I'll push you

Dinsdag 12 juni 2018

Cover van het boek 'I'll push you'

Woord en daad
Justin Skeesuck en Patrick Gray groeien samen op in het Amerikaanse Idaho. Al vanaf hun vroegste jeugd zijn de twee hecht bevriend, en samen zoeken ze vaak het avontuur op.
Justin is door een progressieve neuromusculaire, verlammende ziekte aan zijn rolstoel gebonden. Desondanks oppert Justin het idee om de Spaanse Camino Franchés naar Santiago de Compostela in zijn rolstoel af te leggen; een meer dan 750 kilometer lange pelgrimsroute van het Franse Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela.
Als Patrick dit hoort, reageert hij impulsief met: "I'll push you!"
Zo gezegd, zo gedaan, maar deze belofte van Patrick aan zijn vriend Justin, blijkt het begin te zijn van een bijzonder verhaal.

Twee vrienden, een rolstoel, en hun weg naar Santiago de Compostela
Dat verhaal is door Justin en Patrick samen opgetekend in hun boek 'I'll push you', inmiddels een internationale bestseller; in het Nederlands vertaald door Jolinda van Leerzem.
Het is een bijzonder verhaal vol vriendschap, geloof en vertrouwen. Een persoonlijk reisverslag van deze twee Amerikanen, als het ware ook een indringende documentaire in boekvorm.
Voor sommige mensen is hun pelgrimstocht naar Santiago de Compostella vooral een sportieve uitdaging, maar voor de meeste pelgrims blijkt het gaandeweg bovenal ook een spirituele reis te worden.
Voor Justin en Patrick was deze uitdaging extra groot, want doordat Justin aan de progressieve spierziekte (MAMA genaamd) lijdt, kan Justin zijn armen en benen niet meer bewegen. Naast de lichamelijke belasting die een pelgrimage voor iedereen al met zich meebrengt, moest Patrick ook zijn vriend Justin in een aangepaste rolstoel voortduwen, en hem onder andere elke dag wassen, in en uit bed tillen, hem voeden en aan- en uitkleden; kortom 24 uur per dag klaarstaan, elke pelgrimsdag opnieuw.

Over echte mensen, die eerlijk vertellen
Zo gaan ze zes weken voort, over een afstand van ruim 750 kilometer, gehinderd door alle lichamelijke beperkingen, onderweg bijzondere ontmoetingen belevend met kleurrijke personen, en met ondertussen voortdurend hun eigen diepe innerlijke strijd.
Deze pelgrimage loopt dan ook uit op de moeilijkste en belangrijkste weg die beide mannen samen ooit zijn gegaan.
Dit boek laat zien wat het betekent om in gemeenschap met elkaar te leven en onthult wat er kan gebeuren als we elkaars lasten dragen.

Droom groot!

• Er is nog genoeg wat ik wél kan en daar ga ik me op focussen.
• Elk flintertje onafhankelijkheid is waardevol.
• Als dit iets is wat je graag wilt, moet je het doen!
• Misschien bestaat het juiste moment niet, alleen de juiste motivatie.
• Het begint altijd met het waarom. Als het waarom sterk genoeg is, zal het hoe ook wel goed komen.
• Wat ooit een slecht idee was, is nu een mogelijkheid.
• Er spreekt enorm veel hoop uit en die is het delen waard. De wereld moet weten dat er hoop zoals deze bestaat.
• Sterfelijkheid verandert op een bepaalde manier je perspectief.
• Het leven is kort en kostbaar. We moeten het beste maken van wat we hebben.
• Het onmogelijke is mogelijk!
• Soms is rechtdoor de enige weg om ergens doorheen te komen.
• Ik heb vandaag een berg beklommen in mijn rolstoel. Wat heb jij gedaan?
• We zijn blij om weer terug op het pelgrimspad te zijn.
• Denk eraan: altijd twee keer meten, één keer zagen. Dit geldt voor houtbewerking en voor het leven.
• De God in wie ik geloof, is een God van liefde en mededogen.
• Neem je tijd, evalueer en leer van je fouten.
• Het is gemakkelijk om de weg van de minste weerstand te nemen in de hoop dat het na de bocht gemakkelijker wordt.
• Bijnamen als uitdrukking van genegenheid hebben iets krachtigs.
• Het is een dapper en mooi iets om jezelf zo geheel aan iemand te geven.
• De gebeurtenissen uit ons verleden en de relaties die voorbij zijn, maken nieuwe dingen mogelijk, goede en slechte.
• De Camino heeft een geheime eigenschap waardoor volslagen vreemden vaak nog voor het einde van de dag in vrienden veranderen.
• Acht uur samen lopen betekent ruim voldoende tijd om dingen te delen.
• Behalve dat er een overvloed aan waardevolle tijd is en slechts minimale afleiding, neigen de mensen op de Camino er ook naar de openheid en eerlijkheid op te zoeken. Ze omarmen de gemeenschappelijkheid waarbinnen relaties waardevol zijn. Dit is een omgeving waarin pelgrims zich veilig voelen.
• Op de Camino leer ik een ander verhaal te vertellen. 
• Ieder kind draagt wel een zweem van pijn met zich mee.
• We zijn allemaal waardevol en kunnen ervoor kiezen om onderdeel te zijn van een gemeenschap die veiligheid en liefde biedt.
• De kerk is slechts een plaats geworden om op zondagochtend een paar uur naartoe te gaan, in plaats van een levendige gemeenschap van mensen die toegewijd zijn aan het gemeenteleven en aan liefde voor elkaar.
• We worstelen allemaal, we hebben allemaal een vorm van duisternis in ons leven - uit het verleden of uit het heden. 
• Die verschrikkelijke dingen zijn mij dan wel overkomen, maar ze zullen me niet verslaan.
• Op het pelgrimspad heb ik niets aan koppigheid. Ik ben volledig aan de genade van anderen overgeleverd.
• Een goede vuistregel als je iemand in een rolstoel wilt helpen, is om het eerst even te vragen.
• Op de Camino hebben we obstakels, angst en twijfels overwonnen door de kracht en de liefde die we elkaar in overvloed geven. We hebben onderweg relaties opgebouwd door anderen deelgenoot te maken van onze kwetsbaarheid en eerlijkheid.
• We verwelkomen de stilte, niet omdat we even pauze nodig hebben na elkaars woorden, maar omdat de stilte die we delen op een bijzondere manier van ons is. Stilte zorgt voor troost en rust.
• Elk moment dat we even tot stilstand komen in de aanwezigheid van anderen en dankbaar zijn voor de tijd, schoonheid en vreugde die ze te bieden hebben, vieren we sabbat.
• Dit is wat de Camino op allerlei manieren biedt: een verlengde sabbat waarop ieder mens weer in verbinding kan komen met de persoon die hij is en zoals God die schiep.
• De vrijheid, de eenvoud en het gevoel van verbondenheid schenken een vreugde die in mijn dagelijks leven zo vaak ontbreekt.
• Als volwassenen vergeten we al gauw het belang van het samen tijd doorbrengen.
• Ons investeren in elkaar vraagt opoffering.
• We zijn wat doen, niet wat we zeggen dat we zullen doen.
• Een gemeenschap van personen is bij elkaar gekomen om samen te eten en juist die dingen te delen die noodzakelijke energie en steun zullen geven om weer verder te kunnen.
• Anderen dienen en liefhebben is de enige manier om duisternis, die het leven ongetwijfeld zal geven, te overwinnen. Daden van onvoorwaardelijke liefde kunnen een licht laten schijnen in het leven van zowel de gever als de ontvanger. Een licht krachtiger dan elke duisternis.
• De hunkering naar menselijke verbondenheid is voor veel pelgrims de reden dat ze op de Camino zijn. Maar bewuste, volledige toewijding is soms moeilijk.
• Kinderen kunnen zoveel doorzettingsvermogen bezitten, zo veel blijdschap en zo veel aanvaarding. Ik besef heel goed dat ze een kostbaar geschenk zijn.
• Ik had de keuze: in woede óf in aanvaarding leven. Ik koos voor het laatste.
• Iedere interactie met onze kinderen is een mogelijkheid om vertrouwen te kweken, verantwoordelijkheid te tonen en liefde te laten zien.
• In ieder situatie schetsen onze woorden, daden en ons gedrag een beeld waaraan onze kinderen zich spiegelen.
• De Camino heeft mij wel duidelijk gemaakt: ik wil dat mijn leven liefde uitstraalt, opoffering, mededogen en respect voor relaties.
• Ik wil niet meer terug naar wie ik was.
• In veel gevallen is het wonder niet de afwezigheid van strijd, ziekte of pijn; het is de aanwezigheid van genade en zekerheid, het vermogen om de strijd, het onbekende of een langzame dood zonder angst tegemoet te treden.
• Simpelweg op God wachten en boos worden als Hij zich niet laat zien op de manier zoals wij dat willen, is een verkeerde interpretatie van voorzienigheid.
• Er zijn zoveel dingen gebeurd door de handen en voeten van anderen.
• Wij zijn de frontlinie van Gods voorzienigheid voor de wereld.
• Elk menselijk contact, elke relatie is een kans om een ander iets te bieden, om te voorzien in tijd, energie, middelen, hoop, liefde, mededogen of genade. Hieraan zit geen grens, evenmin aan wat anderen ons kunnen bieden.
• Ik vond het belangrijk dat jullie wisten wat voor uitwerking die dag op mij heeft gehad.
• De beste manier van leiden is soms een stapje opzij zetten.
• Wanneer je iemand de kans ontneemt om je te helpen, dan ontneem je hem de vreugde in het leven.
• Er zit zoveel vreugde in geven en anderen helpen. Een vreugde die God in gedachten had voor ons allemaal.
• God heeft me laten zien dat ik anderen een krachtig geschenk kan geven, namelijk simpelweg liefhebben door mijn daden, door zijn handen en voeten te zijn.
• Als ik wil leven in vertrouwen, moet ik de geschenken waarin God voorziet aanvaarden.
• Als ik eindelijk mijn beperkingen accepteer, begin ik te beseffen dat mijn kwetsbaarheid mijn grootste kracht is.
• Wanneer ik trots boven kwetsbaarheid verkies, kom ik erachter dat op mijn eigen kracht vertrouwen, mij zwak maakt.
• Ik ben klaar voor het weerzien van mijn vrouw, maar ik ben niet klaar voor het afscheid nemen van deze mensen, van deze levenswijze.
• Ik weet niet hoe het in de hemel zal zijn, maar ik vermoed dat we er vandaag een glimp van opvangen.
• Jij maakt mij in alle opzichten een beter persoon en door jou zie ik hoeveel God van mij houdt.