 |
| Angstige stilte, verbeeld in de Sint-Vituskerk van Stiens |
Slapend rijk worden in Angstige stilte
Wij zouden met Hem waken.
Hij knielde, maar ik lag
door 't lijden heen te slapen...
En toen Hij mij daar zag
is Hij toch weer gaan knielen.
Want zo is 't Koninkrijk:
een Koning die mij diende.
Word ik dan slápend rijk?
Dit zijn de goede woorden, speciaal voor deze Goede Vrijdag-viering gedicht door Evert Overeem, de vader van onze voorganger Jaap Overeem. Het is één van de zeven coupletten die wij vanavond in wisselzang met de Sweelinck Cantorij zingen in de Sint-Vituskerk van Stiens.
Luisteren, zien en zingen
Bij de ingang van de kerkzaal staat een liturgisch bloemstuk, dat de 'Angstige stilte' verbeeldt, die ons zo aangrijpt tijdens de viering van Goede Vrijdag, voorafgaand aan het Paasfeest.
Deze avonddienst en dit bovenstaande lied spreekt over en zingt over het lijden & sterven van Jezus Christus.
Onder leiding van dominee Jaap Overeem, dirigent Take Beukema en organist-pianist Han Giesing volgen we het programma van deze liturgische viering, in het kader van de drie kerkdiensten van Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag, die als thema meekregen: 'Verander muren in deuren', naar een spreuk van Loesje.
Vanavond luisteren we naar de Bijbellezingen van de lector, luisteren we naar de zang van de Sweelinck Cantorij, en zingen we samen enkele liederen.
Donker en stil
In het centrum van de kerk ligt een groot houten kruis op de grond, want .... het kruis staat vandaag op deze Goede Vrijdag centraal.
Halverwege de viering worden we door de voorganger genodigd om allen naar voren te komen, om één voor één een rode tulp te leggen op het houten kruis.
De kerk zit vol, en er zijn genoeg tulpen beschikbaar.
Minutenlang komen alle gemeenteleden in eerbied naar voren om hun tulp op of bij het houten kruis te leggen.
Als iedereen bij het kruis de knieën heeft gebogen om zijn of haar tulp bij te leggen, is het lange kruis aan het oog onttrokken, omdat het geheel is bedekt met roodbloeiende tulpen.
Tijdens het slotlied van de Sweelinck Cantorij, na de Zegen, wordt de paaskaars gedoofd, en verlaten we allen in de doodsstilte van het graf de kerk.
Goede Vrijdag in het dorp
Als we buiten komen, strekken de zachte klanken van het klokgelui van de kleine klok van de Sint-Vituskerk zich uit over de daken van de huizen rondom de oude kerktoren.
En wij?
Als kerkgangers verspreiden ook wij ons - wandelend of rijdend - over het donkere, stille dorp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten