Donderdag 10 maart 2011Levensbeschouwing is overal.
Als je goed kijkt, ligt het gewoon op straat.
Kerk, moskee, tempel en synagoge zijn duidelijk zichtbaar.
Soms kun je aan mensen zien welke levensbeschouwing ze hebben.
Levensbeschouwing kun je ook zien aan hun symbolen en hun rituelen.
Op 15 september 2010 schreef ik over de fotowedstrijd die het Centrum voor Levensbeschouwing in het najaar van 2010 had uitgeschreven. Het Centrum voor Levensbeschouwing is gevestigd in Stenden hogeschool te Leeuwarden, werkt nauw samen met opleidingen van Stenden hogeschool en met andere instellingen in Nederland die zijn gespecialiseerd in kennis betreffende levensbeschouwing. De uitnodiging om mee te doen aan deze fotowedstrijd, heb ik beantwoord door het inzenden van enkele thema-foto’s.
Aan deze fotowedstrijd namen 22 fotografen deel. Totaal zonden zij 49 foto’s in. Een fotojury heeft de inzendingen beoordeeld op fototechniek, compositie, creatief gebruik van de openbare ruimte en op het levensbeschouwelijke thema. De jury bestond uit: Suzan Bosch (Stenden-Instituut Service Management), Klaas-Wybo van der Hoek (Stenden hogeschool), Henk Postma (Stenden hogeschool) en Henk Pol (Centrum voor Levensbeschouwing).
De jury heeft zich stapsgewijs gebogen over de inzendingen en is zo tot een fotoselectie gekomen. Eerst werd beoordeeld of was voldaan aan de opdracht het thema ‘Levensbeschouwing op Straat’ in beeld te brengen. Foto’s die de opdracht op al te traditionele wijze uitbeeldden, werden terzijde gelegd. Foto’s van esthetische kwaliteit of verrassende verbeelding werden in rangorde gelegd.
De prijswinnaars met de winnende foto’s zijn inmiddels bekend gemaakt op de website van het Centrum voor Levensbeschouwing. De eerste prijs ging naar Nicole Loeve, de tweede prijs naar Abe Maaijen en mij viel de derde prijs ten deel. Eervolle vermeldingen werden toegekend aan Leonie Zuijdervliet en Yvon Salié, voor hun prachtige foto’s.
Mijn prijswinnende foto maakte ik op 28 juli 2009, op de laatste pelgrimsdag van Durkje en mij in 2009, toen wij het pelgrimspad bewandelden van het Franse Châteauneuf-Val-de-Bargis naar La Charité-sur-Loire. Het laatste dorpje dat we passeerden vóórdat we de oversteek door het veld maakten naar La Charité-sur-Loire was het dorpje ‘Raveau’. Evenals veel Franse dorpen ligt ook in Raveau de oude, geheel ommuurde begraafplaats vlak buiten het dorp. Het pelgrimspad loopt langs de hoge muur van deze begraafplaats en als je over de muur kijkt, zie je de laag en hoog boven de grafstenen uitstekende kruisen, van verschillende materialen en in uiteenlopende vormen gemaakt.
Deze foto deed mij denken aan een oud gezegde, dat je tegenwoordig bijna nooit meer iemand hoort zeggen, namelijk: “Wij leven onder het kruis’. Het leven gaat niet elke dag over rozen, niet elke dag halleluja en in de gloria. Zo is onze werkelijkheid van gisteren, vandaag en morgen. We hebben wel van die gelukzalige momenten, waarop als het ware de hemel voor ons open gaat, momenten waarop je niets anders kunt en wilt dan God loven en prijzen. Af en toe is onze weg echter geen gemakkelijke weg, een weg van pijn en verdriet, van ziekte, sterven en rouw; in bijbelse termen: onze weg door de woestijn; maar ... dan wel op weg naar het beloofde land, naar Kanaän.
Nog even en dan zitten we al weer in de Passietijd, de weken die voorafgaan aan het Paasfeest. Een tijd om ook stil te staan bij ons leven onder het kruis, ons kruis dragen op onze weg door de woestijn, stilstaan onder het kruis, stilstaan bij Jezus’ sterven aan het kruis, met elk jaar weer dat hoopgevend en wenkend perspectief van Pasen: opstanding uit de dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten