Mijn weg te voet op de Camino de Santiago

Donderdag 11 juli 2019

Cover van het boek van Johannes de Jong

Vézelay-route te voet
Johannes de Jong (1952) werd geboren als tiende kind in een traditioneel-katholieke boerenfamilie. Sinds eind jaren tachtig is hij werkzaam in de gezondheidszorg, en bezig met spiritualiteit.
Als pelgrim te voet onderweg naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela ontdekte hij het plezier in het schrijven, hetgeen resulteerde in dit eerste boek (2015) van zijn hand, getiteld: 'Mijn weg te voet op de Camino de Santiago'.
Als subtitel voor dit boek koos de auteur voor: 'Diep weten en Collectief verlangen'.
Diep van binnen wist Johannes de Jong dat er een verlangen was om iets groots te gaan doen voor zichzelf, en misschien ook wel voor anderen. Opeens was het duidelijk: de weg naar Santiago de Compostela lopen; een geschikte uitdaging.
Een pelgimstocht van 1.650 km volgde vanuit de Franse plaats Bénévent L'Abbaye (2012). Hij volgde de Vézelay-route door Frankrijk, naar Noordwest Spanje, en eindigde zijn tocht in Cap de Finisterre, voorbij Santiago de Compostela, aan de Atlantische kust.
Met dit boek neemt de schrijver je mee op zijn tocht, zijn ervaringen, ontmoetingen en zijn filosofische overdenkingen die hij onderweg optekende.

Voorbereiding

• Door iedereen te vertellen dat hij naar Santiago de Compostela zou gaan lopen, had Johannes niet alleen zijn omgeving geïnformeerd, maar ook zichzelf een opdracht gegeven.
• Mijn uitgangspunt was om mezelf uit te dagen en uit de comfortzone te halen.
• In dit boek neem ik je mee op mijn reis, en maak ik je deelgenoot van mijn ervaringen, maar ook van mijn ontdekte creativiteit: het schrijven van verhalen.
• Ik wil de lezer meegeven dat als je iets wilt in je leven, je een besluit kunt nemen iets bijzonders te doen.
• Tijd vrijmaken om je voor te bereiden op zo'n ervaring is zeker een belangrijk onderdeel van het besluit.
• Eigenlijk stat één jaar vóór en één jaar ná de werkelijke loop naar Santiago de Compostela in het teken van dit avontuur. Iedereen om je heen is wel enthousiast, maar het is ze ook wel eens te veel; houd daar een beetje rekening mee. Je doet het niet alleen.
• De weg is een metafoor voor het leven. Soms neem je de verkeerde weg, maar meestal neem je de juiste weg; daar moet je op leren vertrouwen.
• Het doel geeft jou de richting waar de weg je naar toe kan leiden.
• Voor pelgrimeren is een roeping nodig (Anselm Grún).
• Misschien moeten we elkaar vaker uitnodigen om over een bepaald levensthema iets te zeggen of op te schrijven.
• Je reist ook voor de ander die met je meeleeft.

Later komt als vroeger geweest is

• Om te blijven leven, moeten we de pelgrim in onszelf toelaten (Anselm Grün).
• Vertrouw op je eigen weg en er is altijd hulp.
• Eerst in de kerk gekeken of de hand van God mij verder zou kunnen helpen.
• Door dit soort ervaringen ga je wel meer waardering voelen voor wat er op je pad komt.
• Hoe alles in elkaar valt; het is bijzonder.
• Door de leuke ontmoetingen begin ik wel steeds meer te genieten van het leven als pelgrim.
• Het leven dat je wilt leiden, is een keuze natuurlijk. Niet altijd makkelijk om toeschouwer te zijn van de keuzes die anderen maken.
• Een betrouwbare wegwijzer helpt ons als we op een kruispunt (in ons leven) staan (Anselm Grün).
• Op één dag kun je dus van de hel naar de hemel verhuizen. Dus de les is: wanhoop niet, er komt altijd weer een leuk moment, met leuke mensen.
• Om een toekomst te hebben, moet je de hoop opgeven ooit je verleden te kunnen veranderen (M.L. Stedman).
• Er is pas echt ruimte voor 'Later' in het leven, als 'Vroeger' is geweest, goed is afgerond, verwerkt en geaccepteerd.
• Wil je een goed leven hebben, wees dan zelf een goed mens, liefdevol en mild voor jezelf en anderen, en doe zelf wat je van anderen verwacht.
• Bezit en angst; mensen zitten hierin soms gevangen, ze sluiten zichzelf steeds vaker op.
• Bezit moet ook tot vrijheid kunnen leiden; wat is er anders leuk aan bezit?

De natuur steunt ons onvoorwaardelijk

• De tijd die ik nu heb om alle details van de natuur om me heen te zien. Het maakt me gelukkig.
• Het is natuurlijk best erg hoe wij mensen met moeder aarde omgaan.
• Op een of andere manier speelt het hebben of krijgen van een slaapplaats als een rode draad op deze reis.
• Als je geniet, gaat de tijd snel, misschien wel te snel.
• Wat mooi, dat je zelfs diepgaande gesprekken kunt voeren met mensen die je nog nooit eerder hebt gezien en terwijl je nauwelijks elkaars taal spreekt.
• Nu ik zo'n drie weken elke dag door de natuur loop in Frankrijk, krijg ik met toenemende mate meer respect en ontzag voor de kracht van de natuur, zeker zo in het voorjaar.
• Door te wandelen kun je veel meer waarnemen.
• De natuur heeft geen oordeel, niets is goed of slecht, het is er gewoon.
• Hebben we niet regelmatig behoefte aan volledige acceptatie van anderen, zonder oordelen?
• Wat ook leuk is, dat je op de slaapplaatsen in de herbergen steeds vaker mensen ziet die je onderweg al eerder hebt ontmoet.
• Ieder kiest zijn/haar manier om de Camino te bedwingen.
• De spannende tocht over de Pyreneeën, heftig klimwerk, mooie uitzichten en ook wel spannend.
• Onrust bekruipt me, ik wil weer verder; ik ben uiteindelijk toch geen toerist, maar een pelgrim. Een pelgrim moet verder op zijn weg en naar zijn doel, wat hem de richting geeft om voort te gaan.
• Het is volgens mij juist de twijfel die creatief maakt en je aanzet tot nadenken. Je aanzet tot keuzes maken en tot eigen verantwoordelijkheid nemen. Voor twijfel is lef nodig.
• Geen of te weinig verantwoordelijkheid nemen van medewerkers is een soort volksziekte aan het worden. Het is allemaal gebaseerd op angst.
• Twijfel is de motor achter democratie, vernieuwing, verandering, persoonlijke ontwikkeling.

Rust hebben, voelen, nemen en vinden

• Misschien is het ook wel mooi om te sterven op de weg naar Santiago en verder.
• De Camino heeft een religieuze achtergrond, en dat begint zich hier ook te manifesteren.
• Je gaat er ook weer snel aan wennen om samen met iemand op te trekken. En ja, ik wilde juist alleen zijn om ook meer ontmoetingen te kunnen meemaken.
• Al die Amerikanen die hun roots in Europa hebben; wat geeft dat een onrust in je lijf, ontheemding, zelfs nog in de twee generaties erna.
• Dit zijn de dingen die Spanje zo aantrekkelijk maken: lekker weer, terrasje en de hele familie op straat.
• De Camino de Santiago houdt mij wel degelijk een spiegel voor.
• Ouders vinden het normaal om meer te geven dan dat ze op dat moment terug kunnen krijgen. Kinderen ervaren dat ook niet als 'in de schuld zetten', als het goed is. Ouders en kinderen hebben een balans voor hun gehele leven, en deze balans is gebaseerd op onvoorwaardelijkheid en liefde.
• Al deze ontmoetingen maken de Camino de Santiago tot een rijke ervaring.
• Het leven ligt gewoon op straat; dat leer ik hiervan.
• Rust hebben en rust voelen en rust nemen, dat is nog een heel verschil.
• Neem het tempo van de natuur over; haar geheim is 'geduld'.
• Wie de rust niet in zichzelf vindt, zal haar tevergeefs elders zoeken (Francois De La Rouchefoucauld).
• Schaarste zijn we niet meer gewend. Je merkt dat het heel wat onrust kan geven. Schaarste leidt tot ander gedrag en paniek bij mensen. Schaarse maakt paniek los, obsessief gedrag, alleen maar kunnen denken aan hetgeen er niet voldoende is. 
• Overvloed maakt je gemakzuchtig, kritisch, hebzuchtig.

Leren van de verhalen van de mensen die je ontmoet

• Het is een kostbare tijd samen, daar op de Camino in Noord-Spanje.
• Een paar keer trainen in Nederland is toch echt wat anders dan in de Spaanse hitte over de uitgestrekte en heuvelachtige landschappen te trekken.
• Bij zowel de mens als de machine gelden de wetten van de natuur. Deze kun je altijd toepassen om je functioneren aan te passen aan de omstandigheden.
• Lopen werkt verslavend.
• Ik ben een pelgrim, en tenslotte geen toerist.
• Ontroerend mooi hoe makkelijk je met andere mensen, die je niet kent, in contact komt in deze gelijkgestemde omstandigheden.
• Het is wel leuk als je zo openhartig tegemoet getreden wordt.
• Ik wil de druk die ik vaak zelf op mijn eigen schouders leg, verminderen. Ik mag wat vriendelijker voor mezelf gaan worden.
• Wat leer ik toch veel van de verhalen van de mensen die ik ontmoet.
• Pak het geluk maar op, het is er altijd.
• Het is erg goed om door middel van een time out een burn out te voorkomen, of inspiratie aan te moedigen; kortom om een medewerker tijd voor reflectie te bieden.
• Ieder kiest zijn/haar weg.

De weg leert je de wijze lessen

• De pelgrimsmis in de kathedraal van Santiago de Compostela is het hoogtepunt waarmee heel veel pelgrims hun voettocht afsluiten.
• De commercie heeft zeker op de laatste honderd kilometer van de Camino echt toegeslagen.
• Dan kom je bij het 'doel' (de kathedraal van Santiago de Compostela); ook mooi, en toch is het in z'n geheel kleiner dan de 'weg'. Ze kunnen niet zonder elkaar: de 'weg' en het 'doel'.
• Mijn doel was, lopen naar Santiago de Compostela, maar mijn weg was nog niet voltooid, want ik heb nog steeds het gevoel dat ik verder moet.
• Wat heel bijzonder is, is het gevoel dat ik voorbij het doel voel. Het doel is maar een moment; als je er bent, is het eigenlijk al weer voorbij. Het gevoel van een hoogtepunt ligt eigenlijk vóór het punt wat je als doel hebt vastgesteld.
• Het doel geeft je dus de richting, maar het gaat in werkelijkheid toch om de weg er naar toe, en de weg die voorbij het doel te gaan is. Heerlijk om de weg weer te ervaren als een uitdaging van de ervaringen en genieten van al het moois wat er is.
• Ik ben erg dankbaar dat ik Santiago gehaald heb en ik koester de ervaring, welke mij nu draagt op mijn pad naar Finisterre.
• De weg is anders dan het doel; de weg leert je de wijze lessen, maar zonder doel kan je de weg ook moeilijk gaan. Ze horen bij elkaar.
• Wat zijn er veel mensen op weg om zichzelf te leren kennen, of om op zoek te gaan.
• Alles is gewoon goed voor mij.

Diep weten en collectief verlangen

• Het lopen van de Camino de Santiago is een ervaring die verrijkt en mij het leven mooier maakt en waardiger maakt.
• De emotie voel ik als ik dit opschrijf; de trots dat je iets 'verzet' hebt in je leven, iets groots gedaan; dat is een onwijs groots gevoel. 
• Het 'doel' is belangrijk en mooi, maar uiteindelijk ondergeschikt aan de ervaringen en lessen die deze 'weg' mij geleerd hebben.
• Pelgrimeren betekent de weg van ons verlangen gaan (Anselm Grün).