Pelgrimeren van Châteauneuf-Val-de-Bargis naar La Charité-sur-Loire

Van Sint Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Vézelay
Van Châteauneuf-Val-de-Bargis naar La Charité-sur-Loire
Dinsdag 28 juli 2009 – 25,5 km.
Dag 67: 1390 – 1415,5 km.

Op deze laatste pelgrimsdag van de zomervakantie van 2009 brengen Durkje en ik de fietsen met de auto vanuit Varzy naar La Charité-sur-Loire. Daarvandaan fietsen we over de N151 terug naar Châteauneuf-Val-de-Bargis.
De temperatuur is 15 graden Celsius. Bij La Charité-sur-Loire is het nogal mistig, maar als we Châteauneuf-Val-de-Bargis naderen, is duidelijk te zien dat de mist snel verdwijnt. Het lijkt weer een warme dag te gaan worden.
In Châteauneuf-Val-de-Bargis drinken we tegenover het gemeentehuis bij de Bar-Tabac eerst een kop koffie. Voor Franse begrippen is dit een modern café, met zelfs enkele lounge-plekken. Als we de koffie op hebben, komt een met een caravan passerend Nederlands echtpaar binnen, dat ook even een kop koffie komt drinken. Wij gaan nu op stap.

We gaan langs de N151 het dorp uit. Bij deze uitvalsweg ontmoeten we een Franse jongeman, die hier nòg staat de liften. Hij stond er namelijk ook al toen we op de fiets zojuist voorbijkwamen, dus zijn geduld wordt wel op de proef gesteld. Inmiddels staat hij langs de weg accordeon te spelen. Hij vertelt ons dat hij op reis is om zijn grootouders in Groot-Brittannië te gaan bezoeken.
We lopen Châteaueneuf-Val-de-Bargis uit en meteen het aanliggende gehucht Le Château in.

Aan het eind van dit gehucht steken we de N151 over om eerst door de velden en later door het bos een stevige klim in te zetten om boven in het Bos van Faye te komen. Als we boven zijn, gaan we rechtsaf verder door een lange boslaan. Die verlaten we om over een smal bospad - waarover opvallend veel omgewaaide bomen liggen - een lange afdaling in te zetten.
In het bosperceel Montaillant passeren we hele oude, bemoste muurtjes, die de resten vormen van voormalig ommuurde wijngaarden. Ook hier staan in het bos de mooie fel oranjerood-gekleurde bessen, die in hoge trossen op steel staan. We zagen ze ook als eens langs het Pieterpad in Zuid-Limburg.
Langs de bosrand verlaten we het bos over een met een halve meter hoge begroeiing overwoekerd smal paadje. De zon is hier nog niet over de begroeiing geweest. Het hoogopgeschoten gras is nog nat van de regen en dauw van de nacht en de vroege ochtend. Als we het pad verlaten, waar de akkers aanvangen, zijn onze wandelschoenen, sokken en broekspijpen tot onze knieën door en door nat. Maar tussen de akkers in de - inmiddels - felle zon en bij een warme zomerwind droogt alles snel.
Vlak vóór ons zien we een hert hoog opspringend door een groot graanveld voor ons vluchten. Verderop blijft hij staan kijken, of we hem ook volgen. Daarna loopt hij rustig verder.

In het dal arriveren we na 6,5 kilometer in het dorpje Chasnay. We pauzeren even op een boerenerf tegenover het dorpscafé. We lopen in de richting van de N151 en passeren in het dorp de wasplaats en steken via een bruggetje de beek Sillondre over. Dan verlaten we Chasnay.
Bij de wijncave Les Hauts de Seyr nemen we een onverharde veldweg langs de meanderende Sillondre, tot aan de plaats waar de Sillondre uitmondt in een meertje, vlakbij de 13e-19e eeuwse ruïnes van de voormalige hoogovens van Cramain.

Na enkele tientallen meters over de D222 gelopen te hebben, gaan we over een karrenspoor klimmend het Bos van Sainte-Anne in. Een bord geeft aan dat de toegang voor auto's en motoren verboden is, maar dat het pad door dit privaat bos voor pelgrims naar Santiago de Compostela is opengesteld.
Het is hoog tijd voor een etenspauze. Iets van het bospad af, zien we een wagen van bosarbeiders. Er staan een aantal klapstoelen bij en er ligt een brede dikke balk. Van de balk en de klapstoelen maken we een gerieflijke bank en daarop pauzeren we in de rust van het diepe bos.

Vlakbij het Carrefour des Bois d'Artonne staan we ineens voor de D38. Die D38 zouden we rechtdoor over moeten steken. Als we het smalle taludpad tussen de struiken door lopen, komen we voor een verbodsbord te staan. We mogen het door de wandelgids aangewezen pad niet vervolgen en ons wordt gewezen op een omleiding. Eigenwijs als we zijn, gaan we toch even kijken of we wellicht toch door kunnen lopen over het door de wandelgids aangewezen pad. Maar die vlieger gaat niet op, want het voorheen dichte bos is nagenoeg gekapt, althans zover uitgedund dat van een pad geen sprake meer is en we al helemaal geen bomen met de gebruikelijke wit-rode markering aantreffen. We maken rechtsomkeerd en zien op de wandelkaart dat het mogelijk is om over een asfaltweg verderop vanaf de splitsing in de goede richting verder te gaan.
Vanaf deze splitsing komen we uiteindelijk wel weer uit op het aangegeven wandelpad, dat verderop ook over deze asfaltweg gaat door het Bos van Bertrange. En als we deze asfaltweg op gaan, lopen we langs het gekapte bosperceel, waar we eigenlijk doorheen hadden willen lopen. Van het voorheen dichtbegroeide bosperceel is echter niet veel meer over dan een gering aantal verspreid staande bomen. Logisch dat we hier niet meer doorheen kunnen, want van een pad is ook geen spoor meer te herkennen.

Vóór ons volgt een 3 kilometer lang rechte asfaltbaan door het Bos van La Réserve. We passeren een groepje van drie wandelaars, die rusten langs de weg. Slechts één auto komt ons tegemoet en een eind verderop zien we een groepje van drie andere wandelaars het bos uit komen, onze asfaltweg kruisend oversteken en het bos weer in gaan. Later zien we dat hier twee pelgrimspaden elkaar kruisen.
Negen kilometer voorbij Chasnay komen we in dit bos uit bij de veelsprong van Rond de la Réserve. Een oudere vrouw loopt hier met een hond rond. Ze gaat met een juist arriverende familie met ook een hond het bos is. Wij pauzeren hier op de veelsprong op een bankje in de schaduw.
Het hout van dit bosmassief werd vanaf de 12e eeuw gebruikt voor de houtskoolproduktie voor de lokale hoogovens. Vanaf de 17e eeuw werd het gebruikt als mastbos en tegenwoordig wordt het hier geproduceerde hout gebruikt voor de meubelindustrie en voor (wijn)vaten.

Over de Route de Forrestière de la Vache lopen we het bos uit in zuidwestelijke richting. We passeren de Fontaine de la Vache en komen 3 kilometer verder in het gehucht La Vache. Hier wordt hard gewerkt aan de verfraaiing van een logiesverblijf, dat ook is aangesloten bij de in Bourges gevestigde vereniging van de vrienden van de Sint Jacobspelgrims. In La Vache is nabij het lokale beekje ook nog een oude hoogoven en een 18e eeuws huis van de voormalige meestersmid.
Voorbij La Vache steken we bij het gehucht Les Petites Maisons de D138 over. We lopen naar de vervallen wasplaats tussen Les Petites Maisons en het twee kilometer verder liggende dorp Raveau.

We pauzeren in Raveau bij de Romaanse 11e eeuwse Saint-Gilles-kerk. Verderop vertrekt een drietal langeafstandswandelaar na een rustpauze. Het zijn de jongelui die we eerder vanmiddag in het Bos van Bertranges de asfaltweg zagen oversteken.
We verlaten Raveau via de D179 bij het kerkhof dat hier aan de rand van het dorp ligt. Als we achter de hoog ommuurde begraafplaats van Raveau verder gaan, zien we de stenen kruisen die op bijna alle grafmonumenten staan, net boven de kerkhofmuur uitsteken. Een bijzonder gezicht zo tegen de blauwe lucht; alsof het ons duidelijk wil maken dat we leven en sterven onder het kruis.

Over een mooi begroeide veldweg gaan we tussen de akkers door. Rechts zien we het verkeer op de N151, vóór ons zien we het verkeer op de autoweg N7 en achter de autoweg zien we de eerste gebouwen van ons einddoel van vandaag: La Charité-sur-Loire.
In de verte zien we het andere drietal weer wandelen in de richting van de stad. Even later halen we hen in. Ze rusten nog een keer onder de grote bomen langs dit veldpad. Het zijn drie jongeren, die ons vertellen dat zij in vijf dagen van Vézelay naar Bourges pelgrimeren over de alternatieve historische pelgrimsroute. Maar ook hun einddoel is ooit Santiago de Compostela te bereiken, zo vertelt de best engelssprekende wandelaar van dit gezelschap. Hij maakt even een foto van ons beiden alvorens Durkje en ik verder gaan.

Als we bij de kleine doodlopende doorgang onder de N7 verder gaan in zuidelijke richting langs het talud belt onze jongste zoon Pieter ons. Iets zuidelijker gaan we door het viaduct onder de N7 door. En dan is het over de D245 nog maar een kilometer lopen voordat we 5 kilometer voorbij Raveau de stad La Charité-sur-Loire binnenwandelen.
Om in het centrum van de stad te komen, gaan we via een voettunnel met – aan beide zijden - muurschilderingen onder de spoorlijn door. We komen dan aan de overzijde uit bij het treinstation van La Charité-sur-Loire, waar we vanmorgen onze auto parkeerden.

Eben Haëzer, we zijn er.
Vandaag hebben we 25,5 kilometer gewandeld. De temperatuur liep vandaag op tot 29 graden Celsius. Vooral de laatste vijf kilometers door het veld van Raveau naar La Charité-sur-Loire was een warm traject, maar op zich nog prima wandelweer vanwege de wind in het open veld.
Met dit laatste traject is een eind gekomen aan ons 17 dagen pelgrimeren over het mooie Franse pelgrimspad van de GR654. In deze 17 dagen hebben we totaal zo'n 375 kilometer gelopen, bij een gemiddelde afstand van 22 kilometer per wandeldag, waarbij aangetekend dat we eenzelfde afstand in de meeste gevallen eerst hebben gefietst alvorens onze wandeling aanving.

We beëindigen hiermee onze 67e pelgrimsdag, waarbij de totaalstand van het afgelegde pelgrimspad vandaag op 1415 kilometer is komen te staan. Dat lijkt een heel eind, maar ook hier is alles betrekkelijk, want het is nog niet eens de helft van de totale afstand van het Nederlands-Fries-Bildtse Sint Jabik (Sint Jacobiparochie) naar het Spaanse Sint Jabik (Santiago de Compostela).

De voorheen genoemde stad Seyr aan de rivier de Loire, werd later – vanwege de ervaren vrijgevigheid van hun priors – hernoemd tot La Charité-sur-Loire. Al vele eeuwen stromen pelgrims toe naar dit handelscentrum op de Sint Jacobsroute. Zo – in navolging - ook Durkje en ik Anno Domini 2009.