Van een Wit-Russische naar een Nederlandse bruiloft (deel 4)

Zaterdag 30 augustus 2008

De tweede bruiloftsdag van Oxcana & Pasha - die in kleiner (familie-)verband wordt gevierd - kunnen Durkje en ik nu helaas niet meer bijwonen. Vandaag is het namelijk de dag dat Durkje haar broer & schoonzus hun bruiloft vieren in een beachclub nabij Zandvoort. Het is ons met enig gepuzzel uiteindelijk gelukt om een reisschema samen te stellen waarbij we de beide bruiloften op twee opeenvolgende dagen kunnen bijwonen.

We staan dus vroeg op en zitten om 8.00 uur in de auto van Sasha & Natasha, die ons - samen met Sveta - van Mogilev naar het vliegveld in Minsk rijden. Een gezellige autorit waarin we met z'n vijven dankbaar terugblikken op de prachtige trouwdag van Pasha & Oxcana.

Met Sasha & Natasha hebben we in de afgelopen dagen en ook tijdens ons bezoek in 2003 intensief opgetrokken. Sasha spreekt alleen Wit-Russisch, maar slaagt er door zijn gedrevenheid en doorzettingsvermogen - en met hulp van Natasha - toch in om alles duidelijk te maken. Van Sasha moeten we snel weer terugkomen, bij voorkeur in de kerstvakantie, zodat hij me mee kan nemen naar het waterrijke natuurgebied rond Vitebsk nabij de Russische grens, om daar samen met hem te gaan ijsvissen. Volgens Sasha vangen we dan veel grote snoek. Sasha zorgt altijd voor avontuur in "zijn" natuur, dus dat belooft in elk geval wat moois te worden.

Op de autoweg M4 - 20 kilometer vóór Minsk - trapt Sasha ineens op de rem, rijdt een stukje achteruit, steekt de beide rijbanen over en rijdt een onverhard pad op dat een bosgebied in gaat. Sasha roept triomfantelijk dat zijn broer en zijn zus hier beiden een datsha in het bos hebben. De datsha van Sasha & Natasha hebben we in 2003 nabij Vitebsk al eens bezocht. Een datsha is een uit de kluiten gewassen soort volkstuin met daarop een zelfgebouwd houten buitenverblijf. Veel Wit-Russen hebben een datsha, waar ze nagenoeg alle vrije dagen in de natuur doorbrengen.

Na vijf minuten over hobbelige bospaden met diepe kuilen met water gereden te hebben, komen we op een grote open plek in het bos, waar een vijftal datsha's gegroepeerd zijn. Sasha parkeert de auto bij de datsha van zijn broer, stapt uit en brult de namen van zijn broer en zus. Uit drie verschillende richtingen komen Sasha zijn broer & schoonzus en zijn zuster aanlopen. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een rondleiding door de datsha van Sasha's broer. Het is een met veel kunst en vliegwerk gebouwd huis van nota bene drie verdiepingen, samengesteld uit allerlei soorten bouwmaterialen. In de keuken staat een enorme steenoven en in een teiltje op het aanrecht liggen twee grote, pasgevangen karpers, die later op de dag gegeten worden.

Naast het huis staat een schuur, waarin een toilet (of eigenlijk een gat in de grond) is en natuurlijk is hier ook de traditioneel gebruikelijke banja, een fikse sauna, inclusief de daarin liggende samengebonden berkentakken, waarmee je jezelf en elkaar licht op schouder, rug en ledematen slaat tijdens het verblijf in de sauna. De datsha is de plaats bij uitstek waar de Wit-Rus zich dicht bij zijn/haar geliefde natuur thuisvoelt.

Om 12.15 uur arriveren we op het internationale vliegveld van Minsk. We vliegen vanaf 14.30 uur met een overstap in Frankfurt naar Schiphol. Om 20.00 uur zitten we daar in de auto en rijden we richting Zandvoort. Als we daar de boulevard op rijden, gaat de zon boven de zee achter de horizon kleurrijk onder. We parkeren de auto op de boulevard tussen Zandvoort en Bloemendaal en wonen op de tweede achtereenvolgende dag een bruiloft bij, hier en nu het feest van mijn zwager en schoonzus. De hele avond kunnen we bij een aangename avondtemperatuur buiten op de terrassen van de Beachclub Riche verblijven. De grote groep familie, vrienden en kennissen maakt er met elkaar op dit terras en op het strand een geslaagd trouwfeest van. 's Nachts om 2.30 uur rijden we moe maar vooral voldaan Stiens weer binnen.

Twee bruiloften, drie vliegvelden, vier dagen, vier gehuwden, elf karpers, tweeënzeventig flessen wodka, tweemaal ongeveer tachtig bruiloftsgasten, duizend euro, een paar duizend gereisde kilometers. Het is een greep uit de ingrediënten voor een belevenis die ons met buitengewoon veel waardevolle herinneringen zal bijblijven.