Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)
Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)
Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Pelgrimeren van Millay naar Issy-l’Evêque
Woensdag 16 juli 2025 – 21,8 km lopen & 18,7 km fietsen.
Dag 7: 118,4 – 140,2 km
 |
| Koffiepauze op een hooirol bij Combe du Loup |
Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.
Eerst fietsen van Issy-l’Evêque naar Millay
Vandaag wandelen we daarvan de 7e etappe, van Millay naar Issy-l’Evêque, over een etappe-afstand van 21,8 kilometer.
Voordat we die etappe gaan lopen, fietsen we eerst van Issy-l’Evêque naar Millay, over een afstand van 23,9 kilometer.
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping La Bedure in het Franse Luzy.
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:20 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van Luzy naar Issy-l’Evêque, waar we onze auto parkeren op het grote dorpsplein. Dan fietsen we van Issy-l’Evêque naar Millay, waar we onze fietsen stallen op de parkeerplek van Aire de la Pierre de Saint-Maurice aan de D981, als locatie ook wel aangeduid La Goulette. Het is vanmorgen 17 graden Celsius als we vertrekken. De zon zien we nog niet, want het is nagenoeg geheel bewolkt, en er waait vandaag doorgaans een frisse wind. Het wordt wel een zomerse dag met wisselvalligheid met betrekking tot af en toe zon en overwegend bewolking. De temperatuur loopt vandaag op tot zo’n 27 graden Celsius tijdens onze etappe. We hebben vandaag een aangename wandeldag.
Vanuit Gare de Millay/La Goulette via La Boutille bergopwaarts
Om 9:00 uur staan we bij onze fietsen op de parkeerplaats tussen Gare de Millay en La Goulette klaar voor vertrek.
We steken de D981 over en gaan langs het restaurant op deze locatie een smal onverhard pad op, door een boomsingel omhoog. Ineens zie ik vijf meter vóór me een bever vanuit het veld het pad oversteken, waar de bever een hol in duikt in de boomsingel die grenst aan het beekje dat hier stroomt.
Na een klim komen we aan in het buurtschap La Boutille, dat we doorkruisen.
Daarna komt het vervolg van een lange en vaak steile klim bergopwaarts, over smalle en bredere bospaden. Ineens horen we van voren het geluid naderen van een bespeelde mondharmonica. Dan komt ons een jongeman tegemoet met rugzak, die tijdens zijn afdaling op de mondharmonica speelt.
Na die lange klim krijgen we vanaf een breed bergpad door een opener terrein een heel mooi vergezicht over de vallei en de bergen van de Morvan.
Koffie op hooi bij Combe du Loup
En dan is het moment aangebroken om de afdaling in te zetten.
Daarna gaat het weer bergopwaarts door een bosgebied over mooie bospaden.
Zo rond 10:40 uur zijn we op grote hoogte aangekomen, en hebben we over een asfaltweggetje lopend, een prachtig vergezicht wederom over de bergen en dalen van de Morvan.
We lopen tussen graslanden en akkers, waarvan enkele met maïs, maar veel vaker met graanstoppels of nog graan.
Vlak vóór Moragne hebben we het asfalt verlaten, om weer een veldpad op te gaan.
Op het bosrandpad van Combe du Loup aangekomen, moeten we onder een omgevallen boom door lopen, maar omdat die nogal hoog op gaat, kunnen we daar gemakkelijke onderdoor.
We zijn al langere tijd op zoek naar een comfortabele zitplek voor onze koffiepauze, en dat wil maar steeds niet lukken, maar direct nadat we onder die omgevallen boom heen zijn gegaan, zien we vóór ons heel verrassend een grote ronde hooirol op het veldpad liggen, met de platte kant naar boven.
Die hooirol hoort hier natuurlijk niet te liggen, en bij enig rondkijken, concluderen we dat deze enorme hooirol afkomstig is van een aangrenzend grasland, waarop meerdere hooirollen liggen om er afgehaald te worden. Het is wel duidelijk dat deze hooirol op het pad op de helling van het grasland aan de rol is geraakt, en pardoes over het draad-afrastering is gerold, door het struikgewas is gerold en tot stilstand is gekomen op dit veldpad, waar hij nu als een blok zo vast ligt.
We maken van deze situatie gebruik, klimmen bovenop de platte kant van de hoge hooirol, en genieten daarop van onze koffiepauze, met een prachtig uitzicht over het bergland rondom ons.
Via Les Ramelauges en Bucheleure naar La Croix de l’Arbre
Na heerlijk in de zon gezeten te hebben, met de verfrissende wind van voren, springen we van de hooirol af, en gaan we verder.
Langs het pad komen we voorbij een dode boom, die zich decoratief aftekent tegen de blauwe lucht met witte wolken.
Om 12:10 uur lopen we weer op dusdanig grote hoogte dat we rechtsachter ons diep en ver in de vallei de stad Luzy nog zien liggen, waar onze camping is.
Vanuit een bosgebied naderen we een bosrandpad.
Daar gaan we dan vanuit een tamelijk donker gebied, het volle licht weer in.
Dat betekent in dit geval ook dat we daarmee weer volop door de zon worden beschenen.
Voorbij Les Ramelauges gaan we weer een veldpad op. In Bucheleure passeren we een kudde koeien, en direct daarna gaat het pad over een boerderijerf.
Voorbij Bucheleure kruisen we de D985 ter hoogte van La Croix de l’Arbre, waar bij de woning op dat kruispunt een houten wegkruis in de omheinde tuin staat.
Via Porny richting Jorse
Dan gaat het weer verder over prachtige veldpaden door een golvend landschap. Zoals je dat op veel plekken op het Franse platteland ziet, zien we ook hier weer de langgerekte mestbulten op weilanden, waar de boeren hun mest verzamelen en laten liggen, totdat een grote partij mest op zeker moment over het grasland wordt uitgereden.
Op veel graanstoppelakkers liggen nog de dikke strorollen, die van het land moeten worden gehaald.
Voorbij de boerenhoeve van Le Chassigneux moeten we het asfaltweggetje gaan verlaten, om een veldpad op te gaan. Dat doen we op de plek waar de Nederlandse familie Wouters indertijd een richtingbordje heeft geplaatst naar hun overnachtingsaccommodatie zo’n drie kilometer verderop aan het pelgrimspad.
We volgen wederom zo’n prachtig veldpad door een glooiend landschap.
En ook hier af en toe weer zo’n dode boom, die men gewoon in het landschap laat staan, in afwachting van het omvallen bij bijvoorbeeld een harde storm.
Duits en Nederlands in Jorse
Als we Jorse bereiken, komen we eerst langs een grote vijver.
In een hoekje bij de vijver staat een oldtimer, een Peugeot 204.
De lang niet meer in gebruik zijnde auto is al deels verscholen door het er omheen opklimmende groen.
In de bocht van de weg staat nog een oldtimer, een blauwe bestelbus.
En bij de ingang van het erf van een woning met twee bijgebouwen staat een oldtimer bromfiets.
De Franse timmerlui die bij één van de bijgebouwen aan het werk zijn, vertellen dat hier een Duitse eigenaar woont. Tegen de muur van de woning staat een houten schot, met daarop de verwelkoming in het Nederlands – Welkom – en in het Frans – Bienvenue.
De mannen vertellen dat het huis van Wouters een eindje verderop staat.
Bij de Gîte d’Etappe van de Nederlandse familie Wouters aangekomen, zien we het naambordje Tathata hangen.
We gaan het erf op, en ontmoeten daar weduwe Wouters, met wie we een praatje maken over haar bijzondere verhaal van wonen en werken in Frankrijk. De strekking ervan is dat het in het leven niet altijd zo gaat als je had gedacht en gehoopt.
Na deze ontmoeting nemen we afscheid van haar, en verlaten we haar erf, en laten daarmee dan ook het buurtschap Jorse achter ons.
De berg Tharot af
We klimmen nu naar de top van de Mont Tharot, op een hoogte van 392 meter.
Ondertussen fietst mevrouw Wouters ons nog even groetend voorbij.
Vanaf die Mont Tharot gaat het dan over half verharde en verharde veldwegen bergafwaarts, en zien we zo’n twintig minuten later de plaats Issy-l’Evêque in het dal rechtsvóór ons liggen.
Om 14:40 uur wandelen we deze plaats van onze dagbestemming binnen.
Bij één van de oorspronkelijke twee burchttorens van deze plaats betreden we de binnenruimte van dit dorp.
Daar zien we rechts van ons een oud poortgebouw.
En links van ons staat de kerk van Issy-l’Evêque, de Sint-Jacobuskerk.
Jacobus in de Sint-Jacobskerk van Issy-l’Evêque
Gisteren zag ik in de kerk van Larochemillay al een kerkraam van Jezus en de Emmaüsgangers, en hier is het weer raak, want ook hier zien we een kerkraam dat dat verhaal afbeeldt.
Maar voor ons als pelgrims is wel heel bijzonder dat in deze kerk een beeld staat van de heilige Jacobus.
Sint Jacobus is de beschermheilige van de pelgrims, en ook de patroon van dit dorp, getuige de tekst die op de opengeslagen Bijbel van de heilige Jacobus is te lezen.
In het koor van de kerk zien we verschillende fresco’s, aan de binnenmuur, maar ook op het ronde plafond van het koor.
En tot onze tweede verrassing zien we ook een kerkraam met daarop de voorstelling van Sint Jacobus.
We zijn dan ook heel blij dat deze kerk opengesteld is, zodat wij al dat moois omtrent Jacobus kunnen bekijken.
En er is veel meer te zien, want de kerkramen van deze kerk zijn prachtig vormgegeven.
Zo zien we bijbelse voorstellingen, maar ook decoratieve kerkramen in gekleurde vlakken, heel mooi allemaal.
We maken een rondje door het schip van de kerk, om van al dat moois te genieten aan het eind van deze prachtige etappe.
Buiten gekomen, gaan we door het poortgebouw naar het dorpsplein waar onze auto staat. Voordat we instappen, vinden we een heerlijk koele plek op twee bankjes op het plein in de schaduw van een grote boom, waar we onze lunchpauze hebben, want dat was er op deze hele mooie route nog niet eens van gekomen.
Het is rond 15:30 uur als we met de auto van Issy-l’Evêque terugrijden naar Gare de Millay, waar we onze fietsen afhalen in La Goulette. Met de fietsen weer bij ons achter op de auto, rijden we tot slot terug naar onze camping in Luzy, terugkijkend op een hele mooie etappe van dit pelgrimspad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten