Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Mazeray naar Fontcouverte
Vrijdag 28 juli 2023 – 21,5 km.
Dag 33: 691 – 712,5 km.
 |
| Wachten tot de hevige regen voorbij is |
Een regenachtige dag
Durkje en ik gaan vandaag in Mazeray beginnen met de negende dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Fontcouverte.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in de caravan op Camping ‘Au fil de l’eau’ in het Franse Saintes.
Het wordt vandaag een regenachtige dag. Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het droog en 18 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 22 graden Celsius.
Als we fietsen vanmorgen, is het droog.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:05 uur de camping, om dan eerst van Saintes naar Fontcouverte te rijden. Daar parkeren we de auto op het parkeerterrein bij de dorpskerk.
Dan fietsen wij de 20,4 kilometers van Fontcouverte naar Mazeray.
Onze fietsen stallen we rond 8:45 uur aan een boom op het gazon vóór de Mairie van het dorp.
Motregen
Voordat we Mazeray verlaten, gaan we bij de Mairie naar binnen, om een stempel van de gemeente te vragen voor onze pelgrimspaspoorten. Dat is snel geregeld, dus dan zijn we klaar om naar het punt buiten het dorp te lopen, waar we gisteren de doorgaande pelgrimsroute verlieten, om daar vandaag door te starten.
Vanuit Mazeray lopen we naar het buurtschap Le Châtanet, waar we vóór de toegangspoort van een grote boerenhoeve afdraaien naar het zuiden.
Naar het zuidwesten lopend, komen we steeds dichter bij de A10. Het geluid van het verkeer op die autosnelweg wordt steeds luider naarmate we dichter bij de snelweg komen. Op het punt waar we het dichtst bij de A10 langs zijn, zien we door de bomen heen de auto’s op de tolweg rijden.
Eerst lopen we door bosachtig gebied. Het begint te motregenen. En op een gegeven moment begint het harder te motregenen, zodat we gebruik moeten maken van onze paraplu’s; óók onder de bomen.
De Lanterne des Morts van Fenioux
Voorbij de bospaden volgen veldpaden, onder andere langs verschillende wijngaarden.
Op een gegeven moment zien we links van ons over de wijnranken heen de kerktoren van Fenioux.
Bij de asfaltweg aangekomen, lopen we de bebouwde kom van Fenioux binnen.
Eerst brengen we een bezoek aan de Lanterne des Morts, een hoge toren die je via een stenen wenteltrap kunt beklimmen.
Iets hogerop staat de grote kerk van Fenioux. We lopen langs de kerk naar de Mairie, waar we onder een overdekte open ruimte een broodje eten, met het zicht op de grote dorpskerk.
Daarna gaan we terug naar de kerk om die te bezoeken.
Binnen wordt de kerk bekeken.
Bij de ingang van de kerk wordt met wegwijzers duidelijk gemaakt welke kant vanaf hier de GR360 en onze GR655 uit gaat.
De wandelroute van onze GR655 gaat over een oude brug, over een vroegere spoorlijn. De GR655 gaat over deze spoorlijn en de GR360 gaat er hier onderdoor.
Le Frédière en Chez Garnier
Het volgende dorpje waar we doorheen komen, is Le Frédière.
Aan de rand van het dorp staat de 12e eeuwse dorpskerk van Le Frédière.
Als we om de kerk heen lopen, zien we langs de asfaltweg een oud wegkruis staan.
Aan de achterkant van de kerk kun je zien dat de kerk een vrij laag dak heeft,
We lopen tussen wijngaarden door, en zien aan veel wijnranken al dikke druiventrossen hangen.
Het volgende buurtschap waar we doorheen komen, is Chez Garnier.
Ook dit is al weer zo’n stille woonplaats in Frankrijk, waar het rustige Franse platteland er veel van heeft.
Een eind verderop gaan we weer tussen wijngaarden door. Ook hier hangen veel en hele forse druiventrossen aan de wijnranken.
Lunchen in Juicq
Via de D230 wandelen we even later het dorp Juicq binnen.
In het dorp draaien we direct al rechtsaf, om dan in de afdaling in de richting van de dorpskerk van Juicq te lopen.
Daarbij passeren we op het veel lager gelegen beboste terrein de voormalige wasplaats van het dorp.
De pelgrimsroute blijkt wel in de richting van de kerk te lopen, maar niet langs de kerk. Op een gegeven moment staan we namelijk aan de voet van de heuvel waarop de kerk staat. Omdat we toch naar en in die kerk willen, gaan we langs een maïsveld over een bandenspoor van een inmiddels geoogst graanveld heuvelopwaarts naar de kerk van Juicq. Die blijkt gesloten te zijn, dus we kunnen niet naar binnen.
Het motregent en het waait stevig, en eigenlijk wilden we bij de kerk onze lunchpauze houden. Rondom de kerk lopend, vinden we aan de voet van de kerkmuur een bermmuurtje langs de doorgaande asfaltweg, waar we heel laag en uit de wind kunnen zitten op dat bermmuurtje, om daar te lunchen. Zo gezegd, zo gedaan. Geen last van de motregen, en geen hinder van de harde wind, en met een mooi uitzicht over de vallei eten en drinken we hier onze lunch.
Overstap van paraplu naar regenkleding
Vanuit Juicq duiken we een donker bosgebied in. Een dicht bladerdek hangt boven de bospaden. Daar hebben we geruime tijd profijt van, ook als de motregen over gaat in regen. De boombladeren houden het nog wel even, maar daarna moeten we over de donkere bospaden toch gebruik maken van onze paraplu tijdens het lopen.
Naarmate de tijd vordert, begint het vaker en harder en langer te regenen. Vlak voordat we van het ene bosperceel naar het andere moeten oversteken door een open veld, wachten we tot het ophoudt met regenen. Dat blijkt ijdele hoop te zijn, want het regent onophoudelijk en bovendien waait het ook behoorlijk, dus zomaar even oversteken met de paraplu, dat wordt hem niet.
Na ruim een half uur zakt de regen een heel klein beetje af, en wagen we het erop. Dan kunnen we met de paraplu over de bospaden weer prima verder.
Maar dan komen we aan in het buurtschap La Charme. Nu begint het toch heel hard te regenen. We gaan gauw een open boerenschuur binnen, en doen daar onze regenkleren aan. Daarmee kunnen we dan weer prima vooruit.
In Le Douhet passeren we het château van Le Douhet.
En iets verderop de karakteristieke kerk van Le Douhet.
Gelukkig is de kerkdeur open, en kunnen we naar binnen om de kerk te bezichtigen.
Het wordt ook weer droog
Pas als we Le Douhet enkele kilometers voorbij zijn, klaart de lucht iets op, en kan de capuchon van de regenjas af. Dat loopt al een stuk frisser. Wel moeten we goed oppassen voor al die waterstromen en waterplassen op de smalle en brede bospaden waarover we voortgaan.
De laatste kilometers gaat het vaker door open veld. Het miezert af en toe nog een heel klein beetje, maar dat deert ons niet. Door een heuvelachtig landschap gaat het dan op naar Fontcouvert.
Bij de oude dorpskern aangekomen, lopen we onder het hoge spoorviaduct door, en zo wandelen we het centrum van Fontcouvert binnen.
Vrij snel daarna arriveren we bij de kerk van Fontcouvert; helaas gesloten.
Maar daarmee zijn we ook terug bij onze hier geparkeerd staande auto. Dan schijnt de zon zowaar even.
We stappen in en rijden terug naar Mazeray, waar we de beide fietsen afhalen, waarna we - na boodschappen gehaald te hebben in Saintes - terugrijden naar onze camping aan de Charente in Saintes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten