Pelgrimeren van Sorigny naar Sainte-Maure-de-Touraine

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Van Sorigny naar Sainte-Maure-de-Touraine

Maandag 8 augustus 2022 – 22 km.

Dag 20: 416 – 438 km.

 

Vanuit Sorigny lopen over een veldpad tussen zonnebloemen en maïs

Van start in Sorigny

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘Les Peupliers’ in Montlouis-sur-Loire.  

We hebben gisteren niets geregeld aangaande het afhalen van ons door een taxi, dus we wandelen vandaag eerst van Sorigny naar Sainte-Maure-de-Touraine, en dan zien we daar wel of en hoe laat we op de bonnefooi een taxi kunnen regelen, waarmee we terug gebracht kunnen worden naar onze auto. 

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:00 uur en dan rijden we met onze auto naar Sorigny.  Daar parkeren we de auto op het parkeerterrein vóór het gemeentehuis. Om 7:30 uur begint onze etappe van vandaag daar, over een afstand van 22 kilometers, van Sorigny naar Sainte-Maure-de-

Touraine.

Het is vanmorgen vroeg met 17 graden Celsius heerlijk koel qua ochtendtemperatuur. Dat voelt prima zo aan het begin van een nieuwe pelgrimsdag.  De zon schijnt vandaag aangenaam en de temperatuur loopt tijdens onze wandeldag op tot 30 graden Celsius. Bovendien waait het lekker, dus het is alleszins aangenaam weer op deze dag op het pelgrimspad.

We beginnen op het dorpsplein bij het oorlogsmonument van Sorigny.

Over graspaden tussen eindeloze akkers

Het gemeentehuis van Sorigny gaat over een uur open, dus we kunnen hier niet beginnen met een startstempel van deze gemeente in onze pelgrimspaspoorten. Als we iets verderop weer op de doorgaande route zijn, zien we dat de kerk en het plaatselijke café al wel open zijn. De kerk hebben we gisteren al bekeken, en koffie proberen we te krijgen in Sainte-Catherina-de-Fierbos, dus we kunnen direct het veld in buiten Sorigny. In het mooie, nog zachte ochtendlicht lopen we over een dor graspad naar boven, naar een maïsveld, waar we het brede veldpad tussen akkers op gaan.

Hier lopen we lang tussen uitgestrekte akkers, nu eens met maïs, dan met zonnebloemen, en soms zijn het graanstoppelvelden, omdat het graan al is geoogst.

Het is een eenvoudige route, immers altijd rechtdoor over het graspad in zuidelijke richting. Op grote afstand zien we midden tussen de kale akkers één paal staan. Daar lopen we naar toe, want daarop staat dan in welke richting we voorbij die paal moeten gaan. 

We passeren een geplastificeerd informatieblad aan een paal, waarop staat dat voor het comfort van ons als pelgrims de route enigszins is gewijzigd, hetgeen met duidelijke nieuwe palen met pas gestickerde richtingwijzers duidelijk wordt aangegeven. Wij volgen die aangepaste route, en komen verderop straks wel weer terug op de traditionele route.

Informatie in Les Grands Bois

Na het oversteken van twee asfaltweggetjes passeren we een grote graansilo. Op grote afstand lijkt zo’n graansilo wel op een kerk, dus je zou ze ook de graankathedralen van de boeren kunnen noemen. Dit is het land van de boeren, die ervoor zorgen dat Frankrijk – en wellicht ook andere landen – elk jaar weer van het zo belangrijke graan wordt voorzien.

Even later wandelen we het bos in, Les Grands Bois. Langs het pad staan hier en daar informatieborden, waarop informatie wordt gegeven over de historie van deze streek. Zo worden voorbijgangers hier in het bos er bijvoorbeeld op gewezen, dat we ons hier op een oude route bevinden, die al eeuwen wordt gevolgd door pelgrims op weg naar het Spaanse Santiago de Compostela.

L’Angelliénerie La Prévotière

We komen het bos uit bij het buurtschap L’Angelliénerie La Prévotière. We zijn al zo’n twee uren onderweg door het veld, en hier staat het eerste huis dat we vandaag passeren. Het lijkt op een oude boerderij, die als boerderij waarschijnlijk niet meer in gebruik is, maar waarin nog wel wordt gewoond, getuige de auto die bij het woonhuis staat. Langs de weg staat een set van een tafeltje met twee klapstoelen en een houten kist. In de kist staan drie flessen met water, en daarbij wordt vermeld dat de voorbijgaande pelgrim hier water van mag (mee)nemen. Onder een dik stuk hout ligt een gastenboek op het tafeltje, waarin voornamelijk Franse voorbijgangers hebben geschreven. Slechts een enkele Nederlander heeft er iets in geschreven. Lovende woorden van dank staan in het gastenboek, van voorbijgaande wandelaars die zich tegoed hebben gedaan aan dit aangeboden water.

Iets verderop passeren we het plaatsnaambord van L’Angelliénerie La Prévotière, waaraan we kunnen zien waar we precies zijn.

Nederlandse gereformeerde emigrantenkerk bij La Rainière

Als we een eind verderop over een schaduwrijk pad lopen, zien we een TGV-trein met zeer hoge snelheid voorbij suizen.

Tot onze grote verrassing treffen we rechts van de weg – ver van alle bebouwing – een klein kerkje aan. Bij de weg staat dat het een gereformeerde kerk is. 

Het informatiebord bij de ingang van de kerk verhaalt over de jaren van ongeveer 1920-1960, waarin Nederlanders naar dit gebied zijn gevlucht (1e en 2e Wereldoorlog) en geëmigreerd, om zich hier te settelen, en om hier dan naar de kerk te gaan. 

Er staat een foto bij van een Nederlandse emigrantenfamilie van drie geslachten van vlak na de Tweede Wereldoorlog, en rechts op het informatiepaneel staat een mooie foto van de dag waarop deze gereformeerde kerk is ingewijd in 1958. We bevinden ons nu in de buurt van La Rainière.

Voorbij deze bijzondere kerk moeten we over een smal paadje langs de spoorlijn naar het tunneltje waarmee we onder die TGV-spoorlijn door kunnen lopen. Daar worden we ingehaald door een joggend stel.  

In de tunnel is recent graffity gespoten. 

De maker heeft de ‘o’ van zijn gesigneerde naam gecreëerd in de vorm van een Sint-Jacobsschelp.

Als we door de tunnel zijn, en de verkeersweg hebben overgestoken, raast er weer zo’n snelle TGV-trein voorbij.

Sainte-Catharina-de-Fierbos

In de verte zien we de plaats Sainte-Catharina-de-Fierbos al. De kerktoren steekt hoog boven de bebouwing uit. Bij het begin van het pad waarop we nu verder gaan, staat een bord waarmee we als pelgrims alvast welkom worden geheten in het dorp verderop.

We lopen nu over een breed graspad langs een grotendeels drooggevallen waterloop.

Waar we van het graspad over stappen op asfalt, staat een bord waarop staat dat Sainte-Catharina-de-Fierbos een officiële doorgangsplaats (halte) is van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.

Bij de plaatselijke kerk komen we deze pelgrimshalteplaats binnen.

De kerkdeur staat open. We gaan naar binnen. In de kerk klinken de klanken van klassieke muziek; heel rustig, en daarmee helpend om een devote sfeer te creëren in deze mooie dorpskerk. Bij het Maria-beeld in de zijkapel brandt één kaars in de stilte van deze bijzondere pelgrimskerk.

Het koor van de kerk is versierd met mooie kerkramen.

Naast het gemeentehuis hangen ook informatieborden, die verwijzen naar het pelgrimeren.

Als we echter het gemeentehuis in willen gaan om er een gemeentestempel voor onze pelgrimspaspoorten te vragen, blijkt het gesloten te zijn, en pas om 13:30 uur open te gaan. Dat is voor ons te laat. Het café is gesloten, dus een kop koffie kunnen we hier – en ook niet in de open Tabac-winkel – kopen, dus we zoeken en vinden een bankje naast het gemeentehuis, waar we een broodje eten en iets drinken.

Uitrijden van droge mest bij La Plaises

Na deze eerste pauze verlaten we het dorp ter hoogte van het sportveld, en steken we even later de N10 over. Bij de boerderij van La Plaises – met waarschijnlijk een ‘gîte rural’ - houdt de asfaltweg op, en gaan we verder over een breed veldpad. Dan gaan we verder tussen akkers. Op de plek waar we op een heuvelkampad linksaf moeten gaan, passeren we een boer die hier droge mest uitrijdt over  een graanstoppelakker. Het is gebruikelijk dat Franse boeren mest op lange hopen storten op een akker, om het dan veel later – als het door en door gedroogd is – uit te rijden over het land. Een bulldozer heeft zojuist het restant van zo’n mestbult op de aanhanger van een tractor gedumpt, en nu rijdt de boer met hoge snelheid over de graanstoppelakker om de droge mest uit te rijden. Omdat het zo stevig waait hier boven op de heuvelkam laat de boer een enorme dikke en bruine stofwolk achter zijn aanhanger wegwaaien.  

Omdat wij langs deze akker verder moeten, ontkomen wij niet aan die dikke stofwolk, waarmee een groot gedeelte van de droge meststof over honderden meters van naburige akkers waait.

In de vallei van Courtineau

Door het veld naderen we – en horen we – de autosnelweg A10, de l’Aquitaine, tussen Tours en Poitiers. Voor ons volgt nu een opvallend deel van deze etappe. Langzamerhand dalen we af naar het buurtschap Pimont. 

Die afdaling brengt ons uiteindelijk in het gehucht La Vérinière; zo geheel anders dan wat we in deze regio eerder zagen.

Het is een plaatsje met hele oude huizen, gebouwd van natuursteen, en voor een deel al niet meer bewoond.

Hier steken we een beekje over in de vallei van Courtineau. Aan de overkant hangt een informatiebord bij een huis, waarop staat dat pelgrims hier vers water kunnen krijgen.

Als we steil de vallei uit klimmen, komen we langs in de rotsen uitgehouwen grotten, waarvan de meeste openingen zijn afgesloten met oude houten deuren en luiken.

Bijzonder om te zien hoe de bewoners hier vroeger gebruik hebben gemaakt van uitgehouwen ruimtes in de rotswanden langs het pad, in dit buurtschap hier onder in de vallei van Courtineau.

Naar Sainte-Maure-de-Touraine

Ondertussen hebben we de klim over een mooi valleipad ingezet om de vallei weer uit te komen. Bij de kleine nederzetting La Pointe naderen we even later bijna de A10. Als we daar bij het viaduct aankomen over de A10, gaan we verder over een brede asfaltweg in de richting van de N10. Als we bijna de N10 bereiken, wandelen we de bebouwde kom binnen van Sainte-Maure-de-Touraine, onze bestemming voor vandaag.

We hoeven maar enkele honderden meters langs de drukke N10 te lopen, want al spoedig steken we de N10 over, en lopen we naar beneden door een brede toegangsstraat naar het centrum van Sainte-Maure-de-Touraine.

Eerst Nee

Beneden in het centrum aangekomen, zien we enkele ambulances en taxi’s staan op het pleintje tegenover een taxicentrale. 

We gaan er naar binnen, want dit is onze kans om met een taxi terug gebracht te kunnen worden naar Sorigny, en overmorgen met de taxi van Les Ormes gebracht te worden naar Sainte-Maure-de-Touraine, vanwaar we onze pelgrimage komende woensdag vervolgen. Binnen vragen we of het mogelijk is om overmorgen om 7:45 uur afgehaald te worden in Les Ormes, en of het mogelijk is om nu teruggebracht te worden naar Sorigny. Het antwoord van beide bureau-dames is: ‘Nee, dat kan niet’. En dan wordt het stil. Goed, dan weten we nu in elk geval wat niet kan.

Dan rest uiteraard de vraag wat dan wel kan. Op die vraag van onze kant, pakt één van de dames planners het taxi-reserveringsboek erbij en bekijkt wat daar allemaal al is ingeschreven. Dan oppert ze dat we overmorgen wel om 10:00 uur vanuit Les Ormes kunnen worden gehaald. Dat is nogal laat voor ons, maar het kan wel, dus dat leggen we maar gauw vast, dan is dat in elk geval geregeld.

Maar dan volgt de volgende exercitie, over hoe en wanneer komen we vanmiddag terug in Sorigny. De vrouw bladert even twee bladzijden terug, en tuurt op alle ingeschreven reserveringen. Dan vraagt ze of we ook om 13:30 uur naar Sorigny gebracht willen worden. Dit betekent dat we dan maar één uur hoeven te wachten, en we over anderhalf uur al weer bij onze auto staan in Sorigny. We aarzelen niet, en leggen dat ook maar gauw vast. Voor ons een opluchting dat beide ritten geregeld zijn, en het is zichtbaar voor de beide dames ook een opluchting dat die Hollandse pelgrims geholpen kunnen worden.

Lunchen in Sainte-Maure-de-Touraine

Nu beide ritten zijn vastgelegd, kunnen wij nog zo’n drie kwartier het stadje in, en dat is wat we ook graag even willen, want koffie zou lekker zijn, ons laatste brood eten zou goed smaken, en een stempel zou mooi zijn voor onze pelgrimspaspoorten, èn we moeten voor morgen nog een brood kopen. Dat kan allemaal mooi in een uur, dus dat gaan we doen.

Het in verbouw zijnde gemeentehuis verderop is gesloten, en als ik even aan de deur van het gemeentehuis voel of die open is – want ik zie de receptionist zitten – hoort die receptionist dat en zie ik hem ineens wegduiken achter de balie. Die deur gaat dus niet open, en een stempel gaan we derhalve niet krijgen, dus die poging staken we.

Maar de bakker is wel geopend, dus daar kopen we een heerlijke verse brood, en bovendien kunnen we hier voor ons beiden ook een koffie ‘to go’ kopen, dus dat doen we direct, ook al omdat het café verderop gesloten is. Op het stadspleintje genieten we in de schaduw van brood, banaan, ijsthee en verse koffie; een heerlijke lunch voor ons als pelgrims.

Daarna maken we nog even een rondje door het stille centrum, en dan wandelen we terug naar de taxi-centrale, waar we nog zo’n tien minuten moeten wachten tot het 13:30 uur is.

Succes voor nu en later

Tegen half twee laten we de vrouw van het taxi-bureau weten dat we klaar zijn voor vertrek, en dan is het wachten op een taxi met chauffeur. Die komt keurig op tijd aanrijden, en als de taxi-chauffeuse uitstapt, vragen we haar of zij ons naar Sorigny gaat brengen. Ook nu is het antwoord eerst weer: “Nee”.

Toch hebben we wel het vertrouwen dat het goed komt, en direct daarop komt de vrouw van het taxi-bureau naar buiten, en horen we dat ze aan de chauffeuse vertelt dat zij ons naar Sorigny moet brengen. Klaar is Kees, want nu gaat de kofferbak open, en kunnen we onze rugzakken daarin leggen. We stappen in de taxi, en de taxi-chauffeuse stelt de taxi-meter in, en vraagt ons voor de zekerheid nog even of wij wel met contant geld kunnen betalen. Dat beamen we, en dan begint onze taxi-rit naar Sorigny. 

Als de taxi-chauffeuse op het dorpsplein bij de Mairie onze auto ziet staan, begrijpt ze kennelijk pas hoe onze logistiek in elkaar zit, en neemt ze na onze betaling vriendelijk afscheid.

Wij stappen in onze auto en rijden dan van Sorigny terug naar onze camping in Montlouis-sur-Loire, waar we om 14:30 uur arriveren.

Morgen verkassen we naar een volgende camping, enkele pelgrimsetappes verderop, en onze taxi-reservering voor overmorgen hebben we ook al geregeld, dus deze dag is al weer heel succesvol voor nu en later.