Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de CompostelaSentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Vézelay
Van Les Billanges naar Saint-Léonard-de-Noblat
Zondag 8 augustus 2010 – 24 km.
Dag 85: 1784 – 1808 km.
Rond 7.30 uur verlaten Durkje en ik vanmorgen de camping van Saint-Léonard-de-Noblat. Het is 12 graden Celsius bij een geheel onbewolkte lucht, maar over de stad hangt nog wel een mistbank. Na het ontbijt rijden we vanaf de camping naar het centrum van Saint-Léonard-de-Noblat met de auto en we fietsen daarna in 1 uur en 40 minuten naar Les Billanges. Onderweg zien we een grijze Fiat Doblo met Nederlands kenteken ons tegemoet komen. Om 9.50 uur begint onze wandeltocht. We beginnen bij het voormalige gemeentehuis (nu café-restaurant), schuin tegenover het oorlogsmonument. Via een dalende asfaltweg gaan we naar een onverharde landweg, die ons diep het bos in voert.
Nadat we de D50 zijn gekruist, steken we met een houten brug het riviertje de Colles over. Daarna volgt ook de oversteek van het riviertje La Jonchère. Links voor ons horen we hoe schreeuwende jagers met blaffende jachthonden bezig zijn met een drijfjacht door het bos. Een schot van een jachtgeweer klinkt door het bos. Via een asfaltweg komen we in het gehucht Auziat. Tussen boomwallen door stijgen we over een aarden weg. Boven aangekomen, gaat het langs een boomwal en over een veldweg verder. Via een asfaltweg langs een nieuwbouwwijk komen we aan op de veelsprong van het dorp Saint-Laurent-les-Eglises. Hier staat een kilometragebord, waarop we lezen dat het vanaf hier nog 1674 kilometer is naar Santiago de Compostela. Via de D5a gaan we door het dorp langs de begraafplaats, het postkantoor en de gesloten dorpskerk.
Bij de boerderij van Le Ranch gaan we een begroeide veldweg op en gaat het al snel door een bosperceel omlaag, het dal in van de rivier de Taurion. Hier ligt de rond 1930 gebouwde metalen brug. Deze brug overspant de Taurion, die een zijrivier is van de Vienne. Waar de D5 via deze oude brug de Taurion oversteekt, drinken wij op het terras van het plaatselijke hotel-restaurant een kop koffie. We hebben hier een mooi uitzicht over de rivier en de brug, waarop enkele mannen staan te vissen.
Na de koffie steken we de brug over. Aan de overzijde gaan we via een aarden weg stevig klimmend naar boven, langs de archeologische opgravingen en de twee feodale vestingheuvels boven de Taurion. Boven arriveren we in het gehucht Dognon. Voorbij Dognon volgt een prachtige landweg tussen naaldhout door, in zuidelijke richting naar de D5. Op de kruising met de D5 vinden we de richtingwijzer, die zo kenmerkend is voor deze regio. Op karakteristieke punten op de route vind je hier namelijk in gips gegoten Jacobsschelpen. Mooi gemaakt en in elk geval opvallend langs de route.
We gaan verder over een mooi veldpad door een glooiend landschap. Bij het kasteel van Orgnac worden we bruut verwelkomd door drie enthousiast blaffende honden. Ze verstoren hier de zondagsrust. Vanuit een openstaand raam van een woning tegenover het kasteel worden de honden dan ook tot rust en stilte gemaand, maar dat heeft geen resultaat. Daarom komt een jongedame naar buiten om de honden het erf op te sturen, waarna de honden rustig worden en wij in alle rust bij dit kasteel een foto kunnen maken. Dit kasteel wordt momenteel gerestaureerd. Buiten en binnen wordt gewerkt en achter het kasteel wordt de oude kasteelmuur weer op hoogte gebracht. Aan de voorzijde moet dat ook nog worden gedaan.
Via een veldweg en over een bospad gaan we in de richting van Le Châtenet-en-Dognon. We komen niet in het dorp, maar gaan bij de watertoren al rechtsaf, langs het dorp, over een stenige weg en verderop over de D58a. Daarna volgt een kilometerslang traject over een asfaltweg. Eerst passeren we het kasteel van Plantadis. Daarna komen we over het kruispunt ter hoogte van het gehucht Le Montmolas. Tussen de velden door gaat de asfaltweg verder. Prachtig wolkenluchten hangen boven de akkers, weilanden en boompartijen.
Bij de boerderij van Clémensane nemen we in de hoge wegberm de tijd om te rusten, te eten en te drinken. Via een asfaltweg en een onverharde weg komen we aan in het gehucht Les Boutonnes. Door een boomwal, langs een boomwal en tussen verschillende akkers door gaat het voort. We passeren een graanveld, waar een combine bezig is te oogsten. Als we het graanveld bijna voorbij zijn, zien we in de verte al Saint-Léonard-de-Noblat liggen. De kerktoren steekt ver uit boven de overige stadsbebouwing.
We gaan verder over de D39 in de richting van Pont au Puy. Vlak nadat we de D39 hebben verlaten om over onverharde wegen verder te gaan, ontmoeten we het echtpaar Jelleke & Herman van Arnhem, dat we op 4 augustus 2010 ook al ontmoetten bij onze aankomst in Saint-Etienne-de-Fursac. Zij hadden ons vanmorgen al zien fietsen. Dat waren dus de Nederlanders in die Fiat Doblo, die wij vanmorgen tegen kwamen op de fiets. Zij komen uit Weesp en maken gebruik van tent, auto en scooter om hún wandeltocht te faciliteren. Hun rustpauze loopt hier en nu ten einde. We wisselen eerst nog enige ervaringen uit, waarna zij verder gaan en wij hun pauzeplek gaan gebruiken. Na deze rustpauze gaan ook wij in de richting van de brug over de rivier de Tard.
Vóór de brug gaan we naar rechts en daar steken we via een kleinere, houten brug de Tard over. Daarna klimmen we via een bospad het plateau op. Eerst passeren we de boerderij van Maisonneuve. Na het gehucht Le Haut-Dandelais volgt ook nog het gehucht Dandelais. En daarna volgt een heel mooi smal veldpad boven langs het dal van de rivier de Vienne. Het is nog bijzonder warm, maar met een beetje – ook warme – wind is het hier prima wandelen. Bij een tweetal zendmasten gaan we verder over asfalt en komen we in het plaatsje Puy-Lassaud. Vanaf deze hoogte kunnen we het stadje Saint-Léonard-de-Noblat weer goed zien.
We dalen en krijgen dan als uitsmijter nog een hele steile klim over een smal asfaltweggetje tot aan de buitenring van Saint-Léonard-de-Noblat. Als we bij de auto arriveren op het parkeerterrein bij de ommuurde begraafplaats, rijden de Weespenaren, die we zojuist ontmoetten, net weg. Zij rijden naar Les Billanges om hun scooter af te halen en wij rijden daar nu ook heen om onze fietsen weer op te halen. Op het moment dat we de fietsen op de fietsendrager zetten, rijden Herman & Jelleke van Arnhem ons claxonnerend voorbij. Zij gaan weer terug naar hun camping in Saint-Etienne-de-Fursac en wij rijden weer naar onze camping in Saint-Léonard-de-Noblat. En zo geeft ook iedere Nederlander op eigen wijze vorm aan zijn en/of haar eigen pelgrimstocht. Het was vandaag een wandeling van 6 uren over een afstand van 24 kilometer bij een temperatuur van rond de 25 graden Celsius.
Na de koffie steken we de brug over. Aan de overzijde gaan we via een aarden weg stevig klimmend naar boven, langs de archeologische opgravingen en de twee feodale vestingheuvels boven de Taurion. Boven arriveren we in het gehucht Dognon. Voorbij Dognon volgt een prachtige landweg tussen naaldhout door, in zuidelijke richting naar de D5. Op de kruising met de D5 vinden we de richtingwijzer, die zo kenmerkend is voor deze regio. Op karakteristieke punten op de route vind je hier namelijk in gips gegoten Jacobsschelpen. Mooi gemaakt en in elk geval opvallend langs de route.
We gaan verder over een mooi veldpad door een glooiend landschap. Bij het kasteel van Orgnac worden we bruut verwelkomd door drie enthousiast blaffende honden. Ze verstoren hier de zondagsrust. Vanuit een openstaand raam van een woning tegenover het kasteel worden de honden dan ook tot rust en stilte gemaand, maar dat heeft geen resultaat. Daarom komt een jongedame naar buiten om de honden het erf op te sturen, waarna de honden rustig worden en wij in alle rust bij dit kasteel een foto kunnen maken. Dit kasteel wordt momenteel gerestaureerd. Buiten en binnen wordt gewerkt en achter het kasteel wordt de oude kasteelmuur weer op hoogte gebracht. Aan de voorzijde moet dat ook nog worden gedaan.
Via een veldweg en over een bospad gaan we in de richting van Le Châtenet-en-Dognon. We komen niet in het dorp, maar gaan bij de watertoren al rechtsaf, langs het dorp, over een stenige weg en verderop over de D58a. Daarna volgt een kilometerslang traject over een asfaltweg. Eerst passeren we het kasteel van Plantadis. Daarna komen we over het kruispunt ter hoogte van het gehucht Le Montmolas. Tussen de velden door gaat de asfaltweg verder. Prachtig wolkenluchten hangen boven de akkers, weilanden en boompartijen.
Bij de boerderij van Clémensane nemen we in de hoge wegberm de tijd om te rusten, te eten en te drinken. Via een asfaltweg en een onverharde weg komen we aan in het gehucht Les Boutonnes. Door een boomwal, langs een boomwal en tussen verschillende akkers door gaat het voort. We passeren een graanveld, waar een combine bezig is te oogsten. Als we het graanveld bijna voorbij zijn, zien we in de verte al Saint-Léonard-de-Noblat liggen. De kerktoren steekt ver uit boven de overige stadsbebouwing.
We gaan verder over de D39 in de richting van Pont au Puy. Vlak nadat we de D39 hebben verlaten om over onverharde wegen verder te gaan, ontmoeten we het echtpaar Jelleke & Herman van Arnhem, dat we op 4 augustus 2010 ook al ontmoetten bij onze aankomst in Saint-Etienne-de-Fursac. Zij hadden ons vanmorgen al zien fietsen. Dat waren dus de Nederlanders in die Fiat Doblo, die wij vanmorgen tegen kwamen op de fiets. Zij komen uit Weesp en maken gebruik van tent, auto en scooter om hún wandeltocht te faciliteren. Hun rustpauze loopt hier en nu ten einde. We wisselen eerst nog enige ervaringen uit, waarna zij verder gaan en wij hun pauzeplek gaan gebruiken. Na deze rustpauze gaan ook wij in de richting van de brug over de rivier de Tard.
Vóór de brug gaan we naar rechts en daar steken we via een kleinere, houten brug de Tard over. Daarna klimmen we via een bospad het plateau op. Eerst passeren we de boerderij van Maisonneuve. Na het gehucht Le Haut-Dandelais volgt ook nog het gehucht Dandelais. En daarna volgt een heel mooi smal veldpad boven langs het dal van de rivier de Vienne. Het is nog bijzonder warm, maar met een beetje – ook warme – wind is het hier prima wandelen. Bij een tweetal zendmasten gaan we verder over asfalt en komen we in het plaatsje Puy-Lassaud. Vanaf deze hoogte kunnen we het stadje Saint-Léonard-de-Noblat weer goed zien.
We dalen en krijgen dan als uitsmijter nog een hele steile klim over een smal asfaltweggetje tot aan de buitenring van Saint-Léonard-de-Noblat. Als we bij de auto arriveren op het parkeerterrein bij de ommuurde begraafplaats, rijden de Weespenaren, die we zojuist ontmoetten, net weg. Zij rijden naar Les Billanges om hun scooter af te halen en wij rijden daar nu ook heen om onze fietsen weer op te halen. Op het moment dat we de fietsen op de fietsendrager zetten, rijden Herman & Jelleke van Arnhem ons claxonnerend voorbij. Zij gaan weer terug naar hun camping in Saint-Etienne-de-Fursac en wij rijden weer naar onze camping in Saint-Léonard-de-Noblat. En zo geeft ook iedere Nederlander op eigen wijze vorm aan zijn en/of haar eigen pelgrimstocht. Het was vandaag een wandeling van 6 uren over een afstand van 24 kilometer bij een temperatuur van rond de 25 graden Celsius.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten