Pelgrimeren van Revel naar Les Cassès

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Revel naar Les Cassès

Dinsdag 14 augustus 2018 – 17,3 km 

Dag 19: 367,4 – 384,7 km

Zo indrukwekkend mooi in de Eglise Notre Dame van Revel

Vlot begin

Met onze auto rijden Durkje en ik om 7:15 uur vanaf camping Les Armengauds in Vaudreuille naar Les Cassès. Als we wegrijden, is het 17 graden Celsius. We parkeren de auto om 7:30 uur op het parkeerterrein bij het dorpshuis, en dan lopen we langs de dorpskerk terug naar de doorgaande weg langs het dorp. Met de taxichauffeur hebben we gisteren afgesproken dat hij ons hier vanmorgen om 8:00 uur zal afhalen.

Rond 7:45 uur is de taxi er al en kunnen we direct vertrekken naar Revel. Daar zijn we al om 8:05 uur, dus we kunnen vanmorgen lekker vroeg op stap, en bovendien hebben we geen lange etappe vandaag, met de 17,3 kilometer te gaan naar Les Cassès.

Eerst naar de kerk, dan de wereld in

Nadat de taxichauffeur ons heeft laten uitstappen bij de markthal op het marktplein van Revel, lopen we naar de bakkerswinkel met terras onder de arcade. Daar nemen we eerst een fikse kop koffie met een croissant er als traktatie bij.

Als we op stap gaan, vertelt de bakker bij zijn bakkersauto waar we langs moeten lopen en waar de kerk staat. Een oudere Fransman komt voorbij, hoort wat de bakker vertelt, en doet het nog eens over in het Engels. Wij volgen hun advies en wandelen eerst naar de grote kerk van Revel, waarvan de taxichauffeur zei dat het een kathedraal is, maar waarvan op de kerk staat dat het de Eglise Notre Dame is.

In de kerk heerst een eerbiedige sfeer. Een rank Jezusbeeld staat in het volle licht in het koor van de kerk. Mooie kerkramen completeren dat beeld.

De pastoor is in gebed bij een altaar in één van de zijkapellen van de kerk. We zijn met zijn drieën in dit grote Godshuis.

We maken een ronde door de kerkzaal en zien boven in het koor een bijzonder kerkraam, met in het midden de neerkomende duif, het symbool dat ik in oktober 2015 zo ook een keer in de Dom van Berlijn heb gezien.

Een schitterend duo-kerkraam toont de verschijning van Maria aan Bernadette van Lourdes.

Als Durkje en ik de stille kerk verlaten, komt een oudere vrouw naar binnen.

Buiten gaat het leven van alledag zo zijn gangetje. Een straatveger veegt het plein, mensen drinken alleen of samen koffie op een caféterras, auto’s rijden af en aan, en wij bewegen ons als pelgrim daar tussendoor, af en toe gegroet door Franse voorbijgangers die ons tegemoet komen.

Langs de Rigole de la Plaine naar Moulin Bas

We lopen de stad uit in de zuidelijke richting van Vaudreuille en komen aan de rand van de stad bij de brug over de Rigole de la Plaine.

Vanaf hier moeten we aan de rechterzijde de Rigole de la Plaine volgen, getuige de oude wegwijzer en het Jacobskruis op de oever van de Rigole.

Een eindje verder staat aan de Rigole een oud woonhuis bij een brug met een stuw.

Een keffend hondje buiten, en een mee-keffertje binnen, zorgen voor enige geluidsondersteuning in ons voorbijgaan.

De Rigole de la Plaine is een waterloop die het Canal Midi verderop van water voorziet. Hier is de Rigole nog smal, en het water stroomt langzaam. Op het brede pad langs het water ontmoeten we af en toe wandelaars en fietsers. We lopen langs het water, met aan beide zijden veel bomen. Op de plaats waar het pad in de buurt van de grote driesprong van de D622 en de D624 een scherpe bocht maakt, gaan we in zuidelijke richting verder, waarbij we de dikke bomen niet rechts van ons hebben, maar links van ons tussen het water en het pad.

Eerst liepen we parallel aan de D622, maar nu gaan we op enige afstand parallel aan de D624.

Op de plaats waar de Rigole en Le Laudot bij elkaar komen, komen we bij de Ecluse (sluis) van Laudot.

Het water stroomt hier op verschillende nivo’s.

Deze plek wordt ook wel Moulin Bas genoemd.

Langs de sluis staat een stenen bankje, waarop we een lunchpauze nemen.

Rigole de Canal Midi

Daarna steken we de D624 over en vervolgen onze route over het pad langs - zoals de waterloop hier nu heet – de Rigole de Canal Midi. Een Fransman met een mooie Ierse wolfshond komt ons tegemoet. Hij vertelt dat hij fokker is van Ierse wolfshonden. Verderop worden we steeds ingehaald door mountainbikers, of komen ze ons tegemoet; oude fietsers, jonge fietsers, met recreatieve of met meer sportieve snelheid.

Ter hoogte van een brug over de Rigole krijgen we de rij grote windmolens goed in beeld, die verderop boven op een bergrug de horizon bepalen.

Nog een eind verder kunnen we tussen de bomen door op enig moment de prachtige plaats Saint-Félix-Lauragais boven op haar berg zien liggen.

De markante achthoekige kerktoren steekt prominent boven alles uit.

Af en toe passeren we een opengestelde brug over de Rigole, die de verbinding vormt in deze regio aan weerszijden van de Rigole. Maar hier en daar komen we ook nog langs oude bruggetjes, die niet meer in gebruik zijn, waarop de doorgang niet is toegestaan.

Bij één van de bruggen gaat het fietsverkeer verder op het brede pad aan de overzijde van de Rigole, en onze pelgrimsroute gaat tot nader order rechtdoor verder over een smal graspad rechts langs het water. 

Gelukkig staat het gras niet hoog, en de kleine hoeveelheid motregen die we zojuist even hadden, heeft het gras niet nat gemaakt. We gaan dus vrolijk verder over het gras. Het is bewolkt, en af en toe toont zich een korte opklaring. Verder waait er een heerlijk frisse wind, dus we hebben vandaag ideaal wandelweer, bij een temperatuur die vandaag niet verder oploopt dan tot 24 graden Celsius.

Spoorbrug met aquaduct

Dan komen we op een heel opmerkelijke plek. Aan beide zijden van het water heeft het graspad en het fietspad (waar wij inmiddels ook op lopen) een muur aan beide zijden. Tussen de binnenste twee muren stroomt het water van de Rigole. Als ik langs de buitenmuur loop, zie ik tot mijn verrassing in de diepte een al lang niet meer in gebruik zijnde spoorlijn onder dit brugstelsel door lopen.

Dit blijkt dus een hele oude spoorbrug te zijn, waarvan de binnenste twee muren een aquaduct vormen voor het doorstromende water van de Rigole. Dat verklaart dus ook die vier muren op deze plek.

Lac de Lenclas

We steken een kruisende asfaltweg over, en dan komen we langs het parkeerterrein van het restaurant bij Lac de Lenclas. In onze Duitse routegids staat dat de route vandaag geen verzorgingsplaatsen kent, dus deze horecagelegenheid is kennelijk nog niet zo oud. We lopen rechts om dit stuwmeer heen.

Aan de noordzijde komen we langs een klein aquaduct dat hier over de Rigole heen loopt, waarmee het water ten noorden van de Rigole over de Rigole heen stroomt naar het stuwmeer. Er mag geen verbinding zijn van de Rigole met het stuwmeer, want dan zou alle water van de hoger liggende Rigole in het lager liggende stuwmeer stromen, en het Canal Midi niet van water voorzien. Dit waterbouwkundig werk heeft dus wel een belangrijke functie voor dit gebied.

Als we aan de andere zijde van het stuwmeer zijn, lopen we naar een speelplaats voor kinderen, waar picknickbanken staan, waarop we een rust-lunchpauze inlassen. Af en toe passeert over de hoger liggende stuwmeerdijk een wandelaar, een hardloper of een fietser. Verder is het hier niet druk.

Halteplaats Les Cassès

Na deze pauze wandelen we weer verder langs de Rigole. Enkele kilometers verderop komen we bij een asfaltweg, waarbij staat aangegeven dat je hier een keus moet maken om de route langs de Rigole nu te vervolgen richting Saint-Paulet, of hier rechtsaf te slaan, om de 1,2 kilometer af te leggen naar de noordwestelijk gelegen etappe-halte van het dorpje Les Cassès.

Omdat we onze auto vanmorgen hebben geparkeerd in deze halteplaats, volgen we vanaf nu de asfaltweg naar Les Cassès. Daarbij passeren we op enige afstand de restanten van het voormalige fort van de Kataren, als burcht hooggelegen op een bergtop links van ons.

Na ruim een kilometer wandelen we de bebouwde kom van Les Cassès binnen.

Halverwege het dorp komen we langs de ruïne van een voormalig groot kerkgebouw.

In het centrum van het dorp lopen we langs de Eglise des Clarisses. Tegen de buitenmuur van deze dorpskerk staan enkele grafstenen tentoongesteld onder een afdakje, met daarbij de melding dat men deze grafstenen heeft aangetroffen op het kerkhof, maar waarvan men de betekenis van de opschrift-symbolen niet met zekerheid heeft vastgesteld. Sommige grafstenen bevatten een kruis of een pijl, en één ervan bevat een gebeeldhouwde persoon, waarvan dus niet bekend is wie hiermee wordt afgebeeld.

De deur van de kerk is helaas gesloten, dus we kunnen deze dorpskerk niet bezoeken.

Dan arriveren we bij onze auto op het dorpsplein.

Veel kerk enzo

Vanuit Les Cassès rijden we naar Saint-Félix-Lauragais, want als we hier toch in de omgeving zijn en in de gelegenheid zijn, willen we uiteraard deze bijzonder mooie berg-plaats bezichtigen. Daarna rijden we terug naar Revel, om voor de komende dagen boodschappen te halen, en tenslotte keren we terug naar de camping in Vaudreuille, waar we om exact 14:59 uur arriveren bij onze caravan. We hebben al een prachtige wandeldag achter de rug, en nog een mooi deel van de dag over voor verslaglegging en voor overige camping-activiteiten in de aangename zon. Alweer zo’n hele mooie pelgrimsdag met veel kerk, natuur, cultuur en historie.