IK-tijdperk
In de eerste helft van de 80-er jaren werkte ik in het onderwijs in Delfzijl. Daar gaf ik lessen Verkooppraktijk, Maatschappijleer en Godsdienst. Drie schoolvakken die van een docent vragen om zich goed te oriënteren op wat er (inter)nationaal, regionaal en lokaal speelt, om dat te vertalen naar onderwijs & vorming van jeugd. De wederopbouw na de 2e Wereldoorlog had erin geresulteerd dat Nederland een land van welvaart & welzijn was geworden. Toch werd in Nederland en daar buiten duidelijk dat er grenzen aan groei zijn. De samenleving veranderde snel. Het percentage echtscheidingen steeg, het aantal eenpersoonshuishoudens steeg, zondagsrust werd door een steeds kleiner deel van de bevolking gerespecteerd. Kranten en magazines schreven over het gevaar van zure regen, over de golf van individualisering in onze samenleving, en over het zogenoemde ‘IK-tijdperk’. Boeken verschenen met titels als: De klant centraal, Het kind centraal, De student centraal.
Op zoek naar Verbinding met een religieuze laag
Als anderen me willen laten geloven dat we ook nu leven in een tijd waarin het individu (IK) centraal staat, heb ik de neiging om daar tegen in te brengen dat dat maar de helft van de waarheid is. Ik zie juist ook heel veel voorbeelden van mensen die gepassioneerd verbinding met anderen zoeken. En dan bedoel ik zeker niet alleen dat zoeken via Facebook, Tinder of Instagram.
Voor deze column wil ik specifiek op zoek naar verbindingen met een religieuze laag. Religie betekent zoiets als gewetensvol op zoek zijn naar betekenisvolle (ver)binding. In ons religieus leven gaat het ‘In den beginne’ om verbinding maken. Volgens mij zit het als het ware ingebakken in ons als mens (Adam) om verbonden te zijn met inspiratiebronnen.
Onze verbinding met God
Stifting Nijkleaster – waar ik vice-voorzitter van ben – werkt hard aan het realiseren van een nieuw soort klooster in Jorwert. Drie kernwoorden van Nijkleaster zijn: Stilte, Bezinning, Verbinding. In een sessie met Nijkleaster-gastvoorganger dominee Sytze Ypma (is af en toe ook voorganger bij ons in Stiens) kregen we tijdens een kloosterdag allemaal willekeurig een verschillende bijbeltekst. Hij vroeg ons om ons met die bijbeltekst te verbinden. Na een korte voorbereiding vertelden we aan elkaar hoe wij ons verbonden met deze tekst, of hoe die tekst zich verbond met ons, met mij als persoon. Opmerkelijk was dat in het gesprek daarna bleek hoezeer ieder de ‘eigen’ tekst kreeg, die zo verrassend goed bij de persoon in kwestie paste. De tekst uit Genesis 17:7 die mij toekwam, luidt: “Ik doe je een belofte die ook geldt voor je nakomelingen, en voor alle generaties na jou, voor altijd.”
Ik ging in gedachten niet eerst naar mijn nakomelingen. Ik vertel in mijn 'mimme-taal' – het Bildts - dat mijn Bildtse (over)(groot)ouders (en ook ik nu inmiddels) al generaties lang leefden, dan wel nog leven, in die lijn van het verbond van God, met ons als de nakomelingen van voorgaande generaties. En dat ik daaruit toch voorzeker hoop mag putten en mag vertrouwen dat ook onze kinderen - en alle komende generaties van onze familie - levenslang deel uit mogen, willen en zullen maken van dat eeuwigdurende verbond van God met ons.
Verbinding met jezelf
Je verbinden met God en met anderen is niet zo gemakkelijk. Het helpt in elk geval dat je verbonden bent met jezelf en met je leven dag in dag uit, dat jij je ook verbonden voelt met jezelf. Waarlijke verbinding zit namelijk heel diep in je. Je moet je naar binnen keren om op zoek te gaan naar antwoorden over wie je bent, over waar je voor staat en gaat, over hoe jij iets van jezelf kunt laten zien aan anderen – als je dat wilt – en om gekend en herkend te worden.
De ervaringen van Nijkleaster in Jorwert zijn daarin waarde(n)vol. Gasten van Nijkleaster hoeven alleen maar te komen. Je moet daar niets, je hoeft daar niets, je bent gewoon welkom om er te komen en er te zijn, en je wordt uitgenodigd om mee te doen met het kloosterritme van de dag. Nijkleaster is een plek waar je stil mag zijn, een plek om je te bezinnen, en een plek om je desgewenst meditatief te verbinden aan teksten, aan de muziek, aan de mensen van die dag. Nijkleaster is een goede oefenplek om jezelf te leren kennen, om ook anderen te leren kennen, om in die ander en in jezelf iets moois van God te ontdekken.
Verbinding met anderen
Na de oude bindingen in allerlei verbanden van familie, kerk, vereniging, politiek en werk, leek het even dat het IK-tijdperk onze bindingen zou ontbinden. We zien echter dat we nu terecht zijn gekomen in een nieuwe tijd van allerlei verbindingen. Computers en high tech-communicatiemiddelen hebben ons – of we het willen of niet – onomkeerbaar aan elkaar verbonden; zo vergaand zelfs, dat er allerlei regels nodig zijn om de Privacy & Security daarvan te garanderen. Ik hoop dat we ons daarin niet zullen laten leiden door angst en onzekerheid, maar dat we juist ook als Protestantse Gemeente van Stiens ons als gemeenteleden zullen blijven verbinden met elkaar en met anderen, dichtbij en veraf.
Laten we dus vooral doorgaan met heil-volle verbindingen, met bijvoorbeeld inwoners van Stiens; met dorpsgenoten voor wie armoe troef is, met dorpsgenoten die functioneren met allerlei beperkingen (bijvoorbeeld Talant), met dorpsgenoten die meer levensvragen hebben dan antwoorden.
Laten we ook vooral doorgaan met heil-zame verbindingen met medemensen die ver van ons leven; met de christenen in het Pakistaanse Lahore (denk aan ons Ma’laap-project), met onze zustergemeente in het Hongaarse Debrecen, met Yvonne van Meeuwen haar werk in Oeganda, met onze vroegere gastkinderen uit Wit-Rusland, met de jongeren uit onze gemeente die binnenkort naar Ghana gaan voor World Servants. We kunnen wel even vooruit, want ook na het komende Pinksterfeest is er nog een wereld te verbinden.
Column
Deze (mijn) column werd gepubliceerd in de Twaklank van mei 2019.
Twaklank is het informatie- en opinieblad van de Protestantse Gemeente te Stiens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten