De stem van mijn moeder

Woensdag 2 mei 2018 

Cover van De stem van mijn moeder

Eerste verhaallijn
Een fotograaf met Marokkaanse achtergrond heeft zich met succes gevestigd in de culturele elite in Nederland. Hij is inmiddels een veelgevraagde vakfotograaf, die werkt voor diverse glossy tijdschriften en voor toonaangevende week- en maandbladen.
Als kleine jongen emigreerde hij samen met zijn ouders vijfentwintig jaar geleden vanuit Marokko naar Nederland.
Met zijn ouders heeft hij momenteel nauwelijks nog contact.
Maar, daarin komt verandering als hij op een dag gebeld wordt door zijn vader, met wie hij een moeizame verhouding heeft, die hem dringend vraagt naar huis te komen. Zijn zieke moeder wil namelijk het familiefotoalbum zien, dat zijn vader - zo zegt hij - thuis niet kan vinden.
De fotograaf merkt - thuisgekomen - dat hij de ziekte van zijn moeder – en ook haar jarenlange stilzwijgen – kan keren. Het bewuste fotoalbum is daarbij van groot belang, zo blijkt.
Ook de daarop volgende voorzichtige confrontatie met een uiterst trieste gebeurtenis, die het gezin nu al zo'n twintig jaar geleden heeft ontwricht, met daarbij de herbeleving van dat vreselijke familiedrama, heeft verrassende gevolgen voor vader, moeder en zoon.

Twee andere verhaallijnen
De roman 'De stem van mijn moeder' kent verschillende verhaallijnen. Naast bovenstaande verhaallijn loopt er aanvankelijk ook nog een tweede verhaal parallel, over de gevolgen van overspel, waar de fotograaf een aandeel in heeft. Aan het eind van het boek vloeien beide verhalen in elkaar over.
Maar er loopt nog een derde verhaallijn door deze roman, namelijk van een migrantenkind, dat leeft tussen twee landen en twee culturen.
De flashbacks in deze roman verhalen over de zomervakantiereizen vanuit Nederland naar Marokko, en over het verblijf bij de Marokkaanse familie en in de Marokkaanse gemeenschap dat het gezin van de fotograaf vroeger achter zich liet, maar nooit uit het hart. In die flashbacks lezen we over de reiservaringen van een basisschoolkind, maar ook over de dramatische gebeurtenis die het leven van dit gezin zo sterk bepaalde.
Langzamerhand krijgen de fotograaf en de lezer meer te weten over wat er vroeger werkelijk is gebeurd.
Na haar jarenlange (20 jaar) stilzwijgen hoort de fotograaf weer de stem van zijn moeder; en de ziekte van zijn moeder krijgt een verrassende wending, naar het perspectief dat naar de vader verschuift.

Abdelkader Benali
Enkele zinsneden van Abdelkader Benali, de auteur van deze roman:

• Vergetelheid doodt de migrant in zijn hart.
• Ik zal een schrijver zijn, al was het maar van één boek.
• Ik voelde niets voor kinderen, omdat ik ze geen geloof kon bieden. Stel dat ik kinderen kreeg, dan zou ik ze moeten opvoeden zonder geloof. Die gedachte leek me ondraaglijk.
• Door te gaan wandelen zou ik mijn gemoed weer tot rede kunnen brengen.
• Sowieso zie je alles, voel je alles wanneer je instincten op scherp staan.
• Geloof, hoop en veel klappen. Zo bracht je kinderen groot.
• Ik haatte het dat er tussen mij en het geloof weerstand was.
• Uit loutere verliefdheid het afgedankte geloof van een ander overnemen is een teken van liefde, inderdaad, en een teken van vereenzelviging met de exoot.
• Kinderen zijn werkelijk de ooggetuigen van alles wat menselijk is.
• De hele reden van de reis is het aankomen, niet de reis zelf.
• Het verschil tussen de leugen en de waarheid kan alleen door het hart beoordeeld worden.
• Soms kan alleen woede nog uitdrukking geven aan je verlies.
• Er is altijd vraag naar opgewektheid. sprankjes hoop en euforie.
• Boeken boden me een vlucht uit de aaneenschakeling van dagen zonder kop of staart.
• Ik had geleerd dat leugens er waren om je geloof te testen opdat het sterker werd.
• Je overdrijft je bezigheden. Een echte man rust uit.
• Spanjaarden zijn eigenlijk halve Marokkanen.
• Ze hadden een verhaal. Dat was genoeg.
• Foto's van het verleden kunnen als een koud kompres wat verkoeling brengen.
• Als het om discipline ging, was mijn moeder een vader.
• Zijn leugen heeft mij gevormd.
• Bewondering is een vorm van liefde.
• Wie zich verwondert, wordt niet teleurgesteld.
• Twijfel is een dunne draad waarover je moet leren lopen.