Pelgrimeren van Grases (Casquita) naar Gijón

Start van de Camino de la Costa in het buurtschap Casquita bij Grases

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino de la Costa & Irún – Santiago de Compostela

Camino de la Costa van Grases (Casquita) naar Gijón

Dinsdag 19 juli 2016 – 22,6 km.
Dag 24: 465,3 – 487,9 km

Camino de la Costa als vervolg op Camino del Norte

1e deel Camino del Norte (2014)

Na drie reisdagen met de auto en de caravan van Stiens naar Camping San Pedro de la Ribera nabij het noord-Spaanse Soto de Luiña - met aansluitend gisteren nog een rustdag - is het vandaag dan eindelijk zover dat Durkje en ik het pelgrimspad van de Spaanse camino weer op kunnen. Dit jaar zijn we van plan om de Camino de la Costa te lopen, die de voortzetting vormt van de Camino del Norte tussen Irún en het buurtschap Casquita, onder de rook van het dorpje Grases.

De Camino de la Costa (2016) is de noordelijke route, en de zuidelijke route is de Camino Primitivo (2015)

In 2014 hadden we het eerste deel van de Camino Primitivo tussen Grases (Casquita) en Oviedo al gelopen, en vorig jaar hebben we de Camino Primitivo van Oviedo naar Santiago de Compostela uitgelopen. Daarmee hebben we ene variant van de noordelijke (norte) camino dus geheel gelopen, en toen de gehele Via Podiensis van het Franse Le Puy-en-Velay naar het Spaanse Santiago de Compostela volbracht.

Voor dit jaar staat dan tenslotte nog de Camino de la Costa, deels langs de noordwestkust van Spanje, in de planning. Daarmee gaan we de andere variant van de noordelijke (norte) camino dus geheel gelopen, om daarmee nogmaals – maar dan via de kust (costa) - de gehele Via Podiensis van het Franse Le Puy-en-Velay naar het Spaanse Santiago de Compostela te voltooien.

Casquita bij Grases

Durkje en ik staan vanmorgen op om 6.30 uur. Na het ontbijt rijden we met onze auto vanaf de camping in San Pedro de la Ribera naar de stad Gijón. Daar parkeren we de auto in de parkeergarage van Poniente, die aan het strand langs de route van de Camino de la Costa ligt.

Over de boulevard lopen we het stadscentrum van Gijón in, waar we een taxichauffeur vragen of hij ons naar Grases (Casquita) wil brengen. We moeten hem eerst nog wel uitleggen waar dat ligt (nabij Villaviciosa), en we moeten hem voorbij Villaviciosa ook nog wel op de goede route houden, maar we komen spoedig aan bij de kapel op de T-splitsing in Grases (Casquita), waar de Camino de la Norte zich voor het vervolg opsplitst in de Camino Primitivo en de Camino de la Costa.

Drie nationaliteiten en drie camino’s

Dan staan we om 9.30 uur met zijn tweeën op deze stille T-splitsing; niemand te zien. Of toch wel, want uit de richting van Villaviciosa komen twee pelgrims aanwandelen. Het is een jonge Canadese en een al oudere Amerikaanse, die de Camino de la Norte en de Camino Primitivo samen willen afleggen. Ze zijn tamelijk enthousiast als ze ontdekken dat ze nu op het lang verwachte splitspunt van de drie camino’s zijn gekomen, en ze willen vooral ook mijn pelgrimshoed van alle kanten fotograferen, onder het uitroepen van verrassing over de voor hen inmiddels ook al bekende plaatsen op de Camino Franchés.

We wisselen met zijn vieren pelgrimservaringen uit, maken enkele foto’s, en nemen dan afscheid van elkaar. De Canadese en de Amerikaanse gaan vanaf hier samen de Camino Primitivo op, en wij beginnen hier aan de Camino de la Costa.

We beginnen bij de bermpaal die de weg wijst naar Oviedo, en die voor ons (ook) de weg wijst naar Gijón.

Direct daarna passeren we het plaatsnaambord van het buurtschap Casquita.

Uit het dal de Alto de la Cruz op

Buiten Casquita nemen we een mooi wandelpad dat ons door het dal voert. We passeren vervallen woonhuizen en boerderijen, met ook hier de ons welbekende hórreos, de oude graanopslagplaatsen, gebouwd op hoge stenen palen.

De route begint al heel mooi over de hellingpaden van deze vallei in Asturië. Op een gegeven moment gaan we op een asfaltweg onder een autosnelweg door, en verderop gaan we over een andere autosnelweg heen.

Dan begint een lang, steil en zwaar klimmend traject. We moeten nabij het buurtschap Niévares namelijk de meer dan vierhonderd meter hoge Alto de la Cruz (436 m) op. Het is al warm vandaag, het waait bijna niet, dus de atmosfeer is benauwd, en dan is een dergelijke stevige klim – zeker op een eerste wandeldag – een behoorlijk uitdaging. De temperatuur loopt vandaag op tot in elk geval 29 graden Celsius, maar plaatselijk is het zeker ook flink boven de 30 graden Celsius uitgekomen. Maar we zetten door en komen uiteindelijk boven op de col van de Alto de la Cruz.

Als we aan de afdaling beginnen, krijgen we een prachtig uitzicht in de richting van de kust. Daar ergens moet de stad Gijón aan de zeekust liggen.

Koffie in bar Pepito in Peón

Vanaf de col gaat het alsmaar naar beneden. We verlaten de asfaltweg om dan verder naar beneden te gaan over eerst een rotsachtig smal pad, en vervolgens over een veel groener hellingpad.

We passeren een boerderij die tegen de helling van deze heuvel is gebouwd.

Dit mooie pad brengt ons naar het dorpje Peón, waar we van plan zijn te pauzeren in bar Pepito. Het is de eerste horecagelegenheid die we vandaag passeren, dus hier drinken we een kop koffie. Nu zien we ook dat we beslist niet alleen zijn op deze camino, want we begroeten hier toch in elk geval zo’n twaalf komende, zittende en gaande andere pelgrims. Allen gebruiken ze deze  pleisterplaats als pauzeplek.

Over de Camino de la Llosa de El Curviellu op

Na deze koffiepauze lopen we het plaatsje Llantáu in, en ook al heel snel weer uit, waar we het dorpje Bárcena in lopen.

We verlaten al spoedig weer de doorgaande asfaltweg, om dan te beginnen aan onze tweede beklimming vandaag, die van El Curviellu, 268 meter hoog. Over mooie, maar toch ook steile en hier en daar drassige hellingpaden klimmen we heuvelopwaarts, tot we de col bereiken op de doorgaande asfaltweg.

We volgen de asfaltweg over de col, en krijgen verderop een prachtig vergezicht over de stad Gijón aan de Spaanse noordkust.

Verderop passeren we nog een woning met een prachtige oude gevelsteen, met daarop de pelgrimssymbolen van drie Jacobsschelpen en een zwaardkruis.

Deva en Somío en Cabueñes

Zo langzamerhand naderen we onze dagbestemming Gijón. We nemen nog een theepauze op het zwembadterras van de grote en drukke gemeentecamping van Deva.

Voorbij Deva gaan we door het doolhof van de woonwijk Somió, een wijk waar veel grote woningen (villa’s) staan.

Als we door het dorpje Cabueñes lopen, hebben we voortdurend het uitzicht op het enorme gebouwencomplex van de Universidad Laboral van Gijón. De 122 meter hoge toren ‘Torre del Reloj’ steekt ver boven de overige bebouwing uit, maar ook de rest van het grote gebouw is prominent in de omgeving aanwezig.

We passeren in Somió ook een eerste refugio.

Aankomst in Gijón

Waar de Rio Piles in de richting van het strand en de boulevard stroomt, wandelen we de stad Gijón binnen.

Langs deze ondiepe rivier lopen we naar het strand en de boulevard.

Dan volgt om 16.15 uur een hele lange route over een zonovergoten boulevard, met uitzicht op de zee en op het drukbevolkte strand. We naderen Cimadevilla, de oude binnenstad van Gijón, die is gebouwd op een in zee uitstekend stuk land.

Ter hoogte van Cimadevilla wandelen we over het grote Plaza Mayor, het indrukwekkende oude stadsplein van Gijón. 

Daarna lopen we voorbij Cimadevilla weer verder over de boulevard langs de jachthaven en Playa de Poniente. Hier hebben we vanmorgen onze auto geparkeerd. We gaan om 17.00 uur de parkeergarage in om onze auto af te halen, en dan rijden we vanuit Gijón terug naar onze caravan op de strandcamping in San Pedro de la Ribera.

We hebben onze eerste pelgrimsdag op de Camino de la Costa achter de rug. Op deze hele warme dag hebben we de eerste 22,6 kilometers gelopen. De kop is eraf, maar het was wel een pittige eerste wandeldag. Morgen gaan we weer verder.