 |
| Bij de mergelgrotten aan de voet van de Bemelerberg |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 21, over het traject van Spaubeek van Maastricht.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Pieterpad van Spaubeek naar Maastricht
Woensdag 25 oktober 2006 – 21 km
Dag 21: 471 – 492 km
Spaubeek
Vandaag staat het derde en laatste traject van de drie opeenvolgende dagtochten op het programma, zijnde het laatste deel van de 12e etappe en de 13e etappe van het tweede deel van het Pieterpad; vandaag van Spaubeek naar Maastricht.
Het is vandaag zacht herfstweer met een temperatuur tussen de 18 en 20 graden Celsius.
Om 7.30 uur vertrekken we met de auto uit Posterholt.
Bij Geleen begint het langzaam licht te worden.
De lucht in het oosten is schitterend geel-oranje-rood-paars gekleurd.
De Geleense industrie-gebouwen steken donker en schril af tegen de mooie kleuren van de ochtendlucht.
Om 8.15 uur arriveren we met de auto bij het NS-station van Spaubeek, vanwaar we vandaag wandelend vertrekken.
We lopen in zuidelijke richting door Spaubeek en verlaten het dorp, om verderop over een holle weg ons pad stijgend te vervolgen.
Schimmert
We passeren een oude grindgroeve aan onze rechterhand, met aan onze linkerzijde glooiende - reeds omgeploegde - akkers.
Een eindje voorbij deze enorme grindgroeve eindigt het tweede – 3 kilometer lange - deel van de etappe van Sittard naar Strabeek.
Een eind verder vlucht een fazant als we te dichtbij komen.
Bij een appelboomgaard verlaten we de onverharde landweg, om een eindje over een verkeersweg onze wandelroute te vervolgen.
Door een glooiend plateau-landschap komen we uiteindelijk ter hoogte van Schimmert.
De kerktoren van Schimmert staat in de steigers.
Ten oosten van Schimmert steken we de Marreweg over, op de plaats waar een oude – destijds met grove stenen gebouwde woning – weer voor bewoning geschikt wordt gemaakt.
Zo langzamerhand zijn we volgens ons op het hoogste punt in dit heuvelachtige landschap gekomen.
We hebben hier vanaf dit hooggelegen zandpad een weids uitzicht rondom ons.
Waar we de Provinciale Weg bij Schimmert naderen, komen we ook steeds dichter bij de forse watertoren van Schimmert.
Het is een markant, gemetseld gebouw aan de zuidelijke toegangswegen van het dorp.
Appels in Groot Haasdal
Aan de overzijde van de Provinciale Weg wandelen we in de richting van het dorp Groot Haasdal.
Links van de weg ligt een enorme appelboomgaard met zogenoemde “spillen” (laagstambomen), waar vandaag een groep appelplukkers aan het werk is om de fris gekleurde appels te oogsten.
We lopen door, tot waar de bebouwde kom van Groot Haasdal begint; waar ook de kasteel-achtige hoeve Bockhof staat.
Op dit kruispunt liggen de bebouwde kommen van Groot Haasdal en Schimmert tegen elkaar aan.
Op het erf van hoeve Bockhof rusten we op een paar fruitkisten even uit om wat te eten en te drinken.
Hier staan de grote kisten manshoog opgestapeld, vol met fris ogende appels, wellicht klaar voor transport naar de veiling.
Hellingbos
Over èn door het Billich wandelen we over een landbouwweg in de richting van Arensgenhout, totdat we vlak bij het klooster Ravenbos naar het zuidwesten afbuigen.
Daarna gaat het een eind over een voortdurend dalend pad door het Ravensbosch.
Dit bos ligt op de helling van het dal van de Ravensbeek, een zijdal van de Geul.
We passeren in het hellingbos twee flinke bosvijvers.
Uit vondsten van archeologische opgravingen concludeert men dat het bos rond de vijvers in de tijd van de Romeinse bezetting werd gebruikt voor bewoning.
Aan de rand van het Ravensbosch komen we aan het eind van het 3e deel van deze etappe.
Alweer 5,5 kilometer gelopen, totaal vandaag nu 8,5 kilometer.
Langs een beekje aan de voet van het hellingbos passeren we de Boschhoeve.
Even verder wandelen we onder het viaduct door van de A79, die van Heerlen naar Maastricht loopt.
Valkenburg
Voorbij dit viaduct arriveren we in Valkenburg.
Daar zien we ook het gebouw van een horeca-groothandel.
Onze poging om daar een kopje koffie te drinken mislukt, want deze groothandel heeft en geeft geen gelegenheid om tijdens de inkoop even een kopje koffie te drinken.
We vinden het te ver om vanaf hier naar het centrum van Valkenburg te lopen, omdat dit in tegengestelde richting van ons pad ligt.
We gaan dus zonder een kopje koffie onverrichterzake verder.
Weer 1,5 kilometer gewandeld, nu totaal 10 kilometer.
Door het Geuldal
Dan komen we aan in Strabeek, dat we al spoedig in zuidelijke richting ook weer verlaten.
Vanuit Strabeek gaan we door het Geuldal naar de rivier de Geul, die we hier oversteken.
Een eindje verder komen we bij een een horecagelegenheid, aan de voet van de heuvelrug die het Geuldal aan de zuidzijde begrensd.
We zien op enige afstand dat er buiten en binnen licht brandt, dus onze hoop op een lekker bakje koffie is groot.
Maar helaas, ook hier een dichte deur en een bordje aan de binnenzijde: 'woensdag gesloten'; vandaag dus.
We wandelen dan langs de Geul in westelijke richting door het Geuldal, aan de voet van de heuvelrug, die we straks nog over moeten steken.
Het stijgende en dalende pad biedt ons op de plaatsen waar weinig bomen staan een prachtig uitzicht over het riviertje en verder over het brede, laaggelegen Geuldal.
Op de achtergrond de A79, waar het drukke verkeer ook door het dal gaat.
Berg en Terblijt
Langs het pad kunnen we hier en daar de mergel aan de voet van de heuvelrug duidelijk zien.
Het is een schitterende pad, een entourage met mooie natuurlijke kleuren.
Nederland is voor veel mensen nog letterlijk 'ongekend' mooi.
Een eind verder gaan we over een breed en lang stijgend pad, over de heuvelrug heen, totdat we aan de andere zijde in Berg arriveren.
Over vlakker terrein komen we uiteindelijk in Terblijt.
Voorbij de groeve bij Terblijt, waar de dorpskom begint, pauzeren we enige tijd om onze lunch te verorberen.
We zitten hier op een bankje, heerlijk in de warme zon.
Mergel
Voorbij Terblijt gaan we bij een boerderij - waar zichtbaar een baby geboren is - het veld in, in de richting van de Bemelerberg.
Op een gegeven moment vinden we aan onze rechterhand in de berg een kleine mergelgrot.
De grot heeft enkele kleine gangen.
Deze toegankelijk grot ligt enigszins verscholen – maar toch duidelijk zichtbaar - aan de voet van de berg, onder enig struikgewas; een heel verrassend, schitterende plek.
De holle weg hier, wordt een smal pad.
Het is op dit pad nog behoorlijk drassig, hetgeen het lastig maakt om droog en zonder uitglijden dit pad te bewandelen.
Enkele honderden meters verder worden we weer even met de neus op het feit gedrukt dat we ons toch echt op het pelgrimspad bevinden dat ons uiteindelijk naar Santiago de Compostela gaat leiden.
De schoonheid van de natuur blijft ons verrassen.
Dit is toch werkelijk één van de mooiste trajecten die we tot nu toe door Nederland hebben gewandeld.
Ter hoogte van Bemelen zien we nogmaals imposante mergelgrotten aan de voet van de Bemelerberg.
Het weer - en daarbij het mooie licht - maakt het tot een schitterend schouwspel.
Maastricht
En dan gaat het door vlakker bouwland verder, totdat we aankomen op het eindpunt van dit 7 kilometer lange deel van de 13e etappe.
Totaal hebben we vandaag tot hier dan 17 kilometer gewandeld.
Tenslotte volgt nog ongeveer anderhalve kilometer door een vlak en open landschap, tot aan de bebouwde kom van Maastricht.
We komen Maastricht binnen via de Bemelerweg, die we in westelijke richting - voornamelijk rechtdoor gaand - vervolgen, totdat we uiteindelijk aankomen bij de spoorlijn in het centrum van Maastricht.
We gaan onder de spoorlijn door en komen even na 13.00 uur aan bij het eindpunt van vandaag.
Als we bij het NS-station van Maastricht arriveren, hebben we dit 2e deel van de 3e etappe ook achter de rug.
Weer 4 kilometer erbij, waarmee de eindstand voor vandaag op 21 kilometer komt.
We nemen de trein van 13.29 uur vanuit Maastricht en komen na een overstap in Sittard weer aan op het NS-station van Spaubeek.
Vanuit Spaubeek rijden we tenslotte met de auto weer naar Posterholt.
In deze herfstvakantie hebben we uiteindelijk de geplande 3 dagmarsen gelopen en hebben daarmee weer ruim 70 kilometer toegevoegd aan ons pelgrimspad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten