woensdag 5 februari 2020

De gemeenschap der heiligen

Woensdag 5 februari 2020
Detail van wandkleed van de Protestantse Gemeente van Stiens


























Protestantse gemeenschap van Stiens
In november 2019 liet een gastpredikant ons als Protestantse Gemeente van Stiens een versie van de Apostolische Geloofsbelijdenis zingen. Samen zongen we toen ook over ‘de gemeenschap der heiligen’.
In november 2019 las ik in het boek ‘De engelen van Jacobus’ van Ben Engelbertink over de inmiddels wereldwijd verspreide Ark-gemeenschappen, waarvan de Fransman Jean Vanier (geboren in 1928 in Canada) oprichter is. Vanier stichtte L’Arche: een gemeenschap van mannen en vrouwen met een verstandelijke beperking.

Verbinding & gemeenschap
De visie van Jean Vanier over gemeenschapsopbouw zou ons kunnen helpen om te groeien als protestantse gemeente van Stiens. Ook wij zijn zo’n ‘gemeenschap der heiligen’, samengeroepen door Jezus Christus, regelmatig samenkomend in onze kerken, waarin we God ontmoeten en waarin we als kerkgangers ook elkaar ontmoeten. In onze gemeenschap komen we samen rond Gods Woord, in bijvoorbeeld bijbel-lezingen, gebeden, gezangen, in de verkondiging en in sacramenten zoals doop en Avondmaal. Twee seizoenen stellen wij het thema ‘Verbinding’ daarbij centraal.
Hieronder volgen tien elementen uit het gedachtegoed van Jean Vanier, die kunnen helpen om ons verder te verbinden als een gemeente zoals Jezus ons had bedoeld.

1. Samen-werken met een doel voor ogen
“Wat is het leven goed en mooi als mensen in liefde met elkaar leven!” (Psalm 133:1)
Als gemeenteleden is het belangrijk om te weten ‘waarom’ wij samen gemeente zijn. Met welk doel vormen wij een gemeenschap? Waarom komen we eigenlijk samen? Het is goed om regelmatig met elkaar te praten over wat wij samen willen doen. Wij worden pas werkelijk één - en kunnen dat naar buiten ook laten zien - als wij het dáárover eens zijn.

2. Van ‘de gemeente voor mij’, naar ‘ik voor de gemeente’
“Denk niet alleen aan jezelf, maar zorg juist voor elkaar” (Filippenzen 2:4)
Om elkaar lief te hebben, moet je steeds je eigen mening en je grote en kleine ergernissen loslaten. Stap zo vaak als mogelijk buiten je eigen comfort-zône. Wellicht lukt het je dan om je medemens te laten groeien volgens Gods plan. Als je blij wordt van wie zijn blijdschap toont, en als je kunt mee-lijden met wie in onze gemeenschap verdriet heeft, maak je een echte overstap van ‘de gemeente voor mij’ naar ‘ik voor de gemeente’.

3. Leer om te gaan met sympathie & antipathie
“Bid voor de mensen die je slecht behandelen” (Lucas 6:28b)
Klaag je wel eens over de gebrekkigheid van een ander, in de wetenschap dat een dergelijk gebrek ook een eigenschap van jezelf is?
Als ik mijn eigen tekortkomingen onder ogen zie en accepteer als zwakheid, dan kan ik de fouten en zwakheden van anderen gemakkelijker aanvaarden. Dat maakt mij werkelijk vrij, en maakt mijn liefde voor de ander mogelijk.

4. Vergeving opent de deur van de liefde
“Denk niet aan jezelf, maar accepteer elkaar, en vergeef elkaars fouten” (Kolossenzen 3:12e)
Het Paasfeest leert mij dat Jezus ons al heeft vergeven wat wij verkeerd deden. Zijn offer was groter dan onze opdracht om elkaar te verdragen, en om elkaar te vergeven voor wat niet goed was. Nadat ik andermans fouten heb vergeven, aanvaard ik de zwakheid van die ander, en pas dán kan en gaat de deur van de liefde voor die medemens (weer) open.

5. Even geduld a.u.b.
“… in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht” (Jesaja 30:15)
 Pas als jij je eigen tekortkomingen hebt aanvaard, kan het jou lukken om je geduld voor een ander gemeentelid een waarde(n)vol onderdeel te laten zijn van ons gemeenschapsleven.

6. Wij vertrouwen elkaar
“Het echte geluk is voor iedereen die vertrouwen in Mij heeft” (Lucas 7:23)
Als wij ervan overtuigd zijn dat God - en ook onze medemensen - vertrouwen in ons hebben, kunnen wij onszelf vertrouwen, en kan ook ons vertrouwen in de Ander - en in alle anderen - groeien.

7. Mens, durf te leven!
“Eén voor één vroegen ze aan Jezus: ‘Dat ben ik toch niet?’” (Marcus 14:19b)
De vier evangeliën laten ons zien dat Jezus een groep discipelen om zich heen had verzameld, die nogal van elkaar verschillen.
Sterke gemeenschappen bestaan uit mensen die qua persoonlijkheid en temperament van elkaar verschillen. Jezus leert ons een weg te zoeken en te vinden om alle anderen in onze gemeenschap te waarderen, en van hen te houden; om in eenheid en verbondenheid met elkaar samen te leven en samen te werken. Het verschil tussen jou en mij mag er zijn.

8. Van elkaars zwakte onze kracht maken
“Als er geroemd moet worden, dan zal ik roemen in mijn zwakheid” (2 Korintiërs 11:30)
Wij kunnen pas werkelijk gemeenschap zijn als wij van onze eigen broosheid weten en ook elkaars zwakheden kennen en erkennen. De liefde in onze gemeente kan groeien waar wij ons wederzijds afhankelijk weten van de manier waarop wij met elkaar omgaan met elkaars kwetsbaarheid.

9. Van parels maak je een parelketting
“Gods nieuwe wereld lijkt ook op een koopman die op zoek is naar mooie parels.” (Matteus 13:45)
Wij kennen onze eigen talenten. Blijf daarmee vooral oefenen en groeien in onze gemeenschap. Bied ook je medegemeentelid de kans om zijn of haar kwaliteiten te benutten en te versterken. Leer van elkaar en leer met elkaar.

10. Verscheidenheid in eenheid
“Daardoor zullen zij samen één zijn, zoals Wij Samen Eén zijn.” (Johannes 17:22c)
Daar waar ieder zichzelf kan zijn, haar liefde beleeft, zijn gaven deelt, waar vooroordeel en angst verdwijnt, en het vertrouwen in God en in de medemens groeit, wordt onze gemeenschap heilig en zichtbaar.

Column
Deze (mijn) column werd gepubliceerd in de Twaklank van januari 2020. 
Twaklank is het informatie- en opinieblad van de Protestantse Gemeente te Stiens.

Geen opmerkingen: