 |
| Veujoar mit krokessen in mien toentje |
Was dit de winter?
Een strenge winter hebben we tot nu toe in dit jaargetijde (nog) niet gehad. Natuurlijk kan er nog flinke nachtvorst komen, want het is nog maar februari. Maar aangezien we de winter al weer voor tweederde deel achter te rug hebben, rekenen velen er al niet meer op dat ze deze winter bijvoorbeeld nog op natuurijs zullen kunnen schaatsen.
Lenteboden in de tuin
Als je goed om je heen kijkt, zie je op veel plaatsen al weer lenteboden. Ruim drie weken geleden bijvoorbeeld zag ik in het oude stadscentrum van Utrecht al weer het Speenkruid prachtig geel bloeien.
Afgelopen zondag stonden in Drachten grote groepen paarse en witte Krokussen in bloei. Ook in onze tuin staan sinds enkele dagen de Madeliefjes en de Krokussen al weer trots in bloei.
Dergelijke lenteboden bepalen je - mede door de mooie zonnige dagen van de afgelopen week - meer bij de lente dan bij de winter.
Veujoar mit Ede Staal
Bij het voorjaar denk ik ook vaak aan de mooie luisterliedjes van de veel te jong overleden Groninger zanger Ede Staal. In de 80er jaren - toen ik nog docent was aan de Oldenij in Delfzijl - ontmoette ik Ede enkele malen. Hij was toen docent Engels in Woldendorp, en kwam regelmatig bij ons op school voor overleg. Ede Staal schreef en zong prachtige liedjes in de 'Grunneger toal'. Vele malen draaiden we thuis zijn LP met liedjes als: "Veujoar in de kop", "Mien Toentje", en "'t Zel weer veujoar worden".
Zijn melancholieke stem past wel een beetje bij hoe de natuur er nu bij ligt.
Nog even, dan zal de natuur in alle pracht weer ontwaken, en uitbundig groeien en bloeien. De inmiddels nu al bloeiende krokussen zijn alvast de vroege lenteboden van mooi weer en lange dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten