Wiep Koehoorn: Pelgrimeren van Le Petit-Vouvray via Vouvray naar Tours

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Westroute van Lozère (Palaiseau) naar Tours (GR655 O)

Van Le Petit-Vouvray via Vouvray naar Tours

Donderdag 29 augustus 2024 – 14,2 km.

Dag 20: 397,1 – 411,3 km

Aankomst bij de kathedraal van Tours

Ook de laatste dag mooi wandelweer

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping L’Orangerie Beauregard in Villedômer, gelegen tussen Château-Renault en Tours. Vandaag gaan we de laatste etappes lopen van onze 19 wandeldagen durende zomerpelgrimage van 2024, van Lozère naar Tours.

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur, om met de auto vanuit Villedômer naar Tours te rijden. We hebben de fietsen op het fietsenrek achter op de auto.

Nadat we de fietsen van de auto af hebben gehaald, laten we de auto achter op het parkeerterrein Aucard langs de oever van de rivier de Loire, waar we vanmiddag de Loire gaan oversteken, en dan fietsen we van Tours de 12,5 kilometers naar Le Petit-Vouvray.

Het is vandaag bewolkt weer met regelmatig zonnige perioden. Het waait nauwelijks.

Als we de camping verlaten, is het 14 graden Celsius. De temperatuur loopt vandaag op tot 26 graden Celsius aan het eind van deze etappe. Al met al is het vandaag heel mooi wandelweer.

Van Le Petit-Vouvray naar Vouvray

Vandaag gaan we lopen van Le Petit-Vouvray naar de kathedraal van Tours, over een afstand van 14,2 kilometer.

Als we vanuit Tours op de fiets aankomen in Le Petit-Vouvray, plaatsen we de fietsen onder een boom langs de D46.

Vanuit Le Petit-Vouvray steken we direct de D46 over, om dan via het voetgangers- en fietspad ten zuiden van de D46 richting Vouvray te lopen.

Op grote afstand zien we in het noorden de hoog opgaande rotswand met daarin de welbekende grotten van deze streek. En daarboven zien we de wijngaarden van de Vouvray.

Ondertussen lopen wij hier beneden ook langs kleine wijngaarden, die liggen tussen ons pad en de D46. Gisteren zagen we nog niet zoveel druiventrossen aan de wijnstokken hangen, maar hier is een wijngaard toch wel heel goed gezegend met zo op het eerste gezicht een prima opbrengst aan dikke blauwe druiventrossen.

Om 9:30 uur krijgen we Vouvray in zicht.

Koffie en stempelen in Vouvray

In Vouvray vinden we vrij vlot een café-restaurant, waar we op het terras een kop koffie drinken.

Om de hoek van deze straat vinden we de VVV.

Hier gaan we naar binnen, waar we een mooi Jacobschelp-stempel van deze VVV in onze pelgrimspaspoorten krijgen.

Vanuit de VVV gaat de route door Vouvray richting het gemeentehuis. Nabij het gemeentehuis staat een cortex-stalen kunstwerk van druivenbladeren, met daaronder druiven, verwijzend naar de wijnstreek van de Vouvray waarin we ons nu bevinden.

We gaan het gemeentehuis binnen.

Als we binnen bij de receptie om een stempel vragen voor onze pelgrimspaspoorten, verwijst de baliemedewerkster ons door naar de VVV. Maar als we haar vertellen dat we behalve dat stempel ook die van deze gemeente graag in onze pelgrimspaspoorten willen meenemen, pakt ze het gemeentestempel, en zet die met haar paraaf erbij in onze pelgrimspaspoorten.

Château’s met wijngaarden van de Vouvray

Buiten het stadscentrum lopen we op hoogte – hoger dan de riviervallei – over de Rue du Petit-Coteau in westelijke richting. Hoog boven ons zien we de bovenkant van het grote Château Moncontour.

Dit is een wijn-château, wat je iets verderop kunt zien aan de enorme wijnpers die langs de weg staat, en verder is het ook nog een wijnmuseum, en uiteraard kun je hier wijn kopen.

In het buurtschap Les Patis klimmen we over de steile hoog opgaande smalle straatjes.

Vanaf een behoorlijke hoogte krijgen we dan een prachtig uitzicht over de Loire en zijn riviervallei.

Dan komen we bij Château de Sens.

Daar lopen we heuvelopwaarts om het château heen, en aan de achterzijde staan we dan op de grens van het open veld, waar we de bebouwde kom van Vouvray verlaten.

Om het château heen lopend, gaan we vervolgens de wijngaarden weer in, nog steeds in westelijke richting.

Dan volgt een mooi traject over brede paden door de wijngaarden van de Vouvray.

Twee jaar later weer terug in Rochecorbon en Guinguette

Vanuit het hoge veld wandelen we om 11:00 uur de plaats Rochecorbon binnen.

Met veel bochten en een omleiding dalen we door de plaats af, en dan komen we – net zoals twee jaar geleden, toen we hier ook lopend pelgrimeerden – wederom langs de boerenkar, die in een klein parkje staat, versierd met bloeiende perkplanten.

Vanuit Rochecorbon dalen we net zover af – ook over de D952 heen – totdat we aankomen bij het fiets- en voetgangerspad langs de rivier de Loire.

Af en toe zien we een bootje voorbijvaren op de Loire.

En ook vanaf dit stuk kunnen we vaak de grotten en de huizen en andere gebouwen zien, die hier in en tegen de rotsen zijn gebouwd.

Dan komen we in Guinguette.

Dat is een speelpark voor kinderen en voor volwassenen, in de groene strook tussen de D952 en de Loire. Ons pad gaat dwars door dit park heen. In het publiek toegankelijke deel van het park staan veel banken en picknicktafels. We gaan zitten op één van die banken om er iets te eten en te drinken, alvorens we de laatste kilometers naar Tours lopen.

Langs en over de Loire

Om 12:45 uur passeren we een bord, waarin we als pelgrims op de Via Turonensis welkom worden geheten door de stad Tours. Daar staat ook op dat het vanaf hier nog 1.467 kilometer gaans is naar het Spaanse Santiago de Compostela.

De eerste grote Loire-brug waar we onderdoor lopen, is het viaduct van de autosnelweg A10.

Even later zien we ook al de tweede rivierbrug, de stadsbrug van Tours over de Loire.

Boven de brug uit zien we dan ook de kerktorens van de Cathedrale Saint-Gatien van Tours, waar we naar op weg zijn.

Als we ook onder die tweede brug door zijn gegaan, lopen we naar de derde brug. Vanaf het nivo van de rivier moeten we nu de helling op, om naar die fietsers- en voetgangersbrug te gaan.

Bovenaan gekomen, komen we terecht in de verkeersdrukte van de stad.

We staan nu aan het begin van de zogenoemde Pont-Saint-Symphorien, waarmee we de Loire oversteken.

Eerst steken we de noordelijke stroom van de Loire over, dan het grote eiland dat in de rivier ligt, en tot slot gaan we over de zuidelijke stroom van de rivier de Loire.

Zo wandelen we het centrum van de stad Tours binnen, met vóór ons ook heel prominent de Cathedrale Saint-Gatien van deze pelgrimsstad.

De Cathedrale Saint-Gatien van Tours

Bij binnenkomst in de kathedraal valt direct de smalle hoogte van de het schip van de kerk op.

Ook de kerkramen zijn beeldbepalers van deze kathedraal.

Het geboorteverhaal van Jezus Christus wordt binnen uitgebeeld door schilderwerken, door een kerkraam en door een groot reliëf in één van de zijkapellen.

Ook de doop van Jezus Christus in de Jordaan, door Johannes de Doper, krijgt hier de aandacht die het verdient.

De rozet-ramen – onder andere boven het kerkorgel – zijn indrukwekkend mooi.

Heel verrassend zijn ook de tegenover elkaar geplaatste moderne raamwerken van deze kathedraal.

En natuurlijk mag in deze kathedraal van Sint Martinus niet een groot schilderij ontbreken van deze heilige Sint Maarten, van wie we het verhaal kennen dat hij de stof van zijn mantel deelt met de bedelaar die hij bij de stadpoort ziet zitten.

Fietsen vanuit Stuttgart naar Nantes

Nadat we veel van al dat moois van deze kathedraal hebben bewonderd, lopen we naar buiten, en gaan we het pleintje op vóór de kathedraal.

Daar ontmoeten we een Duits fietsechtpaar, dat zojuist op het plein arriveert. We raken met elkaar in gesprek, en vertellen elkaar over de verschillende manieren waarop wij deze zomer onderweg zijn.

Dit echtpaar uit Stuttgart fietst momenteel vanuit Stuttgart via onder andere Tours naar het Franse Nantes, om van daaruit op een of andere manier terug te keren naar Duitsland. Ze zijn met een bevriend echtpaar aan deze lange fietstocht begonnen, maar dat andere echtpaar is na enkele dagen al afgehaakt omdat de vrouw het dagelijks zo’n 40-50 kilometer fietsen niet kon waarmaken. Ze zijn toen uit elkaar gegaan, en dit echtpaar fietst nu door naar Nantes, terwijl het andere echtpaar na enkele dagen al is teruggekeerd naar huis.

De beide fietsers hebben ook serieuze en concrete plannen om hun werkende bestaan op afzienbare termijn te beëindigen, om dan samen – net zoals wij – te gaan genieten van hun pre-pensionering. Hun caravan zullen ze dan wellicht verruilen voor een camper, en daarmee willen ze dan ook vormen vinden om met camper en langeafstandsfietsen hun vrije tijd aangenaam in te vullen.

Zij maken van ons een foto, staande voor de kathedraal van Tours, en wij maken zo van hen ook een foto, zodat we beiden een mooie foto hebben van onze aankomst in Tours.

Lunchen in Tours als afsluiting van onze pelgrimstour

We nemen afscheid van elkaar, en Durkje en ik laten dan de kathedraal achter ons.

Dan lopen we naar de VVV aan het grote stadsplein verderop, waar we een (voor ons aankomst)stempel krijgen van Tours. Met ook nog een textielembleem van Saint-Jacques-de-Compostelle verlaten we de VVV.

Bij de VVV zien we dan ook de wegwijzer van de langeafstandswandeling ter ere van Sint Maarten, die hier wordt aangeduid als Circuit Saint-Martin.

Daarna vinden we een mooie plek op het terras van Café Leffe, een brasserie naast het treinstation van Tours, aan het grote stadsplein. Hier lunchen we met het dagmenu, zulks ter feestelijke afsluiting van onze Zomerpelgrimage 2024 van Lozère (Palaiseau/Parijs) naar Tours.

Na de lunch wandelen we langs de kathedraal en over de Pont-Saint-Symphorien het stadscentrum uit, om dan aan de overzijde van de Loire onze daar vanmorgen geparkeerde auto af te halen.

Op de terugweg naar de camping in Villedômer halen we onze fietsen af uit Le Petit-Vouvray, en nemen we die mee op het fietsenrek van onze auto.

De weersvoorspelling sprak over enige regen vanaf vanmorgen elf uur, maar we hebben het de hele dag droog gehouden, en de eerste regen kwam pas tegen de avond, maar ook nog maar heel licht en kortstondig. Voor morgen wordt veel regen voorspeld, maar daar zullen we dan al wandelend geen last meer van hebben, want onze Zomerpelgrimage is hier in Tours vandaag met succes beëindigd.

Terugblik op deze Zomerpelgrimage 2024

Met deze 19e wandeldag van vandaag sluiten we onze zomerpelgrimage van 2024 af. Hieronder een korte terugblik op deze prachtige pelgrimstocht:

Deze 19 pelgrimsdagen hebben we gelopen tussen 6 en 29 augustus 2024, met daartussen in vijf dagen voor het verkassen van onze caravan en/of voor een rustdag.
Deze pelgrimstocht van Lozère (bij Palaiseau/Parijs) naar de kathedraal van Tours maakt deel uit van de Franse pelgrimsroute, de ‘Sentier vers Saint-Jacques–de-Compostelle via Tours > Bruxelles – Paris – Tours’, ofwel de Grand Randonnée 655, afgekort GR655
Deze GR655 begint in het Belgische Brussel en gaat dan na België door Frankrijk, via de Franse hoofdstad Parijs naar de Cathedrale Saint-Gatien in Tours.
Vanuit Parijs kent deze pelgrimsroute GR655 twee varianten, namelijk de ‘GR 655 E’ en de ‘GR 655 O’. De E-variant is de oostelijke routevariant, die ook wel de ‘Voie d’Orléans’ wordt genoemd, omdat die vanuit Palaiseau via de kathedraal van Orléans en door Vouvray naar Tours gaat. De O-variant is de westelijke route, die ook wel de ‘Voie de Chartres’ wordt genoemd, omdat die vanuit Palaiseau via de kathedraal van Chartres en ook door Vouvray naar Tours gaat. In Palaiseau gaan de beide varianten van de GR655 vlak onder Parijs dus uit elkaar, en in de plaats Vouvray komen de beide varianten van de GR655 vlak vóór Tours weer bij elkaar.
De pelgrimsroute vanuit Parijs via Tours naar de Pyreneeën wordt ook wel de ‘Via Turonensis’ genoemd, dus vernoemd naar de stad Tours.
Durkje en ik hebben de Via Turonensis in eerste instantie (in 2021 en 2022) vanuit Parijs gepelgrimeerd via de oostelijke routevariant via Orléans en Blois – langs de rivier de Loire - naar Tours, hetgeen betekende dat we toen de westelijke routevariant via Chartres naar Tours letterlijks rechts hebben laten liggen. Maar dit jaar hebben we dat goed gemaakt, door in deze periode van 6 tot en met 29 augustus 2024 tijdens onze Zomerpelgrimage 2024 deze gehele routevariant (GR655E) aanvullend op de GR655O óók te gaan lopen.
De westelijke routevariant via Chartres – de GR655O - heeft een lengte van 375,8 kilometer, en die hebben we gelopen in 19 etappes, met derhalve een gemiddelde etappe-lengte van 19,8 kilometer per wandeldag.
De laagste temperatuur bij vertrek van een etappe was 9 graden Celsius, en de hoogst gemeten temperatuur bij aankomst van een etappe was 32 graden Celsius. We hebben dus in een temperatuur-range van 23 graden gelopen.
De laagste temperatuur bij vertrek van een etappe was 9 graden Celsius, en de hoogste temperatuur bij vertrek van een etappe was 19 graden Celsius. Er zat dus een verschil van 10 graden Celsius tussen de koudste en de warmste start. De gemiddelde ochtendtemperatuur aan het begin van een wandeldag was 13,6 graden Celsius.
De laagste temperatuur bij aankomst van een etappe was 21 graden Celsius, en de hoogste temperatuur bij aankomst van een etappe was 32 graden Celsius. Er zat dus een verschil van 11 graden Celsius tussen de koudste en de warmste aankomst. De gemiddelde middagtemperatuur aan het eind van een wandeldag was 25,4 graden Celsius.
Met bovenstaande temperaturen tussen 9 en 32 graden Celsius, en van gemiddeld tussen 13,6 en 25,4 graden Celsius mogen we dus wel stellen dat we gedurende deze zomerpelgrimage hele mooie temperaturen hebben gehad tijdens onze wandeletappes. Met deze cijfers zijn wij althans heel content.
Er is maar één dag geweest dat Durkje gedurende een deel van een etappe even de regenponcho aan heeft gehad om motregen in combinatie met een behoorlijke wind te weren, maar voor de rest van deze hele zomerpelgrimage is het noch bij het fietsen, noch bij het wandelen nodig geweest om ons te wapenen tegen regen, gewoon omdat die er niet was tijdens deze wandeldagen.
Qua aantal pelgrims was het in onze beleving beslist niet druk op dit traject, of eigenlijk gewoon stil. We hebben gedurende alle 19 pelgrimsdagen namelijk maar één keer één stel van een jongen en een meisje uit Parijs ontmoet, die dit traject ook gingen lopen. Zij begonnen in Chartres toen wij hen daar ontmoetten, en zij waren - net als wij - ook van plan om tot Tours te lopen. Zij hadden echter nog geen pelgrimservaring opgedaan, en geen benul van de haalbaarheid per etappe (zie mijn verslag van de dag dat we door Chartres liepen) en het is voor ons nog maar zeer de vraag of ze in staat zijn geweest om dit tracé van Chartres naar Tours te voleinden. Andere Sint-Jacobspelgrims – lopend of fietsend – hebben wij niet ontmoet in al die 19 pelgrimsdagen.
Wij hebben gebruik gemaakt van bovengenoemde pelgrimsroute, volgens de bovengenoemde pelgrimsgids van de GR655. Dat is de editie van 2013, dus al elf jaar oud. Voor zover ons bekend, is er daarna geen nieuwe editie van deze wandelgids verschenen. Toch hebben we ettelijke malen gemerkt dat de klassieke route - zoals die is beschreven in deze wandelgids - niet meer actueel is. Op zich is dat ook wel begrijpelijk na elf jaar. Regelmatig komt het voor dat de nieuw bewegwijzerde route afwijkt van de route in de wandelgids. Wij besloten om alleen de oorspronkelijke, klassieke route volgens de routegids te lopen, maar kwamen dan ook wel eens in de problemen, omdat bijvoorbeeld bleek dat dit oude traject al (met bijvoorbeeld een hekwerk) is afgesloten voor doorgaand voetgangersverkeer of dat een pad geheel is verwijderd door boeren, bijvoorbeeld door herverkaveling van akkers. Enkele andere keren kwamen we er pas te laat achter dat men ergens de oude wegwijzers had verwijderd of onzichtbaar gemaakt, en daar nieuwe wegwijzers voor in de plaats had aangebracht. In die gevallen besloten we in enkele gevallen om te keren, en het klassieke pad zelfstandig een eindje terug te hervatten, en soms liepen we dan maar gewoon door volgens de nieuwe bewegwijzering, en kwamen we te zijner tijd wel weer terug op de oude route. Of in enkele gevallen hebben we van de nieuwe route een zelf gekozen doorsteek gemaakt om terug te komen op de oorspronkelijke route, om er zeker van te zijn dat we de aantrekkelijkheden van de klassieke route niet zouden missen. Om de klassieke route zo goed als mogelijk toch te blijven lopen, hebben we regelmatig gebruik gemaakt van de wandelkaarten en de Franstalige routebeschrijvingen in onze wandelgids, van al dan niet deels verwijderde of onzichtbaar gemaakte oude wegwijzers en van nieuwe wegwijzers in het veld, van Google Maps, èn van Organic Maps op onze smartphone.
Met al die middelen die ons ter beschikking stonden, hebben we toch het (voor ons) maximaal haalbare gelopen van de oorspronkelijke, klassieke pelgrimsroute volgens het Franse pelgrimsboekje. We hebben op die klassieke route zulke mooie dingen gezien en beleefd, dat we de indruk kregen dat het jammer is dat de oude route is gewijzigd naar een nieuwe, maar ja, als je die nieuwe route niet loopt, weet je natuurlijk niet welke mooie zaken je dáár dan had kunnen zien en beleven’, en dat zal ook best wel mooi zijn.
In elk geval moge duidelijk zijn dat het verstandig is om na elf jaar een nieuwe editie van deze wandelgids uit te geven, die spoort met de nieuwe bewegwijzering in het veld. Bovendien zou het fijn zijn dat onderweg op de splitspunten van oude en nieuwe varianten duidelijk wordt gemaakt waar dat is, en wat de consequenties zijn van het bewandelen van de oude en van de nieuwe route. Wij zijn in elk geval blij dat wij hebben vastgehouden aan de oorspronkelijke, klassieke pelgrimsroute van 2013, want die is heel mooi, met die aantekening dat we vermoeden dat die wel iets langer is dan de afkortingen die wij hebben ingeschat en gezien van de nieuw bewegwijzerde route.
Hierbij tekenen we extra aan dat je in Organic Maps via de website van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob ook deze route van de GR655O kunt downloaden op je smartphone. Dat hebben wij ter ondersteuning vooraf ook gedaan, maar daarbij hebben we al lopend en zoekend onderweg wel geconstateerd dat die in rood aangegeven route op veel trajecten ook nog eens grondig afwijkt van de route uit de Franstalige routegids en óók afwijkt van de nieuw bewegwijzerde route. Die rode route in Organic Maps is dus nog weer een derde variant op de andere twee. Als je het positief wilt waarderen, kun je dus stellen dat je als pelgrim onderweg volop keus hebt om je eigen pelgrimsroute samen te stellen, en daar is op zich ook helemaal niets mis mee, maar dat is niet waar wij voor kiezen tijdens het bewandelen van de klassieke pelgrimsroutes.
Daarnaast zien we onderweg ook heel regelmatig andere wegwijzers in bijvoorbeeld wit-rood (GR), in blauw en in geel, waaronder ook de origineel gelijkende gele caminopijlen zoals je die in Spanje op de camino’s volgt. Soms spoorden die anderssoortige wegwijzers met de route die wij liepen, en was de verleiding groot om die als wegwijzer te gebruiken, maar ook die slaan regelmatig hele andere wegen en paden in dan de route die wij beoogden.
En verder is het altijd oppassen geblazen als je in een gebied wandelt waar ook nog andere langeafstandspaden lopen van andere wit-rood gemerkte GR-routes. Soms lopen ze even gelijk, maar er komt natuurlijk een moment dat die twee routes weer uit elkaar gaan lopen. Als je niet goed oplet, zit je zomaar op een verkeerde GR-route, en moet je omkeren om weer terug te komen op je eigen GR-route.
Kortom, al dit bovenstaande overziend, mag je concluderen dat het onderweg een kwestie is van permanent goed opletten waar je mee bezig bent. En dan nog gaat het je geheid overkomen dat het een keer fout gaat, maar gelukkig gaat het meestal – en komt het uiteindelijk – wel goed. Wij komen tenminste ook elke dag altijd wel weer aan op de plek die we vooraf als etappe-bestemming hebben gekozen. Het blijft avonturen, en dat maakt het pelgrimeren ook buitengewoon mooi; ook als het eens mis gaat, en je toch iets waardevols ziet en beleeft. Het hoort er allemaal bij, bij het pelgrimeren.
We hebben onderweg prima kampeerplekken gevonden, waar we elke middag weer naar terugkeerden, om in de fijne vakantiesfeer van uiteenlopende campings de resterende tijd door te brengen tussen de opeenvolgende wandeldagen.
De route die we deze zomer liepen, is typisch Frans, bijvoorbeeld door wijngaarden, langs château’s, moulins (watermolens), lavoirs (wasplaatsen), gehuchten (hameau), dorpen (village), steden (ville), uitbundige flora & fauna, akkers met graan, kool, zonnebloemen, boekweit, maïs en gierst, langs bomen met pruimen, en struiken vol met (bijna) rijpe bramen.
Heel mooi en vooral waardevol trouwens zijn al die ontmoetingen met anderen onderweg; met mensen zo maar langs de route waarmee je even een praatje maakt, of met de aardige mensen die je gevraagd of ongevraagd de weg wijzen, die je tips geven, en al die mensen die ons vroegen of we wellicht nog water nodig hadden voor onderweg.
Aangenaam zijn ook de ontmoetingen in gemeentehuizen, stadhuizen, VVV’s, kapellen, kerken, basilieken en kathedralen, waar we – als die tenminste niet dicht waren - naar binnen stapten om er een stempel te vragen voor onze pelgrimspaspoorten. Heel af en toe moet je iemand even uitleggen wat je van hen wilt en waar dat toe dient, maar meestal is men direct bereid om hun stempel in je pelgrimspaspoort te zetten, en heel af en toe hoef je niet eens te vragen, want als ze je aan zien komen, grijpen ze direct al naar hun stempel om die in je pelgrimspaspoort te zetten. Nog een aardige groet erbij voor een fijne dag of voor een prettige voortzetting van je pelgrimage erbij, en je gaat weer vrolijk en dankbaar verder.
In 19 wandeldagen hebben we 18 stempels in onze pelgrimspaspoorten verkregen.
Lief zijn ook die mensen onderweg die je uitnodigen om bij hen thuis met jou even een kop koffie te gaan drinken, vaak in het geval wij ergens in een dorpje vroegen of er in de buurt een horeca-gelegenheid is om daar koffie te drinken. Dergelijke ontmoetingen bij mensen thuis aan de koffietafel zijn alleszins waardevol, dus het verdient aanbeveling om – als het veilig lijkt – zo’n vriendelijk aanbod in dank te aanvaarden. Het biedt je ook een informatief kijkje in het huiselijke leven van de Fransen. En het leidt vaak tot fijne gesprekken. Al die gastvrije Fransen zeggen wij hierbij nogmaals grote dank.
En zo zouden we nog wel pagina’s vol kunnen schrijven over al die bijzondere belevenissen van onderweg. Kort gezegd: we hebben in de afgelopen 19 wandeldagen wederom heel veel moois gezien, en hebben prachtige dingen beleefd. Bovendien ervaren wij het samen heel bewust als een groot goed dat het Durkje en mij is gegeven om in goede gezondheid en zo vitaal al 19 jaren lang dergelijke langeafstandswandelingen als pelgrims te lopen, waar wij - ook het thuisfront - alleszins dankbaar voor zijn.