Pelgrimeren van Zarautz naar Deba

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela
Camino del Norte > Irún – Santiago de Compostela
Van Zarautz naar Deba
Dinsdag 8 juli 2014 – 22,9 km.
Dag 3: 43,9 – 66,8 km

Ontmoeting met Amerikaanse en Nieuwzeelandse pelgrims

 

Starten vanaf de camping

Om 8.00 uur zijn we klaar voor vertrek voor onze tweede wandeldag. Durkje en ik hebben het vandaag gemakkelijk, want we kunnen vanaf onze kampeerplaats op Gran Camping Zarautz vertrekken. We verlaten de camping aan de zeezijde en lopen dan op een lager gelegen pad onder langs onze caravan.
Op het jongerenkamp - dat vol staat met tenten - is het nog muisstil; niemand te zien, dus waarschijnlijk is de jeugd nog in diepe slaap.
We verlaten de camping en wandelen naar beneden in de richting van Zarautz. Achter ons zien we onze caravan staan op de hoge rand van de berg waarop de camping zich bevindt.

Zarautz

We wandelen Zarautz binnen.
In Zarautz kopen we bij de bakker enkele broodjes voor onderweg. Voordat we Zarautz uit wandelen, kijken we ook nog even achter de doorgaande verkeersweg, op de boulevard langs het strand.
Aan de rand van Zarautz passeren we de Santa María la Realkerk. Die willen we van binnen graag bezichtigen, omdat er een pelgrimsgraftombe in de kerk is. De grote kerk is helaas gesloten, dus onverrichterzake verlaten we Zarautz.
Voordat we verder gaan, maakt Durkje eerst nog een kleine strandwandeling, omdat ze één van de wandelstokken door een gat van het hek tussen de kade en het strand op het meters lager gelegen strand laat vallen.
Als ook deze gevallen wandelstok weer terecht is, zijn we klaar voor een wandeling van enkele kilometers langs de zeekust, van Zarautz naar Getaria.
We zijn al een heel eind verder als we over de zee heen, en langs de zeekust, nog steeds onze hooggelegen camping in de verte kunnen zien.

Getaria

Talloze mensen wandelen over de brede kustpromenade tussen Zarautz en Getaria. Ouderen, jongeren, wandelaars, joggers en pelgrims lopen heen of weer over dit mooie kustpad.
Al vrij snel is Getaria in zicht.
In een bocht van het voetpad wandelen we Getaria binnen.
Getaria is een vissersstadje met een strand rond de baai aan de oostzijde. De oude kerk torent hoog uit boven de rest van de bebouwing. Een grote rotspunt steekt nog ver de zee in. Op die uitstekende rots staat een vuurtoren, die we vanuit onze caravan elke dag zien.
Door een smal straatje wandelen we naar de San Salvadorkerk.
Binnen zien we dat deze kerk een aantal bijzondere glas-in-loodramen heeft, met alleen maar blauwtinten.
Na dit kerkbezoek gaan we in het smalle straatje van Getaria naar een banketbakkerij-café, waar we een kop koffie drinken met iets lekkers erbij van de banketbakkerij.

Meagas

Bij het verlaten van Getaria volgt een zware klim over een breed steil pad de stad uit.
We lopen naar het buurtschap Meagas, op het begin van een voormalige middeleeuwse weg, die van Geteria naar Zumaia voert, die al in de 14^e eeuw in gebruik was.
Af en toe passeren we een klein buurtschap.

Eten met een handicap in Askizu

Deze oude pelgrimsroute brengt ons naar het dorpje Askizu.
We horen veel kinderstemmen, maar zien eerst nog geen kinderen. Als we om de San Martinkerk heen zijn gelopen, zien we op het pleintje bij de ingang van de kerk een groot aantal basisschoolkinderen in kringen op de grond zitten. We lopen tussen de groepjes door om te kijken of de kerk geopend is.
De leiding èn de kinderen hebben één hand weggestoken in hun t-shirts. Ze zitten te eten. Het lijkt erop dat ze een opdracht hebben tijdens het eten van hun brood, zoiets van: eten met een handicap.
Omdat de kerk gesloten is, lopen we naar een vervallen dorpsboerderij tegenover de kerk. Daar drinken we even iets, alvorens we verder gaan.

Zumaia in zicht

Buiten Askizu splitst het wandelpad zich in twee paden. Het pad linksaf is een GR-route, aangeduid met de welbekende rood-witte strepen; en onze camino-route gaat rechtsaf verder, aangegeven met de gele camino-pijlen.
We lopen over een grote hoogte als we op een gegeven moment in de verte Zumaia zien liggen, een havenplaats aan de rivier Ría del Urola, die hier uitmondt in de Cantabrische Zee.
Via een lange pad rond de berghelling dalen we langzamerhand af naar Zumaia.
Tot nu toe hebben we prima wandelweer gehad, in elk geval droog, maar zo langzamerhand begint het heel licht te motregenen.

Droog lunchen op een Spaanse leugenbank

We wandelen Zumaia binnen via de voetgangersbrug die naast de autobrug over de rivier ligt.
Op het wegdek zien we roestvrijstalen ronde plaatjes, die op het wegdek zijn aangebracht om de route van de camino aan te geven.
Over de promenade langs de oude haven wandelen we naar de tweede rivierbrug.
Aan de overzijde van de tweede rivierbrug komen we in het centrum van Zumaia. Het is hier een drukte van belang. We zoeken een zitplaats om te pauzeren, en vinden die onder een afdakje van de ‘leugenbank’, waarop ook enkele oudere Spanjaarden zitten te praten.
Het afdakje behoedt ons voor het nat worden vanwege de aanhoudende en iets toenemende motregen.

Elorriaga

Na deze lunchpauze wandelen we Zumaia uit. We komen nu in een open bergweidegebied, met hier en daar een boerderij. We hebben tijdens het wandelen regelmatig een prachtig uitzicht over de Cantabrische Zee aan onze rechterzijde.
Over een smalle asfaltweg lopen we hoog over de bergtoppen, -hellingen en kamwegen.
Verderop gaat de asfaltweg over in een steenachtig boerenpad. Prachtig loopt het hier, met schitterende uitzichten aan alle kanten.
De luchten in de verte zijn dreigend, maar het is droog, het waait stevig en de temperatuur is prima voor het wandelen op grote hoogte.
We passeren Elorriaga. Dit was vroeger de enige doorgang tussen Zumaia en het dal van de rivier de Deba, waar we nu naar toe wandelen. Voor pelgrims en wandelaars is dit nog steeds een hele mooie doorgang over de bergen.

Het bos in

Als we na een lange afdaling een verkeersweg zijn overgestoken, gaat het weer steil naar boven, naar een bosperceel. Vooraan in het bosperceel komen we langs een groepje schapen, dat hier vast en zeker niet zou mogen zijn langs de asfaltweg. Waarschijnlijk zijn ze verderop ergens uit een weiland uitgebroken, om zich hier in het begin van het bos in de bermen van de bosweg tegoed te doen aan het verse hoge bermgras.
We verlaten de asfaltweg en gaan dan verder over een glibberig bospad, waarop we voorzichtig moeten lopen, om te voorkomen dat we in de natte bosgrond of over de gladde natte stenen uitglijders maken.

Paarden in het bos

Als we het bos uit komen, moeten we weer een verkeersweg en ook een autosnelweg oversteken, waarna we enkele honderden meters door de smalle berm van de drukke verkeersweg verder moeten.
Gelukkig kunnen we al spoedig deze weg oversteken, om aan de overzijde weer het bos in te duiken. Dan komen we op een gegeven moment op een kruispunt van paden, waar de gele camino-pijlen ontbreken. Aan de overzijde staan drie paarden bij een hek naar ons te kijken. Op dat hek hangt een bordje met daarop in groene kleur de tekst: Camino de Santiago.
We moeten kennelijk dus door dat hek, en tussen de paarden door. Het voorste paard blijft achter en tegen het hek staan waar hij staat, dus ik moet eerst het paard een beetje aan de kant duwen om daarna met het hek enige ruimte te creëren om door het hek heen te kunnen gaan. We lopen tussen de paarden door en gaan verder over het bospad.

Itziar

Ver vóór ons in het bos zien we een groep wandelaars met kleurrijke regenhoezen om hun rugzakken heen. Dat zijn onmiskenbaar de vijf Amerikanen en de Nieuw-Zeelander, die we gisteren onderweg ook hebben ontmoet. Ze lopen langzaam over het gladde bospad, dus we halen ze al spoedig in. Ze volgen ons dan op betrekkelijk korte afstand, totdat we arriveren in het dorpje Itziar. Daarna zien we hen vandaag niet weer.
We bezoeken hier de plaatselijke 16^e eeuwse dorpskerk, die uitnodigend open staat. Deze kerk heeft een 13^e eeuws houtsculptuur, waarin de Maagd van Itziar wordt aanbeden door vissers, zeelieden en pelgrims.

Afdaling

Dan volgt ons laatste stuk van vandaag, van Itziar naar Deba. We lopen over prachtige boerenlandweggetjes, over smalle veldpaden, en hier en daar een graspad. In de berm langs de weg staan prachtige paarsbloeiende hoge distels.
Dan is Deba in zicht. Van bovenaf zien we diep in de verte de rivierhavenmond van de stad Deba liggen.
Vanaf dit moment zetten we de lange afdaling in. We lopen langs een bergweide waar roodbonte koeien met rinkelende koeienbellen staan te grazen.
Ook hier zijn de wegbermen schitterend gedecoreerd met prachtig bloeiende bermplanten.
We passeren een klein Santiago-altaartje, dat is ingebouwd in een dikke tuinmuur. Achter het glas staat een beeldje van Sint Jacob.

De lift van de camino

Deba is een stad met fikse hoogteverschillen. We moeten af en toe behoorlijk steil naar beneden, en hebben soms de optie om naast de weg te kiezen voor een serie traptreden, waarmee je even op een wisselende manier kunt afdalen.
En dan volgt een grote verrassing. In een nieuwbouwwijk worden we door de gele camino-pijlen naar een buitenlift geleid, waarmee we in één keer meer dan twintig meter kunnen afdalen naar een veel lager liggende straat. Een lift op de camino, dat hadden we nog nooit gezien.

Deba

Na nog de nodige afdalingen over trappen en door straten arriveren we tegen 15.30 uur op één van de gezellige pleinen van onze bestemmingsplaats van vandaag: Deba.
Op het plein overleggen we even wat we gaan doen: direct met de taxi terug, of eerst de stadskerk bezoeken, of ook naar de VVV voor een pelgrimsstempel, òf nog boodschappen halen voordat we Deba verlaten?
Dan komt een andere pelgrim vanaf een terras op ons aflopen, met de vraag of wij misschien de pelgrimsherberg zoeken. We bedanken hem voor zijn hulp en wandelen naar de kerk en naar de VVV, die beide echter nog gesloten zijn.
Omdat we niet willen wachten tot kerk, VVV en winkeltjes open gaan, lopen we door naar het station van Deba. Daar staan gelukkig twee taxi’s. We overleggen met de beide taxichauffeurs wie van hen ons naar Zarautz kan brengen, en dan worden we met de grote taxibus door één van de chauffeurs naar onze camping in Zarautz teruggereden.

Route met variatie

De 22,9 kilometers hebben we vandaag in ruim zeven uren afgelegd. Aan het eind van de dag knapte het weer zienderogen op. We eindigden in een zonovergoten Deba, bij een temperatuur van 24 graden Celsius. Al met al hebben we vandaag prima wandelweer gehad, en een heel mooi gevarieerde wandelroute.