 |
| De Kleasterkuier van Nijkleaster in het veld bij Jorwert |
Hou me (niet) vast
vanaf hier
heb ik alleen te gaan
ik zal altijd
- ergens -
bij je zijn
we zijn tochtgenoten
maar hier neem ik afscheid
ik neem je lach en je speelsheid mee
je warmte en je liefde ook
maar hou me niet vast
want
ik wil zoals altijd
in vrijheid
mijn eigen weg kunnen gaan.
De kunst van het afscheid nemen
Met dit mooie gedicht van Claire vanden Abbeele uit haar boek 'De kunst van het afscheid nemen' begint vanmorgen de kloosterzondag in de Sint-Radboudkerk in het Friese Jorwert.
Deze Kleaster-snein van de Protestantse Gemeente 'Westerwert' in samenwerking met Stifting Nijkleaster in Jorwert staat vandaag in het teken van 'Op Ademen’, in combinatie met Hemelvaart. Vandaag is het de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren. We denken vandaag dan ook na over de kerkelijke feestdag van Hemelvaart. Maar, iemands vertrek vieren met een jaarlijkse feestdag, is dat toch eigenlijk niet een beetje vreemd?
Toch vieren we elk jaar de Hemelvaart weer; en vandaag - drie dagen na Hemelvaartsdag - blikken we met deze terugblik op Hemelvaart ook alvast vooruit naar het Pinksterfeest van volgende week zondag.
Op Ademen
Nijkleaster - het nieuwe protestantse klooster in Fryslân - staat dit weekend in het teken van 'Op Ademen'. Gisteren heeft een grote groep gasten van Nijkleaster een kloosterprogramma gevolgd onder leiding van Trees van der Wal.
In de gang van zaken van alledag komen we er vaak niet toe even stil te zijn en echt tot rust te komen. We gaan gewoon door, zeker in ons hoofd. Wandelen is dan een goede remedie. Bewust wandelen geeft ruimte, in lijf, hoofd en hart. Die ruimte, rust en leegheid, biedt weer kans voor iets nieuws. Want wanneer het lichaam zó in beweging komt, gaan je hersencellen op een gegeven moment vanzelf mee.
Dit in beweging komen, maakt energie vrij. Deze energie kun je gebruiken om tot iets anders te komen. Of om iets anders te denken en te voelen. Tijdens het wandelen leer je te luisteren naar je lichaam, je hart en je gevoel.
Gisteren hebben de Nijkleaster-gangers onderzocht of het je lukt om letterlijk een stap in je leven te zetten. Of al wandelend te ontdekken wat God met jou wil.
Ochtendviering
Voor en nadat bovenstaand gedicht is gelezen, zingen we vanmorgen tijdens de ochtendviering het lied 'Zolang wij ademhalen', naar gelieven in het Nederlands of in het Fries.
Nadat we de eerste negen verzen van hoofdstuk 1 van het bijbelboek Handelingen hebben gelezen, volgt een korte preek van onze voorganger Hinne Wagenaar, de pionierspredikant van Nijkleaster en Westerwert.
Na een moment van stilte en aansluitend orgelspel roepen we zingend in het Latijn, in het Fries en in het Nederlands de Heilige Geest op om bij ons te komen om in ons het vuur van de liefde van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest te ontsteken.
Daarna sluiten we af met gebeden, voorbeden en met het gezamenlijk in het Fries gezongen 'Onze Vader'.
De collecte-opbrengst van vandaag zal worden verdubbeld door de Diaconie van de kerkelijke gemeente Westerwert. De verdubbelde opbrengst van deze inzameling is bestemd voor noodhulp aan de slachtoffers van de recente aardbevingen in Nepal.
Tenslotte zingen we elkaar enkele malen toe: 'Frede foar dy', 'Vrede voor jou ....'
Stilte, Bezinning en Verbinding
Nadat we de Zegen ontvingen en met zijn allen hebben genoten van de 'Kleasterkoeke' bij koffie, thee en limonade, kunnen we in twee groepen uiteen. De ene groep kan naar de Voorkerk van Nijkleaster om daar samen na te denken en met elkaar te spreken over de bezinningsvraag voor vandaag.
Durkje en ik nemen vanmorgen deel aan de andere groep. Onze groep maakt onder leiding van Jeltje Koopman een Kleaster-kuier in het veld ten noorden van Jorwert.
Daarbij is het te doen gebruikelijk dat we eerst een eind allen in Stilte lopen. Dan krijgen we de Bezinningsvraag van deze zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren mee, met het vraagstuk wat Hemelvaart vandaag de dag voor mij betekent, wat het met me doet, hoe ik ermee om ga, en wat ik er mee doe. Tijdens het derde deel van deze kloosterwandeling zoeken we de Verbinding weer met elkaar, en gaan we wandelend in tweetallen op de terugweg naar Nijkleaster met elkaar in gesprek over onze overdenkingen bij de Bezinningsvraag van deze Kleaster-snein.
Voordat we Jorwert weer binnenwandelen, delen we als groep nog even wat we zojuist in tweetallen met elkaar hebben besproken, en wat we daarvan aan elkaar nog willen meegeven voor vandaag en voor de komende week.
Zelfde gedicht anders beleefd
Jeltje leest dan tenslotte ook nog eens het gedicht waarmee we vanmorgen de viering begonnen. Het valt me op hoe anders dit gedicht nu binnenkomt. Er is kennelijk iets gebeurd en veranderd in de tijd tussen de lezing in het koor van de eeuwenoude dorpskerk vanmorgen vroeg, en hier en nu in het open veld, waar de frisse wind je na een goede veldkuier weer op adem laat komen.
Het was goed om vanmorgen weer bij Nijkleaster in Jorwert te zijn, om mee te doen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor alle anderen die hier op eigentijdse wijze de stilte, bezinning en de verbinding met elkaar zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten