Zondag 13 december 2020
In het Scheenebos tussen Oldeholtwolde en Ter Idzard
Een ontdekkingsreis en pelgrimage
Wandeljournalist Fokko Bosker publiceerde samen met co-auteur Lammert de Hoop in het jaar 2019 de wandelgids 'Bonifatius Kloosterpad'. Het titelblad van dit boek vermeldt dat het hier gaat om 'Een ontdekkingsreis en pelgrimage door het 'wilde' oosten van Fryslân'. Het gaat om een wandelgids die de kleurrijke geschiedenis van de kloosters in Fryslân beschrijft in routekaarten, foto's en begeleidende teksten.
Durkje en ik waren aanwezig bij de presentatie van het Bonifatius Kloosterpad, die plaatsvond op 15 november 2019 in de Bonifatiuskapel te Dokkum.
Deze wandelgids bevat twaalf aaneengesloten etappen en dertien lokale rondwandelingen. In totaal beslaat het wandelnetwerk zo'n 450 kilometers in oostelijk Fryslân, het gebied tussen het Friese Waddeneiland Schiermonnikoog en Wolvega.
In het voetspoor van heiligen en pelgrims
Met zijn wandelgids neemt auteur Fokko Bosker je als wandelaar mee in een schitterend gebied met veel cultuur en natuur. Hij laat je wandelen naar oude kloosterlocaties en uithoven. Het is een tocht door Wad en Woud, in een rijke afwisseling van streeklandschappen en prachtige natuurgebieden.
Tegelijk met deze wandelgids verscheen ook het bijbehorende boek 'Bonifatius Kloosterpad - In het voetspoor van heiligen en pelgrims'. Dit begeleidend schrijven in boekvorm biedt per wandelroute inspirerende verhalen over het gebied dat deze wandelgids bestrijkt.
De wandelgids is gebaseerd op het Wandelknooppunten-netwerk. De routebeschrijving in de wandelgids is uiterst beknopt, maar het volgen van de als routebeschrijving achtereenvolgens genoemde wandelknooppunten zou moeten volstaan om de beschreven routes goed te lopen.
Wie de vele Friese klooster- en kerkenpaden, schouwpaden, lijk- en dijkwegen van deze wandelroute loopt, maakt kennis met de vele sprekende getuigen uit vervlogen tijden van middeleeuwse kloosterorden in Fryslân. Dit Bonifatius Kloosterpad belicht de rijke Friese geschiedenis van kloosters en landschappen, en toont je al wandelend ook de relatie tussen beide zaken.
Met het bewandelen van alle 25 routes van deze wandelgids gaan Durkje en ik op voetreis tussen uitersten, die de verbeeldingskracht van de pelgrim voedt en inspireert.
Omleiding
Voor vandaag hebben we de twaalfde - en daarmee laatste - etappe van deze gids op het wandelprogramma staan, met een afstand van 24,73 kilometer.
Om te voorkomen dat we vandaag voor dit traject twee auto's moeten gebruiken, willen we vanmorgen vroeg met de auto naar het NS-station van Wolvega rijden. We zijn om 7:20 uur - dus mooi op tijd - vertrokken voor de trein van 8:28 uur vanuit Wolvega, maar een wegblokkade gooit roet in het eten. Aan de zuidkant van Leeuwarden kunnen we helaas de A12 niet op, en de omleidingsborden geleiden ons Leeuwarden binnen, en daar zijn dan vervolgens geen omleidingsborden. Omdat we niet weten waar de stremming precies is, zit er niet veel anders op dan via Drachten en Heerenveen naar Wolvega te rijden. Als we bij Heerenveen arriveren, weten we zeker dat we die trein van 8:28 uur vanuit Wolvega niet gaan halen, dus besluiten we de auto achter te laten in Heerenveen, om dan maar vanmiddag met de trein van Wolvega naar Heerenveen terug te rijden. Kortom, niet beginnen met de treinreis, maar afsluiten met de treinreis.
Een zacht-winterse wandeldag
Deze Etappe 12 kreeg als titel: 'Heerenveen naar Wolvega' met als subtitel: 'Kloostererfenis onder asfalt verborgen'. De subtitel verwijst naar het voormalige kloosterterrein van het Convent van Schoten, van de Duitse Ridderorde, dat momenteel voor een deel is geasfalteerd met eigentijdse asfaltwegen in en rond het huidige Oudeschoot.
Om 8:30 uur parkeren we de auto vlakbij het treinstation van Heerenveen, want hier begint de twaalfde etappe van het Bonifatius Kloosterpad.
De temperatuur is vanmorgen bij vertrek 3 graden Celsius. Het is bij vertrek vanuit Feinsum nog donker, en er hangt een behoorlijk dichte mist, maar als we vertrekken in Heerenveen is het al licht en van de mist is in Heerenveen niet veel te zien. Het blijft nagenoeg de hele dag zwaar bewolkt, maar in het laatste uur vlakbij en in Wolvega breekt de zon toch heel even door tussen het dikke wolkenpakket. De wind neemt vandaag iets aan kracht toe, maar blijft mild, dus al met al is het een zacht-winterse wandeldag.
Heerenveen
Nadat we ook langs het Heerenveense voetbalstadion zijn gelopen, gaan we onder de A32 door. We komen dan in de Heerenveense nieuwbouwwijk Skoatterwâld, die we van noord naar zuid doorkruisen over de Johan Willem Frisolaan. Via de Prins Bernhardweg, de Emmalaan en voorbij de Koningin Julianaweg komen we in en gaan we door het bosperceel van Landgoed Oranjewoud, dat langs de A32 ligt. Ter hoogte van het Landhuis Veenwijk gaan we weer onder de A32 door, om dan in Oudeschoot aan te komen, bij de op een verhoging van het voormalige kloosterterrein gebouwde dorpskerk.
Via de brug van de Wolvegasterweg steken we de Fries-Saksische grensrivier de Tjonger over, en op dat moment laten we Oudeschoot - en ook Heerenveen - achter ons.
Langs Tsjonger of Kuunder
Aan de overzijde van de A32 volgen we het Tjongerpad langs de rivier de Tjonger, die ook wel Tsjonger, Kuunder en Kuinder wordt genoemd. Rechts van het pad ligt een uitgestrekte zandwinput en we lopen langs de links nog in de berm liggende ijzeren buizen - ogenschijnlijk vergeten - die ooit zijn gebruikt om het baggerzand van de winput naar verderop gelegen locaties te pompen.
We volgen de Tjonger, tot aan de rivierbrug ten zuiden van de plaats Mildam. Daar buigen we af naar het zuiden, en dan passeren we al spoedig 'De Geele Bosch', een grote IJsboerderij tevens Camping. Tot onze verrassing staan er allerlei reclameborden langs de weg, met daarop de mededeling dat de Camping open is voor verschillende 'To Go'-producten, zoals warme chocolademelk en koffie, met ook bijvoorbeeld appeltaart. Bij de campingreceptie kunnen we een bestelling plaatsen, en daar worden we gastvrij ontvangen en voorzien van een flinke kop koffie met warme appeltaart, kortom een ware traktatie, en bovendien een enthousiast verhaal van gastvrouwe Ella, vol passie voor haar werk.
Rondom Ter Idzard
Na deze energie-boost gaat het op naar Ter Idzard. Vlak bij de laatgotische Sint-Bonifatiuskerk lopen we eerst in oostelijke richting het dorp uit, om verderop in zuidelijke richting naar het Scheenebospad te lopen. In het Scheenebos ontmoeten we twee mannen met een prachtige roofvogel op de arm. De jongeman blijkt valkenier te zijn, en hij maakt momenteel even een wandeling door het bos met zijn mooie Woestijnbuizerd. Vanwege de huidige vogelgriep mag de roofvogel niet rondvliegen, maar een korte boswandeling - met de vogel kort vastgebonden aan zijn arm - wordt door hem acceptabel geacht.
Via het Bospad lopen we terug - in noordelijke richting - naar Ter Idzard.
Door de tunnel van de Scheeneweg gaan we ten westen van Ter Idzard onder de A32 door, en dan naderen we de eindbestemming van het Bonifatius Kloosterpad - Wolvega - al.
Laatste etappe-kilometers van het Bonifatius Kloosterpad
Als we door het bosperceel langs de A32 lopen, lukt het de zon om af en toe even prachtig tussen de wolken door te schijnen, de bospaden in een mooi zacht zonlicht zettend.
Het bospad eindigt bij de Hoofdweg in Wolvega. Dan hoeven we door de woonwijken alleen nog maar in een rechte lijn naar de spoorlijn Meppel-Wolvega te lopen.
Als we bij de Heilige Franciscus-kerk de spoorlijn oversteken, is het bijna 14:00 uur, en zo rond 14:00 uur arriveren we bij het NS-station van Wolvega.
Onze trein vanuit Wolvega terug naar Heerenveen vertrekt over iets minder dan een half uur, dus we hebben nog voldoende tijd om op een bankje op het lege perron in een lichtwarm zonnetje en uit de wind nog iets te eten en te drinken, alvorens we met onze mondkapjes op de trein instappen, waarmee we in slechts enkele minuten met hoge snelheid weer terugrijden naar het treinstation van Heerenveen.
We hebben vandaag dus de laatste etappe van het ongeveer 200 kilometer lange Bonifatius Kloosterpad gelopen, en van de wandelgids van deze kloosterpad-route resteren voor Durkje en mij nog slechts twee wandelrondes, namelijk ééntje rond Wolvega en nog één bij Dokkum. Die twee rondjes gaan we binnenkort nog wel eens lopen, om daarmee alle wandelingen van deze Friese wandelgids te voltooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten