Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Arsanges naar Paillé
Woensdag 26 juli 2023 – 21 km.
Dag 31: 647,5 – 668,5 km.
 |
| De imposante Eglise Saint-Pierre van Aulnay |
Nieuwe serie wandeletappes vanuit Arsanges
Durkje en ik gaan vandaag in Arsanges beginnen met de zevende dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Paillé.
Gisteren hebben we onze caravan verplaatst van Lusignan naar Saintes, waar we nu voor enkele nachten kamperen op de Municipal Camping van de stad, langs de rivier de Charente.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘Au fil de l’eau’ in het Franse Saintes.
Het wordt vandaag een dag met wisselvallig weer. Als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het droog en 14 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 25 graden Celsius.
We lopen aanvankelijk bij een geheel bewolkte lucht, maar naarmate de ochtend vordert, veranderen de gewone wolken in regenwolken, en krijgen we af en toe met een tijdje miezerige regen te maken. Daar komt bij dat het de hele dag nogal stevig waait. Dat maakt het nodig af en toe de paraplu te gebruiken als bescherming tegen wind en motregen.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur de camping, om dan eerst van Saintes naar Paillé te rijden. Daar parkeren we onze auto op het dorpsplein midden in het dorpje, tegenover de kruidenier van het dorp. Die komt net aanrijden als we de fietsen afladen, en zij sjouwt dan drie grote papieren meelzakken vol met brood – onder andere stokbrood- vanuit haar auto de levensmiddelenwinkel in.
Dan fietsen wij de 15,6 kilometers van Paillé naar Arsanges.
De fietsen stallen we rond 9:00 uur in het dorpscentrum op de driesprong, achter de abri in een tamelijk minimaal speeltuintje. Het is heel stil op straat; geen mens te zien.
Van Deux Sèvres naar Charente Maritime
Vanuit Arsanges steken we de D950 over, en daar begint dan het vervolg van onze pelgrimstocht, waar wij eergisteren de doorgaande route verlieten.
Vanaf de D109 gaan we dan tussen de akkers door wederom de antieke Romeinse heirbaan op. Enkele honderden meters verderop moeten we de D950 weer oversteken, om dan naar de bosrand van Bois d’Ensigné te lopen, waar we rechts omheen lopen.
Op dit stuk van de route krijgen we verrassend te maken met een nieuw soort wegwijzers voor de pelgrims. Op de grens van het departement Deux Sèvres (dat we nu verlaten) en het departement Charente Maritime (dat we nu binnenlopen) staat een witte betonpaal waarop we als pelgrims welkom worden geheten in het voor ons nieuwe departement.
Vanaf dit moment zullen we merken dat we heel regelmatig dergelijke betonpalen passeren, waarop dan met een pijl is aangegeven welke de juiste richting is voor pelgrims.
Na een eindje in zuidelijke richting gelopen te hebben, komen we op het punt waar de GR36 en onze GR655 voor ongeveer een kilometer samen optrekken door het Bois Bréchou. We volgen die gemeenschappelijke kilometer, totdat we voor de derde keer vandaag bij de D950 komen, op de picknickplek waar de beide Grand Randonnées weer uit elkaar gaan.
In de Eglise Sainte-Madeleine van La Villedieu
Het vervolgtraject vanuit het Bois Bréchou tot aan La Villedieu gaat over het vervolg van de Romeinse weg die wij tot aan ongeveer Arsanges al bewandelden. Deze Romeinse weg loopt op enige afstand parallel aan de D950. Vlak vóór La Villedieu komen de Romeinse weg en de D950 bij elkaar, op de plek waar we de bebouwde kom van La Villedieu binnen lopen.
Links van ons zien we dan ook een chatêau staan, omringd door muren en bomen.
Over de smalle strook langs de D950 die als drukke verkeersweg door La Villedieu gaat, lopen we tot aan de Eglise Sainte-Madeleine. Op de kerkdeur is een sticker geplakt van ‘Sur la voie de Tours vers Compostelle’.
We gaan deze kerk in om het interieur te bekijken.
In het opengeslagen gastenboek zien we dat de Nederlandse pelgrim Ton – die wij eergisteren in Melle ontmoetten – gisteren een boodschap in dit gastenboek heeft geschreven.
Als we weer buiten de kerk komen, zien we dat we door een kijkgat in een tuindeur naast de kerk stilzwijgend worden gadegeslagen door een hond.
Eerst door Salles-lès-Aulnay
Aan de rand van La Villedieu meldt een departementale wegwijzer dat het vanaf hier naar Aulnay nu nog 7 kilometer is.
Hier gaan we – getuige het straatnaambord – de Chemin de Compostelle op.
We lopen over een breed karrenspoor tussen uitgestrekte akkers door. Een akker met maïs wordt op dit moment beregend.
Het weer wordt er niet beter op, want het begint op deze hoogte van de heuvels te motregenen. Een beetje is niet erg, maar als het iets harder begint te miezeren, wordt het met de aanwakkerende wind minder aangenaam om zonder regenbescherming verder te gaan.
Durkje trekt vlak vóór Salles-lès-Aulnay de regenbroek aan, en gebruikt daarnaast de paraplu.
Maar ja, dan stopt de motregen, op het moment dat we de bebouwde kom in gaan. Bij de kerk in Salles-lès-Aulnay kan de regenbroek dan direct al weer uit, en de paraplu dicht.
We bezichtigen het interieur van deze 12e eeuwse dorpskerk.
Je kunt hier verschillende soorten kaarsen aansteken, zowel kandelaarkaarsen, als kaarsen in glaasjes.
We waren even van de doorgaande route afgeweken, om de dorpskerk te kunnen bekijken. Dit is zoals zoveel andere Franse dorpen een dorp waarvan je kunt zien dat er enkele leegstaande huizen staan die al jaren onbewoond zijn.
Verderop in het dorp komen we langs een mooi woonhuis, waarbij we tegen de muur een groot aantal oude landbouwwerktuigen zien bevestigd.
We maken een omtrekkende beweging onder Salles-lès-Aulnay door om naar Aulnay te lopen.
De imposante Eglise Saint-Pierre van Aulnay
Bij de oude wasplaats aan een beekje arriveren we in het centrum van Aulnay.
Aan het dorpsplein is een terras bij een Tabac-winkel, dus dat wordt voor ons de koffieplek van vandaag. Het is druk op het terras en in het café, maar we krijgen vlot koffie geserveerd.
Op het dorpsplein lunchen we aansluitend.
Na deze dubbele pauze lopen we naar de imposante Eglise Saint-Pierre.
Deze grote kerk staat op een uitgestrekt kerkhof met heel veel oude graven.
We gaan de kerk in, om die te bezichtigen.
Deze kerk heeft een zijkapel, waarin een groot houten kruis hangt.
Voordat we na dit kerkbezoek verder wandelen, gaan we nog even naar de VVV, die enkele meters verderop staat. De VVV is zojuist gesloten, maar de twee VVV-medewerksters komen toch nog even naar buiten om daar voor ons een stempel in onze pelgrimspaspoorten te plaatsen.
Daarna lopen we om de Eglise Saint-Pierre heen, om verder te gaan met onze route.
Tegenover de kerk grazen twee Poitou-ezels, van het ras dat je hier regelmatig ziet rondlopen in de weilanden.
Naast de kerk staat een informatiebord over Aulnay in relatie met het pelgrimspad als mondiale culturele route. Daarop staat ook een afbeelding van een Sint-Jacobspelgrim.
Aan de rand van Aulnay, bij de uitvalsweg voor pelgrims, zien we een metalen embleem op het wegdek, waarop wordt vermeld dat de pelgrimsroute van Sint Jacob is aangemerkt als Werelderfgoed.
We maken een foto van dit wereld-embleem op het wegdek.
Van Aulnay naar Brie
Ter hoogte van de boerencoörperatie wandelen we Aulnay uit.
Buiten Aulnay moeten we tamelijk lang heuvelopwaarts klimmen. Ondertussen begint het weer te motregenen, en de harde wind daarbij maakt het nodig dat we ons beschermen tegen de regen met onze paraplu’s. Dat betekent wel dat we ter hoogte van Mondevis moeten opboksen tegen de helling èn tegen de harde wind die we met de paraplu vangen.
We buigen even later naar het westen af, naar het gehucht Brie.
Brie is een aaneenschakeling van doorgaans oudere huisjes.
Bij één van die oude huisjes zijn twee bouwvakkers bezig met een betonmolen. Het ziet er naar uit dat dit pand wordt verbouwd en/of gerenoveerd.
Voorbij Brie gaan we dan door de heuvelachtige velden van Les Rentes verder, over karrensporen tussen uitgestrekte braakliggende akkers, omgeploegde akkers, of akkers waarop nog bloeiende of al uitgebloeide zonnebloemen staan. Rechts vóór ons is de lucht helderblauw met decoratieve kleine witte wolken, maar links achter ons blijven de donkere wolkenluchten dreigend hangen.
Naar een zonnig Paillé
We krijgen echter geen last meer van die regenwolken, want de zon breekt door, en we lopen vol in de zon het dorpje Paillé binnen; de bestemming voor vandaag.
Als we op het dorpsplein van Paillé bij onze auto arriveren, is nog altijd duidelijk de scheiding te zien tussen de zon-lucht aan de ene kant van het dorp, en de regen-lucht aan de andere kant van het dorp.
We stappen vlak vóór 15:00 uur in de auto, en rijden terug naar Arsanges, waar we onze fietsen op het fietsenrek laden. Aan de omgeving, en aan de natte fietsen zien we dat het hier behoorlijk heeft geregend.
Daarna rijden we met onze auto vanuit Arsanges terug naar de camping in Saintes, waar we voor de rest van de dag genieten van mooi zonnig weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten