 |
| Bij de Elfstedentochtschaatser op de schuurdeur |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage.
Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 6, over het traject van Oldemarkt naar Genemuiden.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Jabikspaad van Oldemarkt via Blokzijl naar Genemuiden
Woensdag 31 augustus 2005 – 31 km
Dag 6: 103,1 - 134,1 km
Oldemarkt
Een hele zonnige en warme dag wordt onze zesde wandeldag.
Om 9.45 uur verlaten we Stiens in onze auto naar het eerstvolgende startpunt:
het grote parkeerterrein bij de Willibrordkerk in Oldemarkt. Vandaar vertrekken
we om 10.45 uur.
Vanuit de gezellig smalle winkelstraat van Oldemarkt
verlaten we via de Hoofdstraat en de Koningin Julianaweg het dorp aan de
zuidkant.
Daar komen we op het fietspad 'Langepad' dat op een
gegeven moment de Paasloër Allee kruist. Hier eindigt de 15e etappe
van het Jabikspaad. We hebben dan de laatste 2 kilometer van deze etappe ook
gelopen.
Het Langepad vervolgend, komen we uiteindelijk bij de
Meenthebrug, die op dat moment open staat voor een passerend pleziervaartuig.
De Weerribben
Na de Meenthebrug komen we op de Meentheweg, waarmee we
ook het Nationaal Park 'De Weerribben' binnenwandelen.
We lopen over een lang recht fietspad langs een drassige
berm, waaraan een vaart ligt met veel riet en prachtige waterlelies.
Aan het eind van de Meentheweg drinken we een kop koffie
bij Café Restaurant De Weerribben. Dit is een schitterend startpunt voor
wandelen, kanoën, roeien, fietsen of varen met een fluisterboot. Het kan daar
allemaal. En schuin tegenover dit café is nog een klein oud huisje aan de
andere zijde van het water waarin tegen betaling kan worden overnacht.
We lopen langs het water tot we over een bruggetje de
Kalenbergerweg op kunnen. Dit is een fietspad door het sompige gebied van de
Weerribben.
Aan weerszijden staat een lange rij berken in uitzonderlijke
vormen. Deze bomen groeien hier in allerlei vormen. Ze verliezen vaak een zware
tak die ze niet meer kunnen dragen. Op de plaats waar de takken zijn
afgebroken, ontstaan rottende plekken die steeds groter worden, zodat de berk
van binnenuit geheel uitholt en van boven naar beneden veelal niet meer is dan
een halve stam. De takken die daarop groeien, breken dan weer af en het proces
begint opnieuw. Zo is geen boom gelijk; elke boom heeft een eigen vorm en eigen
wordingsgeschiedenis.
Uiteindelijk leidt deze lange weg naar Kalenberg.
Als we daar de Nederlands Hervormde Kerk zijn gepasseerd,
komen we bij de ophaalbrug over de Gracht.
Dan volgt een schitterende wandeling over het fietspad
langs die Gracht. Links het water met een smalle berm en rechts een grote
variëteit aan prachtige huisjes aan het water, enkele ook rietgedekt.
Veel van deze woningen zijn vakantieverblijf. Plezierboten
varen in beide richtingen. Het is een lust voor het oog. Dat dit een populair
pad is, blijkt wel uit het feit dat we om de haverklap aan de kant moeten omdat
er voor en achter ons fietsende recreanten naderen. Verder is het een kwestie
van 'bruggetje op en bruggetje af'.
Na ongeveer een kilometer gaan we zuidwaarts verder over
het Kooibomen(fiets)pad. Dit pad gaat door een bosperceel. Af en toe hoor je
aan de rechterzijde mensen die vlak achter de bomen voorbijvaren over de niet
zichtbare Heer van Diezenvaart.
Als we het bos verlaten, staat aan de rechterzijde van het
fietspad een mooie vogelkijkhut op hoge palen. Er is echter geen ladder of trap
aanwezig, dus genieten van het uitzicht en zicht op mooie bos- en weidevogels
zit er helaas niet in.
Nederland in Nederland
Vlak voor Nederland komen we weer bij een doorgaande weg.
Het is een mooie hoek om even te pauzeren bij de brug over de reeds genoemde
vaart. Maar wat wij al hadden geconcludeerd, wordt luidop vertolkt door
voorbijfietsende senioren: “Hier zouden een paar mooie banken moeten staan”.
Op deze plaats eindigt etappe 16. We hebben vandaag tot
hier dan 9,2 kilometer gelopen.
Omdat het wel tijd is voor een eerste rustpauze, hopen we
in het dorpje Nederland een bankje te vinden, waarop we even kunnen rusten en
van onze lunch kunnen genieten. Helaas, alleen maar achterzijden van huizen en
boerderijen. Eerst zelfs nog bermen waar borden in staan dat toegang verboden
is omdat het privé-terrein is. Maar tot voorbij het dorp geen bank te zien.
Hier ligt Nederland in Overijssel, zoals ook Overijssel in
Nederland ligt; een woordspeling die we onderweg lazen.
Langs de Roomsloot
Als we dan uiteindelijk bij het verlaten van de bebouwde
kom van Nederland over een pad naar de Roomsloot lopen, vinden we bij de
Roomsloot een stapel pallets en kuilrollen. Die pallets fungeren vandaag als
zitbank. Brood en drinken smaken prima tussen de overvloedig groeiende
brandnetels.
We hebben uitzicht op een leeg ooievaarsnest aan de andere
zijde van de Roomsloot. Bootjes varen af en aan.
Na deze pauze lopen we langs de Roomsloot over de grasdijk.
Deze dijk heeft een vrije hoge begroeiing, maar omdat de zon al lang schijnt,
blijven we ondanks het hoge gras redelijk droog. Rechts ligt de Roomsloot in
wuivend riet en links passeren we grote rietvelden en griendbosjes. Weer een
prachtig stuk natuur met af te toe een roofvogel hoog boven het veld.
Deze grasdijk eindigt bij de Steenwijkerweg.
Blokzijl
We lopen over het zuidelijk fietspad langs de
Steenwijkerweg naar het Hanze(haven)stadje Blokzijl.
Als we Blokzijl bij de haven binnenkomen, kijken we eerst
even of onze nicht Tjikkie ook thuis is in een woning 'aan de kolk'. Helaas
zijn Karst & Tjikkie beiden niet thuis, dus laten we een bericht van ons
onverwachte flitsbezoek achter.
Bij de haven rusten en drinken we wat op een terras.
Daarna gaan we over de brug bij 'Kaatje bij de sluis' en lopen we vervolgens naar
de begraafplaats van Blokzijl, waar mijn oom Piet & tante Dieuwke de Vries liggen
begraven. Ze zijn op 13 februari 1973 bij een auto-ongeluk tussen Emmeloord en
Blokzijl beiden om het leven gekomen. Pake & beppe de Vries, die ook in die
auto zaten, waren zwaargewond. Alleen nicht Tjikkie woont nog in Blokzijl,
waar oom Piet & tante Dieuwke vroeger een slagerij hadden.
Nadat we even stil hebben gestaan bij hun graf, lopen we
nog weer langs de supermarkt om enig proviand te kopen, alvorens we Blokzijl
verlaten aan de zuidoostzijde, over de Duinweg.
Na 2 ½ kilometer passeren we de brug over het Ettenlandsch
Kanaal. Daar eindigt de 17e etappe. We hebben vandaag al 18,3 kilometer
gelopen.
Elfstedenschaatser Evert van Benthem
Links en rechts van deze Duinweg liggen veel weilanden in
'De Wieden'. Boeren werken hier hard om het hooi vandaag nog binnen te halen.
Her is er een uitgelezen dag voor: warm tot heet. Eén van de weinige en wellicht
ook nog de laatste zomerse dag(en) van deze zomer. Een topdag voor boeren om
een fikse portie mooi hooi van het land te halen.
Als we linksaf op de Leeuwte onze weg vervolgen, zijn we
enigszins geklommen op een heuvelrug. Al vrij snel passeren we de boerderij
waar Elfstedentochtwinnaar Evert van Benthem heeft gewoond, alvorens hij
emigreerde naar Canada. Een schaatser staat nog op 'zijn' schuurdeur
geschilderd.
Sint Jansklooster
Een eind verder zien we vanaf deze heuvelrug in
noordoostelijke richting een groot aantal zeilboten varen op de Beulakerwijde.
We komen daarna langs de mini-camping 'Het Waterhoentje'. Deze
SVR-boerderijcamping (Stichting Vrije Recreatie) heeft een open vaarverbinding
met de Beulakerwijde en ligt vlakbij het Bezoekerscentrum 'De Foeke' van
Natuurmonumenten, dat we even later passeren.
Voorbij Sint Jansklooster komen we bij de Monnikenmolen
aan de Molenstraat.
Heetveld
Daar gaan we linksaf over de Bergkampen via Kadoelen naar Heetveld.
Voorbij Heetveld pauzeren we bij het geologisch monument
'De Zândkoele', waar we een serie tentoongestelde gletsjerstenen (vondstenen)
bezichtigen op een door onkruid overwoekerd schelpenveld, dat daar ligt in de
vorm van Scandinavië.
Barsbeek
Dan is het even na 17.00 uur. Daar bellen we Jan Wijbe met
de vraag ons af te halen in Barsbeker.
Van Heetveld lopen we dan naar Barsbeek. Daar eindigt
etappe 18. Tot hier hebben we vandaag 25,8 kilometer gelopen.
De Krieger
Van Barsbeek gaan we naar De Krieger.
Daar moeten we een drukke verkeersweg 'Oppen Zwolle'
oversteken. De route-instructie van het Jabikspaad geeft hier aan dat je vanaf
daar over de grasdijk moet lopen om rechts onder de dijk een asfaltweg te
volgen. Maar daar is geen asfaltweg. Op de grasdijk is een provisorisch,
geschilderd bordje opgehangen als vriendelijk gebaar dat je vanaf hier het
fietspad aan de linkerzijde van de grasdijk moet volgen. Dat doen we dan ook.
Barsbeker
Na ongeveer een kilometer gaat er wel een asfaltweggetje
over de grasdijk heen bij een tolhuis. Over de dijk zien we dat die weg hier
rechts van de grasdijk verder gaat als landbouwweg. Die weg vervolgen we nu dan
ook, totdat we boven aan de grasdijk weer een bushalte zien. Dan zijn we in
Barsbeker, getuige het Barsbeker gemaal dat hier aan de andere kant van de weg
ligt.
Langs het Zwarte Water
Omdat Jan Wijbe hier nog niet is gearriveerd met de
retourauto, gaan we vanaf hier door het veld in de richting van het Zwarte
Water. Hier begint ook een LAW-pad (Lange Afstand Wandeling). Tussen de schapen
door lopen we naar het Zwarte Water. Op een brede landtong, op de grasdijk
genieten we van de weidse natuur: een schitterend watergebied met waterplanten
en met eenden, ganzen en meerkoeten, die met veel kabaal verschrikt wegvliegen als
wij over de grasdijk verschijnen.
Over deze grasdijk langs het Zwarte Water lopen we in
zuidoostelijk richting naar de Veerweg, alwaar de veerboot met grote regelmaat
tussen de Veerweg en Genemuiden vaart.
Jongens met snelle speedboten voeren hier een schouwspel
uit op het water en even later – als Jan Wijbe net is gearriveerd – vaart een
duwboot voorbij met een enorm lange lading oud ijzer.
We zijn vandaag tot aan Genemuiden genaderd, en hebben van
de 19e etappe al 5,2 kilometer gelopen. Uiteindelijk hebben we vandaag 31
kilometer gelopen; een prachtige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten