Vrijdag 27 maart 2009In de Leeuwarder stadsschouwburg De Harmonie verstomt even na half negen vanavond de muziek. Het licht gaat uit. Even later gaat het licht weer aan. Op het podium zit Waterman, in ochtendjas, blote voeten, vol in het licht, alleen.
Helmert Woudenberg staat dit seizoen met zijn elfde theatersolo in het theater. Woudenberg speelt vanavond het aangrijpende onderduikverhaal van de joodse Hatty (Hartog) Waterman. Hatty Waterman, zoon van Benito Waterman en Rebecca Waterman-Polak, is de vierde in een gezin met 14 kinderen. Op 10 november 1942 slaat bij dit Joodse gezin het noodlot toe. Het gezin wordt verscheurd en afgevoerd naar Auschwitz, waar zij de dood zullen vinden. Hatty is op dat moment 21 jaar en staat wonderbaarlijk niet op de razzia-lijst. Hatty blijft verslagen en als verdoofd alleen achter.
Dan begint een bizar en aangrijpend onderduikverhaal, dat tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog heeft plaatsgevonden. Voortdurend zich verschuilend en van adres veranderend, weet Hatty zijn noodlot te ontlopen. Veel markante figuren treden in zijn leven op, zoals zijn heldhaftige Tante Dora en de niet vermoede Jodenverraadster Ans van Dijk. De homofiele Hatty, die in zijn jeugd een hechte band met zijn moeder had, ziet zijn moeder in visioenen nog enkele malen als zijn beschermengel.
De overgrootvader van Helmert Woudenberg, was destijds boer in de Jodenbuurt in Amsterdam. Hij had veertien koeien, die hij op platte schuiten dagelijks naar Watergraafsmeer vervoerde, om daar op weilanden te grazen. Hij was orthodox-Christen, maar kon goed aarden tussen de Joodse mensen. Hij verkocht ze melk, onder anderen ook aan de toen nog zevenjarige Hatty.
Vanavond zitten Durkje en ik in de theaterzaal tegenover de verhalende Hatty Waterman, de Joodse jongen die inmiddels 85 jaar is. Wij luisteren ademloos naar zijn verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten