Pelgrimeren van Giessenburg naar Zuilichem

Maandag 4 mei 2015 - Dodenherdenking

Na de wandeling avondeten in en bij de Pipowagen in Zuilichem

Pelgrimspad van Amsterdam naar Visé

Pelgrimspad Deel 1 van Amsterdam naar ’s-Hertogenbosch
Etappe van Giessenburg naar Zuilichem
Maandag 4 mei 2015 – 25 km.
Dag 6: 123,7 – 148,7 km

Met liefde gebakken
Op de afgesproken tijd van 8.30 uur komt onze gastvrouw Esther bij ons in haar gastenverblijf met een uitgebreid ontbijt voor Durkje en mij. Bed & Breakfast ‘Gebakken Liefde’ profileert zich vooral met bakproducten voor haar gasten. Ook vanmorgen mogen we daarvan tijdens ons ontbijt genieten. Bij het ontbijt serveert Esther onder andere twee heerlijke speculaas-amandelbroodjes, een eigen baksel van Gebakken Liefde, vooral ook 'met liefde gebakken'.
Na het ontbijt begint de derde dag van onze wandelvijfdaagse op het Pelgrimspad. Om 9.15 uur staan we weer op de plaats waar we gistermiddag het Pelgrimspad verlieten. Hier op deze plek gaat de Betuwelijn ondergronds onder de Wijde Giessen en onder de doorgaande weg door.
We zijn van plan om vandaag van Giessenburg naar Zuilichem te wandelen, over een afstand van 25 kilometer.

Boven-Hardinxveld & Polder Hardinxveld
Het weer is prima. Lichtbewolkt, en al spoedig breekt de zon door. Gedurende deze hele pelgrimsdag genieten we van prachtig zonnig weer, een ware weldaad om zo door de Nederlandse polders en langs onze rivieren te wandelen.
Nadat we langs het Buitenvliet liepen, steken we achtereenvolgens de autosnelweg A15 en het Kanaal van Steenenhoek over, en dan wandelen we Boven-Hardinxveld binnen. Vanuit deze plaats volgen we de lange Tiendweg door de Polder Hardinxveld.

Aan de overzijde van de Rivierdijk lopen we Polder de Dortsche Avelingen in. Al bij Boven-Hardinxveld, maar vooral ook in dit natuurgebied, valt ons op hoeveel bospercelen met wilgen hier zijn. Deze wilgen worden regelmatig gesnoeid, zodat de wilgentenen voor diverse doeleinden kunnen worden gebruikt. Deze wilgenbosjes zijn dus eigenlijk kleine productiebossen.

Kanaal van Steenenhoek

Als we via de Schelluinse Brug wederom het Kanaal van Steenenhoek over zijn gestoken, en dan direct rechtsaf over de grasdijk tussen de grazende schapen en lammeren door over deze hoge kanaaldijk lopen, ontmoeten we twee pauzerende medewandelaars, die ons vertellen dat dit hun vierde aaneensluitende wandeldag op het Pelgrimspad is.

Wij blijven het graspad over de kanaaldijk volgen. In het kanaal zwemmen verschillende watervogels, waaronder ook groepen ganzen. We komen vlak langs een gans, die halverwege de kanaaldijk in het hoogopgaande gras en riet zit te broeden. Ze heeft de kop diep in het gras weggedoken, maar als ik haar in het voorbijgaan voor haar gevoel te dicht nader, steekt ze de kop protesterend omhoog, en briest onderwijl heftig, waardoor de boodschap duidelijk is: niet te dicht in de buurt komen. Afstand houden dus.

Gorinchem

Voorbij de onderdoorgang van de autosnelweg A27 en na de woonschepenhaven steken we twee bruggen over in Gorinchem, en dan gaan we aan de binnenzijde van de vestingwal naar het bolwerk, dat aan de rivierzijde rondom de stad ligt. We lopen over dit bolwerk en door de Waterpoort naar de veerhaven van Gorinchem. Het is bij onze aankomst in de haven 11.25 uur en we horen op de havenkade van een aantal mannen op een zitbank dat de veerpont naar Woudrichem pas om 12.15 uur afvaart. Dat biedt ons mooi de gelegenheid om in het veerhavenrestaurant een rustpauze met koffie te nemen.

Woudrichem

Vlak voor 12.15 uur meert de veerboot af aan de steiger. Vanaf de pont roept de veerbaas naar de mensen op de kade met luide stem: “Woudrichem!”Wij schepen daarop in en varen dan vanuit Gorinchem over de rivier de Boven-Merwede naar het vestingstadje Woudrichem.

Weer aan vaste wal wandelen we langs het standbeeld van Jacoba van Beieren door de Water- of Gevangenpoort het stadscentrum binnen. We lopen eerst even door naar de grote Martinuskerk, die hier ook wel de ‘Mosterdpot’ wordt genoemd. Daar lunchen we op een bankje tegenover de ingang van de kerk.

De fietspelgrim van Woudrichem

Als we door de Loevesteinsepoort Woudrichem uit lopen en dan bij de oude sluis komen, ontmoeten we de bewoner van de oude sluiswoning, die in de tuin aan het werk is. Hij vraagt ons of we als pelgrims op het Pelgrimspad onderweg zijn richting Santiago de Compostela, en dan vertelt hij dat hij zelf in het jaar 2002 op de fiets naar dit Spaanse bedevaartsoord is gereden. Toen hij dit Waterstaatshuis hier in Woudrichem kocht, had hij zich nog niet gerealiseerd dat hij hier nu aan het Nederlandse Pelgrimspad zou wonen. Maar daar kom je natuurlijk snel achter, want regelmatig passeren hier Nederlanders die als pelgrim onderweg zijn naar Santiago de Compostela.

Afgedamde Maas

Met Woudrichem achter ons lopen we over de Hoge Maasdijk langs de Afgedamse Maas naar het dorpje Rijswijk, dat hier aan de voet van de Hoge Maasdijk ligt. Ter hoogte van Rijswijk gaan we de Rijswijcksche Waard in, om dan langs de oever van de Afgedamde Maas langs deze waard en langs de Manhuiswaard en de Struikwaard te lopen.

We komen dan uit op de Afsluitdijk tussen Giessen en Poederoijensehoek, op de plaats waar we over de brug ter hoogte van de Wilhelminasluis (een schutsluis) richting Poederoijensehoek lopen. Hier komen we ook langs het grote, in natuursteen uitgehouwen monument van de Maasafsluiting, op de
plaats waar in het eind van de 19^e eeuw door een dam de Maas en de Waal van elkaar werden  gescheiden.

Poederoijensehoek

Voorbij Poederoijensehoek moeten we op een gegeven moment een smal paadje op, waar net genoeg ruimte is om tussen het hoog opgeschoten fluitekruid door te gaan. Het ruikt hier heerlijk naar deze uitbundig witbloeiende planten.

Aan het eind van dit pad steken we de Afsluitdijk weer over, om dan over het brede graspad van de hoge Nieuwendijk door de Buitenpolder het Munnikenland verder te gaan. Links en rechts van deze hoge grasdijk liggen verschillende wielen, die zijn ontstaand door het kolkende water van vroegere dijkdoorbraken. Ze vormen samen een vogelparadijs, dat je op metershoge hoogte als wandelaar kunt doorkruisen. Bij het voormalige fort buigen we af op de Waaldijk, die ons steeds dichter naar de rivier de Waal voert. We hebben overigens inmiddels de Alblasserwaard al verlaten, en zijn nu de Bommelerwaard al binnen gegaan. En bij de Afsluitdijk zagen we overigens ook dat we de provincie Zuid-Holland daar verruilden voor de provincie Gelderland.

Koffietijd in Brakel

Ter hoogte van de veerdam wandelen we het volgende dorp binnen: Brakel. Het Pelgrimspad verlaat Brakel al snel weer, maar wij willen eigenlijk eerst wel even pauzeren. In Brakel blijkt de enige horecagelegenheid vandaag gesloten te zijn. Bij de warme bakker kopen we enkele broodjes, en daar horen we van de verkoopster dat het verstandig is dat we in Brakel ook nog enkele boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt, omdat morgen – op Bevrijdingsdag – veel winkels in de regio gesloten zullen zijn. We lopen door naar de dorpsrand van Brakel, waar we onze voorraad eten & drinken voor onderweg aanvullen. Zoals in veel supermarkten, heeft ook deze Emté-supermarkt een koffiecorner in de winkel, dus daar nemen we onze koffiepauze van vanmiddag.

Een koffiedrinkende oudere heer voegt zich bij ons aan de koffietafel, voor een praatje over onze zware bepakking en over onze wandelroute. Hij blijkt van gereformeerde huize te zijn, en altijd werkzaam geweest als docent, dus het duurt maar even of er ontspint zich een geanimeerde discussie aan de koffietafel over onderwijs, kerk, evangelisatie, bijbelvertalingen, en allerlei andere onderwerpen die onze gemeenschappelijke interesse hebben. Deze koffiepauze in de supermarkt duurt dus veel langer dan we ons hadden voorgesteld, maar zulke bijzondere ontmoetingen horen ook bij pelgrimeren: tijd nemen voor elkaar, aandacht schenken aan elkaar.

De Pipowagen van Zuilichem

We lopen weer terug naar de Waaldijk, en steken die over om door de Bovenwaarden over de Waaloever onze weg te vervolgen. Verderop komen we weer terug op de Waaldijk, die we bijna tot aan de rand van de bebouwde kom van Zuilichem volgen.

Dan volgt tenslotte nog het laatste stukje van onze wandelroute voor vandaag. We gaan over de bijzonder hoge Meidijk dwars door de Meidijksche Wielen naar Break & Breakfast ‘De Welldaad’, waar we ons onderkomen voor de komende nacht hebben gereserveerd. Daar worden we hartelijk welkom geheten door onze gastvrouw Margje, die ons onze accommodatie voor de komende nacht toont. We verblijven hier in een zogenoemde Pipowagen, die aan het eind van de diepe tuin staat, vlak naast de plaatselijke molen. Om te douchen, moeten we gebruik maken van de buitendouche in de tuin, naast de Pipowagen. We kunnen een rond scherm omhoogtrekken en dan kunnen we het koude leidingwater over onze warmgelopen lichamen laten stromen. Het is enigszins Spartaans douchen, maar met het heerlijk zonnige weer heeft het ook wel weer wat om als pelgrim hier in de buitenlucht je letterlijk te verfrissen.

Welldaad

Nadat we ons hebben geïnstalleerd en gewassen, worden we een uurtje later door onze gastvrouw verrast met een heerlijke warme maaltijd in de Pipowagen. Margje heeft heerlijk voor ons gekookt, en na zo’n lange wandeldag is zo’n goede maaltijd natuurlijk een welkom geschenk.

De maaltijd sluit af met een heerlijk nagerecht, dat we op de loungebank in de tuin bij de Pipowagen heerlijk opeten in de aangenaam warme avondzon. De kippen van De Welldaad wandelen zoekend naar iets eetbaars in het hoge gras vóór ons, dus de sfeer van het buitenleven is compleet.

Als de communicatie met het thuisfront klaar is – thuis heeft Pieter vanmiddag Canadees familiebezoek van Melanie & Tabitha ontvangen – vangen we via de smartphone nog iets op van de toespraak van minister-president Mark Rutte tijdens de Nationale Dodenherdenking, en als daarna ook de foto’s en het verslag van deze wandeldag op de meegenomen minilaptop staan, is deze wandeldag ten einde, en maken we ons gereed voor de nachtrust, om morgen weer tijdig en fris aan te vangen met onze vierde van de vijf pelgrimsdagen van deze meivakantie.