 |
| Twee rennende kievitskuikens in het open veld bij Louisiane |
12
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmenpelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming, en bovenal naar wat deze weg ons brengt, wandel ik vandaag verder op deze denkbeeldige Psalmenreis met Psalm 12 op Pelgrimsdag 12.
Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag.
Daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004).
Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!
Van Vorden naar Doetinchem
Niemand is trouw aan de Heer
De Heer bevrijdt mensen in nood
Help toch, Heer!
Ouders van kleine kinderen en óók ouders van oudere kinderen moeten hen vaak (leren) loslaten, ook als ze zien dat hun kinderen opgroeien en functioneren in een boze wereld, in een sfeer die je kunt karakteriseren als 'van God los'; een liefdeloze wereld waarin het lijkt of niemand nog trouw is aan de Heer.
Als ouders zou je het dan wel willen uitroepen van angst en/of boosheid: "Help toch, Heer, help onze kinderen te ontkomen aan alle leugen en bedrog, aan alle kwaad dat hen bedreigt en schaadt."
Zo riep ook David de hulp in van God, ook toen al met het schrikbeeld van een wereld vol ontrouw, verraad en grootspraak, in een tijd waarin zwakken en armen werden onderdrukt.
Hoeveel ouders en grootouders zijn er die regelmatig bidden, die God vragen om de redding van hun kinderen en kleinkinderen in nood, ongeacht of het financiële, emotionele. fysieke of geestelijke nood is, Als ouder of grootouder zou je soms wel een muurtje om je kinderen of kleinkinderen heen willen bouwen, om hen te beschermen tegen alle kwaad.
Help!
Tijdens onze twaalfde pelgrimsdag, op weg van Vorden naar Doetinchem, lopen we vlak vóór Doetinchem nabij Louisiane langs een weiland met grazende koeien. Waar het gras goed is, hebben de koeien het kort gegraasd. Waar distels in het gras staan, hebben de koeien het gras eromheen nog wel gegeten, en resteren her en der in het grasland hoge graspollen met daarin die distels.
In het weiland zien we ook houtduiven en kieviten. De houtduiven blijven rustig als we hen over het boerenpad passeren, maar de kieviten worden opmerkelijk onrustig. Ineens zien we vlakbij ons in het veld twee rennende donzen bolletjes: hele kleine kievitsjongen. Ze zaten in het hoge gras onder de prikkeldraadafrastering tussen het weiland en het pad waarop wij lopen.
Als kievit-vader en kievit-moeder zou je het ook wel willen uitroepen: Help, laat mijn jongen niets overkomen, want het gevaar is groot.
Instinctief rennen de kievitsjongen bij ons vandaan, het grasland over, in de richting van de verderop gelegen hoge graspollen, waarin die distels staan. Ze duiken veilig weg in een dikke en hoge graspol, en zijn zo voor ons aan het oog onttrokken, ogenschijnlijk veilig geborgen.
We verstoren de rust van deze prille ouders en van hun kleine kinderen niet langer, en vervolgen onze weg over het smalle boerenpad. Geen beweging te zien in de graspol, en de kievit-ouders gedragen zich al weer zichtbaar rustiger. Ongeluk en onrust zijn veranderd in geluk en rust.
Hopen, geloven, vertrouwen en zeker weten
Maar zo goed loopt het niet altijd af, en zeker ook niet als de ene mens geslachtofferd wordt door bijvoorbeeld leugen, verraad, bedrog, onderdrukking en valsheid van een ander on-menselijk 'mede'mens.
Dan mag je hopen dat er toch nog wel een God is die thuis geeft als je Hem aanroept en als je Hem vraagt om hulp.
Dan mag je blijven hopen op bevrijding van alle kwaad, ook als het voor je gevoel (te) lang duurt en ogenschijnlijk uitblijft.
Ook als het niet (direct) gaat zoals je zelf had gedacht en gehoopt, dan hoop ik dat je toch blijft vertrouwen op een oplossing, want - ook Psalm 12 maakt ons duidelijk - God zal komen om te helpen, om redding te brengen, want Hij heeft ons gebed echt wel gehoord, en God doet wat hij heeft beloofd; dat mogen wij geloven en daarop mogen wij vertrouwen, zeker weten!
Kijk, luister en zing mee: PSALM 12
Geen opmerkingen:
Een reactie posten