Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Westroute van Lozère (Palaiseau) naar Tours (GR655 O)
Van Hanches naar Saint-Piat
Zaterdag 10 augustus 2024 – 21,3 km.
Dag 6: 110,2 – 131,5 km
 |
| Bij de ruïne van het aquaduct tussen Maintenon en Maingournois |
Wisselend zonnig en bewolkt
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping Cernay Vacances.
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:15 uur, om met de auto vanuit Cernay-la-Ville naar Saint-Piat te rijden. We hebben de fietsen op het fietsenrek achter op de auto.
Nadat we de fietsen van de auto af hebben gehaald, laten we de auto achter in Saint-Piat, en fietsen we van Saint-Piat de 10,5 kilometers naar Hanches. Het is al volop zonnig en 14 graden Celsius. Het wordt een warme dag, met een temperatuur die oploopt tot 28 graden Celsius aan het eind van deze etappe. Gelukkig waait het enigszins, zodat het lopen in de volle zon nog prima verloopt.
Van Hanches naar Saint-Martin-de-Nigelles
Vandaag gaan we lopen van Hanches naar Saint-Piat, over een afstand van 21,3 kilometer.
We stallen de fietsen bij de fietsenbeugels van een appartementencomplex.
Bij de Mairie – waar we gisteren onze voorgaande etappe beëindigden – begint de etappe van vandaag. We lopen naar de westrand van het dorp, en gaan dan richting Le Val des Granges en langs Quencé een lang akkerpad op in noordwestelijke richting.
Aan de oostelijke rand lopen we aan het eind van dit veldpad Saint-Martin-de-Nigelles binnen. Rechts zien we aan de overzijde van de brug over de Drouette dan het dorpje Ronceaux liggen.
We doorkruisen Saint-Martin-de-Nigelles, en zien rechts van ons tegen de helling een groep koeien liggen en staan aan de oever van de Drouette.
In het centrum van het dorp is het even onduidelijk of we rechtdoor moeten of rechtsaf. We gaan rechtdoor, omdat dat spoort met onze wandelkaart, maar zien al snel dat alle wegwijzers van de GR655 zijn verwijderd. Kennelijk is de route omgelegd in de elf jaren nadat de door ons gebruikte wandelgids is gepubliceerd. Omdat de oude route een hele mooie is als een smal hellingpad over de steile helling langs La Drouette, blijven we dit pad volgen, totdat we verderop in het dorp weer op de bewegwijzerde route komen.
Van Eglancourt naar Gobienne
We klimmen het dorp uit, om dan over de hoger gelegen weg langs Le Bois d’Olivet verder in westelijke richting te lopen.
Na enige tijd geeft een wegwijzer aan dat we de doorgaande weg moeten verlaten, om dan over een veldpad heuvelafwaarts te gaan naar Eglancourt.
Deze afdaling brengt ons naar het riviertje La Drouette. Bij het bruggetje over deze stroom slaan we rechtsaf, om aan de noordkant langs La Drouette te lopen. Rechts van ons grazen enkele paarden in het weiland.
Eglancourt is maar klein, dus we zijn al heel snel weer het dorp door en voorbij.
Het volgende buurtschap waar we doorheen komen, is Gobienne.
En direct daarna wandelen we La Tournachère binnen.
Maar ook dat is maar klein, dus vrij snel verlaten we ook La Tournachère al weer.
Volgens de oude route van La Tournachère naar Rocfoin
Na de oversteek over La Drouette, moeten we even goed opletten en een keus maken.
Vanaf de brug over La Drouette gaat de fietsroute namelijk in de richting van Villiers-le-Morhier, en we zien aan de wit-rode bewegwijzering van de G655 dat ook die via de doorgaande weg richting Villiers-le-Morhier gaat. De wandelgids die wij bij deze pelgrimage hanteren, neemt echter een veldpad heuvelopwaarts, om door het open veld verder te gaan richting Rocfoin.
We kiezen ervoor om de oude, oorspron-kelijke veldroute door het heuvelland te nemen, dus vanuit La Tournachère gaan we heuvel-opwaarts het veld in.
We volgen daarbij eerst de bosrand in de richting van La Baronnerie, maar slaan nog vóór deze plaats linksaf, om dan door het bosperceel in zuidelijke richting verder te gaan in de richting van Chantier de l’Orme. Daar draaien we af naar het zuidwesten, om dan eerst tussen de akkers door, en dan door een smalle boszoom naar Sauny – en Rocfoin iets verderop - te lopen. In Rocfoin maken we dan de afdaling door een oude spoortunnel naar de westelijke rand van de bebouwde kom van Rocfoin.
Zo verlaten we even later ook Rocfoin.
We komen dan ter hoogte van een stuw in een groot waterrijk gebied, dat bestaat uit een enorme aaneenschakeling van allerlei waterpartijen van plassen, vijvers en waterlopen.
Dopen in de Eglise Saint-Pierre van Maintenon
Vanaf deze stuw volgen we het steentjespad langs het Canal Louis XIV.
Een kwartier later arriveren we bij de stad Maintenon.
Daar steken we via een stenen brug de rivier Le Guéreau over, om aan de overzijde in de stad een bankje in de schaduw te vinden, waarop we even wat eten en drinken. Dan zijn we klaar om de stad in te gaan.
Eerst bezoeken we de Eglise Saint-Pierre. Deze kerk is open, en we treffen daar een groep kerkgangers aan die hier naar toe zijn gekomen voor een doopplechtigheid. Wij bekijken het interieur van deze kerk.
Achterin de kerk hangt een poster van de vrienden van Saint-Jacques d’Eure et Loir, waarop enkele telefoonnummers en namen staan vermeld van mensen die je in Chartres kunt bellen als je in Chartres als pelgrim bij hen zou willen overnachten.
Als we naar buiten gaan, blijkt de hele groep kerkgangers rondom de pastoor de toegang van de kerk te blokkeren, omdat men bij de kerkdeur al met de liturgie van de doopviering is begonnen. We wachten binnen even op de zang en de gebeden, en verlaten dan deze kerk.
Koffiepauze en dan naar het aquaduct
Buiten de kerk lopen we door de overdekte markthal van de stad.
De stadsroute voert ons al heel snel naar het centrale stadsplein van Maintenon.
Het plein is feestelijk versierd met gekleurde feestvlagjes.
Bij één van de café-restaurants aan het stadsplein hemen we plaats op het terras voor onze koffiepauze. Gasten van verschillende nationaliteiten zitten hier rondom ons op het terras.
Vanaf het terras hebben we ook het uitzicht op de grote stadskerk en op het château dat op het domein ernaast staat.
Na de koffiepauze op deze zonnige zaterdag steken we via de Rue de Pont Rouge het Canal Louis XIV over.
Verderop lopen we onder de ruïne door van het imposante aquaduct dat hier nog vol glorie over de doorgaande weg staat.
Dan maar over een veldpad voorbij Maingournois
Voorbij dit antieke aquaduct wandelen we direct al de plaats Maingournois binnen. Als we de route door het dorp hebben gelopen, blijkt dat de bewegwijzering afwijkt van de routekaart van onze wandelgids, maar de bewegwijzering was duidelijk, en die volgden we. Vlak buiten het dorp geeft de wegwijzer aan dat we langs een haag van een tuin rechtsaf zouden moeten gaan, maar een pad treffen we daar niet aan. De wandelkaart had ons al veel eerder rechtsaf laten gaan. We besluiten niet terug te lopen, en óók niet langs de haag te gaan, maar iets verder buiten het dorp een akkerpad te nemen naar een bosperceel waar de route van de wandelkaart langs gaat.
Als we daar bij dat bosperceel komen, blijkt dat boswerkers een groot deel van het bosperceel hebben gerooid, dus we zoeken tussen de gerooide bomen en achtergelaten takken en hakhout onze weg in de richting die op de wandelkaart staat.
Dat gaat goed, want even later komen we op een bewegwijzerd veldpad, dat naar een grote bosvijver voert.
Route Barrée naar Change
Bij die bosvijver moeten we rechtsaf, maar de bebording geeft aan dat die weg is afgesloten voor verkeer: Route Barrée! Dat is voor een wandelaar altijd een lastige. We trekken ons er maar niets van aan en gaan op hoop van zegen toch verder. De weg wordt smaller, omdat de begroeiing in de bermen niet meer wordt gesnoeid. Bij de brug over het Canal Louis XIV aangekomen, zien we dat die in deplorabele toestand verkeert qua houten wegdek, maar wij kunnen zondermeer oversteken. Dat doen we dus, en dan wandelen we Changé binnen.
Via smalle paadjes achter opeenvolgende tuinen lopen we naar een bosperceel. Daarin gaat de route verder over een alsmaar stijgend bospad in de vorm van een diep uitgesleten holle weg.
Lunchen in Grogneul
Bij Grogneul komen we het bos uit.
Hier staan we op de grens van bos en graanveld. De enorme gele graanstoppel-akkers gaan tot de verte.
Hier en daar staat tussen de graanakkers door nog wel het hoge maïs. Op de achtergrond zien we hoog opgestapelde stropakken, met op de horizon bos.
Bij de bebouwde kom aangekomen, zien we verderop de hoog geplaatste watertoren, met op de voorgrond een oude vervallen houten boerenwagen.
In het dorp komen we langs de kleine dorpsvijver, die is drooggevallen, en nu is begroeid met onder andere lisdodde.
Bij de muur van het plaatselijke château vinden we een picknickplek, waar we onze lunchpauze houden, in de schaduw van de oude lindes.
Na deze rustpauze wandelen we het dorp uit.
Langs de Eure naar Saint-Piat
Bij het bord van de bebouwde kom zien we te midden van het hoog opgaande gras een paal staan met de wit-rode markering. Als we daar naar toe lopen, zien we voorbij die paal de lichte sporen van wandelaars die hier door de hoog opgaande begroeiing hebben gelopen. Dit ruige en smalle pad blijkt het pad ter zijn waarmee we de afdaling van Grogneul naar de D6 moeten doen.
Een klein stukje moeten we dan langs de D6 lopen, om al spoedig een overwoekerd karrenspoor op te gaan, in de richting van de rivier de Eure. Door de hoge grassen komen we verderop aan bij de Eure, ter hoogte van een brug die hier over de rivier spant.
We lopen vervolgens aan deze kant van het water langs de rivieroever over een prima toegankelijk graspad.
Ter hoogte van Chimay passeren we een hele grote wasplaats aan de overzijde van de rivier.
Even moeten we afbuigen van de rivier, om Saint-Piat in te lopen. Vlakbij de brug komen we weer terug bij de rivieroever, ter hoogte van de stroomversnelling bij de moulin van Saint-Piat.
Het water stroomt met kracht en luidruchtig tussen de brug en de watermolen van Saint-Piat.
We zijn hier bij de moulin en de brug aangekomen op het eindpunt van onze etappe.
Verderop stappen we in de auto, en dan halen we op de terugweg naar de camping onze fietsen nog op uit Hanches, waar we vanmorgen deze etappe van vandaag begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten