Van Sint Jacobiparochie naar Santiago de CompostelaSentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Vezelay
Van Sillery naar Trépail
Maandag 21 juli 2008 – 15 km.
Dag 45: 927,2 – 942,2 km.
Om 8.30 uur rijden Durkje en ik met de auto en de fietsen naar Trépail.
In dit eindpunt voor vandaag parkeren we de auto in een woonwijk, waar daarvóór kermis is geweest.
Dan fietsen we naar ons beginpunt van vandaag: Sillery.
In maart 1810 lunchte keizerin Marie-Louise in het kasteel van Sillery, tijdens haar intocht in Frankrijk.
Sillery heeft ook een Frans-militaire oorlogsbegraafplaats met 10.000 graven.
Op weg naar ons startpunt bij de jachthaven van Sillery, fietsen we langs dit grote ereveld van Sillery.
Nadat we Sillery wandelend verlaten, gaan we eerst over de A4-autosnelweg, de “Autoroute de l’Est” en daarna over de spoorlijn, waar even later een TGV(Très Grande Vitesse)-trein met zeer hoge snelheid voorbij rijdt.
Na twee kilometer veranderen we bij Le Puits van richting.
Vóór ons ligt nu de Montagne de Reims, een regionaal gebergte-bos, dat hoog boven de vlakte uitsteekt.
De wijngaarden van de Champagne liggen hier op de hellingen en op een stuk van de vlakte er omheen.
Al snel wandelen we de eerste Champagne-wijngaarden in.
Vanaf de bochtige weg omhoog naar Verzenay hebben we een mooi uitzicht op de om ons heen liggende wijngaarden.
Wijnboeren rijden af en aan met hun witte bestelbusjes, wijnranken worden met een heggenschaar handmatig bijgeknipt en overal rijden speciale, hoge voertuigen, die de wijnranken besproeien met bestrijdingsmiddelen.
Eén van de bestuurders van zo’n voertuig wacht aan het begin van een rij wijnranken even vriendelijk totdat wij er een mooie foto van hebben gemaakt.
Een Nederlands uitziende man en vrouw komen ons over de weg tegemoet op de fiets.
We groeten wederzijds Nederlandstalig.
Na twee kilometer nemen we een stenige weg omhoog, tussen de wijnvelden door.
We komen uit bij de molen van Verzenay.
Het is een oude, gerestaureerde molen, die in de beide Wereldoorlogen van 1914-1918 en van 1940-1945 als uitkijkpost fungeerde.
We hebben hier een prachtig wijds uitzicht over de vlakte ver beneden en over de wijngaarden om ons heen.
Ook Sillery en zelfs Reims zien we duidelijk in de verte liggen.
Nu lopen we nog iets verder naar boven en gaan een klein stukje door het bos naar Verzenay.
Dan dalen we vanuit het bos naar Verzenay.
Aan de rand van het dorp komen we langs een prachtig ingerichte kleine kinderspeelplaats mèt een muziekpodium, waar we pauzeren.
Op het Square de l’Europe passeren wij de oude wijnpers, op zoek naar een café voor onze dagelijkse kop koffie.
Lager in het dorp gelegen vinden we – enigszins verscholen achter grote schuurdeuren - toch nog een café, waar we een lekkere kop koffie drinken.
Het is hier in het café aangenaam vertoeven.
Een cafégast leest er de krant, de caféhouder doet administratief werk van zijn inpandige kiosk en zijn grote hond komt af en toe even bij ons langs om te bekijken of er nog iets van zijn gading bij ons te vinden is.
En het toilet?
Het is er onfrans proper!
Oude zwart-wit-foto’s van Verzenay vroeger hangen aan de muur,
We hebben uitzicht op een kleine, gezellige binnenplaats, die tevens de toegang tot het café vormt.
Kortom, een genoegen om hier even te pauzeren.
Hoog achter het dorp gaan we verder met af en toe uitzicht op de vuurtoren van Verzenay, met daarnaast een nieuw wijnbouwmuseum.
Buiten Verzenay komen we op een voormalig spoortracé.
Dat volgen we door het Forêt Domaine de Varzy, tot aan de D34 bij het Champagne-dorp Verzy.
We lopen over de helling langs het dorp Verzy.
We volgen nu het behoorlijk vlakke tracé van de CBR.
De CBR heeft in de periode van 1896-1913 ongeveer 400 kilometer smalspoor met 120 stations rond Reims aangelegd, waarvan hier het spoorplateau daarvan nog zichtbaar is.
Het tracé loopt hier nagenoeg over een hoogtelijn en komt uit op de locatie Les Béguines.
We hebben vanaf deze open plek een mooi uitzicht over het onder ons liggende Villers-Marmery en over het gebied er omheen.
Vlak vóór de bosrand pauzeren we in de warme middagzon.
Even links van ons zien we een hooggelegen, kleine bunker.
Enkele honderden meters het bos in vinden we aan de voet van twee bomen twee hoge stapels gedumpte stronken van wijnstruiken.
De knoestige stronken met hun grillige vormen zouden voor een tuindecorateur of voor een creatieve bloemstukproducent dankbaar basismateriaal zijn.
Maar hier liggen ze dus ongebruikt weg te rotten als niemand ze weghaalt.
We gaan dieper het Forêt Domain de Verzy in, totdat we op een grote kruising van Forest du Grippet en Forest des Faux uitkomen.
Nòg dieper gaan we het bos in, over een wisselend aantal mooie, maar vooral ook drassige bospaden.
We dalen af naar de oude groeves; zo te zien zandgroeves.
Een brede, onverharde weg leidt ons naar beneden, naar Trépail.
Omdat dit het eindpunt van vandaag is en we het dorpscentrum met de 12e-15e eeuwse kerk nog even willen bekijken, lopen we naar het dorpscentrum.
Als we om 15.30 uur hier postzegels willen kopen, treffen we het postkantoor tegenover het gemeentehuis onafgesloten aan.
We ontdekken dat het postkantoor echter al vanaf 13.00 uur is “gesloten”.
Onverrichterzake doen we de niet afgesloten toegangsdeur maar weer dicht.
In de hoofdstraat wordt een kermisattractie afgebroken en in een nis zien we een lege, achtergelaten champagnefles staan, afkomstig van een wijnboer hier uit Trépail, getuige zijn naam op het etiket.
Als we op een bankje vóór het gemeentehuis zitten, komen de man en vrouw op ons af lopen, die wij vanmorgen op de fiets zagen passeren.
Zij vertellen dat ze het pelgrimspad in enigszins verkorte en gewijzigde vorm ook bewandelen en dat op nagenoeg dezelfde wijze als wij doen: met auto, fiets en te voet.
Zij begonnen vandaag ook in Sillery, maar liepen een verkorte variant van de originele route die wij liepen.
Deze ontmoeting is een aardige afsluiting van onze wandeldag, met het wederzijds delen van onze wandelervaringen.
Wij hebben vandaag tussen 10.30 – 14.45 uur 15 kilometer toegevoegd aan ons pelgrimspad.
We hadden mooi, deel bewolkt en deels zonnig weer en qua omgeving is het één van onze mooiste wandeldagen tot nu toe.
Het traject van St.-Léonard naar Trépail is beslist een aanrader voor wie wil kennismaken met positieve wandelervaringen.
Om 8.30 uur rijden Durkje en ik met de auto en de fietsen naar Trépail.
In dit eindpunt voor vandaag parkeren we de auto in een woonwijk, waar daarvóór kermis is geweest.
Dan fietsen we naar ons beginpunt van vandaag: Sillery.
In maart 1810 lunchte keizerin Marie-Louise in het kasteel van Sillery, tijdens haar intocht in Frankrijk.
Sillery heeft ook een Frans-militaire oorlogsbegraafplaats met 10.000 graven.
Op weg naar ons startpunt bij de jachthaven van Sillery, fietsen we langs dit grote ereveld van Sillery.
Nadat we Sillery wandelend verlaten, gaan we eerst over de A4-autosnelweg, de “Autoroute de l’Est” en daarna over de spoorlijn, waar even later een TGV(Très Grande Vitesse)-trein met zeer hoge snelheid voorbij rijdt.
Na twee kilometer veranderen we bij Le Puits van richting.
Vóór ons ligt nu de Montagne de Reims, een regionaal gebergte-bos, dat hoog boven de vlakte uitsteekt.
De wijngaarden van de Champagne liggen hier op de hellingen en op een stuk van de vlakte er omheen.
Al snel wandelen we de eerste Champagne-wijngaarden in.
Vanaf de bochtige weg omhoog naar Verzenay hebben we een mooi uitzicht op de om ons heen liggende wijngaarden.
Wijnboeren rijden af en aan met hun witte bestelbusjes, wijnranken worden met een heggenschaar handmatig bijgeknipt en overal rijden speciale, hoge voertuigen, die de wijnranken besproeien met bestrijdingsmiddelen.
Eén van de bestuurders van zo’n voertuig wacht aan het begin van een rij wijnranken even vriendelijk totdat wij er een mooie foto van hebben gemaakt.
Een Nederlands uitziende man en vrouw komen ons over de weg tegemoet op de fiets.
We groeten wederzijds Nederlandstalig.
Na twee kilometer nemen we een stenige weg omhoog, tussen de wijnvelden door.
We komen uit bij de molen van Verzenay.
Het is een oude, gerestaureerde molen, die in de beide Wereldoorlogen van 1914-1918 en van 1940-1945 als uitkijkpost fungeerde.
We hebben hier een prachtig wijds uitzicht over de vlakte ver beneden en over de wijngaarden om ons heen.
Ook Sillery en zelfs Reims zien we duidelijk in de verte liggen.
Nu lopen we nog iets verder naar boven en gaan een klein stukje door het bos naar Verzenay.
Dan dalen we vanuit het bos naar Verzenay.
Aan de rand van het dorp komen we langs een prachtig ingerichte kleine kinderspeelplaats mèt een muziekpodium, waar we pauzeren.
Op het Square de l’Europe passeren wij de oude wijnpers, op zoek naar een café voor onze dagelijkse kop koffie.
Lager in het dorp gelegen vinden we – enigszins verscholen achter grote schuurdeuren - toch nog een café, waar we een lekkere kop koffie drinken.
Het is hier in het café aangenaam vertoeven.
Een cafégast leest er de krant, de caféhouder doet administratief werk van zijn inpandige kiosk en zijn grote hond komt af en toe even bij ons langs om te bekijken of er nog iets van zijn gading bij ons te vinden is.
En het toilet?
Het is er onfrans proper!
Oude zwart-wit-foto’s van Verzenay vroeger hangen aan de muur,
We hebben uitzicht op een kleine, gezellige binnenplaats, die tevens de toegang tot het café vormt.
Kortom, een genoegen om hier even te pauzeren.
Hoog achter het dorp gaan we verder met af en toe uitzicht op de vuurtoren van Verzenay, met daarnaast een nieuw wijnbouwmuseum.
Buiten Verzenay komen we op een voormalig spoortracé.
Dat volgen we door het Forêt Domaine de Varzy, tot aan de D34 bij het Champagne-dorp Verzy.
We lopen over de helling langs het dorp Verzy.
We volgen nu het behoorlijk vlakke tracé van de CBR.
De CBR heeft in de periode van 1896-1913 ongeveer 400 kilometer smalspoor met 120 stations rond Reims aangelegd, waarvan hier het spoorplateau daarvan nog zichtbaar is.
Het tracé loopt hier nagenoeg over een hoogtelijn en komt uit op de locatie Les Béguines.
We hebben vanaf deze open plek een mooi uitzicht over het onder ons liggende Villers-Marmery en over het gebied er omheen.
Vlak vóór de bosrand pauzeren we in de warme middagzon.
Even links van ons zien we een hooggelegen, kleine bunker.
Enkele honderden meters het bos in vinden we aan de voet van twee bomen twee hoge stapels gedumpte stronken van wijnstruiken.
De knoestige stronken met hun grillige vormen zouden voor een tuindecorateur of voor een creatieve bloemstukproducent dankbaar basismateriaal zijn.
Maar hier liggen ze dus ongebruikt weg te rotten als niemand ze weghaalt.
We gaan dieper het Forêt Domain de Verzy in, totdat we op een grote kruising van Forest du Grippet en Forest des Faux uitkomen.
Nòg dieper gaan we het bos in, over een wisselend aantal mooie, maar vooral ook drassige bospaden.
We dalen af naar de oude groeves; zo te zien zandgroeves.
Een brede, onverharde weg leidt ons naar beneden, naar Trépail.
Omdat dit het eindpunt van vandaag is en we het dorpscentrum met de 12e-15e eeuwse kerk nog even willen bekijken, lopen we naar het dorpscentrum.
Als we om 15.30 uur hier postzegels willen kopen, treffen we het postkantoor tegenover het gemeentehuis onafgesloten aan.
We ontdekken dat het postkantoor echter al vanaf 13.00 uur is “gesloten”.
Onverrichterzake doen we de niet afgesloten toegangsdeur maar weer dicht.
In de hoofdstraat wordt een kermisattractie afgebroken en in een nis zien we een lege, achtergelaten champagnefles staan, afkomstig van een wijnboer hier uit Trépail, getuige zijn naam op het etiket.
Als we op een bankje vóór het gemeentehuis zitten, komen de man en vrouw op ons af lopen, die wij vanmorgen op de fiets zagen passeren.
Zij vertellen dat ze het pelgrimspad in enigszins verkorte en gewijzigde vorm ook bewandelen en dat op nagenoeg dezelfde wijze als wij doen: met auto, fiets en te voet.
Zij begonnen vandaag ook in Sillery, maar liepen een verkorte variant van de originele route die wij liepen.
Deze ontmoeting is een aardige afsluiting van onze wandeldag, met het wederzijds delen van onze wandelervaringen.
Wij hebben vandaag tussen 10.30 – 14.45 uur 15 kilometer toegevoegd aan ons pelgrimspad.
We hadden mooi, deel bewolkt en deels zonnig weer en qua omgeving is het één van onze mooiste wandeldagen tot nu toe.
Het traject van St.-Léonard naar Trépail is beslist een aanrader voor wie wil kennismaken met positieve wandelervaringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten