de Compostela: een indrukwekkende belevenis.
  • De pijn dat de pelgrimstocht onverwachts zou moeten eindigen, is veel groter dan de lichaamspijn die je op dat ogenblik moet verbijten.
  • Elke ontmoeting is zo bijzonder. Dank u voor de lessen en de liefde.
  • Wandelen als koppel is goed voor de ziel èn voor de relatie.
  • Ermüdung sitzt nur in den Kopf.
  • O wat is het fijn pelgrim te zijn.
  • De man die mij zo krachteloos leek, heeft mij sterkte gegeven.
  • Wij dachten terug aan allen die dagelijks in gedachten met ons op weg waren geweest.
  • Eens gebeten door de pelgrimsmicrobe wil men altijd terugkeren op de Santiagowegen, om die verbondenheid en die sfeer te beleven met andere pelgrims.
  • Telkens als ik deelneem aan een bijeenkomst van het genootschap, voel ik me een beetje op weg, omdat ik er steeds dezelfde verbondenheid aantref als tijdens mijn tochten.
  • Santiago de Compostela torent boven alle westerse bedevaartsplaatsen uit.
  • Meer dan de woorden zijn onze lichamen zelf de expressie van gebed.
  • Elk is bezig met zijn verhaal. We helpen elkaar waar nodig, maar voor de rest gaat elk zijn gang.
  • Rest alleen dankbaarheid om samen zoveel moois te hebben mogen meemaken.
  • Momenten van pijn en ontbering geven nadien zelfs meer glans aan de ogenblikken van voldoening en innerlijk genot.
Portret van Freddy Duseuil over Elías Valiña
  • De priester Valiña, parochieherder van O Cebreiro wijdde bijna zijn hele leven aan studie en promotie van de eeuwenoude pelgrimsweg.
  • Valiña onderstreepte de invloed van de Camino op de Europese geschiedenis en het belang ervan voor de verdere groei van de Europese eenheid.
  • Het markeren van de pelgrimsroute met de overbekende gele pijlen werd het avontuur van Valiña.
Portret van Dick Aerts over Willibrord Mondelaers
De interesse van pater Mondelaers ging in eerste instantie uit naar geschiedenis en cultuur.
  • Pater Mondelaers was een monnik met hart voor pelgrims.
  • Onze opdracht is nog steeds ervoor te zorgen dat Jakobswegen niet verworden tot gewone wandelwegen, en dat een Compostelavereniging meer blijft dan een informatiekantoor.
Portret van Jan Verhaverbeke over Wilfried Wijn
Wilfried Wijn stelde vooral het beleven van de pelgrimstocht centraal.
  • Naar slechte Vlaamse gewoonte zouden we dan twee organisaties hebben, die vaak meer onderling krakelen, dan nuttig werk verrichten.
Portret van Mia Voordeckers over Jaak Baret
Baret stelde zich 25 jaar ten dienste van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela.

Portret van Dick Aerts over Fernand Dendooven
Door zijn inzet voor het genootschap werd hij van schatbewaarder tot Nestor.

Portret van Jan Verhaverbeke over Renaat Grandry
  • Santiago de Compostela is een keerpunt geweest in mijn bestaan, en was één van de oorzaken dat er fundamentele wijzigingen gebeurden in mijn leven.
  • Voor mensen van goede wil gaat de hemel open en dan wordt het stil (Anton van Duinkerken)
Hors d'oevre van Jan Verhaverbeke over Sint-Jakob in ruimtelijke vormen gevat door Jean-Paul Laenen
  • Een kunstwerk valt niet zomaar uit de hemel. Inspiratie is natuurlijk onontbeerlijk, maar zweten en zwoegen horen er evenzeer bij.

woensdag 25 september 2024

Hannekemaaierspad - Rondje 1 Winschoten-Blijham & Rondje 2 Blijham-Wedderveer

Dinsdag 24 september 2024
 
Bij poldermolen Weddermarke van Wedde

















Stichting Hannekemaaiers-pad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Winschoten - Bourtange
Een kettingroute van 96 kilometer in 8 rondjes door Westerwolde
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 96,4 kilometer lange trektocht van Winschoten naar Bourtange, beginnend op de oude Blijhamsterweg in Winschoten en eindigend in de vesting Bourtange. 
Deze wandelgids vormt de verbinding tussen de Hannekemaaierspaden van
De hannekemaaiers konden langs deze route via Winschoten reizen tussen Groningen en de Nederlands-Duitse grensovergang van Bourtange.
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de eerste druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft de route van de oude verbinding tussen Winschoten en Bourtange, op de hoge zandrug, die circa vijf meter boven NAP ligt. Het boerenleven in de Groninger regio Westerwolde tussen de 17e en de 20e eeuw staat centraal in deze wandelgids.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.

Wandelopties van deze kettingroute door Westerwolde
Deze wandelgids bevat acht rondjes van ongeveer twaalf kilometer. Die acht rondjes zijn achtereenvolgens met elkaar verbonden door zogenoemde schakelpunten, waar je zonder onderbreking kunt overstappen van het ene rondje op het andere rondje. 
Daarmee zijn er verschillende manieren om alle routes te bewandelen, bijvoorbeeld:
  • Zo zou je de route in één doorgaande lijn zuidwaarts kunnen lopen van schakelpunt 1 naar 7, en/of terug noordwaarts van schakelpunt 7 naar 1;
  • Of je loopt alle routes door de Rondjes 1 tot en met 7 achtereenvolgens zuidwaarts te lopen, of andersom noordwaarts.
  • Ook kun je tussen twee rondjes beginnen, om dan achtereenvolgens (op één of twee dagen) een rondje om de noord en een rondje om de zuid te lopen, of andersom.
  • Durkje en ik kiezen ervoor om aan de noordzijde van een rondje te beginnen, en dan op die route de overstap te maken op het volgende rondje, waarna we na het afronden van dat tweede rondje, onze route op het eerste rondje hervatten en afronden. 
Rondjes 1 & 2 - Winschoten-Blijham & Blijham-Wedderveer
Vandaag bewandelen Durkje en ik het eerste en het tweede rondje van dit Hannekemaaierspad door Westerwolde. Dat zijn:
  • Rondje 1: Winschoten - Blijham, over een afstand van 12,9 kilometer;
  • Rondje 2: Blijham - Wedderveer, over een afstand van 10,6 kilometer.
De totale afstand die we vandaag wandelen, is daarmee dus 23,5 kilometer.
We doen dat deze dag als volgt:
  • Eerst lopen we van Rondje 1 (a) vanuit Winschoten naar Blijham;
  • Daarna lopen we het hele Rondje 2 Blijham - Wedderveer - Blijham;
  • Vervolgens lopen we de rest van Rondje 1 (b), vanuit Blijham via Oude Pekela terug naar Winschoten.
Wandeldag 1 (van 4) van Winschoten naar Bourtange
Om bovenstaande/onderstaande twee rondjes te lopen, vertrekken we vanmorgen om 7:05 uur met de auto vanuit Feinsum, om naar Winschoten te rijden, waar we de auto parkeren op het bedrijventerrein aan de zuidzijde van Winschoten.
Bij vertrek vanmorgen is het 11 graden Celsius, en het is dan nog licht mistig, maar dat verandert in de loop van de dag naar een overwegend zonnig weerbeeld. 
De temperatuur loopt tijdens deze etappe op tot 18 graden Celsius. Het is vandaag aangenaam nazomers wandelweer.
Hieronder staat een beschrijving van de wijze waarop we vandaag Rondje 1 & 2 hebben gelopen.

Rondje 1(a) vanuit Winschoten naar Blijham
Aan het eind van de Blijhamsterweg gaan we ter hoogte van de rotonde van de N367 het fietspad op in zuidelijke richting langs de Winschoterweg.
Direct na de oversteek over de Pekel Aa gaan we voorbij een graspad de parallelweg op langs de Winschoterweg (N367).
Voorbij de afslag van de Turfweg komen we langs een boerderij met een opvallend witte gevel, waarin boven in de gevel een gevelsteen is geplaatst, met daarop enkele symbolen die het boerenwerk verbeelden. 
Bij het naderen van Blijham komen we langs een bietenbult, waarop de bieten liggen te wachten op transport naar de suikerfabriek. De bieten-campagne is al begonnen, dus binnenkort zullen ook deze bieten wel worden afgehaald om te worden verwerkt in de suikerfabriek van waarschijnlijk Groningen.
We vervolgen onze route over het tracé van de Winschoterweg, waar die bij het Oosteinde (de N969) Blijham binnengaat. Op deze kruising stappen we even af van Rondje 1, omdat we nu eerst Rondje 2 in zijn geheel gaan lopen. Later vandaag komen we wel weer terug op het tweede deel (b) van Rondje 1.

Rondje 2 Blijham - Wedderveer - Blijham
Op de parallelweg van de N969 - het Oosteinde - lopen we in oostelijke richting Blijham uit.
We komen dan in het buurtschap Kerkhörn.
Heel even lopen we Blijham uit om in Kerkhörn de drie karakteristieke Oldambtster boerderijen van Landgoed Meulenhoff, villaboerderij Leeuwenhof (1900) en De Boschplaatse (1887) te gaan bekijken.
Daarna lopen we door Kerkhörn weer terug naar Blijham.
Direct bij binnenkomst in de bebouwde kom, gaan we een klinkerpad op naar de kerk van Blijham.
Bij de kerktoren staat een cortex-stalen kunstwerk voor de Engelse bommenwerper die hier in de Tweede Wereldoorlog bij deze kerk is neergestort.
Achter de kerk ligt een uitgestrekt kerkhof met een afzonderlijk vak oudere en een ander vak nieuwere graven, samen gesitueerd in een parkachtige entourage.
Achter de kerk gaan we de Kerklaan op, en aan de overzijde van de Verschedijk doorkruisen we tussen de plaatselijke voetbalvelden en de Lutjeloosterweg het langgerekte Blijhamsterbos.

Van Lutjeloo langs de Westerwoldsche Aa naar Wedderbergen
Dan komen we in Lutjeloo (betekent: klein bos) langs de oude boerderij, die dateert van 1805.
Voorbij de bocht in de weg door Lutjeloo gaan we in de zon zitten op een houten bank, om daar onze koffiepauze te houden, met het zicht op een eigentijds melkveebedrijf. 
Direct na het oversteken van de meanderende Wester-woldsche Aa gaan we verder over het graspad langs deze oude Groninger waterloop.
We hadden als alternatief het betonpad van de Nieuwedijk kunnen bewandelen, maar met dit weer en op dit droge graspad is het veel mooier om dit oeverpad te volgen.
Aan het eind van dit graspad komen we aan bij de poldermolen Weddermarke van Wedde.
Deze mooie molen steekt prachtig af tegen de helderblauwe lucht.
We gaan nu niet de Molenweg op richting Koemarke.
Onze route gaat namelijk Wedderbergen in.
We nemen derhalve de Molenweg in de richting van en langs de camping Wedderbergen.
Voorbij deze camping gaan we verder in noordelijke richting over de Wedderbergenweg langs het Villapark Weddermeer.
Bij de ingang van dit villapark ontmoeten we een vader met zijn zoon. We raken in een lang en persoonlijk gesprek met de man, die ons vertelt over deze 29-jarige zoon die een verstandelijke beperking heeft gekregen, nadat hij als baby een voorspoedige start had gemaakt. Het is altijd weer indrukwekkend om van ouders te horen - en zo ook hier - wat het allemaal betekent voor de ouders en voor de andere kinderen in een gezin om te zorgen voor een kind dat moet (leren) leven met een serieuze beperking. De vader vertelt uitgebreid, en wij zijn onder de indruk van de wijze waarop deze jongeman al jarenlang met de benodigde zorg wordt omringd.

Van Westerveer via Morige terug naar Blijham
Vervolgens steken we de Westerwoldsche Aa over, en dan lopen we voorbij een gemaal over het graspad langs een rechte sloot naar de dorpengrens van Westerveer en Blijham.
Op de Hoofdweg (vroeger de Heerwech) wandelen we het oude veengehucht Morige (betekent: venige grond) binnen.
Nog vóór de N368 draaien we parallel aan die provinciale weg de Wiltslaan in, omdat we verderop over de Morigerweg onder het viaduct van de N368 door de plaats Blijham binnen moeten lopen.  
Op de kruising van de Schoollaan en de Hoofdweg arriveren we in het dorpscentrum van Blijham, bij het standbeeld van De Landman.
Daar staat aan de Raadhuisstraat een kleurrijke mozaïekbank van Blijham, waarop we plaatsnemen voor onze lunchpauze, heerlijk in de aangename zon.
Aan het eind van de Hoofdstraat op de kruising met het Oosteinde eindigt dan dit Rondje 2. Hier stappen we weer terug op (het vervolg van) Rondje 1.

Rondje 1(b) vanuit Blijham via Oude Pekela terug naar Winschoten
We vervolgen onze route op de Bouwteweg, en steken de N386 over, om dan in het buurtschap De Bouwte (betekent: droog akkerbouwland) aan te komen.
Over het fiets- en voetgangerspad van de Verlengde Schoollaan lopen we terug in de richting van Blijham, om dan parallel aan die Winschoterweg terug te lopen naar het viaduct onder de N386 van de Morigerweg.
Een aanwonende van de Morigerweg heeft een houten kist in de berm gezet, met daarbij de mededeling dat je gratis van het aangeboden groente & fruit - vandaag minpaprika's en appels - mag meenemen.
Via de Louwdijk stappen we over op de Driepoldersweg, waar we het gehucht Hoorn binnenwandelen.
Voorbij de NAM-locatie Blijham gaat het vervolgens over een halfverhard veldpad verder in de richting van Bronsveen.

Van Bronsveen via Oude Pekela naar de Bruggeschans van Winschoten
Door het bosachtige Bronsveen en over de Bronsveenlaan lopen we naar Oude Pekela, dat we binnenwandelen bij de brug over het Pekelderhoofddiep.
In een voortuin staan twee ijzeren modellen, van een soldaat en van een kanon met kanonskogels. Dat zou enig verband kunnen hebben met de Bruggeschans die we straks passeren, maar als we met de bewoners praten die erbij staan, blijkt dat zij niet weten dat iets verder in noordwestelijke richting de reconstructie van een oude schans is. 
We steken het Pekelderhoofddiep en de N367 - de Turfweg - over, en lopen dan naar de jachthaven van Oude Pekela.
Daarna volgt het pad langs de Pekel Aa naar de Bruggeschans bij Winschoten. 
Deze eenvoudige vierhoekige schans wordt ook wel de Schans bij de Hoogebrugge genoemd, en is de reconstructie van een voormalige schans (redoute) uit de tijd van de Tachtigjarige Oorlog.
We lopen over de schans, en verlaten die dan via een houten ophaalbrug.
Tot slot lopen we van de schans terug naar de Blijhamsterweg, omdat we iets verderop onze auto hebben geparkeerd. Om 14:45 uur zijn we op het eind van de wandelroute van vandaag.
Op de terugweg gaan we op visite bij mim in Drachten, en rond het avonduur rijden we terug naar huis.

maandag 23 september 2024

Zonsondergang in Feinsum

Maandag 23 september 2024
  
Zonsondergang in Feinsum

Rijk of arm op aarde of in de hemel

Zondag 22 september 2024
 
De Nije Bazún en voorganger Helfferich in De Hege Stins van Stiens

















Wie arm is, heeft een naam
Vanmorgen vieren we als Protestantse Gemeente te Stiens een bijzondere kerkdienst in De Hege Stins van Stiens. Voorganger van deze ochtendviering is Johan Helfferich uit Oudebildtzijl. De muzikale begeleiding en de overige muzikale inbreng wordt verzorgd door de christelijke brassband De Nije Bazún uit het naburige Britsum, onder leiding van dirigent Jaap Wils. En lectrice Els Schraa verzorgt vanmorgen de bijbellezing.
Het wordt een fleurige kerkdienst met humor, met veel en mooie muziek, en bovendien wordt er bij de samenzang uit volle borst en uitbundig meegezongen door de kerkgangers. 
Daarnaast heeft de viering wel een serieuze ondertoon, want de bijbellezing over de rijke man en de arme Lazarus en de verkondiging daarover door voorganger Helfferich zetten ons aan het denken over de omgang met ons geld hier op aarde, zulks in het kader van onze rijkdom en het armoede-vraagstuk van heden ten dage.
De kinderen krijgen voorafgaand aan de kindernevendienst - en ook de volwassenen tijdens de preek - de kwestie voorgelegd dat je door transparant glas de ander - je medemens - wel ziet staan, maar dat je in je eigen 'ik' blijft hangen, als je in spiegelglas alleen jezelf maar ziet, en daarmee dus niet die ander.

Kijk & Zie & Doe
Als je vanmorgen over een glansrol mag spreken, dan is het - naast die van de voorganger - zeker ook die van de Britsumer brassband, die ons aansluitend op de verkondiging meditatief laat luisteren naar haar prachtige vertolking van het muziekstuk 'A Whiter Shade of Pale' (1967), velen van ons bekend van de band Procol Harum. 
Een specifiek tekstcitaat uit die beroemde song van Procol Harum helpt je bij het meditatief overdenken van de boodschap van de Schriftlezing van vanmorgen, om daarmee eens even stil te staan bij de vraag of en wanneer dat citaat op jou en op mij van toepassing is:

"And although my eyes were open,
they might have just as well been closed."
  • Hoezeer is dat al dan niet van toepassing geweest op de rijke man in dit bijbelgedeelte?
  • Hoe vaak en hoezeer is dat al dan niet van toepassing geweest op mij: in mijn kijken, in mijn zien, in mijn doen, en in mijn laten?
  • Hoe vaak zullen wij nog doof zijn voor en/of blind zijn voor het appèl dat op ons wordt gedaan in maatschappelijke problemen en vraagstukken aangaande bijvoorbeeld: rijkdom & armoede, vluchtelingen & opvang, rampen & hulpverlening, oorlog & vrede, natuur & milieu, opvoeding & onderwijs, zinloos geweld & zinvolle naastenliefde?
Had ik mijn ogen dicht, omdat ik niet wilde zien?
of
Had ik mijn ogen dicht, en zag ik?
of
Had ik mijn ogen open, en zag ik niet?
of 
Had ik mijn ogen open, omdat ik wilde zien, en zag ik?

Portugese pelgrim op het Jabikspaad in Feinsum

Zaterdagmiddag 21 september 2024
 
De Portugese pelgrim Paulo bij Refugio Ultreia Feinsum

















Noordwaarts pelgrimeren
Nadat Durkje en ik thuis zijn gekomen van het wandelen van de laatste etappe van het Hannekemaaierspad tussen Bad Nieuweschans en Groningen -  van Hoogezand naar Groningen - drinken we op het terras van onze Refugio Ultreia Feinsum een kop koffie, als we in de verte vanuit Stiens een langeafstandwandelaar zien aankomen, bepakt met een grote rugzak.
Meestal als we een wandelaar met zware bepakking Feinsum zien naderen, is er sprake van het zuidwaarts of noordwaarts bewandelen van het Jabikspaad, tussen Sint-Jacobiparochie en Leeuwarden.
De jonge man steekt via de Hyltsjebrêge eerst It Kanael over, en komt dat op ons afgelopen. Hij verontschuldigt zich voor het feit dat hij geen Nederlands spreekt, en communiceert vervolgens in het Engels, en stelt zich voor als Paulo uit Portugal, en vertelt dat hij nu richting Sint-Jacobiparochie pelgrimeert.
We schuiven een stoel voor hem bij, en drinken samen een kop koffie bij onze refugio.

De Portugese pelgrim Paulo
Paulo vertelt honderduit. Hij is geboren en getogen in de Portugese universiteitsstad Coimbra, waar Durkje en ik zijn geweest tijdens onze pelgrimage door Portugal en Spanje, vanuit de Portugese hoofdstad Lissabon, via Coimbra en Porto naar Santiago de Compostela.
Hij heeft rechten gestudeerd aan de universiteit van Coimbra, maar die studie helaas niet afgemaakt. Via een baan in het Portugese leger is hij uiteindelijk - in navolging van zijn vader - vrachtwagenchauffeur geworden. 
Omdat hij als kind met zijn vader - vrachtwagenchauffeur - door Europa reisde, kwam hij ook in en door Nederland, en werd zijn belangstelling voor Nederland zo groot, dat hij hier wilde gaan wonen en werken. Zo kwam hij terecht in 's-Hertogenbosch, waar hij het Nederlands wil leren spreken, en om hier als vrachtwagenchauffeur aan het werk te gaan.

Na de Caminho Portugués volgt het Jabikspaad
Zijn andere passie is het pelgrimeren richting Santiago de Compostela, en niet naar Fatima, wat zoveel andere Portugese pelgrims namelijk doen.
Paulo heeft de gehele pelgrimstocht vanuit het zuid-Portugese Faro gelopen tot aan Santiago de Compostela, en heeft daarmee dus al de nodige pelgrimservaring.
In Nederland ontdekte hij dat er een pelgrimsroute loopt vanuit het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Omdat hij die hele pelgrimage wil doen, en ook Nederland beter wil leren kennen, heeft hij het plan opgevat om eerst vanuit zijn huidige woonplaats Den Bosch via Nijmegen noordwaarts naar de Friese kustplaats - 'Santiago aan het Wad' - te lopen, waarna hij vervolgens de pelgrimstocht zuidwaarts wil maken van Sint-Jacobiparochie door Nederland, België en Frankrijk naar Santiago de Compostela in Spanje.

Het ware pelgrimsgevoel tussen Hasselt en Sint-Jacobiparochie
Pas vanaf het Overijsselse Hasselt kreeg hij het ware gevoel daadwerkelijk op een pelgrimsroute te lopen, omdat tussen Hasselt en Sint-Jacobiparochie de pelgrimspaden goed worden bewegwijzerd met de schelpen- en gele pijlen-routemarkering van het Friese Jabikspaad.
En helemaal verrast was hij zojuist, toen hij op onze refugio al die symbolen en namen zag staan, die voor hem als pelgrim zo goed dat pelgrimsgevoel vertolken.
Paulo vraagt om een stempel van onze refugio in zijn Portugese pelgrimspaspoort, die we hem uiteraard graag geven. Ook met een Jacobsschelp op zijn rugzak maken we hem bijzonder blij, want die had hij onderweg nog niet kunnen vinden op zijn tocht vanuit Den Bosch.
Vanmorgen is hij zijn laatste etappe aangevangen in Jirnsum, en met zijn loop-ervaring als ex-militair schat hij in dat hij vandaag nog kan doorlopen tot aan zijn eindpunt in Sint-Jacobiparochie. Desalniettemin geven we hem in overweging om tegen het avonduur te gaan eten in het restaurant van Zwarte Haan, en daar op het kampeerterrein zijn tentje op te slaan voor de nacht, waarna hij dan morgen (wel) bij daglicht kan doorlopen naar Sint-Jacobiparochie.

Bom Caminho!
Na een prettige ontmoeting van pelgrims onder elkaar, nemen we afscheid van elkaar, en gaat pelgrim Paulo vol goede moed verder, vanuit Feinsum het Jabikspaad weer op richting Oudebildtzijl, Nieuwebildtzijl, Waddenzeedijk, Zwarte Haan, in de richting van De Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie, waar hij dan zijn laatste stempel kan halen voor zijn route noordwaarts, en daarmee zijn eerste stempel voor de pelgrimsroute zuidwaarts, vanuit Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela.
Bij het plaatsnaambord van Feinsum zwaaien we deze Portugese pelgrim uit, en wensen we Paulo een "Bom Caminho!"
 

Hannekemaaierspad van Hoogezand naar Groningen

 Zaterdag 21 september 2024

 
Langs de Euroborg en het Oude Winschoterdiep de stad Groningen in

















Stichting Hannekemaaiers-pad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Nieuweschans - Groningen; In het spoor van de trekschuit
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 59,2 kilometer lange trektocht van (Bad) Nieuweschans naar Groningen, beginnend bij het kanon aan de Voorstraat in Bad Nieuweschans en eindigend op de Grote Markt van de stad Groningen. 
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de tweede druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft een route die voor een groot deel het Winschoterdiep volgt.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.
Deze wandelgids gaat door een gebied langs het Winschoterdiep, waar veel trekarbeiders als 'tichelaars' aan de slag gingen in steenfabrieken. Anderen kwamen in de nijverheidssector aan het werk als ambachtslieden. De plaatsen aan het Winschoterdiep hadden overigens een gunstig klimaat voor allerlei religieuze groepen en vluchtelingen. 
Maar het bleef niet alleen bij arbeiders, want deze regio was ook in trek bij Duitse predikanten, en mensen die een functie hadden in het leger en in het bestuur. Behalve economische, hadden deze Duitse migranten dus ook wel religieuze of politieke motieven om in het noorden van Nederland te komen werken.
Aanvankelijk liepen deze trekarbeiders, maar later werd ook wel gereisd in trekschuiten op turfvaartroutes naar bijvoorbeeld Groningen of Lemmer.

Traject 3 van Hoogezand naar Groningen
Vandaag bewandelen Durkje en ik het derde - en daarmee de laatste - van onze drie trajecten van dit Hannekemaaierspad, van Bad Nieuweschans naar Groningen, over een afstand van 23,5 kilometer, van Hoogezand naar Groningen.
Daartoe vertrekken we vanmorgen om 7:10 uur met de auto vanuit Feinsum, om naar Hoogkerk te rijden, waar we de auto parkeren bij het P+R-parkeer- en busstation aan de A7 ter hoogte van Hoogkerk.
Daar stappen we enkele minuten later in de Q-liner, en rijden we met de bus in korte tijd naar het Hoofdbusstation van Groningen. 
Op het treinstation nemen we de Arriva-stoptrein van Groningen naar Hoogezand, die dan klaar staat en enkele minuten later al vertrekt. Dat gaat zo dus allemaal heel vlot in de combinatie van eigen en openbaar vervoer.
Bij vertrek vanmorgen is het 11 graden Celsius, en het is dan nog licht mistig, maar dat verandert in de loop van de dag naar een heel mooi zonnig weerbeeld. De temperatuur loopt tijdens deze etappe op tot 26 graden Celsius. Het is vandaag aangenaam nazomers wandelweer, en daarmee een hele mooie afsluiting van dit Hannekemaaierspad.

Naar de Kropswolderbuitenpolder
Vanaf het Hoogezandster treinstation lopen we naar de Hoofdstraat van Hoogezand, waar we om 9:00 uur met deze laatste etappe van dit Hannekemaaierspad aanvangen.
Op de Meint Veningastraat passeren we bij de rechthoekige waterbak het waterkunstwerk De Boeg, dat herinnert aan de demping van het Oude Winschoterdiep alhier. Op het kunstwerk zijn een man en een vrouw en een paard zichtbaar, die een trekschuit voorttrekken, zoals dat hier vroeger te doen gebruikelijk was in de scheepvaart.
Door Martenshoek gaat het in westelijke richting naar Foxhol. Daar wandelen we op de Woldweg (N386) het dorpje Kropswolde binnen, waar we de spoorlijn oversteken.
De wandelgids geeft dan aan dat we ten noorden van een electriciteitsstation een betonpad op moeten gaan, maar als we dat doen, komen we verderop voor een hek te staan, waarop staat vermeld dat we het stiltegebied erachter niet mogen betreden. Daarom nemen we de weg terug, en gaan we tussen het electriciteitsstation en molen De Hoop het Polderpad op.
Op dit betonpad betreden we de Kropswolderbuitenpolder, dat in het Groninger Hunzedal ligt.

Door de Westerbroekstermadepolder naar Waterhuizen
Om 10:15 uur wandelen we via het Polderpad de Westerbroekstermadepolder binnen. 
Als we ter hoogte van het Foxholstermeer zijn, kijken we even of we daar in de vogelkijkhut onze koffiepauze kunnen houden, maar die ligt veel dieper de polder in, dus gaan we eerst maar verder over het Polderpad, op zoek naar een bankje voor onze eerste pauze.
Die picknickbank vinden we uiteindelijk bij de hoge brug over het Drentsche Diep. Daar drinken we koffie. Onderwijl passeren hier veel recreatieve fietsers.
Daarna gaat het verder over het Polderpad, met rechts van ons de spoorlijn Groningen-Nieuweschans, en links van ons het natte natuurgebied.
Op de Waterhuizerweg langs de N860 lopen we naar de brug bij Waterhuizen over het Winschoterdiep.
Dan gaat de route verder over de grasdijk langs het Winschoterdiep.

Kuil van Haren en klooster van Essen
Dan wandelen we nog niet direct de stad Groningen binnen, want onze route gaat het halfverharde pad van de Noordzanddijk op, met rechts daarvan de oude vuilnisbult met daarop het Zonnepark Woldjespoor.
Aan de overzijde van de eerste spoorlijn passeren we het Opstelterrein De Vork van NS & Arriva.
Na de oversteek van de tweede spoorlijn naderen we Haren, waar we langs de Noordzanddijk bij een boerderij zien dat daar druk wordt gewerkt aan het inkuilen van gehakselde maïs.
Langs de rand van Haren lopen we vervolgens naar het oude buurtschap Essen.
Naast een vervallen stookhut ligt een stapel kloostermoppen, die waarschijnlijk de restanten vormen van het voormalige vrouwenkloostercomplex van Essen.

Oude en Verlengde Winschoterdiep
Langs de rand van Groningen, lopen we in noordelijke richting naar de Euroborg.
Hier gaan we links om het voetbalstadion heen, en daar krijgen we dan van enige hoogte het eerste uitzicht over het Oude Winschoterdiep en het stadscentrum van Groningen. 
In de stad wandelen Durkje en ik nu samen in de richting van de Grote Markt, het eindpunt van deze etappe.
Op het Verlengde Winschoterdiep komen we op de plek waar de nieuwe Ring van de N7 van Groningen is en wordt aangelegd.
We moeten hier onder de restanten van de fly over van de oude N7 doorlopen. Hier moet nog één en ander aan restanten van de N7 worden gesloopt, waarna het maaiveld kan worden heringericht, deels over de nieuwe Ring heen.
Verderop zien we de tunnelbakken van de nieuwe Groningen Ring van de N7, waar we overheen lopen.

Lunchen op de Grote Markt van Groningen
Via de Griffebrug steken we het Oude Winschoterdiep over, en via de Trompbrug kruisen we het Verbindingskanaal. 
Dan komen we over de Radesingel, de Winschoterkade en het Schuitendiep binnen de stadsgrachten van Groningen. 
Door de Poelestraat lopen we tot slot naar de Grote Markt, waar we aan de voet van de Groninger Martinitoren deze etappe om 13:20 uur beëindigen, en daarmee ook dit Hannekemaaierspad van Bad Nieuweschans naar Groningen.
Op een bankje in de gezelligheid van de Grote Markt nemen we onze lunchpauze.
Daarna wandelen we door de binnenstad terug naar het Hoofdbusstation, waar we direct kunnen instappen in de bus die ons naar de P+R-parkeerplaats van Hoogkerk brengt.
Vanuit Hoogkerk rijden we dan terug naar huis.

Hoe lossen we de watercrisis op?

Donderdag 19 september 2024
 
Lezing van Cees Buisman in Leeuwarden

Hoe te leven in een cultuuroorlog
De veilige grenzen van het milieu voor onze planeet worden op allerlei manieren overschreden. Bijvoorbeeld door watertekorten, klimaatverandering, en stikstof. 
Het lukt ons niet onze vervuiling en verspilling voldoende te stoppen; ondanks al onze nieuwe innovaties en maatregelen. 
Er moeten grote dingen gebeuren, maar dat lukt ons niet. We zijn het niet met elkaar eens hoe we verder moeten, mede dankzij de cultuuroorlog die er gaande is, versterkt door de sociale media. De cultuuroorlog verdeelt ons bijvoorbeeld in mensen die wel of niet geloven dat de klimaatverandering het gevolg is van menselijke activiteiten. We zouden er moedeloos van worden.
Daarom kunnen we ons zo langzamerhand afvragen: Moeten we niet eerst zelf veranderen?

Integraal bewustzijn en duurzaamheid
Over deze problematiek organiseert Studium Generale Leeuwarden vanavond een lezing in de Beurs te Leeuwarden.
Deze lezing wordt verzorgd door professor Cees Buisman. Hij is hoogleraar biologische kringlooptechnologie aan Wageningen Universiteit en tevens directeur van Wetsus, het centrum voor duurzame watertechnologie in Leeuwarden.
Buisman neemt ons in zijn lezing vanavond mee in het gedachtengoed van Ken Wilber over integraal bewustzijn. In de visie van Ken Wilber neemt ons bewustzijn als mensheid steeds toe. Hoger bewustzijn kan de oplossing zijn voor onze cultuuroorlog als we meer integraal gaan denken. Integraal bewustzijn is een bron van optimisme. Wat dat precies is, wordt verder uitgediept tijdens deze lezing. 
  • Welke stappen kunnen we vandaag zelf zetten naar een eerlijke en schone wereld? 
  • Zijn duurzaamheid en eerlijkheid met elkaar verbonden? 
In deze lezing zal Cees Buisman verschillende visies verbinden aan het thema duurzaamheid.
 

Mogelijkheden en beperkingen van technologie
Aanvankelijk dacht Cees Buisman: Als we maar genoeg technologie ontwikkelen, dan krijgen we de duurzaamheidproblematiek wel onder controle. Maar later realiseerde hij zich - ziende op het gedachtengoed van Ken Wilbur - dat het maar de vraag is of dat lukt.
Wellicht moeten we anders naar nieuwe technologie kijken. We kunnen niet zonder technologie, maar het probleem van ons als rijke mensen lossen we niet op met louter alleen technologie. 

Planetary Boundary
'Planetary Boundary' stelt negen grenzen vast waarbinnen de mensheid moet opereren om duurzaam gebruik te kunnen blijven maken van de hulpbronnen op aarde. 
Planetary Boundary gaat uit van 9 milieugebieden, waarin je kunt zien of èn waar we de grenzen van wat de aarde aankan, overschrijden. 
Wereldwijd is het stikstofprobleem het grootste probleem dat de capaciteit van de aarde overschrijdt. 
We komen er veelal te laat achter waar we èn in welke mate we de grenzen van de aarde overschrijden.
Tot nu toe zijn de problemen op alle 9 items nog niet kleiner geworden, maar daarentegen alleen maar groter.
Voor iedere ton graan verkrijg je 40 ton zout, als je bij alles wat bij graan-toepassing behoort, gebruik gaat maken van zout water.
Het water uit oceanen – door verdamping - staat ons ter beschikking. Als we niet meer dan dat gebruiken, doen we aan duurzaam watergebruik, 
Bossen zijn als het ware de rivieren door de lucht, dus als je bossen omhakt, heb je op termijn ook geen water meer diep landinwaarts.

Watervoorraad en waterverbruik
'Blauw' water is wat we zien, wat we kunnen oppompen; en ook het water in de bergen noemen we blauw water. In de zomer heb je meer water nodig, en daar zorgen de bergen met hun ijs en sneeuw middels de rivieren voor. Van dit oppervlaktewater hebben we maar een beperkte hoeveelheid.
'Groen' water is alles wat met regen te maken heeft; alles wat in de lucht en in de bodem zit, waarop de planten groeien.
Beide systemen (blauw en groen) zijn nu als onvoldoende (qua hoeveelheid) verklaard, dus we hebben een serieuze waterschaarste en er is derhalve sprake van waterstress bij en door de helft van de mensheid, kijk maar naar België en naar Spanje.
De watervoorraden op aarde raken op. Het systeem herstelt zich maar uitermate langzaam. 
Grondwatervoorraden nemen af, maar onder de prairies van Amerika ligt een grote hoeveelheid, waar we overigens in honderd jaar al de helft van op hebben gemaakt.
Verbruiken wij meer water of minder water dan wat we zouden mogen verbruiken? Wij verbruiken bruto gemiddeld 4.000 liter water per dag als Nederlanders. Eerlijk zou zijn als we 2.300 liter water per dag gebruiken. We moeten ons waterverbruik dus danig verminderen. Dat zou kunnen door minder vlees te verbruiken, wat al voor 24% van ons totale waterverbruik zorgt.

Drijfveren en oplossingen
Wat zijn de drijfveren voor het feit dat wij overal teveel van gebruiken? 
  • I. Dat we steeds meer luxe willen gebruiken (door onze statusangst). Er is een hang naar steeds meer luxe. De jeugd van tegenwoordig heeft er geen idee van hoe rijk we als Nederlanders zijn. 
  • II. De angst voor de dood. De dood en het sterven geven we niet meer de plek die het verdient, bijvoorbeeld van waar ik èn hoe ik wil sterven. Daarentegen klampen wij ons vast aan het 'leven', in plaats van aan 'gezondheid'. 40% van ons nationaal product gaat nu naar de gezondheidszorg. We slikken bijvoorbeeld nu al gemiddeld 160 pillen per persoon per jaar.
Oplossingen zijn:
  • 1. We moeten 'Minder' (mensen) & 'Minderen';
  • 2. 'Meer Innovatie' (meer, meer, meer) is eigenlijk zeggen dat we méér willen
  • 3. Hogere waarden: we moeten leren genoeg te hebben aan genoeg. Dat gaat over wat we samen delen (en die visie moeten we hebben).
Elke cultuur gaat uiteindelijk ten onder aan een milieuramp. De mens moet zich dus aanpassen aan het milieu.
'Hogere waarden' betekent: gericht zijn op A. 'Toekomstige oriëntatie'; we moeten doen aan B. 'Gemeenschapszin'; met een (nieuw) C. 'Wereldperspectief' (immers: de meeste problemen zijn wereldproblemen geworden).

Ken Wilber
Positief is het gedachtengoed van Ken Wilber. Hij zegt dat de mens een steeds hoger bewustzijnsniveau krijgt, waarmee we beter in staat zouden zijn om de milieuproblemen op te lossen. 
De meeste mensen in Nederland zijn 'rationeel' (zo vinden we bijvoorbeeld dat iedereen gelijke rechten heeft). 
De moraliteit van de maatschappij stijgt als het bewustzijnsniveau van de samenleving stijgt. 
We moeten van magisch, via mytisch en rationeel en pluralistisch (van de gelijkwaardigheid van ieder mens) naar integraal en superintegraal bewustzijn.
De huidige Traditionelen, Modernen en Postmodernen leven in strijd met elkaar, in een cultuurstrijd, en dat lossen we momenteel nog niet met elkaar op. We moeten met zijn allen naar een integraler bewustzijn, waarbij we met zijn allen àlle kanten van de tegenwoordige problematieken willen bekijken. 
Ken Wilber schat dat zo’n 5% van de mensen integraal zijn. Als dat 10% wordt, kunnen we hopelijk een nieuw perspectief in gaan van 'heelheid'.
We denken niet coherent (ik & het & wij); kijken dus niet naar het gehele plaatje, omdat we in een zogenoemde 'het'-wereld leven; in een technocratische maatschappij. We kijken niet of nog onvoldoende naar het 'ik' en het 'wij', wat eigenlijk de basis is voor een optimaal bewustzijn. 

Ga gezond leven
De maatschappij wordt steeds sneller door de innovaties die er zijn.
Meer dan de helft van de Nederlandse bevolking is chronisch ziek. Dat is toch te gek voor woorden. We zien dat onze gezondheidszorg ons dus eigenlijk niet gezond maakt. 
Coherent zou zijn dat je investeert in gezondheid, zodat je gezond leeft, en dat je daarna snel dood gaat.  Dat is beter dan net zolang te leven, waarbij we ons (met onze ziekten) leven rekken.
We moeten er dus aan werken dat we gezonder gaan leven, opdat we de huidige ziekten - van al die mensen om ons heen - niet meer krijgen.
Het zou veel coherenter zijn dat we alleen maar (bijvoorbeeld schoonmaak-) middelen in huis nemen, die in een rioolwaterzuivering goed verwerkt kunnen worden.

Plant bomen
Je kunt beter gaan werken aan een goed bodembeheer en aan gezonde voeding.
CO2-opslag is geen oplossing voor de wereld, want dat kost veel geld en energie. Beter kun je CO2 vastleggen in bomen, bijvoorbeeld in woestijnen. Bossen zorgen er namelijk voor dat in arme landen weer welvaart komt. Dat wordt in het Löss-plateau in China al gedaan, met succes.  
Bomen koelen de hele aarde. Met zoveel nieuwe bomen in China, draagt China fors bij aan de afkoeling van de aarde. Dat effect zouden we ook bereiken als we vooral bomen gaan planten in de Arabische landen en in woestijnen. De uitdaging is om in die gebieden een regionale watercyclus te creëren, waarin het water binnen een gesloten cyclus in dat gebied blijft. 

Verdampen & vergroenen
Al het water van van de huidige overstromingen (vandaag de dag) in Centraal Europa komt uit de Middellandse Zee. We zouden ervoor moeten zorgen dat dat water in het gebied van de Middellandse Zee blijft. Als je pech hebt (en dat zien we momenteel), komt (valt) dat water allemaal in hetzelfde gebied, wat we heden ten dage in midden-Europese landen al zien gebeuren.
De verdamping van de zee moeten we versnellen vóór de kust, met daar te bouwen verdampingsinstallaties. Dan kan het gebied landinwaarts vergroenen als je ook bomen gaat planten.

Belang van goed persoonlijk leiderschap
  • De 'zonnen' zijn de mensen die inherent goed zijn. 
  • De 'manen' onder de mensen zijn alleen maar goed in een goede omgeving.
  • De 'zwarte vlekken' onder ons zijn de slechte mensen. 
De zonnen moeten zich realiseren wat hun verantwoordelijkheid is, namelijk dat ze de manen zich gaan laten realiseren dat zij iets goed(s) moeten doen.
Richt je niet op de zwarte vlekken, want die mensen willen toch niet veranderen/verbeteren.
Persoonlijk leiderschap betekent:
  • 1. Bepaal wat genoeg is;
  • 2. Eet vlees als een leeuw (dus vier dagen per week);
  • 3. Bepaal een moedig doel.
Wees Integraal & Stralend!

Zelfbewustzijn
  • Zonder innovaties kunnen we niet met 8 miljard mensen op aarde leven.
  • We moeten minderen èn tegelijk ook innoveren.
  • De rest van de wereld kijkt naar ons; dus wij als rijken moeten het goede voorbeeld voor de anderen op aarde geven.
  • We kijken (vandaag) niet alleen naar de zichtbare vervuiling (door bijvoorbeeld sigarettenpeuken), maar vooral naar de onzichtbare vervuiling. 
  • We hadden voorheen de kerk, waarin we allen tenminste een uur per week werkten aan ons 'zelfbewustzijn', maar dat hele systeem hebben velen onder ons al behoorlijk losgelaten, en daarvoor in de plaats hebben we niet iets nieuws gecreëerd.
  • Wij zouden jaloers moeten zijn op de eensgezindheid van de Chinezen, want daarmee zouden wij meer en betere stappen in de goede richting kunnen zetten.

donderdag 19 september 2024

Hannekemaaierspad van Scheemda naar Hoogezand

Donderdag 19 september 2024
 
Bij de Koepelkerk met het Torentje in Sappemeer

















Stichting Hannekemaaiers-pad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Nieuweschans - Groningen; In het spoor van de trekschuit
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 59,2 kilometer lange trektocht van (Bad) Nieuweschans naar Groningen, beginnend bij het kanon aan de Voorstraat in Bad Nieuweschans en eindigend op de Grote Markt van de stad Groningen. 
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de tweede druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft een route die voor een groot deel het Winschoterdiep volgt.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.
Deze wandelgids gaat door een gebied langs het Winschoterdiep, waar veel trekarbeiders als 'tichelaars' aan de slag gingen in steenfabrieken. Anderen kwamen in de nijverheidssector aan het werk als ambachtslieden. De plaatsen aan het Winschoterdiep hadden overigens een gunstig klimaat voor allerlei religieuze groepen en vluchtelingen. 
Maar het bleef niet alleen bij arbeiders, want deze regio was ook in trek bij Duitse predikanten, en mensen die een functie hadden in het leger en in het bestuur. Behalve economische, hadden deze Duitse migranten dus ook wel religieuze of politieke motieven om in het noorden van Nederland te komen werken.
Aanvankelijk liepen deze trekarbeiders, maar later werd ook wel gereisd in trekschuiten op turfvaartroutes naar bijvoorbeeld Groningen of Lemmer.

Traject 2 van Scheemda naar Hoogezand
Vandaag bewandelen Durkje en ik het tweede van onze drie trajecten van dit Hannekemaaierspad, van Bad Nieuweschans naar Groningen, over een afstand van 16,5 kilometer, van Scheemda naar Hoogezand.
Daartoe vertrekken we vanmorgen rond 7:00 uur met de auto vanuit Feinsum, om naar het eindpunt van dit traject te rijden, in Hoogezand, waar we de auto parkeren bij het treinstation. 
Dan reizen we met de trein van 8:32 uur met vijf minuten vertraging van Hoogezand naar Scheemda, waar we iets na 8:45 uur arriveren. 
Vanaf het treinstation lopen we dan door Scheemda naar de Eexterbrug over het Winschoterdiep, want dat is het punt waar ons traject van vandaag begint. 
Bij vertrek vanmorgen is het al 14 graden Celsius, en het is dan nog mistig met een laaghangende dichte ochtendmist, maar dat verandert in de loop van de dag naar een zonnig weerbeeld. De temperatuur loopt tijdens deze etappe op tot 19 graden Celsius. Het is vandaag aangenaam nazomers wandelweer.

Trekschuit en Trekweg langs het (Oude) Winschoterdiep
Om 9:15 uur steken we het Opdiep in Scheemda over, om langs het Oude Winschoterdiep naar de Trekweg te lopen.  
Op de plek waar we vanaf de Scheepsjagerstraat het Trekpad op gaan, staat een kleurrijke zitbank, die is gedecoreerd met mozaïeksteentje. Op de achterzijde van het mozaïek zien we de afbeelding van een trekschuit, geheel passend bij het feit dat we hier de Trekweg langs het Oude Winschoterdiep op gaan, en dat verwijst naar het feit dat de hannekemaaiers veelal ook van de trekschuit alhier gebruik maakten om hun trektocht vanuit Duitsland via Groningen naar Fryslân te maken.
Na de oversteek over de (Oude) Rijksweg volgt een kilometers lang traject over een smalle asfaltweg lang het Winschoterdiep. Daar wordt aan de aanleg van nieuwe walbeschoeiing gewerkt, waar we door de dichte mist nog wel iets van kunnen zien.

Zuidbroeksterbrug en Zuidbroek
Als we onder de N33 door zijn gelopen, naderen we langs het Winschoterdiep de Zuidbroeksterbrug. Ook hier wordt volop gewerkt aan de vernieuwing van de walbeschoeiing langs het Winschoterdiep.
Bij de Zuidbroeksterbrug vinden we een zitbank, waarop we plaatsnemen voor onze koffiepauze, met de meegenomen broodjes en de koffie uit de thermoskan.
Daarna steken we eerst het Winschoterdiep over, en direct daarna gaan we via een ophaalbrug over het Muntendammerdiep.
Nadat we over de W.A. Scholtenweg de bebouwde kom van Zuidbroek uit zijn gegaan, gaat de route verder over de zuidzijde van het Westeind langs het Oude Winschoterdiep.
Om 11:50 uur lopen we op de Noorderstraat het volgende dorp binnen: Sappemeer.

Sappemeer en Hoogezand
Vanaf binnenkomst in Sappemeer blijven we voor de rest van deze etappe alleen maar de Noorderstraat volgen.
Als we langs de Koepelkerk met het Torentje komen, gaan we even kijken of die wellicht open is. Op het pad naar de kerkdeur steekt vlak vóór ons een egel over. Die geven we voorrang.
De Koepelkerk en ook het Torentje zijn beide gesloten, dus we kunnen niet naar binnen. 
Daarna passeren we het imposante gemeentelijke monument van de voormalige Rijks Hoogere Burgerschool.
En daarna komen we langs de Doopsgezinde kerk van Sappemeer. Ook daar gaan we het kerk-erf op, en ook hier constateren we dat deze kerk gesloten is. We lopen nog even om deze Vermaning heen, om naast de kerkmuur in de wijngaard met rijpe druiventrossen te kijken, en om achter de kerk de Bed & Breakfast-accommodatie van deze Doopsgezinde Gemeente te zien.
Om 12:45 uur wandelen we even later Hoogezand binnen, en hier stopt iets verderop dan de etappe van vandaag.
We verlaten de Noorderstraat, om dan door het park ten zuiden van de Noordersingel naar het treinstation te lopen. Daar staat onze auto geparkeerd. We stappen in en rijden terug naar Feinsum, waar we iets na 14:00 uur arriveren.