Reisverhalen in de bijbel

Zondag 15 juli 2012

Cover van het Reisverhalenboek

Op reis

Al eeuwenlang zijn mensen op reis, op zoek naar de geheimen van het leven, op zoek naar nieuwe werelden, nieuwe mensen en nieuwe klanken. Ook de aartsvaders, de profeten en de apostelen trokken er op uit.
Waarom gingen ze op weg? Hoe reisden ze? En waarheen?

De reizen die in de Bijbel beschreven worden, hebben vaak geen droombestemming.
Maar het zijn wel intrigerende verhalen van mensen die door God op pad zijn gestuurd. Gewone mensen, met herkenbare zwakheden en twijfels, maar ook vol doorzettingsvermogen en Godsvertrouwen.

Reisverhalen

Het Nederlands Bijbelgenootschap bood in het jaar 2006 een thematische reeks aan met uitgaven die direct betrekking hebben op Bijbelverhalen, waaronder liefdesverhalen, verkoopverhalen, misdaadverhalen en reisverhalen. Van Jelke & Aagje kreeg ik in 2006 het boek “Reisverhalen in de bijbel’, geschreven door Sipke van der Land. Dit boek bevat reisverhalen. Dit boek is een bron van inspiratie voor mensen die onderweg zijn, ver van huis of dichtbij.

Plaats en bestemming

Sipke van der Land is bekend geworden als auteur en verteller. Hij reisde talloze keren door alle bijbelse landen, van bijvoorbeeld Irak tot Egypte en van Israël tot Griekenland. In dit boek vertelt hij over zijn reis-belevenissen, als een inleiding op de verhalen in de Bijbel. Sipke van der Land maakt in zijn boek onderscheid tussen enerzijds het willekeurig trekken van plaats naar plaats en anderzijds het reizen in de richting van een bestemming. Volgens Van der Land word je aan het denken gezet als je de oude oosterse wereld betreedt met je westerse schoenen en gedachten.

Pelgrims

In het boek wordt regelmatig het woord ‘pelgrim’ gebruikt. In de katholieke traditie gaat het dan veelal om bedevaartsgangers, die op reis gaan om boete te doen, om troost en genezing te vinden of om ergens (bijvoorbeeld in Lourdes) te gaan bidden. Voor protestanten wordt het woord pelgrims meer gereserveerd voor mensen die een geestelijke reis maken, een reis door het leven. Altijd gaat het om beproevingen en ontberingen, meestal komt het allemaal uiteindelijk wel goed.

Van vroeger kennen we verder dan ook de kruistochten, veelal gebaseerd op politieke en religieuze motieven, ook met agressie tegenover andersgelovigen.

Opdracht en doel

Dit boek gaat vooral over reizen die van hogerhand werden geleid, reizen met een goddelijke opdracht. De Bijbel verhaalt over enerverende tochten, ondernomen door mensen met geloof en doorzettingsvermogen, mensen die ons Anno 2012 nog steeds kunnen inspireren en die onze eigen pelgrimsreis – onze reis door ons leven – verrijken. Die Bijbelverhalen laten ons (in)zien dat ook wij in ons leven een opdracht en een doel hebben, dat ook wij ons van hogerhand (kunnen) laten leiden, op hoop van Zegen.

Bijbelse reisverhalen

De volgende reisverhalen worden in dit boek beschreven:

• De reddingsboot van Noach; het eerste grote reisverhaal in de Bijbel; een geloofsdocument over de God die zijn wereld wil redden van de morele ondergang.
• Sjeik Abram en zijn geloof; over de aartsvader die – geroepen door een persoonlijke God – alles vol vertrouwen achter zich laat, op reis gaat naar Kanaän.
• Abraham en de stem uit de hemel; waarin God ons leert dat Hij niet wil dat wij voor hem als een offer sterven, maar dat we voor Hem léven.
• De veelbelovende Jozef; het verhaal dat ons laat zien dat God het kwade ver van huis uiteindelijke ten goede keert, waardoor je ziet dat de strijd in je leven niet voor niks hoeft te zijn, maar dat het een doel en een belofte in zich kan hebben.
• Mozes de bevrijder; door wie God zich aan de mensheid openbaart als de God-die-helpt, ook bij al teveel omwegen en als de (levens)weg die je moet gaan te lang en te zwaar lijkt te zijn.
• David in de oase, op de vlucht voor de overspannen Saul die David naar het leven staat.
• De raadselachtige koningin van Seba, die rond het jaar 900 vóór Christus op bezoek gaat bij koning Salomo in Jeruzalem.
• Jona, wat een profeet!; die nog moet leren dat het geen zin heeft om weg te vluchten van de Heer.
• De vernieuwer Ezra, die de godsdienst van het Joodse volk hervormde, toen en nadat hij de Joden uit hun ballingschap in Babylon terug liet keren naar Jeruzalem.
• Jezus als vluchteling, reeds vlak na zijn geboorte al met zijn ouders op de vlucht naar Egypte, om te ontsnappen aan de kindermoordende tiran Herodes.
• Jezus naar Jeruzalem, als twaalfjarige op de gebruikelijke pelgrimstocht, onderweg pelgrimspsalmen zingend..
• De twaalf en de tweeënzeventig, enzovoort; over de leerlingen die door Jezus naar de uiteinden van de wereld worden gezonden om het koninkrijk van God te verkondigen en om zieken te genezen.
• De vreemde wandelaar naar Emmaüs. Als Bijbellezer weten we direct al wie die vreemde wandelaar is, terwijl de Emmaüsgangers tijdens de wandeltocht door hun teleurstelling en ontmoediging niet eens zien dat Jezus tijdens deze onvergetelijke wandeling hun reisgezel is.
• De reiziger uit Ethiopië, die ontdekt dat onbekende streken en onverwachte ontmoetingen je een andere kijk op de mensen en op jezelf en op het leven en op het geloof kunnen geven.
• Paulus op weg naar Damascus, te voet onderweg, indrukwekkend grote afstanden afleggend; een vervolgverhaal vol spannende wendingen.
• De eerste christenen, die op de vlucht voor de vijandschap van hun vervolgers op reis gingen naar andere landstreken, waar(door) zij het evangelie, de Blijde Boodschap verbreidden.
• Allemaal zendingsreizen, uitgezonden door Jezus, met de kracht van de Heilige Geest, het goede nieuws verkondigend tot aan de uiteinden van de aarde.
• Met dokter Lucas mee, naar grote en machtige steden, om het evangelie daar te brengen.
• De grote zeereis; het reisverslag van een stormachtige zeereis, leidend tot een schipbreuk, maar wat er ook gebeurde, het evangelie van Jezus Christus ging de wijde wereld in.

En hoeveel toeristen zijn in bijvoorbeeld Jeruzalem, in Rome, in Santiago de Compostela al pelgrim geworden, toen ze reizend onderweg ontdekten dat ze uiteindelijk verder reisden dan hun aanvankelijke geografische bestemming, toen ze inzagen dat ze feitelijk op reis gingen en waren naar hun eigen bestemming.

Olympische vlam Winterspelen 2010 ontstoken in Olympia

Vrijdag 23 oktober 2009

Toen wij als gezin in de zomervakantie van het jaar 2003 met een camper van Toronto - afwisselend door Canada en de Verenigde Staten bijna van kust tot kust - naar Vancouver reden, was Canada al zichtbaar in de ban van de Olympische Winterspelen van 2010. Tijdens ons verblijf in die zomervakantie werd namelijk bekend gemaakt dat het Canadese Vancouver en het nabijgelegen ski-oord Whistler gastheer zullen zijn van de Olympische Winterspelen van 2010. Toen wij van 30 juli tot en met 5 augustus 2003 Whister en Vancouver enige dagen na die bekendmaking bezochten, heerste er een feestelijke stemming onder de mensen en de straten waren versierd met grote vlaggen en wimpels. De openingsceremonie van deze Winterspelen is op 12 februari 2010.

Vandaag kregen we bericht van onze vrienden Emmie en Wim Kroezen, die op het Griekse eiland Zakynthos wonen (zie mijn weblogbericht van 27 januari 2009), dat Emmie gisteren – 22 oktober 2009 - met een groep Britse toeristen aanwezig was bij het ontsteken van de olympische vlam in het oude Olympia in Griekenland. Met een concave (holle) spiegel om de zonnestralen op te vangen, ontstak een “hogepriesteres” - gespeeld door de Griekse actrice Maria Nafpliotou - vóór de tempel van Hera de toorts. De vlam is gisteren begonnen aan een achtdaagse reis door Griekenland.

De Griekse reuzenslalomskiër Vassilis Dimitriadis kreeg gisteren de eer om als eerste de olympische vlam door de straten van Olympia te dragen. Emmie Kroezen maakte daarvan voor mijn weblog bijgaande foto, overigens – naar pas ’s avonds in het ziekenhuis van Zakynthos bleek – met een op twee plaatsen gebroken hand, wegens een valpartij eerder die dag. De eerste fakkelloper Dimitriadis bleef onderweg even staan op de plaats waar het hart van de stichter van de moderne Spelen, Baron Pierre de Coubertin, begraven ligt.

De tocht door Griekenland doet onder meer alle lokale ski-oorden aan. Op 29 oktober 2009 wordt de vlam in het Kalimarmaro-stadion in Athene - waar in 1896 de eerste moderne Olympische Spelen plaatsvonden - overgedragen aan de officials van de Winterspelen in Vancouver.

Op 30 oktober 2009 wordt de estafette dan voortgezet in Canada, waar tót het begin van de Spelen, met de vlam door totaal 12.000 fakkellopers in totaal 45.000 kilometer wordt afgelegd. De vlam zal dan meer dan 1.030 gemeenschappen hebben bezocht, 119 inheemse zegeningen hebben ondergaan, drie oceanen hebben aangeraakt en zijn gedragen door een variatie aan Canadezen van alle leeftijden, culturen en religies.

Van Carnaval via Vasten & Lijden naar Opstanding

Zondag 1 maart 2009

Vorige week kwam er een eind aan het jaarlijkse carnaval in Nederland. Dikke Dinsdag & Aswoensdag luidden afgelopen week de Veertigdagentijd in, ook wel Vastentijd en Lijdenstijd genoemd; nog 40 dagen totdat het Pasen is. In deze periode staan we stil bij het lijden & sterven van Jezus Christus, dat uiteindelijk zijn hoogtepunt krijgt in het feest van de Opstanding van de Here Jezus op Paasmorgen.

Maar niet overal is het carnaval al geëindigd en de Vastentijd aangevangen. Zo kregen we van onze vrienden die op het Griekse eiland Zakynthos wonen gisteravond een romantische foto geëmaild van het carnaval dat daar nog niet ten einde is gekomen. De Grieks-orthodoxe Kerk volgt - evenals de Russisch-orthodoxe Kerk - namelijk een andere kalender van het kerkelijk jaar. Zo was er gisteren op Zakynthos de jaarlijkse optocht ter gelegenheid van de zogenoemde Venetiaanse bruiloft. Vandaag is dan nog de grote afsluitende carnavalsoptocht.

Het carnaval (apokries) in Griekenland wordt daarna afgesloten met "Schone Maandag" (kathara deftera). Het is een traditionele vliegerdag en de dag waarop speciaal plat brood (laganes) wordt gegeten. De Vastenperiode voorafgaand aan Pasen gaat ook daar deze week beginnen.

Ook boze boeren op Zakynthos

Dinsdag 27 januari 2009

"Protesterende boeren in Griekenland gaan door met hun acties tegen de regering, die al een bijna een week duren. Met tractors hebben ze grensovergangen geblokkeerd naar Bulgarije en Turkije. Al snel stonden daar files van tientallen kilometers lengte. Als teken van goede wil gingen twee overgangen naar Macedonië tijdelijk open om vrachtverkeer door te laten. De boeren willen ook de brug over het Kanaal van Korinthe blokkeren om het schiereiland Peloponnesos te isoleren van de rest van Griekenland. De boeren eisen steun van Athene omdat de prijzen van hun producten sterk zijn gedaald, waardoor ook hun inkomen is gekelderd. De Griekse regering heeft een half miljard euro toegezegd, maar dat vinden de boeren te weinig."

Zomaar een berichtje in de pers. Zoals je ze zo vaak leest in de krant of op internet. Maar dat het ook direct gevolgen heeft voor mensen die je kent, daar weet je meestal niet van of daar sta je vaak niet bij stil.

Vanavond krijgen we bericht van vrienden van ons, die al enige jaren op het Griekse eiland Zakynthos wonen. Ze zijn al jaren onze privé-verslaggevers, daar, op dat mooie Mediterrane eiland, waar we enkele jaren geleden zo genoeglijk vakantie vierden. Een persoonlijk verslag in woord en beeld van vandaag, vanaf dit Griekse eiland:

"Ze blokkeren vele wegen en vanmorgen op Zakynthos kon niemand met de auto de stad in of de veerboot op....
Ik moest helemaal aan het andere eind van de stad zijn en ik ben dus weer eens ouderwets Nederlands doorweekt van de regen thuisgekomen...
Want het regent pijpestelen....winter...."

Boeren en burgers, kop op, want na regent komt zonneschijn!