 |
| In Polder Wetering-West |
Doorstart rond de Zuiderzee
Vandaag lopen we het tweede traject van een driedaagse Pinkster-wandeltocht over 66,1 kilometer Zuiderzeepad, die gisteren begon in Genemuiden, en die morgen - Pinkstermaandag - eindigt in Lemmer. Vandaag gaan we de tweede etappe lopen, van Blokzijl naar Munnekeburen, over een afstand van 22,3 kilometer.
Het is en blijft een zonnige dag, met een temperatuur die tijdens deze wandeldag oploopt van 14 tot 27 graden Celsius, met een aangenaam verkoelende zachte bries vanuit het oosten.
Over de scheiding van nieuw en oud land
Durkje en ik vertrekken met onze auto’s iets na 9.00 uur vanuit Hotel ‘t Voorhuys in Emmeloord en rijden dan eerst naar Munnekeburen, ons eindpunt van vandaag, waar we een auto parkeren. Dan rijden we door naar Blokzijl waar we de andere auto parkeren, en dan begint om 10.00 uur onze tweede wandeldag vlak buiten Blokzijl over de Kuinderdijk richting Baarlo, op de hoge, oude zeedijk, die hier de scheiding vormt tussen oud land (Overijssel) en nieuw land (voorheen Zuiderzee).
Bij Baarlo verlaten we de oude zeedijk en dalen we af in het oude land, langs de kleine begraafplaats dicht tegen de zeedijk, en verderop langs een boerderijtje dat hier – zoals dat in Baarlo meer gebeurde - vroeger op een terp is gebouwd.
Van Baarlo via Nederland naar Kalenberg
Vanuit Baarlo lopen we over nog niet en pas wel geasfalteerde binnenwegen door de Baarlingerpolder naar het buurtschap Nederland, dat met een plaatsnaambord met – let wel - oranje letters wordt aangegeven. Net voorbij dat kombord staat een ooievaar op een nest hoog in een boom de jongen te voeren.
 |
| De ooievaar is terug in Nederland |
Aan het eind van dit mooie pad komen we op een weggetje en verderop een fietspad, dat ons langs de Heuven- en Kalenbergergracht naar het begin van de bebouwde kom van Kalenberg voert. Daar nemen we een eerste pauze op een picknickbank aan de gracht, om in de zon een broodje te eten, alvorens we doorlopen naar het centrum van Kalenberg, waar we een koffiepauze genieten op een terras aan het water naast de brug over de Kalenbergergracht.
Door de Weerribben naar Ossenzijl
Na deze koffiepauze volgen we het 4,6 kilometer lange voet-/fietspad langs de Kalenbergergracht naar Ossenzijl. De gracht wordt op deze Pinksterdag druk bevaren, maar het aantal fietsers dat gebruik maakt van dit naastgelegen wandel- en fietspad overstijgt dat aantal aanmerkelijk, dus heel regelmatig moeten we van het asfaltpaadje af om in de grasberm de fietsers nu eens van voren, dan van achteren, en soms tegelijk van beide kanten veilig te laten passeren. Fietsers die niet zo vertrouwd zijn met de fiets, passeren ons zichtbaar onzeker, soms een beetje paniekerig slingerend, en één keer stapt een fietsster zelfs af. Zonder kleerscheuren komen we echter aan bij de openstaande brug van Ossenzijl.
Voorbij de brug aan de overzijde van de doorgaande weg willen we een kop thee op het terras drinken, maar omdat daar met deze Pinksterdrukte merkbaar te weinig personeel rondloopt, stappen we na enige wachttijd op, om straks verderop dan maar een theepauze in te lassen.
Van Ossenzijl via Spanga naar de caféthee bij Scherpenzeel
Vlak buiten Ossenzijl steken we al spoedig de rivier de Linde over, die hier de provinciegrens vormt tussen Overijssel en Fryslân. Dit is dus het moment waarop we op het Zuiderzeepad Fryslân binnentreden, in de gemeente Westellingwerf.
Door een mooi polderlandschap lopen we naar een oud betonnen bruggetje over de rivier de Scheene. Daar gaan we over op een prachtig smal schelpenpad dat ons naar de oude begraafplaats van Spanga brengt, waarop ook een houten klokkenstoel staat. Daar ontmoeten we een fietsend echtpaar uit Andijk, dat hier enkele dagen fietsend geniet van het prachtige landschap van de grensstreek van Overijssel en Fryslân.
Dit schelpenpaadje kruist verderop de drukke Pieter Stuyvesantweg. Op die kruising verlaten we even de route, om enkele honderden meters verderop bij het volgende kruispunt bij de entree van Scherpenzeel, bij het monument van Pieter Stuyvesant op het terras van een in het veen verzakkend 19e eeuws dorpscafé de gewenste theepauze te genieten. Op het terras ontmoeten we onder andere een groep motorrijders die vanuit Noord-Holland op weg zijn naar het Van der Valk-hotel te Hardegarijp, waar ze vannacht overnachten, om dan morgenochtend vroeg op hun motoren deel te nemen aan de Friese Elfstedentocht.
Langs de Rottige Meente naar Munnekeburen
Tot in Munnekeburen blijven we het schitterende schelpenpad volgen, dat op enkele honderden meters van de doorgaande verkeersweg door Scherpenzeel en Munnekeburen door de velden loopt, die grenzen aan het natuurreservaat de Rottige Meente, met ook haar petgaten en ribben zichtbaar aan onze rechterhand.
Het is ook deze wandeldagen weer opvallend hoeveel boeren en particulieren in en/of bij hun woningen gastenverblijven hebben, of theetuinen, galerieën, minicampings, of allerlei andere vormen van gastenopvang. Ook langs dit ongeveer drie kilometers strekkend schelpenpad zijn al meerdere overnachtingsaccommodaties beschikbaar voor al die gasten die hier voor één of meerdere nachten en dagen willen verblijven. Dat grote aanbod maakt het voor automobilisten, motorrijders, fietsers en/of wandelaars eenvoudig om dit natuurschone gebied te bezoeken, en bovendien zorgt het voor de leefbaarheid in deze dorpen.
Achter de dorpskerk van Munnekeburen eindigt onze etappe van vandaag. Vanaf het punt waar we morgen doorstarten, lopen we vanaf het schelpenpad naar de doorgaande weg door het lintdorp Munnekeburen. Daar parkeerden we vanochtend onze auto.
Met die auto rijden we dan vanuit Munnekeburen terug naar Blokzijl, waar we de andere auto afhalen, om dan weer naar Emmeloord terug te rijden, waar we de komende nacht nogmaals overnachten in Hotel-Restaurant-Grandcafé ‘t Voorhuys, dat wordt geëxploiteerd door een stel afgestudeerden van onze HBO-Bachelor-opleiding Hoger Hotelonderwijs van Stenden Hogeschool. Mooi om te zien met hoeveel elán onze alumni hier zo'n succesvol hotel beheren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten