Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)
Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)
Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Pelgrimeren van Saint-André-en-Morvan naar Le Vieux Dun
Donderdag 10 juli 2025 – 21,8 km lopen & 26,3 km fietsen.
Dag 2: 18,8 – 40,6 km
 |
| Bij de bosbeek in Bois de la Roche Bigot |
Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.
Eerst fietsen van Le Vieux Dun naar Saint-André-en-Morvan
Vandaag wandelen we daarvan de 2e etappe, van Saint-André-en-Morvan naar Le Vieux Dun, over een etappe-afstand van 21,8 kilometer.
Voordat we die etappe gaan lopen, fietsen we eerst van Le Vieux Dun naar Saint-André-en-Morvan, over een afstand van 26,3 kilometer.
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping de l’Etang du Goulot in het Franse Lormes.
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:20 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van Lormes naar Le Vieux Dun, waar we onze auto parkeren bij een boerderijschuur in het centrum.
Dan fietsen we van Le Vieux Dun naar Saint-André-en-Morvan, waar we onze fietsen stallen op het kerkplein Place Robert Mêle naast de oude dorpsschool en de openbare hurk-wc.
Het is vanmorgen 9 graden Celsius als we vertrekken, en de temperatuur schommelt tussen de 9 en 12 graden gedurende onze autorit naar Le Vieux Dun. De zon schijnt al en het belooft vandaag weer een zomerse dag te worden. De zon schijnt de hele dag, en de temperatuur loopt vandaag op tot zo’n 27 graden Celsius tijdens onze etappe. De wind waait vanmorgen iets harder dan gisteren, en is heerlijk verkoelend, dus heel aangenaam. We hebben vandaag een aangenaam warme wandeldag.
Start bij de dorpskerk in de Saint-André-en-Morvan
Nadat we onze fietsen hebben gestald bij een paal op het dorpsplein, zoeken we een schaduwplek op een stenen bank aan de voet van de dorpskerk, om daar eerst iets te eten bij een kop meegenomen koffie.
Na deze koffiepauze verlaten we het plein, en lopen we langs de oude dorpsschool naar de doorgaande weg – de D141 - die laag langs het dorp loopt.
Langs een oude boerenschuur dalen we over een veldpad af naar de rivier.
Over het steenachtige pad gaan we behoorlijk dalend naar beneden.
Bij de rivier Le Saloir aangekomen, steken we die over via de dikke balken die hier de loopbrug vormen over deze bosrivier.
Vanuit het rivierdal volgt dan een lange klim bergop. Op het hoogste punt aangekomen, passeren we een boom, waarin boven een houten rustbankje een paar schoenen en drie Jacobsschelpen aan de takken zijn gehangen.
La Rue Chenot
Het eerste buurtschap dat we doorkruisen, is La Rue Chenot. Bij een woning met daarop enkele beschilderingen – zoals een vogel op een dubbele deur – komen we dit buurtschap binnen.
Daarnaast is een grote muurschildering gemaakt, met daarin ook de figuur van een Jacobsschelp.
Dan komen we langs een huis met een oude stenen waterput, zoals je die hier in deze regio regelmatig ziet.
Daarnaast staat een schuurtje met een grote klimop tegen de gevel.
Om 10:30 uur verlaten we La Rue Chenot.
Aan het eind van het dorp komen we nog langs de openbare wasplaats.
Rue de la Croix
Het volgende dorpje dat we naderen, is Rue de la Croix.
Eerst komen we langs de Mairie van het dorp. De deur zit niet op slot, dus we kunnen wel naar binnen, maar de binnendeuren van het gemeentehuis zijn afgesloten, dus een stempel voor onze pelgrimspaspoorten kunnen we hier niet verkrijgen.
Op de T-kruising bovenin het dorp, komen we langs het oorlogsmonument voor de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog.
Zoals je dat veel in dergelijke monumenten ziet, staat hier ook een beeld van een Franse soldaat centraal.
Voorbij Rue de la Croix gaan we een veldpad op, dat voor een deel bestaat uit een mooie holle weg, met hoog opgaande bermen met bomen en struiken aan beide zijden van het veldpad.
Veel van het dode hout van de bomen is begroeid met een dikke laag mos, wat een prachtig effect geeft.
Op één van de dode bemoste boomstronken zien we een prachtig gele zwam.
Als we verderop langs een bosrand lopen, ziet Durkje een ree in het grasland staan. De ree schrikt van ons, en rent in de richting van de bosrand. Ik houd mijn fotocamera in de aanslag, want het zou zomaar kunnen gebeuren dat de ree vlak vóór ons het veldpad tussen het weiland en het bos gaat oversteken, en dat is precies wat gebeurt, dus in een flits kan ik op het gehoor af van het ritselen in de bermvegetatie een snelle foto maken van de overstekende ree.
Naar Lac du Crescent
We zijn al behoorlijk hoog gekomen, en zien links in de diepte op een gegeven moment een noordelijke uitloper van het stuwmeer Lac du Crescent. We moeten naar dat stuwmeer lopen, maar dat gaat via een grote boog rechtsom middels een fikse stijging over bergpaden tussen bospercelen en graslanden en akkers. Als we al behoorlijk hoog zijn geklommen, hebben we een prachtig uitzicht over de valleien en bergen van de Morvan.
Tegen twaalf uur kunnen we eindelijk de afdaling inzetten naar het stuwmeer.
Daartoe lopen we eerst over een steil en rotsachtig en steenachtig pad voorzichtig naar beneden.
Verderop wordt het pad breder, en krijgt het pad meer het karakter van een karrenspoor.
Tijdens deze afdaling komen we eerst in het buurtschap l’Huis Bargeot. Daar komen we om te beginnen langs een schuur, waarin drie wagens staan, die zijn volgeladen met haardhout.
Dan wandelen we het meer centrale deel van dit buurtschap binnen.
En dan na ongeveer een half uur afdalen, zien we voor het eerst het stuwmeer vlakbij ons pad.
Na nog een eindje heel steil dalen, bereiken we de brug over het stuwmeer (1930-1933), de Pont de Queuzon over het Lac du Crescent.
We steken via deze brug het brede water over, waar twee volwassenen en twee kinderen bij het water genieten van het mooie weer aan het stuwmeer.
Marigny-l’Eglise
Direct voorbij de brug nemen we een steil en smal paadje bergop. Bovenaan op de asfaltweg ontmoeten we een jonge Francaise uit de Alsac, die hier recent is komen wonen, die ons wijst hoe we iets hogerop een mooi veldpad kunnen nemen als onderdeel van deze route, die hier tevens als GR13 wordt bewegwijzerd.
Vanaf het waternivo van het stuwmeer moeten we al weer heel fiks stijgen.
Op een gegeven moment zijn we zo hoog gekomen, dat we achter ons in de verte nog de basiliek van Vézelay zien staan boven op de berg van Vézelay.
Om 13:15 uur na een lange stijging komen we aan in het dorpje Marigny-l’Eglise.
Recht vóór ons zien we in het dorpscentrum – net buiten onze route – de kruidenierswinkel-herberg-café met terras uitnodigend in de verte. We lopen er naar toe, in de hoop dat we hier terecht kunnen op het terras.
Een jonge Fransman die een lange wandeltocht door de Morvan maakt, zit al op het terras, en vertelt dat het bedrijf is gesloten. Daarom kiezen we ervoor om onze lunchpauze dan maar met eigen brood en melk te nemen op dit caféterras, overigens heerlijk in de koele schaduw, dus wel heel aangenaam zo.
Na deze lunchpauze lopen we nog langs de 12e-15e eeuwse dorpskerk, die zichtbaar al lange tijd niet meer in gebruik, en inmiddels gesloten is.
Op het kruispunt waar we onze route hervatten, zien we het bord staan waarop staat vermeld dat we hier op de 440 meter hoge Col de Marigny zijn.
Links van de weg is een overtuin, die is ingericht al pauze- en rustplek voor passerende pelgrims, wandelaars en fietsers.
Aan de overzijde zien we de pelgrimsherberg, waar pelgrims op vertoon van hun pelgrimspaspoort voor de zogenoemde ‘donativo’ (vrijwillige bijdrage) kunnen overnachten.
Ook hier is de Mairie gesloten, en dus ook hier moeten we zonder stempel in onze pelgrimspaspoorten verder.
Daarom verlaten we na dit café- en kerkbezoek het dorp, om verder te trekken.
De schoonheid van Crottefou
Vlak buiten Marigny-l’Eglise gaan we een veldpad op. In een weiland passeren we een oud en verroest landbouwwerktuig, zoals meer boeren hun oude materieel ergens op het land laten staan als ze dat niet meer gebruiken.
Tijdens de afdaling over het steenachtige veldpad zien we op een gegeven moment het dorpje Crottefou vóór ons in het dal liggen. Daar gaan we naar toe.
Om 14:10 uur lopen we de bebouwde kom van Crottefou binnen.
Links en rechts zien we van die typisch Franse huisjes.
Aan de rand van het dorp komen we door een woonstraatje dat op een prachtige wijze is gedecoreerd met een veelheid van bloeiende planten en struiken. Zo mooi zie je het niet vaak in Franse woonwijken.
Verderop komen we langs een huis waarvan de tuin ook uitbundig is gedecoreerd met van alles en nog wat.
Ook de gevel van het woonhuis bevat een groot aantal voorwerpen, zoals landbouwgereedschappen. Een man zit vóór het huis onder een parasol letterlijk zijn (eigen) boontjes te doppen.
Vlak voordat we Crottefou uit lopen, lopen we over een smal kanaaltje, met rechts de oude moulin (gerestaureerde watermolen) van het dorp.
Langs La Cure
Dan dalen we af naar de rivier La Cure, die we oversteken via een hoge loopbrug.
We blijven soms dichtbij en soms op iets meer afstand langs de rivier lopen, totdat we in het buurtschap Les Iles Ménéfrier komen.
Hier moeten we via een brede brug de rivier La Cure oversteken.
Dan gaat het aan de overzijde van de rivier verder parallel langs de rivier. Waar de weg eindigt bij het huis La Chaume aux Reynards gaat de route verder als bospad. We gaan nu over een schitterende holle weg het bos in.
Steil op en neer door het Bois de la Roche Bigot
We lopen hier met heel veel en heel steil stijgen het bosgebied in van Bois de la Roche Bigot. Het is alsof het klimmen maar niet ophoudt. Op deze zonnige en warme dag is het overigens wel heel aangenaam dat we dit klimmen kunnen doen in een dicht bebost gebied, wat ons qua schaduw en iets lagere temperatuur - dan in de volle zon - wel helpt. Als het lange, steile stijgen nagenoeg ophoudt, gaat het vooralsnog verder over licht stijgende en licht dalende bospaden.
Toch komen er ook nog wel hele steile, rotsachtige en steenachtige afdalingen, waar we door de droge waterloop langzaam en voorzichtig voorwaarts gaan.
Om 15:50 uur passeren we de grote bosvijver Les Rollets.
Even later steken we een bosbeekje over.
Dan komen we – getuige de aanduiding in onze wandelgids - ook nog langs een moulin, maar die staat niet langs het pad, en we kunnen ook niet met zekerheid constateren waar we die watermolen passeren.
Dagbestemming Le Vieux Dun
Om 16:20 uur komen we Bois de la Roche Bigot uit, en wandelen we de bebouwde kom van Le Vieux Dun binnen.
Daar in het centrum staat onze auto geparkeerd aan de doorgaande pelgrimsroute. We stappen in, en rijden dan van Le Vieux Dun terug naar Saint-André-en-Morvan, waar we onze fietsen afhalen. Onderweg kopen we bij de supermarkt in een dorpje nog een brood voor morgen.
Vanuit Saint-André-en-Morvan rijden we terug naar onze camping, waar het dan inmiddels ook al 27 graden Celsius is geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten