Pelgrimeren van Unquera naar Llanes

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela
Camino del Norte > Irún – Santiago de Compostela
Van Unquera naar Llanes
Zaterdag 26 juli 2014 – 25,3 km.
Dag 19: 369,9 – 395,2 km


Over de krijtrotsen bij het Monumento Natural de los Buffones de Arenillas

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Direct klimmen in Asturië

De auto brengen Durkje en ik vandaag van Santillana del Mar naar Unquera. Bij de brug over de rivier de Deva begint onze wandelroute vandaag.
Over een afstand van 25,3 kilometer lopen we van Unquera naar Llanes. Als we de rivier oversteken vanuit Unquera verlaten we Cantabrië en lopen we aan de overzijde van de rivier in het dorpje Bustio de Spaanse streek Asturië binnen.
We beginnen dan direct aan een stevige klim richting Colombres, dat twee kilometer verderop boven op de heuvels ligt.
We zijn nog maar net onderweg met deze klim, als we van boven twee bekende pelgrims op ons af zien komen. Zij hebben ons ook al herkend, want ze zwaaien ons tegemoet. Het zijn de twee Tsjechische pelgrims, de zusters Lenka & Eva. Ze vertellen dat ze nu naar beneden lopen, naar Unquera, omdat ze daar de bus willen nemen naar Llanes, omdat ze niet de hele dag langs de drukke verkeersweg N634 willen lopen, en omdat ze vandaag alle tijd willen nemen om de stad Llanes te bekijken. Zij gaan naar beneden, en wij dus door naar boven.
Bij een kleine kapel onderweg naar boven staat een oude Spaanse man.
Hij begroet ons, houdt ons staande, en steekt in het kapelletje twee kaarsen voor ons aan, waarna hij ons om een euro als gift vraagt. We geven hem twee euro, en dan sluit hij het ijzeren toegangshek van de kapel. Binnen branden nu al meerdere kaarsen.
Verderop loopt een kudde ezels te grazen op de heuvelhelling.
Bij een kleine en oude boerenschuur is een man bezig om de koeien van de heuvelhelling bij te voeren met gemaaid gras.

Colombres

Vlak vóór de bebouwde kom zien we links in de verte een mooi herenhuis, de zogenoemde ‘Quinta Guadelupe’, één van de mooiste herenhuizen van Colombres, gebouwd volgens de Latijns-Amerikaanse ‘Indiano-architectuur; het gebouw waarin momenteel het museum ‘Archivo de Indianos’ is gehuisvest: het museum en onderzoekscentrum waar veel te vinden is over de emigratie van de Asturiërs naar Zuid-Amerika in de 19^e en 20^e eeuw.
Dan wandelen we na een lange klim van twee kilometer de bebouwde kom van Colombres binnen.
Eén van de eerste gebouwen die we in dit dorp passeren, is de refugio. Zo’n 15 Spaanse jeugdigen lopen druk pratend rond het gebouw.
Bij de uitgang ontmoeten we de Duitse pelgrim Mike, die hier vannacht heeft overnacht met de twee Tsjechische zusters en met een Hongaarse pelgrim, Sebastian genaamd. Ze zijn ontevreden over deze herberg: te duur en te lawaaierig.

El Peral

Met zijn vieren wandelen we door Colombres, en zetten we vanaf een bejaardenhuis de afdaling in over een mooi veldpad.
Onderaan deze heuvel wandelen we het dorpje El Peral binnen.
Vanuit El Peral moeten we langs de drukke N634 verder.
Het volgende dorpje langs de N634 waar we doorheen wandelen, is La Franca. In een hoek van het terras van een café langs de weg staat een houten pop van een pelgrim.
La Franca is maar klein, dus we laten het al snel weer achter ons.
Buiten La Franca gaan we verder over een halfverhard pad, dat ons op een zeker moment onder twee hele hoge viaducten doorvoert, die nog in aanbouw zijn. Een behoorlijk lang deel van dit traject staat in het teken van nieuwe aanleg van wegen.
Als we weer langs de N634 lopen, krijgen we uitzicht over de Cantabrische Zee.

Buelna

Enkele kilometers lang loopt de Hongaarse pelgrim Sebastian met ons mee. Hij vertelt dat hij uit Boedapest komt, en dat hij daar zijn Bachelor degree heeft gehaald. Straks in september komt hij naar Nederland, om aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam te gaan studeren voor zijn Master degree Strategic Management. Hij heeft nog enkele praktische vragen over bijvoorbeeld de taal, over de mogelijkheid om een baantje naast zijn studie te krijgen en over de studentenhuisvesting in Nederland. Ondertussen wandelen we langs de N634 door het dorpje Buelna.

Pendueles

Eindelijk bij het dorp Pendueles kunnen we de drukke verkeersweg van de N634 verlaten. Durkje en ik willen in het nieuwe café van Pendueles een koffiepauze nemen, en Sebastian gaat door, want hij wil vandaag in elk geval nog verder lopen dan Llanes.
Na een aangename koffiepauze gaan we verder, op zoek naar de plaats waar we Pendueles moeten verlaten. De oorspronkelijke route naar Llanes loopt nog geheel langs de drukke N634. Maar er is nog een aantrekkelijker alternatief mogelijk. Vanaf Pendueles volgt de Camino del Norte namelijk de E9, een lange afstandswandeling, die langs de kust naar Llanes gaat, tussen weiden, langs stranden en kliffen. Deze route is bijna 2,5 kilometer langer dan de historische  N634-caminoroute, maar qua landschap veel aantrekkelijker, daarom hadden Durkje en ik al besloten die alternatieve E9-route van de Camino te volgen. Vlak bij de bar El Rubinu vinden we het straatje dat we door moeten om op de kustroute van de E9 verder te kunnen gaan. Dat is hier – en verderop – goed gemarkeerd met de welbekende wit-rode strepen en met de gele camino-pijlen.

Strandcamping La Paz van Vidiago

Vlak buiten Pendueles halen we een vader met een groep kinderen in, die met zijn allen naar het strand van Vidiago wandelen.
Dit pad gaat slingerend door een schitterend landschap.
Hier en daar moeten we rond de uítstekende rots van een heuvel.
En dan arriveren we bij een camping. Het is de immense camping La Paz, die in meerdere etages is opgebouwd. Wij lopen eerst langs het lager liggende deel van deze camping, waar ook meerdere Nederlanders momenteel kamperen. We spreken één van hen.
Als we om dit deel van de camping heen zijn gelopen, en ook voorbij het parkeerterrein zijn, komen we bij het strand van Vidiago; een prachtig plekje aan de Cantabrische Zee.

Rotskust

We gaan verder over de kustroute door een heuvelachtig en rotsachtig gebied. We passeren een groep paarden met twee veulens.
Het wandelpad slingert schitterend door dit heuvelachtige landschap. Een dissonant is echter dat we ook zwartgeblakerde resten zien van een brand, als schril contrast boven de overwegend witgekleurde onderliggende rotsen.
Als we weer op flinke hoogte zijn gekomen, krijgen we een prachtig uitzicht over de rotskust van de Cantabrische Zee; een schitterend gezicht.

Monumento Natural de los Buffones de Arenillas

Daarna komen we bij de beroemde Buffones de Arenillas.
Het gaat hier om een natuurverschijnsel, waarbij het krachtige zeewater in de loop der jaren het kalk uit de rotsen heeft gespoeld, waardoor grote en hele diepen gaten zijn uitgesleten in deze kalkrotsen.
We kunnen naar deze kloof lopen, en er ook omheen lopen.
Uit de diepte van deze lange rotsspleet komt af en toe het brullende geluid van het klotsende zeewater. De waterstand is echter niet zo hoog, en de branding is momenteel niet zo sterk dat het zeewater omhoog wordt gestuwd als een soort geiser vanuit de rotskloof. Tot op de bodem van de rotsspleet is alles momenteel droog. Alleen het bulderend geluid dat van beneden omhoog komt, geeft aan dat er onder ons het een en ander aan de hand is.
Als we om de kloof heen lopen, kunnen we aan de zeekant ook de hoog oprijzende kliffen zien van deze hoge rotskust.

De Purón
We volgen het vervolg van dit wandelpad, daarbij af en toe ondersteund door de gele camino-pijlen van onze pelgrimsroute.
We komen langs de diepe vallei waarin de rivier de Purón naar de zee stroomt.
Langs het slingerende steentjespad staan prachtige planten in bloei, al met al een kleurrijk geheel op deze hele warme zomerdag.
We dalen af naar een smalle brug waarmee we de rivier de Purón oversteken.
Aan de overzijde van deze rivier staan langs de rivieroever prachtige planten volop in bloei.

Andrín

Het volgende dorp waar we naar toe wandelen, is Andrín. Via een heel mooi pad tussen met rotsstenen ommuurde weiden wandelen we samen met een Spaanse pelgrim het dorpje Andrín binnen.
Bij de kerk willen we op een café-terras pauzeren, te midden van enkele oude Spanjaarden, die hier in zondagse kledij op het terras zitten. Als ik thee wil bestellen, krijg ik bij de ingang van het café te horen dat het café gesloten is voor het publiek. Daarna legt hij me in de Franse taal uit, dat men hier momenteel treurt omdat grootvader is overleden. Dat overlijdensgeval in de familie is de reden dat het café vandaag voor het publiek is gesloten.
Verderop in het dorp is nog een ander café; daar kunnen we wel terecht voor een heerlijke kop thee, en een hapje eten. In de schaduw te midden van dorpsbewoners, van enkele toeristen, en van een viertal andere pelgrims pauzeren we hier.
Daarna vervolgen we onze weg, zoals de Camino hier de E9 volgt, aangegeven door mooie betonnen wegwijzers van de E9, waarop de gele camino-pijlen nadien als toevoeging zijn geschilderd.
We wandelen Andrín uit.

Panorama van La Ballota

Zo langzamerhand is het bijzonder warm geworden, waarschijnlijk wel over de 30 graden Celsius. We drinken vandaag erg veel, en hebben nog maar net genoeg drinken bij ons om de hele dag zonder dorst door te komen.
Vanuit Andrín volgt een stevige klim naar de kust. We krijgen op een uitzichtspunt een schitterend zeezicht over het strand van La Ballota.
Niet alleen het strand en de kliffen zien we, maar in de verte zien we ook alvast de stad Llanes aan de Golf van Llanes liggen.

Senda Costera

We volgen nu de Senda Costera, het kustpad van de E9 en van de Camino, met Llanes als bestemming.
De uitzichten die we hier over de kust, over de zee en over Llanes krijgen, zijn schitterend, en alleszins de moeite van het vele klimmen en dalen waard.
We gaan hoog boven het kustdorpje Clue langs.

Christo de Camino

Het hooggelegen en steeds maar dalende en weer steigende kustpad rondom de nog hoger gelegen golfbaan, brengt ons ter hoogte van Llanes bij de eveneens hooggelegen kapel van Christo de Camino.
Tegenover de kapel staat een ruïne, van een gebouw, waarvan niet meer is te zien wat het ooit is geweest.
Naast de kapel begint een heel mooi bospad, waarover we afdalen naar de stad Llanes.

Llanes

Nog even en dan zal deze afdaling ons in de bebouwde kom van Llanes brengen.
Daar vinden we onze weg gemakkelijk, door de markering van de gele Jacobsschelp op de blauwe achtergrond te volgen.
Vlak vóór het voetgangersgebied van het centrum van Llanes is een taxi-plaats, waar op dat moment ook een taxi staat te wachten op klanten. Omdat het nu al 15.30 uur is, we nog boodschappen moeten halen in Unquera en we daarna nog terug moeten rijden naar onze camping in Santillana del Mar, besluiten we om nu nog niet het stadscentrum in en door te lopen, maar direct de taxi te nemen, terug naar Unquera.