Pelgrimeren van Zwammerdam naar Gouda

Donderdag 16 oktober 2014

Met behulp van opstapjes over de hekken op de Ringdijk bij Tempel

Pelgrimspad van Amsterdam naar Visé
Pelgrimspad Deel 1 van Amsterdam naar ’s-Hertogenbosch
Etappe van Zwammerdam naar Gouda
Donderdag 16 oktober 2014 – 27 km.
Dag 3: 53 – 80 km

Pelgrim zonder hoed
Vlak vóór 8.00 uur brengt de boerin van Hoeve Molenweide in Zwammerdam ons een stevig ontbijt in een grote picknickmand in de trekkershut, waarin we vannacht overnachtten. Het regent dan nog behoorlijk, dus het is bepaald niet aantrekkelijk om straks naar buiten te gaan. Als we tegen 9.00 uur klaar staan voor vertrek, regent het nog licht, en besluiten we om toch maar te vertrekken, zij het met de regenjassen aan.
Durkje en ik steken via de twee bruggen de Oude Rijn over en dan wandelen we door Zwammerdam naar de autoweg N11, waar we onderdoor lopen. Aan het eind van de Spoorlaan gaat de route verder over een drassig weilandpad. Het regent niet meer, dus we trekken de regenjassen uit, en dan ontdek ik dat ik mijn pelgrimshoed heb laten liggen in de trekkershut in Zwammerdam.
We bellen de boerin, die vriendelijk toezegt dat ze de hoed met de auto naar ons brengt. Ik loop haar alvast tegemoet, weer terug over de Spoorlaan. Pas als ik Zwammerdam binnen ben gelopen, komt ze aanrijden. Het bleek dat de pelgrimshoed moeilijk vindbaar was, omdat we per ongeluk een kussen van het stapelbed boven op de hoed hadden gegooid. Maar gelukkig is de hoed weer terecht en kunnen wij verder. Ik loop weer terug naar het eind van de Spoorlaan. Ondertussen schijnt de zon al.

Met een boog over de Ringdijk om Tempel
We gaan nu het natte veld in, over een behoorlijk drassig weilandpad. Vanaf de Vosholstede gaan we over een smal asfaltpaadje door polder De Wijk en langs de Zijdesloot naar de entree van het dorpje Tempel. Het smalle asfaltweggetje op de polderdijk rond Tempel is verderop een grasdijk, die ongeveer vijf meter hoger ligt dan de aan de voet van de Ringdijk liggende polder, waarin Tempel lig.
Na de grote U-bocht van de Ringdijk komen we aan de andere zijde van het lintdorp Tempel uit. Hier wordt een nieuwe betonbrug gebouwd, maar gelukkig kunnen we over een smalle pontonbrug om deze nieuwe brug heen lopen, en hoeven we niet een eind om te lopen.

Reeuwijkse Plassen
Voorbij Oud-Reeuwijk, bij Reeuwijk-Brug, gaan we onder de A12 door, en dan komen we in het waterrijke recreatiegebied van Reeuwijk. Bij de Reeuwijksche Hof, aan de oever van de Reeuwijkse Plassen, nemen we een rustpauze om hier een kop koffie te drinken. Het is hier bij onze aankomst precies 12.00 uur.
Na de pauze volgt een lang traject over smalle dijkjes dwars door de Reeuwijkse Plassen heen. Via Sluipwijk wandelen we naar Oukoop, waar we arriveren aan de overzijde van de Reeuwijkse Plassen.

Heftige regenbui langs de Enkele Wiericke
Dan lopen we over een graspad naar de hoge grasdijk langs de Enkele Wiericke. Op het moment dat we die grasdijk op klimmen, krijgen we een heftige regenbui over ons heen. In een ommezien hebben we de regenjassen aan, en dan wandelen we diep weggedoken in de capuchons door de stevige wind en harde regen over de hoge grasdijk.

Vanuit Driebruggen langs de Dubbele Wiericke
Gelukkig is de regen maar van korte duur, dus als we enkele kilometers verderop arriveren in het dorpje Driebruggen, is het al droog en kan de regenkleding weer uit.
Bij de ophaalbrug van Driebruggen worden we aangesproken door een jonge man; een wandelliefhebber, die graag iets wil weten over onze route en bestemming. In het gesprek dat daarop volgt, blijkt dat hij jaren geleden een relatie had met een vriendin uit onze woonplaats Stiens. Wij kennen haar, dus dit wordt ook voor hem een bijzondere ontmoeting. Hij maakt even een foto van ons beiden vóór zijn ouderlijk huis, zodat we vanavond na deze wandeldriedaagse in elk geval ook met een foto thuiskomen waar Durkje en ik samen op staan. We nemen afscheid van de jongeman en wandelen dan vanuit Driebruggen over de natte grasdijk langs de Dubbele Wiericke.

Tiendweg

Rusten, eten en drinken bij de Enkele Wiericke

Aan het eind van de grasdijk komen we uit in het dorpje Hogebrug, waar we onder de spoorlijn doorgaan in de richting van Hekendorp. Maar voordat we in Hekendorp arriveren, moeten we rechtsaf de Tiendweg op. Op dit smalle asfaltweggetje met links en rechts knotwilgen lopen we naar de brug over de Enkele Wiericke. Aan de overzijde van de brug is een kleine picknickplaats, waar we kort pauzeren, alvorens we het laatste deel van deze dag-etappe zullen lopen.

Naar Gouda Goverwelle
De Tiendweg wordt een eind verderop een smalle grasdijk. Deze Steinse Tiendweg is een 3,5 kilometer lang veldpad waarbij je steeds na enkele honderden meters weer een dam over gaat, die in onze wandelrichting nagenoeg elke keer met twee metalen hekken is afgesloten. Dat betekent tientallen malen hek openen, erdoor en hek sluiten, en een enkele maal met een overstap over die hoge hekken klimmen.
Dit pad komt uit bij de rand van de bebouwde kom van Gouda. Hier gaat de doorgaande route van het Pelgrimspad linksaf verder naar Haastrecht, maar hier bij de Grote Lot eindigt onze wandeldriedaagse. We zijn namelijk van plan om vanuit het treinstation Gouda Goverwelle weer huiswaarts te keren. Daarom wandelen we langs en daarna door de bebouwde kom van de wijk Goverwelle van Gouda naar het lokale treinstation.

Stilstaande wandelaars in de trein
Om 16.00 uur kwamen we in Gouda aan. De 27 kilometers van vandaag hebben we dus in zeven uren afgelegd. Met uitzondering van het beetje regen op de eerste kilometers en de stevige bui onderweg op de grasdijk hebben we toch prima weer gehad tijdens deze derde wandeldag.
Met de trein reizen we vanuit Gouda via Utrecht en Amersfoort naar Leeuwarden. Op het traject tussen Amersfoort en Zwolle is voor ons geen zitplaats meer beschikbaar, dus dat eind staan in de rijdende trein kan er na 27 kilometer wandelen ook nog wel even bij.
In Leeuwarden lukt het ons na een sprintje met volle wandelbepakking van treinstation naar busstation om nog net op tijd de bus van Leeuwarden naar Stiens te halen, dus een kwartiertje later stappen we vlakbij ons huis uit de bus, om nog vóór 20.00 uur thuis te komen. Daar heeft Pieter een heerlijke warme maaltijd voor ons klaar staan, dus het thuiskomen na drie zulke schitterende wandeldagen is ook een feest.