Verslag van een voetreis naar Santiago de Compostela'

Woensdag 21 juni 2022
 

Cover van het boek van Leonie Joosting Bunk

De voetreis van een aarde-vrouw
Leonie Joosting Bunk (1959) besloot in 1999 te voet naar Santiago de Compostela te gaan; in het jaar dat ze 50 jaar werd. 

In 2009 was het zover: 

Tijdens haar reis hield ze een dagboek bij. 

Is ze de eerste weken vooral bezig met hoeveel kilometers ze zou lopen, en waar ze zou slapen, gaandeweg verandert het karakter van de reis. 

In haar boek 'Verslag van een voetreis naar Santiago de Compostela' (2011) word je door Leonie als lezer als het ware meegenomen in haar voettocht.

Het boek kreeg als subtitel: 'De overgang van een aarde-vrouw':

• Ik kom nergens vandaan, en hoef nergens heen.
• Er is geen weg te gaan, want ikzelf ben de weg.

Winter 1998

• Ik voel me verdwaald in mijn eigen leven, maar weet niet wat ik er aan kan veranderen.
• Voor het eerst van mijn leven heb ik durven zeggen wat ik diep van binnen voel.
• Het schept helderheid na een lange periode van verwarring.
• Nooit eerder heb ik beseft dat de regie om het plezier in werk te creëren bij mezelf ligt.

Herfst 2008

• Durf ik alles los te laten en te gaan? Het antwoord ligt in de vraag besloten.

Voorjaar 2009

• Het bezig zijn in de aarde - samen met anderen - en het luisteren naar hun verhalen brengt me ook dichter bij mezelf.
• Wat me het meeste moeite kost, is het loslaten van waar ik mee bezig ben.
• Ik kan me nog altijd niet voorstellen hoe het is zo lang van huis te zijn.
• Ik vraag me telkens af waar ik zoveel warmte en liefde aan verdiend heb.

Het vertrek

• Het is een enorm contrast met de rust die me nu omringt.
• Dit is de weg die ik ga; waarvan ik al lang wist dat ik hem ooit zou gaan, en die ik ook wilde gaan.
• Ik zie prachtige dingen, maar zie vooral af.
• Een oude man vraagt of ik een pelgrim ben. Dat ben ik - ik moet er nog aan wennen.
• Ik vraag me af waar ik aan begonnen ben.
• Al schrijvend baan ik me een weg door mijn gevoelens en gedachten.
• De Ardennen zijn venijnige heuvels.
• Klim en klauter niet elke berg op.
• Voor het eerst geniet ik van de tocht.
• Overal zijn mensen die me helpen.
• Dit was de eerste week als pelgrim, en ze voelden dat het anders was dan andere wandelingen.
• Een stuk van de GR654 was veel te steil om te lopen en ze hadden zich aan touwen omhoog moeten hijsen.
• Ga ik voor de mooie route en het avontuur, of ben ik op zoek naar de kortste weg naar Santiago de Compostela?
• Ik ben in een constant gevecht verwikkeld met mijn lichaam. Mijn lichaam protesteert telkens tegen de inspanningen.
• Wandelen is nou ook niet de meest boeiende bezigheid.
• Er ontstaat zo langzamerhand een nieuw ritme van de dingen.
• Misschien wordt het tijd om achter me te laten wat ik niet nodig heb, al weet ik niet wat. Er komt vast een punt dat dingen niet nodig blijken te zijn.
• Ik krijg lol in het elke dag opnieuw inpakken van alles wat ik heb, en het volgen van mijn voeten.
• Het sterkt me dat ik niet alleen op weg ben, maar met velen.
• Geen enkele pelgrim houdt zich aan het pad.
• De stress van de eerste dagen lijkt voorbij. Het genieten begint - gaan en zien waar ik uitkom.
• De richting staat vast; waar ik slaap niet. Dat komt wel goed.
• De Franse wet gebiedt dat iedere Fransman dagelijks vers brood moet kunnen kopen.
• Wat heb je aan talent, als je niet weet waar je het voor kunt gebruiken. Wat heb je aan een verzameling van talenten, als je geen keuze maakt?
• De beweging heeft een heilzaam effect.
• Alle drie zijn we op zoek naar de oorsprong van onze eigen innerlijke beweging.
• De onderliggende boodschap, dat het leven lijden is, heeft zich in ons genesteld.
• Ik word langzaam in de gebruiken van de Camino ingewijd.
• Naarmate ik langer onderweg ben en ik gewend raak aan het ritme van het lopen, verschuift mijn aandacht naar mijn gedachten. Ik merk het op, kan er geen weerstand aan bieden. Het gaat vanzelf.
• Waar een wil is, is een weg.
• Ik vind het een opgave om mijn droom te volgen en deze weg te gaan.
• Ik word gevoeliger; voel me meer verbonden met de mensen die me dierbaar zijn, en daardoor word ik gevoeliger voor hun uitspraken, en word ik kwetsbaarder.
• Vermoeidheid vermindert de weerstand tegen ongewenste gedachten.
• Opstaan en verder gaan. Ik geniet ervan - het is vredig.
• Mijn tocht is ook een innerlijke tocht aan het worden. Ik merk innerlijke bewegingen op, waarvan ik geen vermoeden had.
• Genieten van genoeg - hier kan geen sterrenrestaurant tegenop. Eten krijgt sowieso een heel andere betekenis. Mijn houding ten opzichte van eten verandert. Ik waardeer het anders, nu ik met de beperktheid te maken heb. Ik ben me opeens bewust van de enorme rijkdom van wat er allemaal beschikbaar is in alle eenvoud.
• Ik loop mijn overgang.
• De controle is geen doel meer - laat het onverwachte maar gebeuren; mijn ervaring is dat het altijd meer meebrengt dan dat je aan controle verliest.
• Zo leerde ik door schade en schande dat wandelen meer is dan de ene voet voor de andere zetten.
• Deze tocht is mijn droom.
• Overal op de weg zijn engelen die me helpen.
• Ik ontdek dat mijn bewustzijn onderweg verandert.
• Ik merk dat ik niet goed kan uitleggen wat de Camino met me doet.
• De beweging die ik maak, is niet alleen in zichtbare kilometers. De weg die ik buiten afleg, leg ik ook van binnen af.
• De pelgrimsweg lopen, is een weg van ontvangen en weer loslaten; dat geldt ook voor de gedachten die komen en gaan.
• Iets anders dat opvalt onderweg, is de verlatenheid in de dorpen.
• Er zijn steeds van die kleine voorvallen die elke dag anders maken dan andere.
• Dit is weer zo'n typisch ingeslapen Frans dorp: luiken en deuren gesloten en geen hond op straat.
• Aankomst in Vézelay: alsof ik iets afsluit - een eerste doel bereik. Het laatste stuk omhoog naar de kathedraal is zwaar. Ik wil hier eerst aankomen, en vieren dat ik deze mijlpaal heb bereikt.
• Alles komt hier vandaag samen in het hier en nu.
• Het is een verademing dat er ergens in Frankrijk nog wordt geleefd in de zomer.
• Ik kan de eenheid voelen - het is een bijna heilige ervaring.
• Hoewel ik het geweldig heb gevonden om hier een extra dag te blijven, is het tijd verder te gaan.
• Het is een aangename ervaring, een bijzonder gevoel om hier te lopen, wetend dat zo velen me voor zijn gegaan, en velen me ook zullen volgen.
• Alles is nieuw voor me.
• Er verandert iets in mij; in de manier waarop ik dingen om me heen zie, hoor, voel, beleef. 
• Ik kan me steeds beter beperken tot mijn waarneming - zonder invulling of mening.
• Ook mijn oren doen mee in de verandering; ik hoor veel anders.
• Er komt een ander soort sensitiviteit over me.
• Het geluid van een grote weg verscheurt letterlijk het landschap gedurende lange tijd.
• Ik krijg een lesje in omvormen, andersom denken.
• Door te lopen door dit land, soms gedachteloos. krijgen nieuwe gedachten en ideeën de ruimte.
• Mijn weg is aards.
• Emotioneel gebeurt er ook van alles.
• Ondertussen reist mijn geest dankbaar mee.
• Het lijkt wel of onze wortels in de fysieke wereld langzaam afsterven.
• Vijf mensen die elkaar overal tegen komen; ook dat is bijzonder aan de Camino.
• Het is fijn om zoveel aandacht te krijgen van het thuisfront.
• Het is wonderlijk om volslagen vreemden toch 'eigen' te voelen; een lotsverbondenheid - dat is het pelgrim zijn.
• Ik moet er niet aan denken in dezelfde mallemolen terecht te komen als waar ik uit kom. Deze reis zal me iets anders moeten opleveren dan een voortzetting van hetzelfde.
• Het valt me op hoe ik steeds meer opmerk onderweg.
• Alles heeft zijn eigen intensiteit.
• Som wil ik verder dan mogelijk is en moet ik berusten in het feit dat ik niet zo ver kom.
• Ik verwonder me over de toevalligheid van onze ontmoetingen.
• Wat er was, was goed. Meer is niet nodig.
• Het geluid van verkeer verscheurt letterlijk de stilte.
• De liefde laat ik toe. Dit is puur - zonder dwanggedachten en dwangvormen, die voor verliefdheid zo kenmerkend zijn. 
• Verliefdheid kan teleurgesteld worden als ze onbeantwoord blijft. Liefde niet; liefde heeft geen antwoord nodig, is zichzelf genoeg.
• Het hier en nu is voldoende, en ik heb er genoeg aan.
• Als ik niet in beweging kom, zal ik mijn bestemming niet bereiken.
• Van je familie neem je nooit echt afscheid.
• Op begraafplaatsen is bijna altijd een kraan te vinden.
• We zijn woordeloos met elkaar verbonden.
• Ondertussen vertellen we elkaar verhalen. Het is een aangename manier om elkaar te laten weten wat ons bezighoudt.
• Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
• De privacy is hier niet noodzakelijk. Iedereen loopt zijn eigen weg. 
• Kiezen om alleen te gaan, is niet per definitie een afwijzing van de ander, maar een aanvaarding van wat ik nodig heb.
• Verwachtingen verpesten het hier en nu.
• Ik heb het meeste angst dat alles was er nu is, later niet meer genoeg zal blijken te zijn.
• Ik hoef mezelf niet te verliezen in een ander; ik kan mezelf juist vinden door de ander.
• De kracht is het zonder verwachting zijn. Zonder verwachting zijn, betekent vrij zijn en werkelijk de aandacht op het nu richten.
• Liefde is wat er is als er niets meer hoeft.
• Door de heimwee naar het bekende dat het hart al kent, ontstaat verlangen. Verlangen is de basis van iedere beweging.
• Hoe meer we weten dat het uur van afscheid naderbij komt, hoe meer we ons met elkaar verbonden weten.
• Pelgrims komen en pelgrims gaan. 
• De pelgrimfabriek is zomaar vlak vóór Saint-Jean-Pied-de-Port ontstaan.
• Het lopen voelt als een gebed - als een litanie van gebeden.
• Elk mens is als een gebed op weg naar zijn bestemming.
• De eenvoud van het elke dag opnieuw op weg gaan.
• Hier lopen, is pure liefde in al zijn schoonheid.
• Liefde is de drager van het leven; van alles wat er is.
• Eindelijk Spanje.
• Het was een bijzonder moment om in de verte de Pyreneeën te zien liggen.
• Het was ook grappig om te merken dat je als pelgrim zelf het middelpunt van de toeristische attractie bent in Saint-Jean-Pied-de-Port.
• Pelgrims laten hun sporen na.
• Ik ben me er opeens van bewust dat ik velen kan liefhebben.
• Mijn verhaal is anders geworden door het aan hem te vertellen.
• Zelf heb ik nooit goed geleerd te ontvangen. Dat is het moeilijkste voor me: werkelijk ontvangen.
• Voor het eerst van mijn leven weet ik wat liefhebben inhoudt. Het komt van binnen uit - er is geen ander voor nodig. Het is de liefde voor mezelf die maakt dat ik een ander daarin kan ontvangen.
• Dit is het moment waarop ik als vrouw geboren word.
• Elke dag word ik een beetje meer ingewijd in de rituelen van de pelgrim.
• Ik ben verbaasd over het tempo van mijn belevenissen, gedachten, hoop, emoties en verwachtingen. Maar de vraag wat ik werkelijk belangrijk vind, verplaats ik naar de toekomst. Ik ben in het hier en nu.
• Een gave is een opgave.
• Geborgenheid is gevaarlijk - je kunt het alleen maar verliezen.
• Ik wil niets verliezen en daardoor leef ik het verleden. Zo haal ik het leven, de beweging uit mezelf; verstik ik wat er is.
• Ik voel mezelf weer en heb dit keer werkelijk ontmoet; ik heb werkelijk lief en durf dit mezelf uiteindelijk toe te geven.
• De laatste dagen ervaar ik als een rollercoaster van indrukken en gevoelens.
• Plannen maken doe ik niet meer.
• De zoektocht naar innerlijke vrijheid gaat vaak gepaard met fysieke scheiding.
• Een groter verschil in beelden is nauwelijks mogelijk en toch hebben we het over dezelfde persoon.
• Café's en terrassen op de Camino kenmerken zich door een komen en gaan van mensen.
• Er is respect voor elkaar en een groot gevoel van saamhorigheid.
• Alleen door afscheid te nemen, kan er iets nieuws ontstaan, waarvan het bestaan niet eens vermoed werd.
• Door de camino te lopen, breng ik het leven - en daarmee mezelf - terug.
• Hoeveel toeval bestaat er in het leven?
• Ik mag boos zijn, woedend, verdrietig; maar ik ben het zelf die dit oproept.
• Gaande de weg vervagen de grenzen.
• Er is een saamhorigheid tussen pelgrims die al langer onderweg zijn.
• Cruz de Ferro is een mythische plek op de Camino naar Santiago de Compostela.
• Er is meer goed dan slecht geweest, en het goede zal ik behouden.
• Ze zullen het niet begrijpen; zij lopen de Camino niet.
• Ik hoef alleen maar te handelen overeenkomstig wie ik ben. Dat is mijn opdracht: te zijn wie ik ben.
• Ik krijg een les over mijn eigen vooroordelen; één van de vele lessen hierover tijdens de Camino.
• 's Lands wijs, 's lands eer. Het is authentiek, en ik geniet ervan.
• Het stuk door Galicië vind ik het mooiste van alle stukken van de Camino. Eucalyptusbomen. Het ziet er hier uit als een sprookje.
• Ik ben mooi, want ik ben eindelijk wie ik ben.
• De tocht heeft me gevoeliger gemaakt. 
• Het verleden kan niet herleven; alleen het nu kan geleefd worden.
• Het gaat niet om wat je doet, maar om wie je bent.
• Voorkomendheid is kenmerkend voor de Camino.
• Na elke Camino ben je een beetje een ander mens, dan past niet alles meer.
• Het zal wel weer even wennen worden als ik thuis ben.
• Dat plannen is er bij mij een beetje uit. Hier heb ik geleerd om bij het moment te leven.
• De ontmoetingen zijn ook in het normale leven mogelijk. Het gaat over een bepaalde mate van openheid; over aantrekkingskracht en intuïtie.
• We zijn gekend en geloofd in de liefde van God.
• Ik moet mezelf kennen en loven, om gekend en geloofd te zijn.
• Alles wat sterft, brengt nieuw leven voort, om af te maken wat nog niet af was.

Epiloog

• Misschien heeft de Camino ertoe bijgedragen dat ik mezelf ben, en mijn weg durf te gaan.
• Ik heb pas na mijn thuiskomst begrepen waarom zo velen telkens weer op weg gaan.
• Door de Camino te lopen, heb ik ontdekt wat mijn opdracht is in het leven: mijn gaven als opgave aanvaarden.